Το όνομα του δόκτορα Μπράιαν συνδέθηκε με το σκάνδαλο «έκπληξη του Οκτώβρη» (October Surprise) και ήταν κεντρική φιγούρα στην κλοπή του software PROMIS από την INSLAW. Επίσης αναμείχθηκε από τα σκάνδαλα Cabazon Indian έως και την United Press International. Είναι μια προσωπικότητα-κλειδί με χαμηλό προφίλ.
Το όνομά του εμφανίζεται και πάλι στα πειράματα για τον έλεγχο του ανθρώπινου νου και της συμπεριφοράς.
Ο Μπράιαν ήταν υπουργός Υγείας, όταν ο Ρήγκαν ήταν κυβερνήτης. Ήταν αυτός που συνηγορούσε ώστε να δοθεί κρατική επιχορήγηση για την κατασκευή ενός Κέντρου Ερευνών, προκειμένου να μελετηθεί η βίαιη συμπεριφορά. Το κέντρο θα άρχιζε να λειτουργεί στα μέσα του 1975 και θα είχε σκοπό «τη διερεύνηση των αιτιών που ωθούν τους ανθρώπους να δολοφονούν, να βιάζουν ή να κάνουν αεροπειρατείες». Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος 'Αντζελες θα διηύθυνε το κέντρο και ο αρχικός του σκοπός, κατά τον Μπράιαν, ήταν να ενοποιηθούν διάφορες σκόρπιες έρευνες σχετικά με την λεγόμενη αντικοινωνική συμπεριφορά και ενδεχόμενα με την κοινωνικά ανεκτή βία, όπως στο ποδόσφαιρο ή στον πόλεμο. Ο δόκτορ Μπράιαν ζήτησε γι' αυτό το σκοπό 1,3 εκατομμύρια δολάρια.
Ήταν βέβαιο πως κρατούμενοι θα έκαναν εθελοντικά τα πειραματόζωα στο κέντρο αυτό, ώστε να ανακαλυφθεί «η άγνωστη αιτία» που είχε προκαλέσει τη βίαιη συμπεριφορά τους. Η αναζήτηση του Μπράιαν για το Κέντρο Ερευνών συνέπεσε με την απόφαση του κυβερνήτη Ρήγκαν να τερματίσει σταδιακά τη λειτουργία ψυχιατρείων στην Καλιφόρνια, (στα οποία, όμως, συνεχίστηκε η πραγματοποίηση πειραμάτων μέχρι το 1982).
Όσο όμως η πρόταση γινόταν περισσότερο γνωστή, τόσο κατακλείστηκε από ένα πολύπλοκο κλίμα αντιφάσεων και κατέληξε σε φιάσκο.
Η έμπνευση για το κέντρο είχε προέλθει από τρεις γιατρούς το 1967, πέντε χρόνια πριν την αποκάλυψη των σχεδίων του Δρ. Μπράιαν και του κυβερνήτη Ρήγκαν. Εν μέσω εξεγέρσεων, αναταραχών και διαμαρτυριών στις πόλεις, οι δόκτορες Σουήτ, Μαρκ και Έρβιν του Χάρβαρντ υποστήριξαν ότι τα άτομα που συμμετείχαν σε πράξεις κοινωνικής ανυπακοής είχαν «ελαττωματικά ή κατεστραμμένα εγκεφαλικά κύτταρα». Εννοείται πως εάν αυτό το συμπέρασμα είχε εφαρμοστεί στην Αμερικάνικη Επανάσταση ή στο Κίνημα για τα Δικαιώματα των Γυναικών, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της αμερικάνικης κοινωνίας θα είχε θεωρηθεί πως αποτελείται από «άτομα με εγκεφαλική βλάβη».
Σε επιστολή προς την έκδοση της Αμερικάνικης Ιατρικής Ένωσης έγραφαν: "Η φτώχεια, η ανεργία, τα χαμόσπιτα, η ακατάλληλη παιδεία είναι οι προφανείς παράγοντες που προκαλούν τις εξεγέρσεις στις πόλεις, όμως, να μην μας κάνουν να παραβλέπουμε τον σημαντικό ρόλο που παίζουν άλλοι πιθανοί παράγοντες, όπως η εγκεφαλική δυσλειτουργία όσων συμμετέχουν σε εμπρησμούς, λεηλασίες και επιθέσεις".
"Υπάρχουν στοιχεία από πολλές πηγές ότι η εγκεφαλική δυσλειτουργία που συνδέεται με μια κεντρική οργανική βλάβη παίζει σημαντικό ρόλο στην βίαιη και επιθετική συμπεριφορά όσων ασθενών εξετάστηκαν αναλυτικά. 'Ατομα με ηλεκτροεγκεφαλογραφικές ανωμαλίες στην περιοχή των κροτάφων βρέθηκε πως είχαν μεγαλύτερη συχνότητα σε ανωμαλίες της συμπεριφοράς (όπως χαμηλός έλεγχος των ορμών, επιθετικότητα και ψύχωση) σε σχέση με τα άτομα με φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία".
Μετά την δημοσίευση αυτής της επιστολής, οι δόκτορες Έρβιν και Μαρκ δημοσίευσαν το βιβλίο τους Βία και Εγκέφαλος, όπου διατύπωναν την θέση ότι 10 εκατομμύρια αμερικανοί «υποφέρουν από προφανή εγκεφαλική βλάβη». Υποστήριξαν ότι οι πληροφορίες από το βιβλίο τους παρείχαν σοβαρή επιχειρηματολογία, ώστε να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα εξέτασης μεγάλου αριθμού αμερικανών πολιτών.
"Ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι πια η πείνα ή οι μεταδιδόμενες ασθένειες. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται μέσα μας και στους συνανθρώπους μας... πρέπει να αναπτύξουμε ένα τεστ πρόληψης που θα ειδοποιεί για την δυσλειτουργία της περιοχής του εγκεφάλου που ελέγχει τα βασικά συναισθήματα και τις ορμές, ώστε να καταγράφονται τα άτομα με τάση για βίαιη συμπεριφορά. Η βία είναι ένα δημόσιο πρόβλημα υγείας και ο κύριος προσανατολισμός για την καταπολέμησή της πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της πρόληψής της", έγραφαν.
Η Επικουρική Διεύθυνση για την Εφαρμογή του Νόμου (LEEA) παρείχε στους γιατρούς αυτούς 108.000 δολάρια και το Εθνικό Ινστιτούτο Πνευματικής Υγείας ακόμη 500.000 δολάρια, ύστερα από πιέσεις του Κογκρέσου. Πίστευαν ότι η ψυχοχειρουργική θα πραγματοποιούνταν αναπόφευκτα μέσω αυτού του προγράμματος και αφού θα προκαλούσε μη αναστρέψιμες βλάβες στις συναισθηματικές και διανοητικές ικανότητες των ανθρώπων, θα χρησιμοποιόταν ως εργαλείο για την καταστολή και τον κοινωνικό έλεγχο.
Οι γιατροί ήθελαν την δημιουργία κέντρων μαζικής εξέτασης σε όλη τη χώρα. Στην Καλιφόρνια, η δημοσιότητα που πήρε η έκθεση των γιατρών, ενίσχυσε την δημιουργία του Κέντρου για την μελέτη και την Μείωση της Βίας. Τόσο το κράτος όσο και η Επικουρική Διεύθυνση Αστυνομίας έδωσαν τα απαραίτητα κεφάλαια. Το κέντρο αυτό θα χρησίμευε ως πρότυπο για μελλοντικές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Νευροψυχιατρικής και πρύτανης του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (UCLA), ο δρ. Λούις Τζ. Ουέστ, επιλέχθηκε ως διευθυντής του κέντρου. Ο δρ. Ουέστ, θεωρείται πως ήταν πράκτορας της CIA με σύμβαση, ο οποίος συμμετείχε στο κύκλωμα των γιατρών και επιστημόνων που συνέλεγαν πληροφορίες για τα παραισθησιογόνα όπως το LSD, για το μυστικό πρόγραμμα, MK-ULTRA. Ο Ουέστ έκανε πειράματα σε ανυποψίαστους ανθρώπους στο Σαν Φραντσίσκο. Η φήμη του αμαυρώθηκε όταν έκανε μια ένεση με μεγάλη δόση σε έναν ελέφαντα στον Ζωολογικό κήπο της Οκλαχόμα. Ο ελέφαντας πέθανε όταν προσπάθησε να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα με έναν συνδυασμό ναρκωτικών ουσιών.
Ο δρ. Ουέστ, ήταν γνωστός ακόμη, ως ο ψυχίατρος που είχε εξετάσει τον Τζακ Ρούμπυ, τον εκτελεστή τού Λη Χάρβεη Όσβαλντ. Με την διάγνωση του Ουέστ, ο Ρούμπυ αναγκάστηκε να υποστεί θεραπεία ως πνευματικά διαταραγμένος και να του χορηγηθούν χάπια. Η εξέταση διατάχθηκε, όταν ο Ρούμπυ είχε αρχίσει να ομολογεί την συμμετοχή του σε ακροδεξιά οργάνωση, η οποία είχε ως στόχο την δολοφονία του Προέδρου Τζον Κέννεντυ. Δύο χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας του, ο Ρούμπυ πέθανε από καρκίνο μέσα στη φυλακή.
Μετά την 11η Ιανουαρίου 1973, όπου ο Κυβερνήτης Ρήγκαν ανακοίνωσε τα σχέδια για το Κέντρο κατά της Βίας, ο Ουέστ έγραψε μια επιστολή στον τότε υπουργό υγείας της Καλιφόρνια, τον Τζ. Μ. Σταμπλεμπάιν.
"Αγαπητέ Σταμπ:
Έχω στην κατοχή μου απόρρητες πληροφορίες, σχετικά με τις ετοιμασίες του στρατού να παραδώσει τις βάσεις εκτόξευσης πυραύλων Nike σε κρατικούς και τοπικούς φορείς για μη-στρατιωτικούς σκοπούς. Θα προτιμήσουν αιτήσεις σχετικές με την υγεία.
Μια τέτοια βάση βρίσκεται στα βουνά της Σάντα Μόνικα, μόλις μισή ώρα δρόμο από το Ινστιτούτο Νευροψυχιατρικής. Είναι προσβάσιμο, αλλά και απόμερο. Έχει περίφραξη και διάφορες εγκαταστάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα.
Εφ' όσον αυτή η τοποθεσία διατεθεί για τις ερευνητικές ανάγκες του Ινστιτούτου Νευροψυχιατρικής, ίσως στην αρχή σαν συνεργαζόμενο τμήμα του νέου Κέντρου για την πρόληψη της Βίας, θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη. Θα μπορέσουν να γίνουν συγκριτικές μελέτες σε μια απομονωμένη, πλην όμως βολική, τοποθεσία με πειραματικά ή πρότυπα προγράμματα για την αλλαγή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς.
Τέτοια προγράμματα θα εμπεριέχουν έλεγχο της κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών ή αλκοόλ, τροποποίηση χρόνιας αντι-κοινωνικής ή αυθόρμητης επιθετικότητας κ.τ.λ. Οι εγκαταστάσεις θα μπορούσαν ακόμη να φιλοξενήσουν συνέδρια ή σεμινάρια για επαγγελματίες του τομέα πνευματικής υγείας και άλλων τομέων (όπως της αστυνομίας, των υπεύθυνων αναστολών, διαφόρων ειδικών εκπαιδευτών κ.α.)
Νομίζω πως μια επιστολή από τον Κυβερνήτη ή από κάποιον άλλον αρμόδιο αξιωματούχο στο Υπ. Αμύνης ή φυσικά τον Πρόεδρο θα έφερνε άμεσα αποτελέσματα".
Ας δούμε, όμως, ορισμένα από τα πεδία μελέτης του Κέντρου για την Πρόληψη της Βίας:
- Μελέτη βίαιων ατόμων
- Πειράματα σε φυλακισμένους από το Βάκαβιλ και το Ατασκάντερο, καθώς και υπερκινητικών παιδιών
- Πειράματα με ουσίες που προκαλούν βίαιη συμπεριφορά ή την παρεμποδίζουν
- Ορμονικές μελέτες σε αγόρια σχετικά με την παθητικότητα και την επιθετικότητα
- Μελέτες για την ανακάλυψη και την σύγκριση των βίαιων στοιχείων σε διάφορες εθνικές ομάδες
- Μελέτες σε παιδιά με τάση για παράνομες πράξεις καθώς μεγαλώνουν.
- Ενθάρρυνση των αστυνομικών αρχών στο να κρατούν αρχείο (φάκελο) για όσα παιδιά έχουν τέτοιες τάσεις, προκειμένου να ακολουθήσει θεραπεία προτού να γίνουν έφηβοι παραβάτες του νόμου. Στις μέρες μας, πλέον, αυτό είναι μια πραγματικότητα.
Στόχος του Κέντρου δεν ήταν μόνον η έρευνα. Το προσωπικό θα αποτελούνταν από κοινωνιολόγους, δικηγόρους, αστυνομικούς, παπάδες και υπεύθυνους αναστολών. Με την υποστήριξη του κυβερνήτη Ρήγκαν και του Δρ. Μπράιαν, ο Ουέστ είχε εξασφαλίσει την συμμετοχή εθελοντών φυλακισμένων από το Βάκαβιλ και άλλες φυλακές της Καλιφόρνια. Τα «πειραματόζωα» θα προέρχονταν κυρίως από το Βάκαβιλ και το Ατασκάντερο. Αυτές οι φυλακές είχαν ήδη αποκτήσει τη φήμη πως είχαν διαπραχθεί εκεί μερικές από τις χειρότερες φρικαλεότητες στο λεγόμενο δυτικό κόσμο. Ελάχιστα απείχαν οι πειραματισμοί στις φυλακές αυτές από όσα έκαναν οι Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τι απέγινε το Κέντρο;
Ο Δρ. Μπράιαν ήταν ανένδοτος σχετικά με την υποστήριξη των κέντρων για τον έλεγχο του μυαλού στην Καλιφόρνια. Πίστευε πως τα προγράμματα για την αλλαγή της συμπεριφοράς ήταν πολύ σημαντικά για την πρόληψη του εγκλήματος.Το κέντρο ήταν αρχικά αποκύημα του Ουίλιαμ Χέρμαν σαν μέρος ενός προγράμματος για την καταπολέμηση του εγκλήματος στην Καλιφόρνια. Αντασφαλιστής για την Systems Development Corporation και σύμβουλος του κυβερνήτη Ρήγκαν, ο Χέρμαν εργάστηκε στο Stand Research Institute, στη RAND corporation και στο Hoover Center on Violence. Επίσης ήταν πράκτορας της CIA, που καταδικάστηκε στην Αγγλία σε ποινή οχτώ χρόνων για πλαστογραφία. Επίσης συνδέθηκε άμεσα με την υπόθεση Ιράν-Κόντρας βάσει κυβερνητικών εγγράφων αλλά και της ίδιας του της μαρτυρίας.
Το 1970 εργάστηκε με τον Κόλστον Ουέστμπρουκ ως ο αξιωματικός της CIA, στον οποίον αναφέρονταν όταν σχεδίασε και εισήγαγε την Black Cultural Association (BCA) στο κέντρο ιατρικής περίθαλψης του Βάκαβιλ, μιας μονάδας που τον Ιούλιο μέτρησε τρεις θανάτους κρατουμένων που είχαν λάβει με τη βία ουσίες για την αλλαγή της συμπεριφοράς. Η Black Cultural Association (BCA) ήταν φαινομενικά ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που στόχευε στην γέννηση του αισθήματος της τιμής στους έγχρωμους κρατούμενους, στην πραγματικότητα όμως ήταν ένα προκάλυμμα για ένα πειραματικό πρόγραμμα που σχεδιάστηκε για να δοκιμαστεί η δυνατότητα να ελεγχθούν ανυπάκουοι και ανυπόταχτοι κρατούμενοι.
Ο Ουέστμπρουκ εργάστηκε για την CIA στο Βιετνάμ ως ειδικός στον ψυχολογικό πόλεμο και σαν σύμβουλος στην αντίστοιχη υπηρεσία της Κορέας και για το καθεστώς του Λον Νολ στην Καμπότζη. Μεταξύ 1966 και 1969 ήταν σύμβουλος για το Ειδικό Τμήμα της Αστυνομίας του Βιετνάμ, με προκάλυμμα ότι εργάζονταν σαν υπάλληλος της Pacific Architects and Engineers.
Η «εταιρεία» του έκανε συμβόλαια για την κατασκευή ανακριτικών κέντρων-βασανιστηρίων σε κάθε επαρχία του Βιετνάμ, σαν μέρος του προγράμματος Phoenix της CIA. Το πρόγραμμα είχε να κάνει με πειράματα για την αλλαγή της συμπεριφοράς, ώστε να αντληθούν πληροφορίες σχετικά με τις μεθόδους για την απόσπαση πληροφοριών από τους αιχμαλώτους πολέμου, κάτι, βέβαια που ήταν ευθεία και απροκάλυπτη παραβίαση των Συμφωνιών της Γενεύης. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Σαν σύμβουλος αντασφάλισης για την Systems Development Corporation, μιας ασφαλιστικής εταιρείας, ο Χέρμαν είπε στους Los Angeles Times πως ένα κάλο σύστημα πληροφοριών Η/Υ θα καταχωρούσε τους ακτιβιστές που έχουν ταχθεί να καταστρέψουν το σύστημα και έπειτα η ανάπτυξη ενός σχεδίου θα κέρδιζε το μυαλό και τις καρδιές των ανθρώπων.
Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1990, η Bay Guardian του Σαν Φρανσίσκο δημοσίευσε στοιχεία που πιστοποιούν πως ο Χέρμαν ήταν διεθνής έμπορος όπλων, που δούλευε για το Ιράν το 1980 και πιθανώς είχε ανάμειξη στο σκάνδαλο October Surprise. Θεωρείται πως συναντήθηκε με Ιρανούς αξιωματούχους για να επιβεβαιώσει αν οι Ιρανοί θα ήταν διατεθειμένοι ν' ανταλλάξουν όπλα έναντι κρατούμενων στο Λίβανο.
Η Sunday Telegraph του Λονδίνου επιβεβαίωσε τις διασυνδέσεις του Χέρμαν με τη CIA, από το 1976 ως το 1986. Εργάστηκε επίσης και για το FBI. Οι πληροφορίες αυτές αποκαλύφθηκαν στη δίκη του στο Λονδίνο.
Το 1970, ο Δρ. Μπράιαν και ο Χέρμαν εργάστηκαν μαζί υπό τον κυβερνήτη Ρήγκαν, στο κέντρο για τη Μελέτη και την Πρόληψη της Βίας, και έπειτα, μια δεκαετία αργότερα, όταν αυτός έγινε πρόεδρος, εργάστηκαν για λογαριασμό του με τους Ιρανούς.
Το Κέντρο τέλειωσε άδοξα.
Παρά την σύσταση Επιτροπής του Γερουσιαστή Έρβιν για την διερεύνηση και την καταδίκη των πειραμάτων για τον έλεγχο του μυαλού, τα πειράματα συνεχίστηκαν. Όταν όμως ξέσπασε το σκάνδαλο του Ουότεργκέιτ το 1970, η Ουάσιγκτον θεώρησε πως ήταν πολύ ριψοκίνδυνο από πολιτική άποψη να συνεχίσει να προωθεί αυτά τα κέντρα.
Τελικά έγινε γνωστό πως το Κέντρο δεν θα συλλειτουργούσε με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, αλλά με το υπουργείο δικαιοσύνης και με αξιωματούχους της Αστυνομίας. Οι πληροφορίες αυτές δημοσιεύτηκαν από την Επιτροπή Κατά της Ψυχιατρικής Κακοποίησης Κρατουμένων. Οι αποκαλύψεις αυτές επέφεραν και την πτώση των σχεδίων για το Κέντρο ,καθώς οι κύριοι υποστηρικτές-χρηματοδότες έκαναν πίσω.
Η τελευταία δήλωση του Δρ. Μπράιαν, σχετικά με το ζήτημα, ήταν πως η απόφαση αυτή ήταν «μια αναίσθητη παράβλεψη της δημόσιας ασφάλειας». Παρ' όλο που το Κέντρο δεν χτίστηκε, τα πειράματα εξακολουθούν να πραγματοποιούνται.
Τι προκαλούν αυτές οι ουσίες βασανιστηρίων
Η CIA είχε δύο βασικά συμφέροντα στην χρήση του LSD για την τροποποίηση της συμπεριφοράς. Το πρώτο ήταν η απόκτηση πληροφοριών από αιχμάλωτους πολέμου και ξένους πράκτορες, καταστρατηγώντας τη Συνθήκη της Γενεύης. Το δεύτερο ήταν να ανακαλύψουν την αποτελεσματικότητα των ναρκωτικών στους εχθρούς σε περίοδο πολέμου.Το πρόγραμμα MK-ULTRA είχε αναλάβει αρχικά ένας μικρός αριθμός ατόμων μέσα στην CIA με τον τίτλο Technical Services Staff (TSS). Ένα άλλο τμήμα της CIA, η Υπηρεσία Ασφαλείας (Office of Security) άρχισε και αυτή το δικό της πρόγραμμα. 'Αρχισαν να υπάρχουν τριβές μεταξύ τους, όταν η Υπηρεσία Ασφαλείας άρχισε να παρακολουθεί τα μέλη της TSS, αφ' ότου έμαθε πως διοχέτευαν LSD σε ανυποψίαστους αμερικανούς πολίτες.
Όχι μόνον τα δύο αυτά τμήματα διαφωνούσαν σχετικά με την παραπάνω πρακτική, αλλά και με το πώς θα χρησιμοποιούσε εκτός πειραμάτων η CIA το ναρκωτικό αυτό. Η Υπηρεσία Ασφαλείας οραματίζονταν πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο στις ανακρίσεις. Όμως η TSS θεωρούσε πως μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποσταθεροποιηθεί μια άλλη χώρα, με την εισαγωγή του στο νερό ή στην τροφή ενός δημόσιου αξιωματούχου, ώστε να μοιάσει ηλίθιος και να συμπεριφερθεί περίεργα δημοσίως. Ένα έγγραφο της CIA αποκαλύπτει με ποιο τρόπο το LSD μπορούσε να χορηγηθεί ακριβώς πριν την ομιλία ενός αξιωματούχου.
Αναγνωρίζοντας πως η απόκτηση πληροφοριών, σχετικά με το ναρκωτικό αυτό σε πραγματικές συνθήκες, ήταν πολύ σημαντική για την εκμετάλλευση όλων των δυνατοτήτων του, η TSS άρχισε να πειραματίζεται με το ίδιο της το προσωπικό. Υπήρχε αρκετή χρήση σε προσωπικό επίπεδο. Η Υπηρεσία Ασφαλείας θεωρούσε πως η TSS έπαιζε με την φωτιά, ειδικά όταν στο ετήσιο Χριστουγεννιάτικο Πάρτυ η TSS ήταν έτοιμη να εγχύσει LSD σε ένα από τα μπολ του παντς (Στμ.., ποτό σε μπολ που σερβίρεται με κουτάλα). Το LSD μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή παράνοια για οχτώ ως δεκαοχτώ ώρες ή και παραπάνω.
Ένα από τα θύματα του παντς ήταν ο πράκτορας Φρανκ Όλσον. Καθώς δεν είχε ξαναδοκιμάσει ναρκωτικά, το LSD τον βάρεσε κατακέφαλα. Ανέφερε πως κάθε αυτοκίνητο που περνούσε του φαίνονταν σαν ένα τεράστιο τέρας με φανταστικά μάτια, που είχε βγει για να τον κυνηγήσει προσωπικά. Κάθε φορά που περνούσε ένα αυτοκίνητο πανικόβλητος έτρεχε να βρει κάλυψη. 'Αρχισε να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα. Η CIA έκανε ετοιμασίες για να μεταφερθεί για νοσηλεία στο Chestnut Lodge, όμως πριν προλάβουν ο Όλσον πήγε σε ένα ξενοδοχείο στην Νέα Υόρκη και έπεσε από το μπαλκόνι, από τον 10ο όροφο. Η CIA πήρε εντολές για τον τερματισμό όλων των πειραμάτων με ουσίες.
Tα ναρκωτικά ελέγχου του μυαλού και τα πειράματα εν γένει ήταν βασανιστήριο για τα θύματα. Ένας από τους τρεις κρατούμενους που απεβίωσαν μετά από παρόμοια πειράματα στις φυλακές της Βάκαβιλ, ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί σε δικαστήριο, σε μια απόπειρα να σταματήσει η χορήγηση ουσιών χωρίς την συγκατάθεση του φυλακισμένου, και πιθανώς το ναρκωτικό να ήταν η αιτία του θανάτου του.
Ο Τζόζεφ Καννάτα πίστευε πως είχε κάνει πρόοδο και δεν χρειαζόταν άλλες δόσεις του ναρκωτικού Haldol. Η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Επαρχίας Σολάνο είπε πως ο Καννάτα και οι άλλοι δύο, πέθαναν από υπερθερμία, δηλ. υπερβολικά υψηλή θερμοκρασία σώματος. Τα σώματά τους είχαν τουλάχιστον 108 βαθμούς θερμοκρασία (με το σύστημα μέτρησης των ΗΠΑ) τη στιγμή του θανάτου τους.
Ο δρ. Ιουέν Κάμερον, που εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ στο Μόντρεαλ, χρησιμοποιούσε μια πλειάδα από τεχνικές, όπως να έχει τα θύματά του αναίσθητα, σε κώμα δηλαδή, για μήνες, να κάνει βαριά ηλεκτροσόκ και να χορηγεί συνεχείς δόσεις LSD.
Έγιναν μαζικές μηνύσεις μετά από αυτά τα πειράματα, όπου πολλά από τα θύματα δεν είχαν συναινέσει να συμμετάσχουν. Αυτά τα πειράματα της CIA παραβαίνουν τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, σχετικά με την ιατρική ηθική. Κι όμως, ο δρ. Κάμερον ήταν ένα από τα μέλη του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης.
Έρευνα για το LSD πραγματοποιούσε και το Κέντρο Έρευνας Εξαρτημένων Ατόμων του Υπ. Υγείας, στο Λέξινγκτον του Κεντάκυ. Αυτό το ινστιτούτο ήταν ένα από τα πολλά που χρησιμοποιούσε η CIA. Το Εθνικό Ινστιτούτο για την Πνευματική Υγεία και το Αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό ήταν οι χρηματοδότες του. Μεγάλες ποσότητες LSD και άλλων παραισθησιογόνων ουσιών απαιτούνταν για την συνέχιση των πειραμάτων. Διευθυντής του προγράμματος ήταν ο Δρ. Χάρις Ίσμπελ, μέλος της Αμερικάνικης Συμβουλευτικής Επιτροπής Τροφίμων και Φαρμάκων σχετικά με την Κατάχρηση Αντιδιεργετικών και Διεγερτικών Ουσιών. Σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι ήταν μαύροι. Η δόση του LSD σε μερικές περιπτώσεις αυξάνονταν σταδιακά σε καθημερινή βάση μέχρι και για 75 ημέρες.
Πειραματόζωα έγιναν και περί τους 1500 αμερικανούς στρατιώτες. Ορισμένοι δήλωσαν πως είχαν συναινέσει γι' αυτή την κατάσταση μετά από πίεση των ανωτέρων τους. Πολλοί είπαν πως πάσχουν από σοβαρή κατάθλιψη και άλλου είδους ψυχολογικό στρες.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του επιλοχία Τζιμ Στάνλευ. Του έβαλαν LSD στο νερό που έπινε και τρελάθηκε. Οι παραισθήσεις του συνέχισαν και όταν επέστρεψε στα καθήκοντά του. Η καριέρα του είχε στιγματιστεί, ο γάμος του διαλύονταν και άρχισε να χτυπά τη σύζυγο και τα παιδιά του. Μετά από 17 χρόνια, του αποκάλυψαν πως είχε γίνει πειραματόζωο με LSD. Έκανε μήνυση στην κυβέρνηση, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι κανένας στρατιώτης δεν μπορούσε να μηνύσει τον στρατό για πειράματα με LSD. O δικαστής Ουίλιαμ Μπρέννεν διαφώνησε με την απόφαση αυτή. Έγραψε: «Ο πειραματισμός με άτομα που το αγνοούν είναι ηθικά και νομικά απαράδεκτος».
Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή του στρατιώτη Τζέιμς Θόρνγουελ. Του έδωσαν LSD στη διάρκεια ενός πειράματος του στρατού το 1961. Για τα επόμενα 23 χρόνια ζούσε σε ένα θολό κόσμο, και πνίγηκε σε μια πισίνα στο Βαγιέχο το 1984. Το Κογκρέσο είχε καταθέσει το ποσό των 625.000 δολαρίων για λογαριασμό του. Πειράματα μεγάλης έκτασης με LSD είχαν πραγματοποιηθεί σε αμερικανούς στρατιώτες στο Μέρυλαντ, το Φορτ Μπέννινγκ, την Τζόρτζια, το Φορτ Ληβενγουέρθ, το Κάνσας, το Ντάγκγουεη, την Γιούτα, την Ευρώπη και τον Ειρηνικό.
Ο στρατός έκανε πειράματα με LSD στο Φορτ Μπραγκ στην Βόρεια Καρολίνα. Ο σκοπός του πειράματος ήταν να εξακριβωθεί κατά πόσον οι στρατιώτες θα έφερναν εις πέρας την αποστολή τους στη μάχη υπό την επήρεια του ναρκωτικού.
Στο Φορτ Μακ Κέλλαν στην Αλαμπάμα, έδωσαν LSD σε 200 εργαζόμενους στην Chemical Corps, ώστε να εξοικειωθούν με τις επιδράσεις του ναρκωτικού. Στο Έτζγουντ 'Αρσεναλ, έδωσαν LSD στους στρατιώτες, έπειτα τους έστειλαν σε απομόνωση και τέλος τους ανέκριναν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Κατά τη διάρκεια αυτών των ανακρίσεων, αποδείχθηκε πως οι στρατιώτες θα συνεργάζονταν με την υπόσχεση να μην τους χορηγήσουν άλλο LSD.
Κατά την διάρκεια της επιχείρησης Ντέρμπυ Χατ, χορήγησαν LSD σε ξένους υπηκόους που είχαν κατηγορηθεί για διακίνηση ναρκωτικών. Ένας παρακαλούσε να τον σκοτώσουν για να λήξει το μαρτύριό του. Τέτοια πειράματα έλαβαν χώρα και στην Σαϊγκόν σε αιχμάλωτους πολέμου Βιετκόνγκ. Ένα από τα πλέον πολλά υποσχόμενα ναρκωτικά της Αμερικής είναι το ΒΖ (quinuclidinyl benzilate). Διαρκεί πολύ και επιφέρει ψυχωτικές εμπειρίες, απομονώνοντας σχεδόν τον χρήστη από το περιβάλλον. Οι κύριες επιδράσεις διαρκούν έως 80 ώρες, ενώ του LSD8. Οι δευτερεύουσες ως και έξι εβδομάδες μετά.
Πειράματα με ΒΖ έγιναν σε στρατιώτες στο Έτζγουντ 'Αρσεναλ για 16 χρόνια. Πολλά από τα θύματα υποστηρίζουν πως η χρήση επέφερε αρνητικές επιδράσεις σε όλη τους τη ζωή. Προκαλούσε τέτοιο αποπροσανατολισμό, που βρέθηκε ένας στρατιώτης να κάνει ντους με την στολή του και καπνίζοντας ένα πούρο. Η ουσία ΒΖ εισήχθη σε χειροβομβίδες και σε βόμβα 750 λιβρών. Επίσης σε όλμους, πυροβόλα και πυραύλους. Η βόμβα δοκιμάστηκε στο Βιετνάμ και ένα έγγραφο της CIA αποκαλύπτει πως θα χρησιμοποιούνταν σε πολίτες στις ΗΠΑ στην περίπτωση μεγάλης κοινωνικής αναταραχής.
Η ψυχοχειρουργική εφαρμοζόταν στις φυλακές της Βάκαβιλ πολλά χρόνια. Σε μια περίπτωση, ήταν μοιραία για τρεις κρατούμενους, έναν μαύρο, έναν μεξικανό και έναν λευκό. Η διαδικασία περιελάμβανε την εισαγωγή ηλεκτροδίων βαθιά μέσα στον εγκέφαλο, ώστε να καθοριστεί η ακριβής θέση των ελαττωματικών κυττάρων και έπειτα με ηλεκτροσόκ να τα εξαλείψουν. Ένας, που θεωρήθηκε μετά την επέμβαση πως είχε κάνει πρόοδο, αποφυλακίστηκε με αναστολή αλλά κατέληξε πάλι πίσω στη φυλακή. Ο άλλος έγινε εξαιρετικά βίαιος και όσο αφορά τον τρίτο, αγνοείται η τύχη του.
Στις φυλακές αυτές, χορηγήθηκε επίσης το ναρκωτικό Anectine, μια ουσία που προκαλεί τρόμο, ώστε να κατασταλεί η βίαιη συμπεριφορά. Σε μικρές δόσεις η ουσία προκαλεί χαλάρωση των μυών, σε μεγάλες όμως προκαλεί σταμάτημα της αναπνευστικής λειτουργίας και ένα συναίσθημα χειρότερο από το θάνατο. Μέσα σε 30 με 40 δευτερόλεπτα αρχίζει να ενεργεί, παραλύοντας τους μικρούς μυς στα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών και στα μάτια. Ύστερα προχωρά στους μεγαλύτερους στα πλευρά και το διάφραγμα. Οι σφυγμοί πέφτουν στους 60 το λεπτό, και αρχίζουν οι διακοπές της αναπνευστικής λειτουργίας, όπου το θύμα έχει τις αισθήσεις του και αγωνιά για δύο έως πέντε λεπτά. Αυτά τα πειράματα έλαβαν χώρα και στο Ατασκάντερο.
Πολλά ναρκωτικά μεταστροφής του μυαλού αρχικά αναπτύχθηκαν χωρίς ψυχοενεργούς σκοπούς, όπως η Φαινοθιαζίνη και η Θορζίνη. Οι επιπτώσεις αυτών των ουσιών είναι φρικαλέες. Αίσθημα πνιγμού, αποπροσανατολισμού, τρέμουλο, ξηροστομία, θολή όραση, ανικανότητα συγκέντρωσης. Ναρκωτικά όπως η Προλιξίνη, περιγράφονται από όσους τα δοκίμασαν σαν «βασανιστήριο» και πως σε «μετατρέπουν σε ζόμπι».
Το Νοσοκομείο των Βετεράνων είχε πάρει εντολές από το Υπ. Γενικής Λογιστικής να χορηγήσει μεγάλες δόσεις ψυχοθεραπευτικών ουσιών. Ένας ασθενής έπαιρνε οχτώ διαφορετικά ναρκωτικά, τρία αντιψυχωτικά, δύο αγχολυτικά, ένα αντικαταθλιπτικό, ένα αντιδιεγερτικό και έναν αντι-Πάρκινσον. Τρία απ' αυτά τα έπαιρνε στην μεγαλύτερη επιτρεπτή δόση.
Ένας άλλος έπαιρνε επτά. Μία μαρτυρία ενός ασθενή που αρνήθηκε να πάρει λέει: "Τους είπα πως δεν ήθελα το ναρκωτικό. Με άρπαξαν, με έδεσαν και μου έκαναν ένεση με Προλιξίν. Μου έδωσαν Αρντάν για να αλληλεπιδράσει με το Προλιξίν και Σινεκουάν, που είναι ένα είδος ηρεμιστικού, που με παραηρέμησε και τέλος Ριταλίν για να με ξαναζωντανέψουν".
Το Προλιξίν διαρκεί δύο εβδομάδες. Ένας ασθενής περιγράφει το πώς η ουσία αυτή ούτε ηρεμεί, ούτε ναρκώνει τα νεύρα, παρά σου επιτίθεται από το εσωτερικό σου χωρίς να μπορείς να εντοπίσεις την πηγή του πόνου. "Τα ναρκωτικά σου στρέφουν τα νεύρα σου στον εαυτό σου. 'Αθελά σου, αντιστέκεσαι στον ίδιο σου τον εαυτό, τους μυς, τα αντανακλαστικά κτλ. Ο πόνος ενυπάρχει στον ιστό από τον οποίον είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, σου θολώνει την όραση, τόσο που δεν μπορείς να διαβάσεις. Νιώθεις πόνο από την ανησυχία, έτσι αισθάνεσαι την ανάγκη να περπατήσεις. Μόλις σηκωθείς, συμβαίνει το ανάποδο και επιθυμείς να καθίσεις. Ξανά και ξανά η ίδια διαδικασία, πονώντας σε σημείο που δεν μπορείς να εντοπίσεις. Σε τέτοιο καθεστώς άγχους δεν μπορείς να αντιδράσεις και δεν βρίσκεις καν ανακούφιση στο να αναπνέεις".
