Το αίμα είναι ο μεγαλύτερος τροφοδότης του οργανισμού.
Αποτελείται από το υγρό στοιχείο που λέγεται πλάσμα, και τα τρία είδη των αιμοσφαιρίων, τα ερυθρά, τα λευκά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια.
Κυκλοφορεί μέσα μας χωρίς θόρυβο και χωρίς διακοπή. Εκτελεί σπουδαιότατες λειτουργίες. Μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς, ως τα ακρότατα σημεία του οργανισμού και παραλαμβάνει από κει το διοξείδιο του άνθρακα και όλα τα άχρηστα προϊόντα για να τα οδηγήσει στα όργανα απομακρύνσεως από τον οργανισμό. Μεταφέρει τις ορμόνες από τους ενδοκρινείς αδένες στα όργανα επάνω εις τα οποία ενεργούν, επίσης τα αντισώματα κατά των μικροβίων και δηλητηρίων. Όταν συμβεί κάποια μόλυνση μεταφέρει στα γρήγορα, τα λευκά αιμοσφαίρια για να εμποδίσει την είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Σε περίπτωση δε αιμορραγίας μεταφέρει τα αιμοπετάλια.
Σε ένα ενήλικα υγιή άνδρα που το αίμα του φθάνει στα 5 έως 6 λίτρα, υπάρχουν 25 τρισεκατομμύρια ερυθρά αιμοσφαίρια! Υπολογίζεται δε ότι το μέγα αυτό πλήθος των αιμοσφαιρίων αντικαθίσταται στους 4 μήνες.
Λευκά αιμοσφαίρια υπολογίζονται περίπου σε 35 δισεκατομμύρια και τα οποία ανανεώνονται στον οργανισμό κάθε 2 έως 7 μέρες.
Σε 1 ½ τρισεκατομμύριο υπολογίζονται τα αιμοπετάλια, από τα οποία ανανεώνονται καθημερινά το 1/3.
ΤΑ ΕΡΥΘΡΑ αιμοσφαίρια σχηματίζονται στα μυελό των οστών και καταστρέφονται, κυρίως, στον σπλήνα. Ξεχύνονται στην κυκλοφορία όπου και επιζούν 4 περίπου μήνες. Κάνουν το γύρο του κυκλοφοριακού συστήματος του σώματος μέσα σε 45 (!) δευτερόλεπτα και ώσπου να γεράσουν (μετά από 4 μήνες) έχουν διανύσει απόσταση 1300 χιλιομέτρων.
Οι γραμμές ανεφοδιασμού ονομάζονται αρτηρίες, αρτηρίδια, φλέβες, φλεβίδια, τριχοειδή. Η ολική απόσταση που καλύπτουν στο εσωτερικό του σώματος, είναι 96.000 (!) χιλιόμετρα.
Σχετικά με τις φλέβες: εάν ήταν απλώς μακροί σωλήνες, κάθε φορά που θα σηκωνόμαστε όρθιοι, τότε το αίμα θα μαζευόταν στα κάτω άκρα. Για να μη συμβεί κάτι τέτοιο, οι περισσότερες φλέβες διαθέτουν ένα ειδικό είδος βαλβίδων.
Έτσι όταν το αίμα ρέει προς την καρδιά, οι βαλβίδες του επιτρέπουν να περάσει, όταν όμως το αίμα πάρει τον ανάποδο δρόμο, οι βαλβίδες ανακόπτουν τη ροή προς τα πίσω!
Το κάθε ερυθρό αιμοσφαίριο αποτελείται από ένα περίβλημα, το στρώμα και την αιμοσφαιρίνη που περιέχει. Ποιος ο λόγος τώρα της αιμοσφαιρίνης στον οργανισμό; Μεγίστης σημασίας. Μεταφέρει το οξυγόνο, που είναι αναγκαίο για την καύση των θρεπτικών ουσιών, για να αποδώσουν την ποσότητα των θερμίδων τις οποίες έχει ανάγκη ένας οργανισμός.
Τα τριχοειδή αγγεία είναι σωληνίσκοι διαμέτρου 7 «μικρόν», τόσο μικρής ώστε μόλις χωράει να περάσει ένα ερυθρό αιμοσφαίριο και σχηματίζουν πυκνότατα δίκτυα μέσα στους ιστούς, που η συνολική τους επιφάνεια ξεπερνάει τα 500 τετραγωνικά μέτρα! Εάν τα αραδιάζαμε άκρη με άκρη, θα περιτύλιγαν τον ισημερινό της γης δυο φορές! Ο ισημερινός είναι 40.000 χιλιόμετρα περίπου.
Με εξισώσεις οι ερευνητές στον ηλεκτρονικό υπολογιστή έλυσαν το πρόβλημα, «ποιο είναι το ιδανικότερο σχήμα, που πρέπει να έχει το ερυθρό αιμοσφαίριο, ώστε με το μέγεθος και την ανάλογη ταχύτητά του, να γλιστρά ανεμπόδιστα μέσα στα τριχοειδή αγγεία;» Και το κομπιούτερ έδωσε το υπάρχον σχήμα: το σχήμα του αμφίκοιλου δίσκου. Η μορφή και το σχήμα του ερυθρού αιμοσφαιρίου είναι:
«Στο αίμα υπάρχουν πρωτεϊνικές ύλες καλούμενες αλεξίναι ή προφυλακτικές ύλες, που θανατώνουν ορισμένα βακτήρια ή εξουδετερώνουν τις τοξίνες τους προφυλάσσοντας το σώμα από τη βλαπτική δράση τους». Χημεία Σ.Γαλανού, καθ. Παν/μίου, Α΄Τόμος, σελ.75).
Τα λευκά αιμοσφαίρια παίζουν ένα σπουδαίο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού κατά των μικροβίων. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις λειτουργίες των λευκών αιμοσφαιρίων «με το έργο μιας στρατιωτικής μονάδας αμέσου επεμβάσεως». Είναι κάτι το καταπληκτικό που γίνεται μέσα μας χωρίς εμείς να παίρνουμε είδηση. Η αυτοάμυνα του οργανισμού που γίνεται από τα λευκά αιμοσφαίρια είναι κάτι το θαυμαστό!
Όταν κάπου απειλείται η ακεραιότητα του οργανισμού από εισβολή εξωτερικών εχθρών (μικροβίων) ή και εσωτερικών εχθρών(συγκέντρωση άχρηστων ουσιών από το ίδιο το σώμα) τα λευκά αιμοσφαίρια εκτελούν στρατιωτική διαταγή (άγνωστο από που) και τρέχουν μέσα στο αίμα χάρις σε κάτι ψευδόποδα που διαθέτουν και ευρίσκονται εγκαίρως εκεί.
Τότε αρχίζει η μάχη... Καταβροχθίζουν τα μικρόβια και δημιουργούν τα αντισώματα. Ο αγώνας αυτός αρχίζει από το κοινό δοθιήνα (τον καλόγερο που λέμε) και φθάνει ως την εγκεφαλονωτιαία μήνιγγα.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ έχουμε και τις απώλειες. Όσα δεν πέσουν στο πεδίο της μάχης κατά των μικροβίων καταστρέφονται όπως και τα ερυθρά μόλις γεράσουν. Η ζωή των λευκών αιμοσφαιρίων δεν είναι καθορισμένη με ακρίβεια. Κυμαίνεται από μία έως τρις μέρες, ίσως και μια βδομάδα. Βλέπουμε, λοιπόν, ποια σοφία, ποια τεχνολογία, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν τα διάφορα όργανα του σώματός μας!
Αυτά φανερώνουν πώς μέσα μας υπάρχουν λειτουργίες και μηχανισμοί πολύπλοκοί και μυστηριώδεις. Και τίθεται το ερώτημα: Αυτά από μόνα τους έχουν γίνει; Θα είναι παράλογο να πούμε ένα τέτοιο πράγμα. Γιατί πίσω από αυτά συναντάμε σκοπιμότητα και νου, είναι ο Μέγας Νους του Σύμπαντος.
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ εγκέφαλος διαθέτει γύρω στα 10 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, καθένα από τα οποία έχει χιλιάδες διασυνδέσεις, πού στην ιατρική ορολογία αναφέρονται ως «συνάψεις». Ο αριθμός των τελευταίων υπολογίζονται γύρω στα 10 τρισεκατομμύρια! Είναι ακόμη φορτωμένος με 10 χιλιάδες φορές περισσότερες πληροφορίες απ' όσες μπορεί να επεξεργασθεί ένας σύγχρονος ηλεκτρονικός υπολογιστής. Πού θεωρητικά σημαίνει, ότι χρειάζονται 10000 υπολογιστές για νά αποδώσουν το έργο ενός ανθρωπίνου εγκεφάλου. Χωρίς νά υπολογίσουμε και τις εγκεφαλικές διεργασίες, πού είναι ακόμη άγνωστες και ανεξιχνίαστες. Ακριβώς γι' αυτό οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι «ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι κομπιούτερ γιατί διαθέτει μία εκπληκτική μοναδικότητα».
Από το περιοδ. «Εργ. Φως» Νοέμβριος 1984:
«Ποιος έβαλε μέσα στον άνθρωπο όλα αυτά τα πλούσια συναισθήματα; Η τύχη; Μπορείτε νά μας το εξηγήσετε; Μόνο ο Θεός πού όλα τα έκανε με σοφία».
