Τώρα βλέπουμε τον Αβραάμ ν’ ανεβαίνει από την Αίγυπτο προς την Μεσημβρία, τα Νότια της Χαναάν. Μετά την κατιούσα, αρχίζει η ανοδική πορεία. Έχει όμως ακόμα μαζί του τον Λωτ.
Ξέρουμε ότι ό,τι κάνει ο Θεός, το κάνει κατά τρόπο άξιο του Εαυτού Του. Είτε δημιουργεί, είτε σώζει, είτε ανορθώνει ή επιστρέφει ψυχές, δεν ενεργεί παρά σύμφωνα με ό,τι είναι ο Ίδιος: Δοξάζει το όνομά Του σε κάθε περίπτωση. Αυτό είναι ευτυχία για μας που εύκολα <παροξύνομεν τον Αγιον του Ισραήλ> (Ψαλμ.οη:41) και που το κάνουμε προ παντός όταν πρόκειται για τη χάρη Του που ανορθώνει.
Γέν.ιγ:2-4
Βλέπουμε ότι ο Αβραάμ όχι μόνο έφυγε από την Αίγυπτο, αλλά και επανήλθε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, <έως του τόπου όπου ήτο η σκηνή αυτού τ ο π ρ ό τ ε ρ ο ν...>
Ο Θεός δεν θα ικανοποιηθεί με κάποιον που μένει πίσω ή πλανιέται, παρά μόνο όταν τον επαναφέρει στο σωστό δρόμο και τον αποκαταστήσει τέλεια στην κοινωνία μαζί Του. Οι καρδιές μας πολλές φορές, γεμάτες αυτοδικαίωση, ευχαρίστως θα σκεφτόταν ότι σ’ αυτό τον άνθρωπο, τον Αβραάμ, μετά απ’ όσα έκανε, θα του άρμοζε μια χαμηλότερη θέση απ’ αυτή που είχε. Και πραγματικά έτσι θα ήταν αν εξετάζαμε την αξία του χαρακτήρα μας. Όμως, επειδή πρόκειται αποκλειστικά περί χάρης, ανήκει στο Θεό το δικαίωμα να προσδιορίσει το βαθμό της ανόρθωσης και αποκατάστασης! Ο βαθμός αυτός φαίνεται στο Ιερ.δ:1 !
Ακόμα: Λευιτ.ιδ:11 Λουκ.ιε:22. Όταν ο Πέτρος σηκώθηκε απ’ την πτώση του, μπόρεσε να πει στους Ισραηλίτες... Πράξ.γ:14 κατηγορώντας τους για κάτι που ο ίδιος είχε πριν πέσει.
Ο Θεός δεν μας ανορθώνει για να βλέπουμε την αμαρτία με ακόμα μεγαλύτερη επιπολαιότητα και να πέσουμε πάλι στα ίδια, αλλά λέγει: <Υπαγε και εις το εξής μη αμάρτανε> (Ιωάν.η:11).
Όταν μετανοούμε ειλικρινά ο Θεός μας συγχωρεί, όμως έχουμε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο, μένουν πληγές και κατάλοιπα.
Όταν ο χριστιανός γυρίζει στον κόσμο, υπάρχει πάντα μια τιμή που πρέπει να πληρωθεί. Όταν ο Αβραάμ γύρισε από την Αίγυπτο, η Σάρα είχε μαζί της μια Αιγύπτια υπηρέτρια την Αγαρ, που δημιούργησε προβλήματα. Ακόμα ο Αβραάμ γύρισε από την Αίγυπτο πλούσιος (εδ.2) (Α’Τιμ.ς:10)!
Γέν.ιγ:5
Ο Λωτ ήταν ανιψιός του Αβραάμ και ταξίδευε μαζί του σ’ όλο το ταξίδι από την Ουρ των Χαλδαίων. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο άνδρες:
1. Ο Αβραάμ είχε λάβει την κλήση, ο Λωτ απλά τον ακολουθούσε.
2. Ο Αβραάμ βάδιζε δια πίστεως, ο Λωτ δια της όψεως.
3. Ο Αβραάμ ήταν γενναιόδωρος, ο Λωτ πλεονέκτης και κοσμικός.
4. Ο Αβραάμ ήταν άνθρωπος προσευχής, ενώ δεν υπάρχει αναφορά για τον Λωτ ότι προσευχήθηκε ποτέ.
5. Ο Αβραάμ είδε την πόλη της οποίας κτίστης και δημιουργός ήταν ο Θεός, ο Λωτ διάλεξε μια πόλη κτισμένη από ανθρώπους που ο Θεός την κατέστρεψε.
Για τον Αβραάμ υπήρχε μια δοκιμασία πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτή της πείνας. Ήταν η δοκιμασία της συναναστροφής με κάποιον που ήταν φανερό ότι δεν περπατούσε δια προσωπικής πίστεως και ευθύνης. Φαίνεται ότι απ’ την αρχή, αλλά και σ’ όλο το ταξίδι, ο Λωτ ωθούνταν μάλλον από την επίδραση του παραδείγματος του Αβραάμ παρά από μια προσωπική πίστη στο Θεό. Πολλές φορές άτομα πιστά ή μη πιστά προσκολλώνται σε κινήσεις του Πνεύματος χωρίς όμως να μετέχουν και στη δύναμη Αυτού. Ακολουθούν για λίγο καιρό εμποδίζοντας και βαρύνοντας το σώμα με μια κακή μαρτυρία.
Ο Κύριος είχε καλέσει τον Αβραάμ να αφήσει τη συγγένειά του αλλά ο Αβραάμ αντί να την αφήσει την πήρε μαζί του. Ο Θάρα τον καθυστέρησε μέχρι που πέθανε και ο Λωτ τον συνοδεύει μέχρι που <αι επιθυμίαι των άλλων πραγμάτων> (Μαρκ.δ:19) τον υπερνικούν και τον καταβάλλουν τελείως. Ακόμα: Αριθ.ια:4.
Τίποτε άλλο δεν μπορεί να παραμείνει, παρά μόνο εκείνο που είναι απ’ το Θεό!!!
Πρέπει να αισθανόμαστε ότι ο Θεός είναι Αυτός που μας έχει καλέσει στη θέση που έχουμε, γιατί διαφορετικά δε θα έχουμε ούτε σταθερότητα ούτε επιμονή σ’ αυτή τη θέση. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε κάποιον άλλο, επειδή φαίνεται ωραίος ο δρόμος που βαδίζει, αλλά να ακολουθούμε το δρόμο που ο Θεός μέσα στη χάρη Του έχει χαράξει για τον καθένα μας. Πρέπει δε να γνωρίσουμε ποια είναι η κλήση μας και ποια είναι τα καθήκοντα που συνδέονται μ’ αυτή, για να μπορούμε με τη χάρη που μας δίνεται κάθε μέρα να δουλεύουμε αποτελεσματικά για τη δόξα του Θεού. Δεν ενδιαφέρει και τόσο το μέτρο, αρκεί να έχει δοθεί απ’ το Θεό. Τίποτα δεν είναι περισσότερο ανάξιο λόγου από την απομίμηση.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς αν κάποιος δουλεύει στη θέση του και σύμφωνα με το μέτρο που πήρε. Εκείνος που ενώ δεν ξέρει να κολυμπά πηγαίνει στα βαθιά, θα αρχίσει να κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Ένα πλοίο που αποπλέει χωρίς να είναι σε θέση να ταξιδέψει, γρήγορα θα αναγκαστεί να γυρίσει στο λιμάνι ή θα βουλιάξει.
Γέν.ιγ:6,7
Τα αποτελέσματα της Αιγύπτου. Τώρα είναι και οι δύο πλούσιοι και δεν τους χωρά ο τόπος!
Όταν κανείς δεν περπατά με απλότητα και καθαρά αισθήματα, εύκολα θα συναντήσει την πέτρα που θα τον κάνει να προσκόψει. Κι αν δεν γίνει τη μια μέρα, θα γίνει την άλλη. Δεν ενδιαφέρει και τόσο η φαινομενική αιτία που κάνει κάποιον να χάσει το δρόμο του. Η πραγματική αιτία μένει κρυμμένη στα βάθη της καρδιάς.
Η έριδα μεταξύ των ποιμένων ήταν εύκολο να σταματήσει χωρίς πνευματική ζημιά, είτε για το Λωτ, είτε για τον Αβραάμ. Αν είχαν το ίδιο πνεύμα, δεν θα υπήρχε έριδα γιατί η έριδα δεν είναι καρπός του Πνεύματος αλλά της σάρκας, αλλά και να συνέβαινε, με κάποιο τρόπο θα τα βρίσκανε.
Είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε στην Αποκ.ιβ όπου αποχωρίζεται η αόρατη από την ορατή εκκλησία. Στην πραγματικότητα, αυτή η έριδα, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δώσει στον Αβραάμ την ευκαιρία να δείξει τη θαυμαστή δύναμη της πίστης, και αυτή την ηθική και ουράνια υπεροχή που περιβάλλει αυτόν που πιστεύει. Την ίδια στιγμή φανερώνει την κοσμικότητα που ήταν γεμάτη η καρδιά του Λωτ. Απλά έγιναν φανερές οι καρδιές και των δύο! Όταν ο κόσμος είναι μέσα στην καρδιά, βρίσκει κανείς πάντοτε το δρόμο που οδηγεί σ’ αυτόν. Και ο Λωτ ήταν παιδί του Θεού, η Γραφή μας τον λέγει δίκαιο, αλλά πολλές φορές πρέπει να ξεχωρίσει δίκαιος από δίκαιο!
Είναι θλιβερό και ταπεινωτικό να βλέπει κανείς αδελφούς να φιλονικούν μπροστά σε “Χαναναίους και Φερεζαίους” αντί να είναι ενωμένοι χωρίς εσωτερικές διαμάχες.
Γέν.ιγ:8
Ο Αβραάμ ήταν ειρηνοποιός. Αντιμετωπίζει την κατάσταση από την άποψη του Θεού, γιατί έχει την καρδιά του Θεού. Δεν άφησε την καρδιά του να διαλέξει αλλά αφήνει το Λωτ (Ρωμ.ιβ:18 & Ματθ.ε:9).
Γέν.ιγ:9
Αντί τη συνεχή διαμάχη, ο Αβραάμ προτείνει διαχωρισμό.
Αμώς γ:3. Ο Αβραάμ κάνει μια γενναιόδωρη προσφορά εδώ, που φανερώνει ότι δεν εμπιστεύεται τα λιβάδια, αλλά τον Κύριο. Άφησε την εκλογή στον Λωτ και ανέθεσε στο Θεό τη φροντίδα να διαλέξει για τον εαυτό του. Αυτή είναι η άνωθεν σοφία. Η πίστη αφήνει πάντοτε στο Θεό τη φροντίδα να ορίσει την κληρονομιά (Ψαλμ.ις:6).
Ο Θεός έδωσε όλη τη γη στον Αβραάμ, και όχι στο Λωτ. Και παρ’ όλο που ήταν δική του, αφήνει τον Λωτ να πάει όπου θέλει.
Είναι βέβαιο ότι όσο μεγάλες κι αν είναι οι επιθυμίες της φυσικής καρδιάς, και όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό που τελικά θα πάρει, ποτέ δεν θα μπορέσει ν’ αγγίξει το θησαυρό της πίστης, γιατί τον ζητά σε μια τελείως λάθος κατεύθυνση. Η πίστη τοποθετεί το θησαυρό της σ’ ένα τόπο που η φυσική καρδιά δεν θα σκεφτόταν ποτέ να επισκεφθεί. Ακόμα κι αν ήθελε δεν θα μπορούσε να τον πλησιάσει.
Γέν.ιγ:10
Η εκλογή του Λωτ φανερώνει το χαρακτήρα του. Ύψωσε τα μάτια του για να δει. Περπατούσε δια της όψεως μάλλον παρά δια πίστεως. Η εκλογή του φανέρωσε ότι η καρδιά του ήταν τοποθετημένη σε φυσικά πράγματα. Διάλεξε το χόρτο, αντί τη χάρη! Παρατήρησε την εξωτερική εμφάνιση και όχι τον πραγματικό χαρακτήρα και το μέλλον του τόπου. Θα πει κανείς, πώς μπορούσε να ξέρει το μέλλον του τόπου;
Σωστά, όπως και ο Αβραάμ δεν το ήξερε. Ο Θεός όμως το ήξερε και αν ο Λωτ άφηνε στο Θεό τη φροντίδα να διαλέξει γι’ αυτόν κληρονομιά, ο Θεός ασφαλώς και δεν θα του έδινε ένα τόπο που θα κατέστρεφε ο Ίδιος! Ο Λωτ όμως ήθελε να διαλέξει μόνος του.
Σωστά, όπως και ο Αβραάμ δεν το ήξερε. Ο Θεός όμως το ήξερε και αν ο Λωτ άφηνε στο Θεό τη φροντίδα να διαλέξει γι’ αυτόν κληρονομιά, ο Θεός ασφαλώς και δεν θα του έδινε ένα τόπο που θα κατέστρεφε ο Ίδιος! Ο Λωτ όμως ήθελε να διαλέξει μόνος του.
Αρκέστηκε στο λιγοστό του “τώρα” αντί να υπομείνει για τα μεγαλεία του μέλλοντος. Όπως ο Ησαύ, ο άσωτος γιος, η Εύα, ο Δημάς.
Περίχωρος: ο κύκλος των βουνών γύρω από την κοιλάδα του Ιορδάνη. Σήμερα σχεδόν καθόλου από τα νερά του Ιορδάνη δεν μπαίνουν μέσα στη Νεκρά θάλασσα γιατί τα χρησιμοποιούν για αρδεύσεις. Τότε όμως όλα τα νερά χυνόταν μέσα και γι’ αυτό ανέβαινε η στάθμη της. Αυτή η καλοποτιζόμενη γη φάνηκε στο Λωτ σαν το Νείλο της Αιγύπτου.
Σηγώρ: Μικρή κωμόπολη κοντά στα Νότια της Νεκράς θάλασσας. Ιορδάνης: σημαίνει ο καταβαίνων. Έχει να κάνει με πολλούς τύπους αλλά εδώ συμβολίζει την καθοδική πορεία του Λωτ:
1. Ύψωσε τα μάτια του και είδε.
2. Διάλεξε την κοιλάδα του Ιορδάνη.
3. Ξεχώρισε τον εαυτό του απ' τον Αβραάμ.
4. Κατοίκησε στις πόλεις της κοιλάδας.
5. Έστησε τις σκηνές του απέναντι από τα Σόδομα.
6. Κατοίκησε μέσα στα Σόδομα (ιδ:12).
7. Κάθισε στην πύλη των Σοδόμων (ιθ:1).
8. Οι κόρες του παντρεύτηκαν Σοδομίτες κτλ.
Ας μην ξεπεράσουμε το γεγονός της ευθύνης της εκλογής του Λωτ. Του είχε δοθεί το δικαίωμα να διαλέξει. Ωστόσο το να στήσει τις σκηνές του “έως Σοδόμων” ήταν δικαίωμά του και προνόμιό του. Όμως τί δικαίωμα είχε να πάρει μαζί του την οικογένειά του, τους βοσκούς του και τις οικογένειές τους;
Ήταν μεγάλη η ομάδα που πήγε με τον Λωτ στα Σόδομα και έχασαν εκεί τις ζωές τους. Ο Λωτ ήταν καθαρά ο υπεύθυνος γι’ αυτό.
Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν κάποιος εκλέγει να ζήσει μέσα στην αμαρτία και να χάσει την ψυχή του, αυτό γίνεται επειδή του έχει δοθεί το δικαίωμα της εκλογής και είναι δικό του προνόμιο. Όμως τί δικαίωμα έχει να τραβήξει κι άλλους μαζί του; Κανείς δεν θα πάει μόνος του στην κόλαση!
Γέν.ιγ:11-13
Έως Σοδόμων: κοντά στα Σόδομα. Στα Εβραϊκά λέει απέναντι από τα Σόδομα.
Ο Λωτ είχε κόρες που ίσως να πίεζαν τη μητέρα τους να πάνε εκεί που έχει “αγορές”. Να μπορούν να αγοράζουν ρούχα όπως οι κοπέλες των πόλεων. Ίσως ο Λωτ να μην ήθελε να μπει μέσα στα Σόδομα, αλλά από κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο. Βλέπουμε τον άγγελο αργότερα να λέει στη γυναίκα του Λωτ να μη γυρίσει πίσω που σημαίνει ότι η καρδιά της ήταν προσκολλημένη εκεί. Ίσως ο Λωτ να βαρέθηκε τη νομαδική ζωή, το να μένει σε σκηνές. Ίσως να κουράστηκε και τώρα η πόλη του πρόσφερε μια ήσυχη και εύκολη ζωή.
Βλέπουμε πόσο διαφορετικά έβλεπε ο Λωτ από το Θεό! Ο Λωτ έβλεπε νερά, χορτάρι, κήπους, πόλεις (σαρκικός οφθαλμός). Ο Θεός έβλεπε μια γη γεμάτη ανομία και αμαρτία (πνευματικός οφθαλμός). Ησ.νε:8! Πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε τα πράγματα όπως ο Θεός. Ο Λωτ διάλεξε την ευημερία του κόσμου με τελικό αποτέλεσμα να χάσει όλα τα υπάρχοντά του, τη γυναίκα του και κατάντησε να ζει μέσα σε μια σπηλιά.
Γέν.ιγ:14-17
Η “έριδα” και ο “χωρισμός” αντί να προξενήσουν κάποια πνευματική ζημιά στον Αβραάμ, χρησιμεύουν στο να φανερώσουν τις ουράνιες αρχές που τον κυβερνούσαν και δυνάμωναν την ψυχή του. Τον ελευθέρωσαν από μια συντροφιά που μόνο θα τον εμπόδιζε. Έτσι, όλα συνεργούν προς το αγαθό για τον Αβραάμ.
Όταν πάρουμε την απόφαση μέσα στην καρδιά μας να ακολουθήσουμε το Θεό κατά πάντα, τότε ανοίγει η καρδιά Του, και μας πλημμυρίζει με τα αγαθά Του. Τώρα ο Αβραάμ είναι όπως ο Θεός τον ήθελε, μόνος - εμπιστευόμενος απόλυτα Αυτόν - χωρίς εμπόδια.
Ας μην ξεχνάμε, ότι με τον καιρό, ο καθένας βρίσκει το επίπεδό του. Όλοι που τρέχουν δίχως να έχουν σταλεί, καταλήγουν να πέσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και επανέρχονται σ’ αυτά που κάποτε λέγανε ότι έχουν εγκαταλείψει. (Παρ.δ:18 Α’Κορ.ι:12 Λουκ.ιγ:30 Ματθ.κδ:13)
Ο Αβραάμ είχε κληθεί από το Θεό να αφήσει την Ουρ για να πάει στη γη Χαναάν, και γι’ αυτό ο Θεός τον οδήγησε σ’ όλο το δρόμο. Όταν ο Αβραάμ σταμάτησε στη Χαράν, ο Θεός τον περίμενε. Όταν κατέβηκε στην Αίγυπτο, ο Θεός τον επανέφερε. Όταν είχε ανάγκη κατεύθυνσης, ο Θεός τον οδηγούσε. Όταν είχε μια φιλονικία κι ένα χωρισμό, ο Θεός φρόντισε γι’ αυτόν (Ψαλμ.λα:19).
Ο Θεός υπόσχεται να του δώσει όλη τη γη Χαναάν, κάτι περισσότερο από απλή αποκατάσταση για τη ζημιά που του έκανε ο Λωτ.
Σηκωθείς διόδευσον: Πολλοί πιστεύουν ότι ενώ κάθονται, οι επαγγελίες του Θεού θα έρθουν. Εδώ όμως ο Θεός μας διδάσκει ότι δεν είναι έτσι. Πρέπει να σηκωθούμε και να βαδίσουμε με πίστη μέσα στις επαγγελίες Του. Πρέπει να διοδεύσουμε τη γη πριν την κατακτήσουμε, κι αυτό χρειάζεται πίστη, αυταπάρνηση, προσευχή, καρτερία, εγκράτεια, αγιασμό.
Γέν.ιγ:18
Ο Αβραάμ ζητάει και βρίσκει ό,τι χρειάζεται απ’ το Θεό.
Δεν διαβάζουμε πουθενά ότι υπήρχε θυσιαστήριο μέσα στα Σόδομα. Όλοι όσοι περπατούν προς αυτή την κατεύθυνση, ζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός από θυσιαστήριο. Δεν πηγαίνει κανείς προς τα Σόδομα για να λατρέψει το Θεό. Άλλα πράγματα ζητάει, αλλά και όταν τα αποκτήσει ποιο είναι το τέλος; Η Γραφή λέει: Ψαλμ.ρς:15.
Μαμβρή σημαίνει πάχος, δύναμη, ισχύς. Χεβρών σημαίνει σύνδεσμος, ενότητα με την έννοια της συμμαχίας.
