Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα έριδες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα έριδες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Ειρήνη στην εκκλησία

Κάποιοι έχουν την άποψη ότι οι συγκρούσεις ανάμεσα γενικά στους ανθρώπους και ειδικά ανάμεσα στους χριστιανούς είναι αναπόφευκτες κι από μια άποψη και χρήσιμες, γιατί όταν στο τέλος επέλθει η συμφιλίωση- κάτι που γίνεται σχεδόν πάντα μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις- οι σχέσεις ανάμεσα στα συγκρουόμενα άτομα ή ανάμεσα στις συγκρουόμενες ομάδες βελτιώνονται και γίνονται πιο σταθερές, κι ίσως και πιο ειλικρινείς. Μια άποψη που θυμίζει το «πόλεμος πατήρ πάντων» του αρχαίου φιλοσόφου Ηράκλειτου. Όσο και αν από κάποιες τυχαίες συγκυρίες μπορεί πότε – πότε να συμβαίνουν και μερικές ευτυχείς καταλήξεις, μου είναι αδύνατον να συμφωνήσω με μια τέτοιου είδους λογική. Ένας πόλεμος αφήνει πίσω του πάντα ερείπια και πληγές, κι αν καμιά φορά τα ερείπια κτίζονται πιο όμορφα από πριν, οι πληγές όμως μένουν, με ολέθρια αποτελέσματα, μόνιμα τις πιο πολλές φορές. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος δε μας προτρέπει άδικα να ειρηνεύουμε «μετά πάντων ανθρώπων», κάτι που τονίζει με μεγαλύτερη ακόμη έμφαση ο ίδιος ο Χριστός: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται».