Β' Κορινθίους ιβ:14
«Ιδού,
τρίτην φοράν είμαι έτοιμος να έλθω προς εσάς, και δεν θέλω σας καταβαρύνει·
διότι δεν ζητώ τα υμών, αλλ' υμάς. Διότι δεν χρεωστούσι τα τέκνα να θησαυρίζωσι
διά τους γονείς, αλλ' οι γονείς διά τα τέκνα..» (Β΄ Κορ. ιβ:14).
Καταπληκτική
φράση, Δεν ζητώ τα δικά σας, αλλά εσάς. Αυτή η φράση φανερώνει ότι ο Θεός δεν
ζητάει απλά να του δώσουμε πράγματα, ζητάει εμάς τους ίδιους.
Δεν
πρέπει ποτέ να γίνουμε μια Εκκλησία όπου θα πει ο Θεός για μας, «Ο λαός
ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών
μακράν απέχει απ' εμού» (Ματθ.ιε:8). Όπου δίνουμε από τα χρήματά μας, για
να μας αφήσει ο Θεός ήσυχους να κάνουμε μετά ό,τι θέλουμε και η καρδιά μας θα
είναι μακριά Του. Δε πρέπει ποτέ να γίνουμε μια Εκκλησία όπου ο Θεός θα μας
πει, «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι
αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα
του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα έπρεπε να πράττητε
και εκείνα να μη αφίνητε» (Ματθ.κγ:23). Ο Θεός δε ζητάει τα λεφτά μας,
ζητάει εμάς τους ίδιους.