Λένε πως η πιο ανεξερεύνητη περιοχή του κόσμου, είναι αυτή
που βρίσκεται... κάτω από το καπέλο μας. Δηλαδή ο εαυτός μας. Ποιος μπορεί να
πει πως έχει μια βαθιά κι αληθινή αυτογνωσία! Ότι παρά τα χειροκροτήματα του
«άξιος... άξιος...» (Λουκάς ζ:4), αυτός ξέρει πόσο χαμηλότατη είναι η
πνευματική και η ηθική του στάθμη! Δύσκολο, σαν άλλος Ιωάννης να λες και να το
πιστεύεις «ουκ ειμί... ουκ ειμί...» (Ιωάννης α:19-22).
Κι όμως! Κανένας σωστός προσανατολισμός και καμιά αληθινή
πνευματική οικοδόμηση δεν είναι δυνατή, αν δεν υπάρξει τούτη η βαθύτατη
αυτοεπίγνωση. Η συγκλονιστική διαπίστωση, που θα οδηγήσει στο «θέλετε αποστραφή
αυτοί εαυτούς έμπροσθεν των οφθαλμών σας» (Ιεζεκιήλ λς:31).
Ποιος δρόμος, οδηγεί σ’ αυτή την αυτογνωσία;
1. Στάσου
κάτω από τον καρδιογράφο του Θεού. Η διάγνωση είναι, απελπιστική. «Λίθινη
καρδία» (εδ.26). Που σημαίνει- σκληρή κι ανευαίσθητη στο λόγο του Θεού. Που
σημαίνει- κρύα και ψυχρή, χωρίς να τη θερμαίνει η αγάπη του Θεού. Που σημαίνει
κουφή στη φωνή Του και μουγκή για τ’ όνομά Του. Πριν εξαιρέσεις τον εαυτό σου
από τούτη την κατηγορία, γονάτισε μπροστά στον Θεό, να σου φανερώσει μήπως
τέτοια είναι η δική σου καρδιά. Γιατί τέτοια είναι κάθε καρδιά, που δεν
υποβλήθηκε στην καρδιοχειρουργική επέμβαση του Θεού.
2. Στάσου
κάτω από το νυστέρι του Θεού. Το «αποσπάσας» του Βιβλικού κειμένου (26),
δείχνει δυναμική και επώδυνη θεϊκή επέμβαση. Είναι ξερίζωμα και πέταμα όλων
εκείνων που συνθέτουν τον ψυχικό και συναισθηματικό σου κόσμο. Όλη την ηθική
σου υπόσταση. Το «συνήθροισεν εξ αυτού τους λίθους» (Ησαΐας ε:2), είναι μια
άλλη εικόνα της ανάγκης του ν’ αφήσεις τον Θεό να επέμβει. Επέμβαση βέβαια προς
ζωή κι όχι προς θάνατο.
3.
Η
«σάρκινη (πρόσεξε όχι «σαρκική») καρδία»,
που ο Θεός επιθυμεί να βάλει μέσα σου, είναι:
α. Μια «νέα καρδιά». Πρόκειται όχι για εμβαλωματική
ενέργεια, αλλά για μεταμόσχευση. Είναι ο «νέος ασκός» (Ματθαίος θ:17), η «καινή
κτίσις» (Β’ Κορινθίους ε:17). Τόσο ριζοσπαστική είναι η αλλαγή του Θεού μέσα
μας!
β. Μια ευαίσθητη καρδιά, στη φωνή και την πρόσκληση
του Θεού. Ο λόγος του Θεού, βρίσκει μέσα της είσοδο και υποδοχή.
γ. Μια ζεστή καρδιά, πλούσια σέ συναισθήματα αγάπης
κι αφοσίωσης στον Θεό, το θέλημά Του, το έργο Του, το λαό Του.
4. Το
επόμενο βήμα. Εδώ είναι που αστοχούμε. Σταματάμε στην αφετηρία η δύο βήματα
απ’ αυτή. Ενώ πρόκειται για... αφετηρία: «Θέλω δώσει εις αυτούς καρδίαν
σαρκίνην, διά να...» (ια:19,20). Για
να αφήσεις τον Θεό, να δουλέψει μέσα σ’ αύτη και με βάση αυτή. Το ’χεις κάμει;
Αν όχι, άρχισε σήμερα. Ποιο είναι αυτό το δούλεμα του Θεού μέσα σου; Το
ακόλουθο:
α. «Θέλω βάλει εν υμίν το Πνεύμα μου» (27). Δεν ξέρω,
αν επιμένεις τούτη την ενέργεια δογματικά να την προσδιορίσεις ή κατατάξεις.
Πρόσεξε μόνο, μήπως μιλώντας γι’ αυτή, ξεχάσεις την ανάγκη της προσωπικής εμπειρίας
της. Εάν τούτη την ενοίκηση πειραματιστείς, θα ’χεις και την ομολογία του
Ρωμαίους η:9.
β. «Θέλω σας κάμει να περιπατείτε εν τοις διατάγμασί μου»
(27). Αυτό που μας λείπει. Το καθημερινό μας περπάτημα στους δρόμους και το
θέλημα του Θεού. Το «περιεπάτησεν μετά του Θεού» (Γένεση ς:9). Το «καθώς
Εκείνος περιεπάτησεν» (Α’ Ιωάννου β:6).
γ. «Θέλετε κατοικήσει εν τη γη Μου» (28). Χώρος ζωής,
οικογένειας, επαγγέλματος μας είναι γη του Θεού. Ο χώρος σκέψεων, λόγων και
πράξεων μας, είναι γη του Θεού; Ο χώρος συναισθημάτων και βουλήσεών μας, είναι
γη του Θεού; Καθενός μας, η ευθύνη απάντησης.
δ. Θα ζείτε εμπιστευόμενοι στις υποσχέσεις Μου.
Όμορφος ο περιγραφικός κατάλογος των εδ.29-30. Μια θεϊκή φροντίδα και
περιφρούρηση του Θεού, πάνω στο λαό Του. Ένα εφησύχασμα στο «μέλει Αυτόν περί
ημών» (Α’ Πέτρου ε:7).
5. «Και...»
(εδ.32). Τότε και τότε μόνον μετά την παραδοχή της διάγνωσης του Θεού, μετά την
θαυμαστή Του επέμβαση και μετά την πνευματική πορεία, η αυτογνωσία σου θα
βαθύνει, θα συνειδητοποιείται, θα βλέπει πόσο μικρός και πόσο ανάξιος είσαι για
όλες τις ευλογίες του Θεού επάνω σου. Θα 'χεις την ύψιστη εκτίμηση για τον Θεό,
την πιο καλή εκτίμηση για τους γύρω σου, την πιο ταπεινή εκτίμηση για τον εαυτό
σου. Θα λες με σκυμμένο κεφάλι- «Κύριε, ενθυμούμενος τας οδούς μου τας πονηρός
και τα έργα μου τα μη αγαθά, αποστρέφομαι αυτός εμαυτόν έμπροσθεν των οφθαλμών
μου» (31). Είναι ο τόπος που όταν φθάσεις, θα σε συναντήσει η πλούσια ευλογία
του Κυρίου.
