Εδώ βλέπουμε την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, πάνω στον οποίο κάθεται ο Ιησούς.
Και είδον τους νεκρούς
εννοεί τους νεκρούς που είχαν παραμείνει νεκροί στη γη μέχρι το τέλους της Χιλιετούς βασιλείας, διότι, υπήρξαν ορισμένοι νεκροί που είχαν αναστηθεί. Αυτοί είναι οι άγιοι της Αρπαγής, οι άγιοι της Μεγάλης θλίψης και άλλοι πολλοί που ήταν ζωντανοί. Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου δεν πρόκειται να κριθούμε εμείς. Εμείς δεν θα είμαστε νεκροί τότε θα ζούμε αιώνια στην παρουσία του Θεού. Θα έχουμε αθάνατα άφθαρτα σώματα. Για μας ο θάνατος έχει καταποθεί από τη ζωή.
Όμως ο Ιωάννης εδώ βλέπει τους νεκρούς, εκείνους δηλαδή που έχουν παραμείνει νεκροί μέχρι αυτόν τον καιρό.
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι όλοι οι νεκροί γενικά, εκτός από αυτούς που ήδη έχουν αναστηθεί, παραμένουν νεκροί με τη φυσική έννοια μέχρι την καταστραφεί του ουρανού και της γης, και τότε τον καιρό ακριβώς εκείνο ανασταίνονται και στέκονται ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Όταν ο Ιωάννης λέει ότι είδε τους νεκρούς, αυτό δεν σημαίνει ότι ήσαν σε κατάσταση ασυνειδησίας όλο αυτό το διάστημα. Δεν κοιμούνταν όλο αυτό τον καιρό, όπως ορισμένοι διδάσκουν. Ήταν νεκροί με την έννοια ότι είχαν πεθάνει με φυσικό θάνατο και δεν είχαν ακόμη αναστηθεί, άσχετα με το αν αυτή η ανάσταση θα είναι ανάσταση ζωής ή κρίσεως. Όμως τώρα ανασταίνονται και στέκονται πλέον ενώπιον του Λευκού Θρόνου για να κριθούν κατά τα έργα τους.
Όταν λέει ότι είδε τους νεκρούς να στέκονται ενώπιον του θρόνου για να κριθούν, δεν εννοεί αναγκαστικά ότι μόνο οι νεκροί θα κριθούν εκεί. Για να μην υπάρξει καμία σύγχυση θα προσπαθήσουμε να διαλευκάνουμε το ζήτημα. Οι νεκροί είναι οι μόνοι που βλέπει ο Ιωάννης μέσα στην όραση. Με άλλα λόγια, αυτό που είδε κατ' αρχήν ήταν οι νεκροί. Αυτούς δηλαδή οι οποίοι είχαν παραμείνει μέσα στα μνήματα, μέχρι αυτό τον καιρό, την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Οι νεκροί αυτοί θα αναστηθούν στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας για να σταθούν ενώπιον του θρόνου της κρίσης. Μπορεί κάποιος να ρωτήσει, ποιοι νεκροί είναι αυτοί;
Είναι όλοι οι αμαρτωλοί, άδικοι, αμετανόητοι και ασεβείς άνθρωποι που πέθαναν μέσα στην αμαρτία τους δια μέσου όλων των αιώνων της ιστορίας, αυτοί που δεν πρόκειται να λάβουν μέρος στην αιώνια ζωή, από τον Κάιν μέχρι και τον καιρό της χιλιετούς βασιλείας και πέθαναν μακριά από το Θεό. Παρέμειναν μέσα στη Σεόλ, που είναι ο Αδης, μέχρι το τέλος της χιλιετούς βασιλείας περιμένοντας την κρίση του Θεού.
Ησ.κδ:21-22 Μετά πολλές ήμερες θα γίνει επίσκεψις σ’ αυτούς τους αμαρτωλούς νεκρούς που έχουν κλειστεί στη φυλακή του Άδη, με το να αναστηθούν και να σταθούν ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις μέσα στο λόγο του Θεού ότι δεν θα είναι μόνο ασεβείς άνθρωποι που θα κριθούν ενώπιον του Λευκού Θρόνου. Υπάρχουν και δίκαιοι και άδικοι. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εκτός των άδικων και αμαρτωλών νεκρών. Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να είναι δίκαιοι και να μην έχουν αναστηθεί στην Αρπαγή, ούτε να είναι σε καμία άλλη ανάσταση, αλλά να βρίσκονται ακόμη μέσα στα μνήματα αυτόν καιρό; Ο Παύλος λέει ότι υπάρχουν, και αυτό φαίνεται αρκετά καθαρά στην Φιλιπ.γ:10-12.
Όταν ο Παύλος λέει «ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών», δεν εννοεί ότι ίσως τελικά σωθεί, ίσως να είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Εννοεί κάτι περισσότερο από αυτό, γιατί συνεχίζει και λέει:
«Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού» (εδ.12).
Και λέει ότι δεν στοχάζεται τον εαυτό του ότι το έλαβε. Δεν έχει λάβει ακόμη το βραβείο. Δεν λέει ότι επειδή έχει σωθεί θα είναι και στην Αρπαγή. Τρέχει λέει κατόπιν ίσως λάβει αυτό, ίσως καταντήσει στην εξανάσταση των νεκρών, των δικαίων νεκρών. Αυτό σημαίνει ότι ίσως καταντήσει σ’ αυτή την καλύτερη και υψηλότερη ανάσταση μέσα από τους νεκρούς ώστε να είναι στην αρπαγή.
Εκείνο που λέει εδώ ο Παύλος είναι ότι υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε με πίστη μετά τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό λέει ότι δεν στοχάζεται τον εαυτό του ότι έχει λάβει αυτό το βραβείο επειδή πίστεψε. Όμως λέει ότι αγωνίζεται ώστε να είναι στην εξανάσταση των νεκρών. (Εβρ.ια:35).
Στα εδάφια 13 και 14 λέει: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό». Με αυτό ο Παύλος δεν κάνει λογοπαίγνιο εννοώντας απλά, «Ξέρω καλά ότι θα είμαι στην αρπαγή, όμως εν πάση περιπτώσει θα αγωνιστώ ώστε να είμαι μέσα σ' αυτήν, και θα στοχάζομαι τον εαυτόν μου σαν να μην είμαι». Όχι, ο Παύλος είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν στοχάζεται ότι έχει ήδη λάβει το βραβείο. Γνωρίζει ότι βρίσκεται σε μια πορεία ζωής και για να κερδίσει αυτό το βραβείο της άνω κλήσης πρέπει να ακλουθεί αυτή την πορεία ζωής μέχρι τέλους. Πρέπει να τρέχει και να αγωνίζεται για να κερδίσει αυτό το βραβείο.
Και αυτό μας λέει στο επόμενο εδάφιο 14 «αλλ' εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού».
Για να είμαστε λοιπόν μέσα στους αγίους της αρπαγής πρέπει να τρέξουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό το βραβείο. Είναι κάτι περισσότερο από το ότι έχουμε δικαιωθεί. Είναι μια θέση την οποία ο Παύλος ονομάζει κατεργασία. Λέει στην Φιλιπ.β:12 «Μετά φόβου και τρόμου κατεργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν». Πρέπει να την κατεργαζόμαστε με πίστη, η οποία απαιτεί μια ζωή αγώνα και αγάπης για το Θεό, και συνεχώς να αυξάνουμε και να προοδεύουμε ώστε να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν.
Όλες οι προηγούμενες αναστάσεις που συμπεριλαμβάνονται κάτω από τον όρο «η πρώτη ανάσταση», αναφέρονται σε ορισμένα ειδικά γκρουπ αγίων. Υπήρχαν διαφορετικά γκρουπ αγίων οι οποίοι αναστήθηκαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ανέστησαν, και μετά την ανάσταση του Χριστού εισήλθαν στην άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς.
Στην Αρπαγή συμμετέχει μια ξεχωριστή ομάδα αγίων. Αυτή είναι η Νύμφη του Χριστού.
Οι μάρτυρες της θλίψης, είναι ένα ειδικό, διαφορετικό γκρουπ αγίων, οι οποίοι ανασταίνονται στο μέσο της Μεγάλης Θλίψης.
Οι 144.000 είναι ένα διαφορετικό γκρουπ αγίων, που αρπάζονται στον ουρανό.
Όμως εδώ βλέπουμε μια γενική ανάσταση νεκρών. Και είναι και άδικοι, αλλά και δίκαιοι μεταξύ τους.
Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι το εξής: Πού ήταν αυτοί οι δίκαιοι που ήταν νεκροί μέχρι αυτή τη χρονική περίοδο;
Βέβαια δεν ήταν στην Σεόλ, στον Αδη, γιατί ήδη ο Χριστός έχει πληρώσει το τίμημα για τις δίκαιες ψυχές που ήταν εκεί και τις μετέφερε στην παρουσία του Θεού. Στην Εφες.δ:8 λέει: «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν». Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός με την ανάστασή Του ελευθέρωσε τις ψυχές των δικαίων από τη Σεόλ και τις μετέφερε στην παρουσία του Θεού.
Έτσι αυτόν τον καιρό, στο τέλος της Χιλιετούς βασιλείας, βρίσκονται ήδη στην παρουσία του Θεού. Και δεν βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ασυνειδησίας. Καταλαβαίνουν, αισθάνονται, όμως δεν βρίσκονται στην πλήρη, τέλεια και τελική κατάσταση για να λάβουν το βραβείο.
Δεν έχουν λάβει ακόμη τα αναστημένα και ένδοξα σώματά τους με τα οποία θα ζήσουν στην αιωνιότητα. Ακόμη βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής και περιμένουν να ενδυθούν τα αθάνατα και άφθαρτα σώματά τους. Εφόσον δεν έχουν ακόμη ενδυθεί τα αναστημένα σώματά τους, τότε μπορούμε να πούμε ότι αποκαλούνται νεκροί με αυτή την έννοια.
Είναι νεκροί με τη φυσική έννοια, μη έχοντας ακόμη λάβει το αιώνιο και ένδοξο σώμα. Δεν σημαίνει όμως ότι βρίσκονται σε κατάσταση ασυνειδησίας, γιατί υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που δείχνουν ότι οι νεκροί δεν βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, αλλά έχουν πλήρη συνείδηση (Λουκ.κ:35, "Θεός ζώντων...").
Όσο αφορά στην ανάσταση των δικαίων και των αδίκων υπάρχουν εδάφια του λόγου του Θεού:
Δαν. ιβ:2 «Και πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον».
Ιωάν.ε:25,28,29 «.... έρχεται ώρα, και ήδη είναι….. καθ' ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».
Ανασταίνονται όλοι αυτοί που δεν είχαν αναστηθεί σε κάποια προηγούμενη χρονική περίοδο, και τώρα στέκονται μπροστά στο θρόνο της κρίσης.
Εδάφια του λόγου του Θεού που αναφέρουν την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου:
Ματθ.κε:31-46 Εδώ λέει ότι ο Ιησούς θα καθίσει πάνω στο θρόνο Του και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν ενώπιον Του, τα πρόβατα στα δεξιά Του και τα ερίφια στα αριστερά Του. Οι δίκαιοι εκ δεξιών και οι άδικοι και ασεβείς εξ αριστερών. Και τότε θα πει στους δίκαιους, «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την εις εσάς ητοιμασμένην βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Και προς τους ασεβείς θα πει, «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού».
Ρωμ.ιδ:10 «Επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή έμπροσθεν του βήματος του Χριστού». Το κείμενο λέει «βήμα του Θεού».
Β' Κορ.ε:10 «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού...».
Βλέπουμε ότι το ένα εδάφιο λέει: «το βήμα του Θεού» και το άλλο λέει: «το βήμα του Χριστού». Η αλήθεια που αποκαλύπτεται εδώ είναι ότι πρόκειται για το Θεό εν Χριστώ. Ο Χριστός είναι το αιώνιο κατοικητήριο του Θεού. Και εδώ ο Παύλος λέει ότι όλοι πρέπει να παρασταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να κριθή ο καθένας κατά τα πεπραγμένα, είτε αγαθό, είτε κακό.
Ο Παύλος συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του. Όταν λέει ότι όλοι θα σταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού για να κριθούμε, εννοεί όλους αυτούς οι οποίοι θα σταθούν πράγματι μπροστά στο Λευκό Θρόνο, και οι οποίοι θα αναστηθούν μετά τη Χιλιετή βασιλεία. Ένα ερώτημα υπάρχει εδώ:
Όλοι αυτοί που θα έχουν αρπαχτεί στον ουρανό μαζί με το Χριστό μέχρις αυτό τον καιρό, πρόκειται να κριθούν τότε;
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι όλοι θα σταθούν μπροστά στο βήμα της κρίσης και θα κριθούν κατά κάποιο τρόπο. Όμως πιστεύουμε ότι η κρίση για τους δίκαιους δεν θα είναι για κατάκριση, αλλά για επιβράβευση και αμοιβή.
Ακόμα, θα περιλαμβάνει και τον καθορισμό των ποικίλων θέσεων και βραβείων που θα δοθούν στη νέα γη, στην οποία θα κατοικήσουμε αμέσως μετά από αυτό. Γιατί μετά την Χιλιετή βασιλεία και την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου θα υπάρξει νέος ουρανός και νέα γη. Οι δίκαιοι θα κατοικήσουν σ' αυτή τη νέα γη, όπως θα δούμε λίγο παρακάτω. Έτσι το γεγονός ότι θα κριθούμε μπροστά στο Λευκό Θρόνο, πράγμα το οποίο φαίνεται ότι διδάσκει ο λόγος του Θεού, δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι είμαστε η Νύμφη του Χριστού. Έτσι η κρίση για μας δεν θα είναι καταδίκη, αλλά αμοιβή και βράβευση σ' αυτή τη νέα βασιλεία που ο Θεός έχει δημιουργήσει για μας.
Όσο αφορά στο γεγονός ότι θα ζήσουμε σε μια νέα γη, μπορούμε να διαβάσουμε:
Αποκάλ. κα:1. «Και είδον ουρανόν νέον και γη νέαν, διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον» .
Β' Πέτρ.γ:13. «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί».
Τώρα είναι πλέον βέβαιο ότι δεν θα κριθούν μόνον οι ασεβείς ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν μόνο άνθρωποι που θα κριθούν και θα καταδικαστούν, αλλά θα υπάρχουν κι άλλοι που θα κριθούν και θα βραβευθούν.
Ματθ.κε:31-46. Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου θα υπάρχουν πρόβατα και ερίφια, δίκαιοι και άδικοι.
Αποκ.κ:15. Εδώ φαίνεται ότι αυτή την ημέρα της κρίσης, θα υπάρχουν ορισμένοι που θα βρεθούν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής. Λέει ότι «όστις δεν ευρέθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός». Αυτό σημαίνει ότι έγινε έλεγχος στο βιβλίο της ζωής, και υπήρχαν αυτοί που ήταν γραμμένοι και αυτοί που δεν ήταν γραμμένοι σ' αυτό.
Όταν ο λόγος του Θεού λέει ότι όλοι θα παρασταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, μήπως αυτό αναφέρεται σ' αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, ή μήπως αναφέρεται με την έννοια ότι ήδη έχουμε κριθή για τις αμαρτίες μας πριν από αυτή την κρίση και ήδη έχουμε λάβει το βραβείο;
Δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι αναφέρεται στην κρίση του Λευκού Θρόνου. Όμως δεν βλέπουμε μέσα στο λόγο του Θεού πουθενά αλλού να αναφέρεται ότι άνθρωποι στέκονται μπροστά στο θρόνο για να κριθούν. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι αναφέρεται σ' αυτό τον καιρό, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου.
και τα βιβλία ανοίχθησαν
Αυτά τα βιβλία που ανοίχθησαν καταγράφουν τις πράξεις των νεκρών, γιατί μας λέει ότι «εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών».
και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής
Το βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόματα αυτών που θα έχουν αιώνια ζωή, άσχετα με το ποια θέση έχουν στον ουρανό. Κάθε άνθρωπος, που θα απόλαυση την αιώνια ζωή, είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Όποιος δεν είναι γραμμένος σ’ αυτό θα καταδικαστεί, δεν θα έχει μέρος στην αιώνια ζωή, αλλά θα απέλθει στην αιώνια κόλαση.
Υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που αναφέρουν άμεσα ή έμμεσα το Βιβλίο της Ζωής:
Έξοδ.λβ:32 Ο Μωυσής είπε ότι ήταν πρόθυμος να εξαλειφθεί από τη βίβλο του Κυρίου, προκειμένου να σωθεί ο λαός Ισραήλ. Τύπος του Χριστού, ο οποίος δοκίμασε το θάνατο για μας. Ο Θεός δέχτηκε αυτή τη θυσία, αλλά Τον έσωσε από το θάνατο.
Λουκ.ι:20 Όταν ο Χριστός απέστειλε τους 70 μαθητές, αυτοί επέστρεψαν με χαρά, γιατί έβλεπαν να ενεργούνται, θαύματα και δυνάμεις με τη διακονία τους. Όμως ο Χριστός τους είπε να μην χαίρουν γι’ αυτό, αλλά γιατί τα ονόματά τους εγράφησαν στους ουρανούς, στο βιβλίο της ζωής.
Φιλιπ.δ:3 Εδώ ο Παύλος αναφέρει ορισμένους συνεργούς του και λέει ότι τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής.
Αποκ.γ:5 Ένα από τα βραβεία που υπεσχέθη ο Ιησούς στους νικητές αγίους της εκκλησίας των Σάρδεων ήταν ότι δεν θα εξαλείφει το όνομά τους από το βιβλίο της ζωής. Αυτό μας δείχνει ότι εξαρτάται από την ανθρώπινη θέληση εάν θα βρεθεί κάποιος γραμμένος στο Βιβλίο της ζωής ή όχι. Μπορεί επίσης κάποιος να είναι γραμμένος στο Βιβλίο της Ζωής και αργότερα να εξαλειφθεί.
Ο λόγος που είναι δυνατόν να εξαλειφθεί, είναι εξ αιτίας της απόφασης που πήρε και του τρόπου ζωής που διάλεξε.
Αποκάλ.ιγ:8 Θα προσκυνήσουν το θηρίο όλοι οι κάτοικοι της γης των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου.
Το Βιβλίο της Ζωής δεν είναι ένας κατάλογος ανθρώπων τους οποίους ο Θεός έχει προορίσει να σωθούν. Το βιβλίο της ζωής είναι ένας κατάλογος ανθρώπων οι οποίοι θα μείνουν πιστοί μέχρι τέλους. Θα υπάρξουν πολλοί οι οποίοι ήταν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής, όμως τα ονόματα τους εξαλείφθηκαν, γιατί δεν έμειναν στην πίστη. Όμως και μεταξύ αυτών που θα είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής θα υπάρχει διαχωρισμός και διαφορά ως προς την θέση δόξας και το βραβείο που θα λάβουν.
εννοεί τους νεκρούς που είχαν παραμείνει νεκροί στη γη μέχρι το τέλους της Χιλιετούς βασιλείας, διότι, υπήρξαν ορισμένοι νεκροί που είχαν αναστηθεί. Αυτοί είναι οι άγιοι της Αρπαγής, οι άγιοι της Μεγάλης θλίψης και άλλοι πολλοί που ήταν ζωντανοί. Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου δεν πρόκειται να κριθούμε εμείς. Εμείς δεν θα είμαστε νεκροί τότε θα ζούμε αιώνια στην παρουσία του Θεού. Θα έχουμε αθάνατα άφθαρτα σώματα. Για μας ο θάνατος έχει καταποθεί από τη ζωή.
Όμως ο Ιωάννης εδώ βλέπει τους νεκρούς, εκείνους δηλαδή που έχουν παραμείνει νεκροί μέχρι αυτόν τον καιρό.
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι όλοι οι νεκροί γενικά, εκτός από αυτούς που ήδη έχουν αναστηθεί, παραμένουν νεκροί με τη φυσική έννοια μέχρι την καταστραφεί του ουρανού και της γης, και τότε τον καιρό ακριβώς εκείνο ανασταίνονται και στέκονται ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Όταν ο Ιωάννης λέει ότι είδε τους νεκρούς, αυτό δεν σημαίνει ότι ήσαν σε κατάσταση ασυνειδησίας όλο αυτό το διάστημα. Δεν κοιμούνταν όλο αυτό τον καιρό, όπως ορισμένοι διδάσκουν. Ήταν νεκροί με την έννοια ότι είχαν πεθάνει με φυσικό θάνατο και δεν είχαν ακόμη αναστηθεί, άσχετα με το αν αυτή η ανάσταση θα είναι ανάσταση ζωής ή κρίσεως. Όμως τώρα ανασταίνονται και στέκονται πλέον ενώπιον του Λευκού Θρόνου για να κριθούν κατά τα έργα τους.
Όταν λέει ότι είδε τους νεκρούς να στέκονται ενώπιον του θρόνου για να κριθούν, δεν εννοεί αναγκαστικά ότι μόνο οι νεκροί θα κριθούν εκεί. Για να μην υπάρξει καμία σύγχυση θα προσπαθήσουμε να διαλευκάνουμε το ζήτημα. Οι νεκροί είναι οι μόνοι που βλέπει ο Ιωάννης μέσα στην όραση. Με άλλα λόγια, αυτό που είδε κατ' αρχήν ήταν οι νεκροί. Αυτούς δηλαδή οι οποίοι είχαν παραμείνει μέσα στα μνήματα, μέχρι αυτό τον καιρό, την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Οι νεκροί αυτοί θα αναστηθούν στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας για να σταθούν ενώπιον του θρόνου της κρίσης. Μπορεί κάποιος να ρωτήσει, ποιοι νεκροί είναι αυτοί;
Είναι όλοι οι αμαρτωλοί, άδικοι, αμετανόητοι και ασεβείς άνθρωποι που πέθαναν μέσα στην αμαρτία τους δια μέσου όλων των αιώνων της ιστορίας, αυτοί που δεν πρόκειται να λάβουν μέρος στην αιώνια ζωή, από τον Κάιν μέχρι και τον καιρό της χιλιετούς βασιλείας και πέθαναν μακριά από το Θεό. Παρέμειναν μέσα στη Σεόλ, που είναι ο Αδης, μέχρι το τέλος της χιλιετούς βασιλείας περιμένοντας την κρίση του Θεού.
Ησ.κδ:21-22 Μετά πολλές ήμερες θα γίνει επίσκεψις σ’ αυτούς τους αμαρτωλούς νεκρούς που έχουν κλειστεί στη φυλακή του Άδη, με το να αναστηθούν και να σταθούν ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου για να κριθούν.
Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις μέσα στο λόγο του Θεού ότι δεν θα είναι μόνο ασεβείς άνθρωποι που θα κριθούν ενώπιον του Λευκού Θρόνου. Υπάρχουν και δίκαιοι και άδικοι. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι εκτός των άδικων και αμαρτωλών νεκρών. Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να είναι δίκαιοι και να μην έχουν αναστηθεί στην Αρπαγή, ούτε να είναι σε καμία άλλη ανάσταση, αλλά να βρίσκονται ακόμη μέσα στα μνήματα αυτόν καιρό; Ο Παύλος λέει ότι υπάρχουν, και αυτό φαίνεται αρκετά καθαρά στην Φιλιπ.γ:10-12.
Όταν ο Παύλος λέει «ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών», δεν εννοεί ότι ίσως τελικά σωθεί, ίσως να είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Εννοεί κάτι περισσότερο από αυτό, γιατί συνεχίζει και λέει:
«Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως κατόπιν, ίσως λάβω αυτό, διά το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού Χριστού» (εδ.12).
Και λέει ότι δεν στοχάζεται τον εαυτό του ότι το έλαβε. Δεν έχει λάβει ακόμη το βραβείο. Δεν λέει ότι επειδή έχει σωθεί θα είναι και στην Αρπαγή. Τρέχει λέει κατόπιν ίσως λάβει αυτό, ίσως καταντήσει στην εξανάσταση των νεκρών, των δικαίων νεκρών. Αυτό σημαίνει ότι ίσως καταντήσει σ’ αυτή την καλύτερη και υψηλότερη ανάσταση μέσα από τους νεκρούς ώστε να είναι στην αρπαγή.
Εκείνο που λέει εδώ ο Παύλος είναι ότι υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο για το οποίο πρέπει να αγωνιστούμε με πίστη μετά τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό λέει ότι δεν στοχάζεται τον εαυτό του ότι έχει λάβει αυτό το βραβείο επειδή πίστεψε. Όμως λέει ότι αγωνίζεται ώστε να είναι στην εξανάσταση των νεκρών. (Εβρ.ια:35).
Στα εδάφια 13 και 14 λέει: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό». Με αυτό ο Παύλος δεν κάνει λογοπαίγνιο εννοώντας απλά, «Ξέρω καλά ότι θα είμαι στην αρπαγή, όμως εν πάση περιπτώσει θα αγωνιστώ ώστε να είμαι μέσα σ' αυτήν, και θα στοχάζομαι τον εαυτόν μου σαν να μην είμαι». Όχι, ο Παύλος είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν στοχάζεται ότι έχει ήδη λάβει το βραβείο. Γνωρίζει ότι βρίσκεται σε μια πορεία ζωής και για να κερδίσει αυτό το βραβείο της άνω κλήσης πρέπει να ακλουθεί αυτή την πορεία ζωής μέχρι τέλους. Πρέπει να τρέχει και να αγωνίζεται για να κερδίσει αυτό το βραβείο.
Και αυτό μας λέει στο επόμενο εδάφιο 14 «αλλ' εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού».
Για να είμαστε λοιπόν μέσα στους αγίους της αρπαγής πρέπει να τρέξουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό το βραβείο. Είναι κάτι περισσότερο από το ότι έχουμε δικαιωθεί. Είναι μια θέση την οποία ο Παύλος ονομάζει κατεργασία. Λέει στην Φιλιπ.β:12 «Μετά φόβου και τρόμου κατεργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν». Πρέπει να την κατεργαζόμαστε με πίστη, η οποία απαιτεί μια ζωή αγώνα και αγάπης για το Θεό, και συνεχώς να αυξάνουμε και να προοδεύουμε ώστε να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν.
Όλες οι προηγούμενες αναστάσεις που συμπεριλαμβάνονται κάτω από τον όρο «η πρώτη ανάσταση», αναφέρονται σε ορισμένα ειδικά γκρουπ αγίων. Υπήρχαν διαφορετικά γκρουπ αγίων οι οποίοι αναστήθηκαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό, πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ανέστησαν, και μετά την ανάσταση του Χριστού εισήλθαν στην άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς.
Στην Αρπαγή συμμετέχει μια ξεχωριστή ομάδα αγίων. Αυτή είναι η Νύμφη του Χριστού.
Οι μάρτυρες της θλίψης, είναι ένα ειδικό, διαφορετικό γκρουπ αγίων, οι οποίοι ανασταίνονται στο μέσο της Μεγάλης Θλίψης.
Οι 144.000 είναι ένα διαφορετικό γκρουπ αγίων, που αρπάζονται στον ουρανό.
Όμως εδώ βλέπουμε μια γενική ανάσταση νεκρών. Και είναι και άδικοι, αλλά και δίκαιοι μεταξύ τους.
Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι το εξής: Πού ήταν αυτοί οι δίκαιοι που ήταν νεκροί μέχρι αυτή τη χρονική περίοδο;
Βέβαια δεν ήταν στην Σεόλ, στον Αδη, γιατί ήδη ο Χριστός έχει πληρώσει το τίμημα για τις δίκαιες ψυχές που ήταν εκεί και τις μετέφερε στην παρουσία του Θεού. Στην Εφες.δ:8 λέει: «Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν». Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός με την ανάστασή Του ελευθέρωσε τις ψυχές των δικαίων από τη Σεόλ και τις μετέφερε στην παρουσία του Θεού.
Έτσι αυτόν τον καιρό, στο τέλος της Χιλιετούς βασιλείας, βρίσκονται ήδη στην παρουσία του Θεού. Και δεν βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους ασυνειδησίας. Καταλαβαίνουν, αισθάνονται, όμως δεν βρίσκονται στην πλήρη, τέλεια και τελική κατάσταση για να λάβουν το βραβείο.
Δεν έχουν λάβει ακόμη τα αναστημένα και ένδοξα σώματά τους με τα οποία θα ζήσουν στην αιωνιότητα. Ακόμη βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής και περιμένουν να ενδυθούν τα αθάνατα και άφθαρτα σώματά τους. Εφόσον δεν έχουν ακόμη ενδυθεί τα αναστημένα σώματά τους, τότε μπορούμε να πούμε ότι αποκαλούνται νεκροί με αυτή την έννοια.
Είναι νεκροί με τη φυσική έννοια, μη έχοντας ακόμη λάβει το αιώνιο και ένδοξο σώμα. Δεν σημαίνει όμως ότι βρίσκονται σε κατάσταση ασυνειδησίας, γιατί υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που δείχνουν ότι οι νεκροί δεν βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, αλλά έχουν πλήρη συνείδηση (Λουκ.κ:35, "Θεός ζώντων...").
Όσο αφορά στην ανάσταση των δικαίων και των αδίκων υπάρχουν εδάφια του λόγου του Θεού:
Δαν. ιβ:2 «Και πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον».
Ιωάν.ε:25,28,29 «.... έρχεται ώρα, και ήδη είναι….. καθ' ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».
Ανασταίνονται όλοι αυτοί που δεν είχαν αναστηθεί σε κάποια προηγούμενη χρονική περίοδο, και τώρα στέκονται μπροστά στο θρόνο της κρίσης.
Εδάφια του λόγου του Θεού που αναφέρουν την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου:
Ματθ.κε:31-46 Εδώ λέει ότι ο Ιησούς θα καθίσει πάνω στο θρόνο Του και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν ενώπιον Του, τα πρόβατα στα δεξιά Του και τα ερίφια στα αριστερά Του. Οι δίκαιοι εκ δεξιών και οι άδικοι και ασεβείς εξ αριστερών. Και τότε θα πει στους δίκαιους, «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την εις εσάς ητοιμασμένην βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Και προς τους ασεβείς θα πει, «Υπάγετε απ’ εμού, οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού».
Ρωμ.ιδ:10 «Επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή έμπροσθεν του βήματος του Χριστού». Το κείμενο λέει «βήμα του Θεού».
Β' Κορ.ε:10 «Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού...».
Βλέπουμε ότι το ένα εδάφιο λέει: «το βήμα του Θεού» και το άλλο λέει: «το βήμα του Χριστού». Η αλήθεια που αποκαλύπτεται εδώ είναι ότι πρόκειται για το Θεό εν Χριστώ. Ο Χριστός είναι το αιώνιο κατοικητήριο του Θεού. Και εδώ ο Παύλος λέει ότι όλοι πρέπει να παρασταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να κριθή ο καθένας κατά τα πεπραγμένα, είτε αγαθό, είτε κακό.
Ο Παύλος συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του. Όταν λέει ότι όλοι θα σταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού για να κριθούμε, εννοεί όλους αυτούς οι οποίοι θα σταθούν πράγματι μπροστά στο Λευκό Θρόνο, και οι οποίοι θα αναστηθούν μετά τη Χιλιετή βασιλεία. Ένα ερώτημα υπάρχει εδώ:
Όλοι αυτοί που θα έχουν αρπαχτεί στον ουρανό μαζί με το Χριστό μέχρις αυτό τον καιρό, πρόκειται να κριθούν τότε;
Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι όλοι θα σταθούν μπροστά στο βήμα της κρίσης και θα κριθούν κατά κάποιο τρόπο. Όμως πιστεύουμε ότι η κρίση για τους δίκαιους δεν θα είναι για κατάκριση, αλλά για επιβράβευση και αμοιβή.
Ακόμα, θα περιλαμβάνει και τον καθορισμό των ποικίλων θέσεων και βραβείων που θα δοθούν στη νέα γη, στην οποία θα κατοικήσουμε αμέσως μετά από αυτό. Γιατί μετά την Χιλιετή βασιλεία και την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου θα υπάρξει νέος ουρανός και νέα γη. Οι δίκαιοι θα κατοικήσουν σ' αυτή τη νέα γη, όπως θα δούμε λίγο παρακάτω. Έτσι το γεγονός ότι θα κριθούμε μπροστά στο Λευκό Θρόνο, πράγμα το οποίο φαίνεται ότι διδάσκει ο λόγος του Θεού, δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι είμαστε η Νύμφη του Χριστού. Έτσι η κρίση για μας δεν θα είναι καταδίκη, αλλά αμοιβή και βράβευση σ' αυτή τη νέα βασιλεία που ο Θεός έχει δημιουργήσει για μας.
Όσο αφορά στο γεγονός ότι θα ζήσουμε σε μια νέα γη, μπορούμε να διαβάσουμε:
Αποκάλ. κα:1. «Και είδον ουρανόν νέον και γη νέαν, διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον» .
Β' Πέτρ.γ:13. «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί».
Τώρα είναι πλέον βέβαιο ότι δεν θα κριθούν μόνον οι ασεβείς ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν μόνο άνθρωποι που θα κριθούν και θα καταδικαστούν, αλλά θα υπάρχουν κι άλλοι που θα κριθούν και θα βραβευθούν.
Ματθ.κε:31-46. Στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου θα υπάρχουν πρόβατα και ερίφια, δίκαιοι και άδικοι.
Αποκ.κ:15. Εδώ φαίνεται ότι αυτή την ημέρα της κρίσης, θα υπάρχουν ορισμένοι που θα βρεθούν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής. Λέει ότι «όστις δεν ευρέθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός». Αυτό σημαίνει ότι έγινε έλεγχος στο βιβλίο της ζωής, και υπήρχαν αυτοί που ήταν γραμμένοι και αυτοί που δεν ήταν γραμμένοι σ' αυτό.
Όταν ο λόγος του Θεού λέει ότι όλοι θα παρασταθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, μήπως αυτό αναφέρεται σ' αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, ή μήπως αναφέρεται με την έννοια ότι ήδη έχουμε κριθή για τις αμαρτίες μας πριν από αυτή την κρίση και ήδη έχουμε λάβει το βραβείο;
Δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι αναφέρεται στην κρίση του Λευκού Θρόνου. Όμως δεν βλέπουμε μέσα στο λόγο του Θεού πουθενά αλλού να αναφέρεται ότι άνθρωποι στέκονται μπροστά στο θρόνο για να κριθούν. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι αναφέρεται σ' αυτό τον καιρό, στην κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου.
και τα βιβλία ανοίχθησαν
Αυτά τα βιβλία που ανοίχθησαν καταγράφουν τις πράξεις των νεκρών, γιατί μας λέει ότι «εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών».
και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής
Το βιβλίο της Ζωής περιέχει τα ονόματα αυτών που θα έχουν αιώνια ζωή, άσχετα με το ποια θέση έχουν στον ουρανό. Κάθε άνθρωπος, που θα απόλαυση την αιώνια ζωή, είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Όποιος δεν είναι γραμμένος σ’ αυτό θα καταδικαστεί, δεν θα έχει μέρος στην αιώνια ζωή, αλλά θα απέλθει στην αιώνια κόλαση.
Υπάρχουν πολλά εδάφια του λόγου του Θεού που αναφέρουν άμεσα ή έμμεσα το Βιβλίο της Ζωής:
Έξοδ.λβ:32 Ο Μωυσής είπε ότι ήταν πρόθυμος να εξαλειφθεί από τη βίβλο του Κυρίου, προκειμένου να σωθεί ο λαός Ισραήλ. Τύπος του Χριστού, ο οποίος δοκίμασε το θάνατο για μας. Ο Θεός δέχτηκε αυτή τη θυσία, αλλά Τον έσωσε από το θάνατο.
Λουκ.ι:20 Όταν ο Χριστός απέστειλε τους 70 μαθητές, αυτοί επέστρεψαν με χαρά, γιατί έβλεπαν να ενεργούνται, θαύματα και δυνάμεις με τη διακονία τους. Όμως ο Χριστός τους είπε να μην χαίρουν γι’ αυτό, αλλά γιατί τα ονόματά τους εγράφησαν στους ουρανούς, στο βιβλίο της ζωής.
Φιλιπ.δ:3 Εδώ ο Παύλος αναφέρει ορισμένους συνεργούς του και λέει ότι τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής.
Αποκ.γ:5 Ένα από τα βραβεία που υπεσχέθη ο Ιησούς στους νικητές αγίους της εκκλησίας των Σάρδεων ήταν ότι δεν θα εξαλείφει το όνομά τους από το βιβλίο της ζωής. Αυτό μας δείχνει ότι εξαρτάται από την ανθρώπινη θέληση εάν θα βρεθεί κάποιος γραμμένος στο Βιβλίο της ζωής ή όχι. Μπορεί επίσης κάποιος να είναι γραμμένος στο Βιβλίο της Ζωής και αργότερα να εξαλειφθεί.
Ο λόγος που είναι δυνατόν να εξαλειφθεί, είναι εξ αιτίας της απόφασης που πήρε και του τρόπου ζωής που διάλεξε.
Αποκάλ.ιγ:8 Θα προσκυνήσουν το θηρίο όλοι οι κάτοικοι της γης των οποίων τα ονόματα δεν εγράφησαν στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου.
Το Βιβλίο της Ζωής δεν είναι ένας κατάλογος ανθρώπων τους οποίους ο Θεός έχει προορίσει να σωθούν. Το βιβλίο της ζωής είναι ένας κατάλογος ανθρώπων οι οποίοι θα μείνουν πιστοί μέχρι τέλους. Θα υπάρξουν πολλοί οι οποίοι ήταν γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής, όμως τα ονόματα τους εξαλείφθηκαν, γιατί δεν έμειναν στην πίστη. Όμως και μεταξύ αυτών που θα είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής θα υπάρχει διαχωρισμός και διαφορά ως προς την θέση δόξας και το βραβείο που θα λάβουν.
Αποκ.κ:13 «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και, ο Άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών».
Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς. Αναφέρεται σε πραγματική θάλασσα πάνω στη γη.
και ο θάνατος και ο Άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς
Αυτοί που ήσαν στο βασίλειο του Άδη και του θανάτου ελευθερώνονται. Και ο θάνατος και ο Άδης άφησαν ελεύθερους τους νεκρούς για να κριθούν.
Άδης. Δεν αναφέρεται στη γέεννα, στη Λίμνη του Πυρός. Αυτή δεν υπάρχει για κανέναν άνθρωπο μέχρι την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου, εκτός από το θηρίο και τον ψευδοπροφήτη.
Άδης είναι ο τόπος των φυλακισμένων πνευμάτων.
Αυτοί που βρίσκονται στο βασίλειο του Άδη αυτό τον καιρό, είναι μόνο άνθρωποι ασεβείς, οι οποίοι έμειναν εκεί, γιατί οι δίκαιοι έχουν ήδη αρπαχτεί και μεταφερθεί από την αιχμαλωσία του Άδη στην παρουσία του Θεού, όταν ο Ιησούς πλήρωσε το τίμημα με τη θυσία Του.
Άδης, σημαίνει "αόρατος". Πρόκειται λοιπόν για κάποιο αόρατο τόπο. Και ισοδυναμεί με την Εβραϊκή λέξη ΣΕΟΛ που σημαίνει «απαιτώ, ζητώ».
Αρχικά ο Άδης ήταν ο τόπος όπου φυλασσόταν τα πνεύματα των δικαίων και των αδίκων. Στις Πράξεις β:27, ο Δαβίδ αναφερόμενος στο Χριστό είπε: «Δεν θέλεις αφήσει την ψυχήν μου εν τω Άδη». Βλέπουμε λοιπόν ότι και οι δίκαιοι βρίσκονταν στον Άδη, σε ξεχωριστό όμως τόπο από τους άδικους. Ο Χριστός πήγε στον Άδη αλλά δεν έμεινε εκεί. Αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Οι δίκαιοι και οι άδικοι φυλάσσονται σε δύο ξεχωριστούς τόπους στον Άδη. Ο τόπος για τους δίκαιους ονομαζόταν κόλπος του Αβραάμ και ο τόπος για τους άδικους τόπος της βασάνου.
Λουκ.ις:22-26 Στην ιστορία του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, βλέπουμε ότι ο Αβραάμ και ο Λάζαρος βρίσκονταν σε διαφορετικό τόπο από ότι ήταν ο πλούσιος. Ο Αβραάμ και ο Λάζαρος ήσαν στον τόπο των δικαίων, ενώ ο πλούσιος, ο οποίος σε όλη του τη ζωή ήταν αμαρτωλός, ήταν στο άλλο μέρος με τους άδικους, στον τόπο της βασάνου. Και μας λέει στο εδάφιο 25 ότι ο Λάζαρος επαρηγορείτο, ενώ αυτός βασανιζόταν. Και ο Αβραάμ είπε στον πλούσιο στο εδάφιο 26: «Μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα είναι εστηριγμένον, ώστε οι θέλοντες να διαβώσιν εντεύθεν προς εσάς, να μην δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν να διαπερώσει προς ημάς». Τώρα ο τόπος των δικαίων αποκαλείται Παράδεισος.
Λουκ.κγ:43 Ο Ιησούς είπε στο ληστή πάνω στο σταυρό: «Σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω Παραδείσω». Οι ψυχές των δικαίων με την ανάσταση του Χριστού αρπάχτηκαν στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού, αν και δεν αναστήθηκαν τα σώματά τους.
Β' Κορ.ιβ:4 Εδώ ο Παύλος μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο λέει ότι, γνωρίζει κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ηρπάγη στον Παράδεισο και, άκουσε ανεκλάλητα λόγια. Τώρα εάν ο Παύλος άφησε το σώμα του και ηρπάγη εν Πνεύματι ή είδε κάποια όραση, ο ίδιος λέει ότι δεν μπορεί να πει, γιατί δεν εξεύρει. Ο Παράδεισος βρίσκεται στην παρουσία του Θεού, γιατί ο Ιησούς πλήρωσε το τίμημα με το αίμα Του για τις ψυχές των δικαίων.
Εφεσ.δ:8 Οι ψυχές που ήταν αιχμάλωτες στη Σεόλ, είχαν οδηγηθεί στην αιχμαλωσία. Ο Ιησούς όμως τις ελευθέρωσε και τις πήρε σαν λάφυρο. Υπήρχε ένα Ρωμαϊκό έθιμο σύμφωνα με το οποίο όταν ένα έθνος κατακτιόταν, έπαιρναν αιχμάλωτους τους οποίους οδηγούσαν μέσα από τους δρόμους της Ρώμης και τους έφερναν στον τόπο της αιχμαλωσίας. Έτσι και ο Ιησούς πήρε τις ψυχές των δικαίων σαν αιχμάλωτους αγάπης και τους μετέφερε στην δική Του βασιλεία, μέσα στην παρουσία Του.
Α' Πέτρ.γ:18,19 Εδώ πάλι μας λέει για τα πνεύματα των δικαίων που ήταν στον Άδη. Ο Χριστός πήγε διά Πνεύματος και κήρυξε προς τα πνεύματα των δικαίων που ήταν στην φυλακή του Άδη. Αυτό το κήρυγμα βέβαια δεν ήταν κήρυγμα σωτηρίας, αλλά αφορούσε το γεγονός ότι ο Ιησούς πλήρωσε το τίμημα γι' αυτούς με τη θυσία Του, και τώρα θα τους οδηγούσε σαν αιχμάλωτους αγάπης στην παρουσία του Θεού. Κατά συνέπεια, τώρα οι δίκαιοι που πεθαίνουν εν Χριστώ, δεν πάνε στον Άδη, σ' αυτό τον τόπο αναμονής. Πάνε κατ' ευθείαν στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού.
Β' Κορ.ε:6-9 «Θαρρούμεν δε, και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος, και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον». Ο Παύλος επιθυμούσε να αναχωρήσει και να είναι με το Χριστό, στην παρουσία Του, γιατί είναι πολύ πλέον καλύτερα. Αλλά πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας ότι ακόμη και αυτοί οι δίκαιοι νεκροί που βρίσκονται στην παρουσία του Θεού, δεν έχουν ακόμη αναστηθεί. Δεν έχουν λάβει ακόμη τα αθάνατα και άφθαρτα σώματα τους. Στην Α' Κορ.ιε:54 λέει ότι «όταν το φθαρτό τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος, κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη».
Αποκ.κ:15 Οι άδικοι νεκροί προς το παρόν εξακολουθούν να βρίσκονται στη Σεόλ. Δεν έχουν ριφθεί ακόμη στη Λίμνη του Πυρός. Αυτό δεν συμβαίνει παρά μόνο μετά την κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου. Αυτοί οι άδικοι στη Σεόλ βρίσκονται σε κάποιο βαθμό βασανισμού και φόβου, αν και βέβαια αυτό δεν συγκρίνεται καθόλου με το μέγεθος του βασανισμού που θα δοκιμάσουν μετά στην αιώνια κόλαση.
Στον Ησαΐα κδ:21,22 διαβάσαμε σχετικά με τους άδικους που βρίσκονται στη Σεόλ. Λέει ότι θα συναχθούν όπως οι αιχμάλωτοι και θα κλεισθούν στην φυλακή. Και μετά από πολλές ημέρες θα γίνει επίσκεψη σ' αυτούς, μετά τη Χιλιετή βασιλεία, για να κριθούν κατά τα έργα τους ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου.
Επίσης στο Λουκ.ις:23 είδαμε τον άδικό πλούσιο να βρίσκεται στη Σεόλ, στον τόπο της βασάνου, και να βασανίζεται. Δεν περίμενε την κρίση βρισκόμενος σε κάποια ουδέτερη κατάσταση. Έλεγε «βασανίζομαι εν τη φλογί ταύτη». Και λέει στον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να βρέξει το δάκτυλο του στο νερό, και να καταδροσίση τη γλώσσα του, γιατί βασανιζόταν τρομερά. Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχει βασανισμός για τους άδικους νεκρούς πριν την κρίση του Λευκού Θρόνου.
Αποκ.κ:14. Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός. Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.
Θάνατος σημαίνει αποχωρισμός. Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός του σώματος από την ψυχή και το πνεύμα. Πνευματικός θάνατος όμως είναι αυτό που ονομάζει ο λόγος του Θεού δεύτερο θάνατο, είναι ο αιώνιος αποχωρισμός από την παρουσία του Θεού. Η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου αποχωρίζονται από το Θεό για ολόκληρη την αιωνιότητα. Ο δεύτερος θάνατος είναι αιώνιος θάνατος.
Θάνατος σημαίνει αποχωρισμός. Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός του σώματος από την ψυχή και το πνεύμα. Πνευματικός θάνατος όμως είναι αυτό που ονομάζει ο λόγος του Θεού δεύτερο θάνατο, είναι ο αιώνιος αποχωρισμός από την παρουσία του Θεού. Η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου αποχωρίζονται από το Θεό για ολόκληρη την αιωνιότητα. Ο δεύτερος θάνατος είναι αιώνιος θάνατος.
Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός
Ορισμένα αρχαία χειρόγραφα προσθέτουν πάλι τις λέξεις «λίμνη του πυρός» μετά τη φράση «ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος». Αυτό το κάνουν για να δώσουν έμφαση στο ότι η λίμνη του πυρός είναι ο δεύτερος θάνατος, ο αιώνιος πνευματικός θάνατος.
Και αυτό είναι το τρομερό. Πρόκειται για θάνατο ο οποίος θα πάρει όλη την αιωνιότητα για να πεθάνει. Είναι μια τρομερή τιμωρία και κρίση για την αμαρτία. Και δείχνει την τεράστια βαρύτητα της αμαρτίας.
Αποκ.κ:15 Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.
Αποκ.ια:18 Εδώ λέει ότι ήλθε πλέον ο καιρός για να κριθούν οι νεκροί κατά τα έργα τους, και να δώσει ο Θεός το μισθό στους δούλους Του. Όπως είδαμε στο κατά Ματθ.κε:41, η λίμνη του πυρός είναι ετοιμασμένη για το Σατανά και τους αγγέλους του. Ποτέ δεν ήταν μέσα στο θέλημα, την καρδιά, την πρόθεση, το σχέδιο του Θεού για κανέναν άνθρωπο να πάει εκεί.
Αποκ.κ:15 Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.
Αποκ.ια:18 Εδώ λέει ότι ήλθε πλέον ο καιρός για να κριθούν οι νεκροί κατά τα έργα τους, και να δώσει ο Θεός το μισθό στους δούλους Του. Όπως είδαμε στο κατά Ματθ.κε:41, η λίμνη του πυρός είναι ετοιμασμένη για το Σατανά και τους αγγέλους του. Ποτέ δεν ήταν μέσα στο θέλημα, την καρδιά, την πρόθεση, το σχέδιο του Θεού για κανέναν άνθρωπο να πάει εκεί.
Στη Β' Πέτρ.γ:9 λέει ότι ο Θεός μακροθυμεί και δεν θέλει να απολεσθεί κάνεις, αλλά όλοι να έλθουν σε μετάνοια και να λάβουν τη σωτηρία Του. Αυτό μας δείχνει ότι γίνεται μια πραγματική μάχη. Θα υπάρχουν ψυχές που θα βρεθούν στην κόλαση, ενώ δεν έπρεπε με κανένα τρόπο να βρεθούν εκεί.
Θα υπάρχουν εκεί άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν να μην ήταν εκεί, να είχαν πάρει τη σωστή απόφαση, να διαλέξουν το δρόμο του Χριστού και να μείνουν σ' αυτόν. Μπορεί κάποιος να τους είχε μιλήσει για την αγάπη του Θεού, άκουσαν για το Χριστό, όμως ποτέ δεν Τον δέχθηκαν στην καρδιά τους.
Αυτή η σκέψη πρέπει να μας κάνει να μεγαλώσει ο σεβασμός μας, ο φόβος μας, και η υπακοή μας προς το Θεό. Ο Ιησούς είπε στο Ματθ.ι:28 «και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι, φοβηθήτε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη». Και να φοβηθούμε το Θεό με σοφό τρόπο, με σεβασμό, όχι να τρέμουμε μπροστά Του. Και τότε αυτό θα μεγαλώσει την επιθυμία μας να κερδίζουμε ψυχές στο Χριστό. Στις Παροιμ.ια:30 λέει ότι όποιος κερδίζει ψυχές είναι σοφός.
Αποκ.κ:14 «και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός».
Αυτό σημαίνει ότι το βασίλειο του θανάτου και το βασίλειο του Άδη υπάρχουν, και εδώ αναφέρεται σ' αυτούς που βρίσκονται μέσα σ' αυτά τα βασίλεια ότι θα ριφθούν μέσα στη λίμνη του πυρός. Ο θάνατος και ο Άδης δεν πρόκειται να τιμωρηθούν. Δεν έχουν κάνει τίποτα. Είναι αφηρημένες έννοιες.
