Παρ.ιβ:1 Όστις αγαπά παιδείαν, αγαπά γνώσιν· αλλ'
όστις μισεί έλεγχον, είναι άφρων.
Ζούμε σ’ ένα κόσμο που καλλιεργεί την αυτοεκτίμηση, αλλά δεν
ανέχεται την εποικοδομητική κριτική ή επίπληξη, έστω κι αν είναι γνήσια ή νόμιμη.
Είναι δύσκολο να είσαι σοφός σε έναν τέτοιο κόσμο επειδή η σοφία
ΑΠΑΙΤΕΙ ταπείνωση, διάθεση μάθησης και δίκαιη κρίση όσο αφορά στη δύναμή μας και
στις αδυναμίες μας.
Παρ.θ:8-9 Μη έλεγχε χλευαστήν, διά να μη σε μισήση·
έλεγχε σοφόν, και θέλει σε αγαπήσει. Δίδε αφορμήν εις τον σοφόν και θέλει
γείνει σοφώτερος· δίδασκε τον δίκαιον και θέλει αυξηθή εις μάθησιν.
Συνήθως αναζητάμε ανθρώπους που θα μας πουν ό, τι θέλουμε να
ακούσουμε αντί αυτό που χρειαζόμαστε ν’ ακούσουμε. Μάλλον μας ενδιαφέρει να
αισθανόμαστε καλά από ό, τι να είμαστε καλά!
Παρ.ιβ:15 Η οδός του άφρονος είναι ορθή εις τους
οφθαλμούς αυτού· ο δε ακούων συμβουλάς είναι σοφός.
Η διάθεση για μάθηση και η ταπείνωση δεν έρχονται με
φυσικό τρόπο. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι αγώνας να είσαι εκτιμώμενος από
το Θεό αντί αυτοεκτιμώμενος.
Αλλά η άνωθεν σοφία αξίζει τον κόπο, οπότε ας προσευχηθούμε να
έχουμε μια σωστή στάση όταν μας διορθώνουν και να περιμένουμε από το Θεό να μας
δώσει κάποιες ευκαιρίες για πρακτική!
