Προς Εβραίους (5)

 

ΜΕΡΟΣ V

 

 Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Ευτυχισμένη οικογένεια (6)

ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Πολλές μητέρες και πατέρες συμφωνούν ότι πρέπει να επιβληθούν στα παιδιά τους, αλλά δεν ξέρουν πώς. Καταβάλλουν προσπάθειες, αλλά απογοητεύονται γιατί τους φαίνεται πολλές φορές ότι οι προσπάθειές τους πάνε χαμένες. Δεν είναι γιατί δεν αγαπούν τα παιδιά τους, απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αν ανήκεις σ’ αυτήν την κατηγορία των γονέων, η Αγία Γραφή έχει ορισμένες οδηγίες για σένα.

Άρνηση διόρθωσης

Πράγματα που οι ενοχλητικοί χριστιανοί ποτέ δεν κάνουν και γιατί εμείς πρέπει να τα κάνουμε!

Στο χώρο εργασίας μας, στη γειτονιά μας, ακόμα και στην εκκλησία, συναντάμε μερικές φορές ενοχλητικούς ανθρώπους.

Αυτοί οι άνθρωποι αρνούνται οδηγίες, χάνουν την ψυχραιμία τους, έχουν παράλογες απαιτήσεις, και/ή βυθίζονται σε αυτολύπηση αν δεν πάνε τα πράγματα όπως θέλουν. Αλλά το πρωταρχικό χαρακτηριστικό τους είναι η άρνησή τους να δεχτούν διόρθωση.

Δεν ακούω

Ψαλμ.ξς:18-20 Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει· αλλ' ο Θεός βεβαίως εισήκουσεν· επρόσεξεν εις την φωνήν της προσευχής μου. Ευλογητός ο Θεός, όστις δεν απεμάκρυνε την προσευχήν μου και το έλεος αυτού απ' εμού.

Καθόμουν σε μια καφετέρια και απολάμβανα τον καφέ μου, διαβάζοντας τον παραπάνω Ψαλμό.

Δεν καταλάβαινα πλήρως πώς ο Θεός θα μπορούσε να σταματήσει να ακούει.

Το μαστίγωμα

Εβρ.ιβ:6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται.

 

Μαστιγώνει τους υιούς τους οποίους παραδέχεται. Άρα το μαστίγωμα είναι μια απόδειξη πως είσαι γνήσιο παιδί, δικό Του. Γι’ αυτό, η επιβεβαίωσή αυτή θα πρέπει να σε γεμίζει με χαρά. Δεν είναι μικρό πράγμα.

Θα προτιμούσες βέβαια, με κάποιο άλλο τρόπο παρά με το μαστίγωμα να γινότανε αυτή η επιβεβαίωση. Μα να είσαι βέβαιος, πως μέσα στο μαστίγωμα βρίσκεται περισσότερη αγάπη του Πατέρα, παρά όταν απλόχερα σου χαρίζει ευλογίες, που γίνονται ευχάριστα δεκτές.

Το παιδαγωγικό ξύλο ΔΕΝ είναι κακοποίηση.

Τα Ελληνικά ΜΜΕ κρύβουν επιμελώς όλες τις επιστημονικές έρευνες που δείχνουν ότι η σωματική τιμωρία [δεν μιλάμε για κακοποίηση αλλά για παιδαγωγικό ξύλο] ΔΕΝ βλάπτει τα παιδιά αντίθετα τα βοηθάει. Το μόνο που δείχνουν είναι "έρευνες" που μπερδεύουν την σωματική κακοποίηση με το παιδαγωγικό ξύλο.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πει κατά καιρούς γελοιότητες όπως το ξύλο χαμηλώνει το IQ, μπορεί να δημιουργήσει καρκίνο [;;;;;], δημιουργεί βία στα παιδιά, δεν δουλεύει, κλπ. Δυστυχώς οι περισσότεροι δέχονται αυτές τις ανοησίες χωρίς να σκέπτονται καθόλου διότι είναι λογικό ότι το να τιμωρεί κανείς το παιδί του δεν είναι καθόλου ευχάριστο δυστυχώς όμως μερικές φορές είναι αναγκαίο. 

Δεν ακούω

Ψαλμ.ξς:18-20 Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει· αλλ' ο Θεός βεβαίως εισήκουσεν· επρόσεξεν εις την φωνήν της προσευχής μου. Ευλογητός ο Θεός, όστις δεν απεμάκρυνε την προσευχήν μου και το έλεος αυτού απ' εμού.

Καθόμουν σε μια καφετέρια και απολάμβανα τον καφέ μου, διαβάζοντας τον παραπάνω Ψαλμό.

Δεν καταλάβαινα πλήρως πώς ο Θεός θα μπορούσε να σταματήσει να ακούει.

«Ποιος είναι το αφεντικό;»

Είμαι σίγουρος πως καθώς ακούμε ή διαβάζουμε την κατάσταση πολλών νέων σήμερα, σκεφτόμαστε πως εγώ δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν έτσι, ή δεν τα μεγαλώνω έτσι. Και αυτό είναι αξιέπαινο. Χρειάζεται προσπάθεια να αντισταθείς στο κλίμα και στην κατάσταση που υπάρχει γύρω σου. Γι’ αυτό καθώς ακούμε διάφορες περιπτώσεις, ας θυμόμαστε πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος πολύ πλούσιος για να κακομάθει το παιδί του, ή πολύ μορφωμένος. Το αν κάποιος μεγαλώσει σωστά ή όχι εξαρτάται από άλλα πράγματα.

Χρειάζεται σήμερα να θυμηθούμε και ιδιαίτερα όσοι είμαστε γονείς, παππούδες, ή έχουμε κάτω από την επίβλεψη μας παιδιά πως σαν γονείς η ευθύνη μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τα παιδιά μας δεν τελειώνει με τις ευκαιρίες  που τους δίνουμε να σπουδάσουν ή να εκπαιδευτούν.

Η μαλθακοποίηση των αγοριών

Ίσως να ανήκω στη τελευταία γενιά αγοριών όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια στην αλάνα, την βρομιά, την αντιπαλότητα και το βουνό. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επιστρέφω στο σπίτι βρόμικος και με εκδορές σε όλο το σώμα μου. Ιδιαίτερα την καλοκαιρινή περίοδο, ξεκινούσαμε από το πρωί τις δραστηριότητες και τελειώναμε αργά το βράδυ, ακούραστοι και ανεξάντλητοι από ενέργεια. 

Παίζαμε ποδόσφαιρο, ποδήλατο, καλαθοσφαίριση, κρυφτό, κυνηγητό και κάναμε κάθε λογής παιδικές μπαγαποντιές και αταξίες. Αρπάζαμε μούρα και δαμάσκηνα από τις αυλές, επισκευάζαμε μόνοι μας τα ποδήλατά μας, φτιάχναμε ξίφη από σανίδες και δόρατα από χοντρά κλαδιά και παλεύαμε μεταξύ μας. 

Αγάπη για παιδεία

Κάποιοι λένε ότι ο Θεός μας τιμωρεί για να τραβήξει την προσοχή μας.

Κάποιοι άλλοι λένε ότι ο Θεός ποτέ δεν τιμωρεί, μόνο αποκαθιστά και λυτρώνει.

Ποιοι έχουν δίκιο;

Η Γραφή μας εξηγεί:

Περιμένοντας την Κυριακή, να έχω μια καρδιά διαθέσιμη για διδασκαλία και μάθηση.

Παρ.κγ:12 Προσκόλλησον την καρδίαν σου εις την παιδείαν και τα ώτα σου εις τους λόγους της γνώσεως.

Προσκόλλησον την καρδίαν σου εις την παιδείαν

Στην παιδεία των γονέων, και στην παιδεία των εργατών του λόγου του Θεού, στη Γραφή, που είναι «ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης».

Σ΄ ενδιαφέρει να αισθάνεσαι καλά, ή να είσαι καλά;

Παρ.ιβ:1 Όστις αγαπά παιδείαν, αγαπά γνώσιν· αλλ' όστις μισεί έλεγχον, είναι άφρων.

Ζούμε σ’ ένα κόσμο που καλλιεργεί την αυτοεκτίμηση, αλλά δεν ανέχεται την εποικοδομητική κριτική ή επίπληξη, έστω κι αν είναι γνήσια ή νόμιμη.

Είναι δύσκολο να είσαι σοφός σε έναν τέτοιο κόσμο επειδή η σοφία ΑΠΑΙΤΕΙ ταπείνωση, διάθεση μάθησης και δίκαιη κρίση όσο αφορά στη δύναμή μας και στις αδυναμίες μας.

Η τελευταία επιθυμία

Ένας θανατοποινίτης, περιμένοντας την εκτέλεσή του, ζήτησε σαν τελευταία επιθυμία, ένα μολύβι και χαρτί. Αφού έγραψε για αρκετά λεπτά, ο κατάδικος ζήτησε από το δεσμοφύλακα, αυτό το γράμμα να παραδοθεί στη βιολογική του μητέρα.

από τα ψηλά στα χαμηλά..

Έχουμε τη χειρότερη παιδεία στην Ευρώπη…σύμφωνα με την έκθεση του εκδοτικού οίκου Pearson για το ίδρυμα Economist Intelligence Unit. 

Η έκθεση μας κατατάσσει στην 23^η θέση σε ευρωπαϊκό και στην 33^η σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ 39 χωρών και μίας περιοχής (Χονγκ Κονγκ). Σύμφωνα με την κατάταξη, η πρωτιά στο εκπαιδευτικό σύστημα ανήκει στη Νότιο Κορέα σε παγκόσμια κλίμακα, και στη Φινλανδία σε ευρωπαϊκή. Ακολουθούν Ιαπωνία, Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Προς Εβραίους (5)

Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Για να κερδίσουμε σ’ αυτό τον αγώνα, πρέπει ν’ αδειάσουμε τους εαυτούς μας απ’ οτιδήποτε περιττό και αμαρτωλό. Κάθε τι που μπορεί να εμποδίσει πρέπει ν’ απορριφθεί. Κάθε Χριστιανός έχει τα αδύνατά του σημεία και κάποιες αμαρτίες που τον πειράζουν, ενώ άλλες δεν τον ενοχλούν. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει ν’ αναγνωρίσει αυτές τις αμαρτίες που τον ενοχλούν και του βάζουν τρικλοποδιές και να τις απορρίψει αμέσως.

Γονείς και γιοι

Ζούμε σε καιρούς που όλο και περισσότερο η αμαρτία φαίνεται φυσιολογική και η δικαιοσύνη του Θεού παράξενη. Για αυτό και χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ ίσως, έντιμους άντρες. Άντρες που να σταθούν και να πουν «όχι» στην ισοπέδωση, με τη ζωή τους και τις επιλογές τους. Άντρες που να ανεβούν ψηλότερα από τη μετριότητα, ανθρώπους με αξιοπρέπεια, με χαρακτήρα, με σταθερές αξίες που δεν θα συμβιβαστούν.

Οι δικές μας οικογένειες, οι οικογένειες που λένε πως συνεχίζουν και πιστεύουν στη σοφία του Θεού, μπορούν και πρέπει να είναι διαφορετικές.

Ο Θεός όμως, δεν μας τους δίνει «έτοιμους». Μας δίνει αγόρια. Κι επίσης δίνει πατέρες και μητέρες για να μεγαλώσουν αυτά τα αγόρια.

Αν και αναγνωρίζω πως υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν αγόρια να μεγαλώσουν, υποθέτω, όμως, πως θέλουν τα κορίτσια τους μια μέρα να παντρευτούν αγόρια μεγαλωμένα σωστά.

Γονείς και κόρες

Θα στραφούμε στο βιβλίο των Παροιμιών για να αντλήσουμε σοφία αληθινή, τροφή για την ψυχή μας, αλλά και γνώση σαν γονείς για τα παιδιά μας. Και λέω πως είναι σοφία αληθινή γιατί όπως θα δούμε μια φορά ακόμη, η σοφία αυτή, θα μας φέρει σε αντίθεση με αυτό που ο κόσμος θεωρεί σοφό. Κι ο Θεός θα μας καλέσει, θα μας προκαλέσει να επιλέξουμε. Γράφει ο λόγος του Θεού στην Καινή Διαθήκη:

Επειδή είναι γεγραμμένον· Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Που ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; (Α΄Κορ.α:19-20).

Έξοδος - β (2)

β:4

Συνδυασμός ανθρώπινων προσπαθειών με εμπιστοσύνη στο Θεό έχει πάντοτε καλό αποτέλεσμα. Όταν ελπίζουμε στο Θεό για οτιδήποτε είναι σύμφωνο με το θέλημά Του, Αυτός δεν καταισχύνει. Όταν εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι ξέρουμε, τότε Αυτός θα συνεχίσει εκεί που εμείς αδυνατούμε να προχωρήσουμε. Οι δύο γυναίκες στάθηκαν, η κάθε μια για τον εαυτό της, σ’ εκείνη τη γραμμή που τελειώνει η υπευθυνότητα του ανθρώπου και ξεκινάει του Θεού.

Πολλοί είναι ίσως ανίκανοι να πλησιάσουν περισσότερο από την αδελφή του Μωυσή, η οποία «παραμόνευε μακρόθεν, διά να ίδη το αποβησόμενον εις αυτό». Είναι φανερό ότι «η αδελφή» δεν βρισκόταν στο ύψος «της μητρός» κατά «το μέτρον της πίστεως». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ενδιαφερόταν πολύ και αγαπούσε το μωρό, όπως αγαπούσε «η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία καθήμενες απέναντι του τάφου» (Ματθ.κζ:61). Αλλά στη μητέρα υπήρχε κάτι πολύ ανώτερο από το συμφέρον ή την αγάπη. Η μητέρα δεν στάθηκε «μακρόθεν, διά να ίδη το αποβησόμενον εις αυτό» και όπως συμβαίνει συχνά, η πίστη της μπορεί να φάνηκε σαν αδιαφορία, αλλά δεν ήταν. Δεν ήταν κοντά στο παιδί, γιατί η πίστη της το είχε αφήσει στα χέρια του Παντοδύναμου.

Η αδελφή (Ιουδαίοι), στάθηκε και παρατηρούσε τι θα γίνει στο Μωυσή (Χριστός), ενώ ήταν μέσα στο Νείλο (Γολγοθάς) Λουκ.κγ:49.

Τέλειοι και ολόκληροι

Η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς (Ιακώβου α:4).


1. Γιατί ο Χριστός;

Ένα ερώτημα πολύ βασικό. Ίσως φαντάζει απλοϊκό και ξεπερασμένο σε πολλούς, όμως είναι σοβαρό. Γιατί πάμε στο Χριστό, γιατί πήγαμε εμείς στο Χριστό, και γιατί μένουμε - όσοι μένουμε - στο Χριστό; Και η γειτόνισσα που της μιλάμε και θέλουμε να έρθει στο Χριστό, γιατί το θέλουμε; 

Δέχομαι την παιδεία του Θεού ή δυστροπώ;...

Όταν το Άγιο Πνεύμα μπει στην καρδιά του αμαρτωλού και γεννήσει το νέο άνθρωπο, αυτός μέρα με τη μέρα πρέπει να αυξάνει πνευματικά. Ο γνήσιος Χριστιανός έχει τον πόθο να μοιάσει στο Χριστό, να αποκτήσει τις δικές Του ιδιότητες και το χαρακτήρα Του.