Προς Εβραίους (5)

 

ΜΕΡΟΣ V

 

 Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Ο Χριστιανός και η φιλοξενία

Εβρ.ιγ:1-2

Όταν ο Ιώβ δυσκολευόταν μέσα στην αρρώστια του, μία από τις αρετές που είπε πως δεν παραμελούσε ποτέ, ήταν η φιλοξενία: Ο ξένος δεν διανυκτέρευε έξω· άνοιγα την πόρτα μου στον οδοιπόρο (Ιώβ λα:32).

O Κύριος είχε πει πως ο Ιώβ ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος που φοβόταν το Θεό κι έμενε μακριά απ’ το κακό (Ιώβ α:1).

Όσο πίσω και να πάμε στην Αγία Γραφή, ένα από τα καθήκοντα τα οποία ο Θεός ανέθεσε στο δίκαιο άνθρωπο είναι η φιλοξενία, η θέληση να καλωσορίσεις ξένους ανθρώπους στο σπίτι σου. Είναι η αγάπη για τον ξένο, η επιθυμία να κάνεις χώρο στη ζωή σου για κάποιον που δεν είναι στην καθημερινότητά σου.

Στην Καινή Διαθήκη ξαναδίνεται έμφαση στο καθήκον αυτό των πιστών. 

Ρωμ.ιβ:13, εις τας χρείας των αγίων μεταδίδοντες, την φιλοξενίαν ακολουθούντες..