Περιμένοντας την υιοθεσία.

 

Πρέπει να τα λέμε αυτά, για να παίρνουμε θάρρος!!

«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).

Περιμένοντας την υιοθεσία.

 

Πρέπει να τα λέμε αυτά, για να παίρνουμε θάρρος!!

«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).

Γιατί θα πρέπει να περιμένουμε δοκιμασίες

Η σύγχρονη κουλτούρα, διακατέχεται από ναρκισσισμό. Και η εκκλησία δεν είναι άτρωτη από αυτόν τον ιό. Σήμερα, ο τρόπος ζωής και οι επιθυμίες πολλών χριστιανών, συχνά δεν έχουν καμία αξιόλογη διαφορά από εκείνο των μη-χριστιανών γειτόνων ή συνεργατών.

Από κάποια στιγμή και μετά, κατά τη διάρκεια της τελευταίας 25ετίας, έγινε πολύ κοινό να σταματήσει το κήρυγμα του ευαγγελίου που απευθυνόταν στις πραγματικές πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων και να επικεντρωθεί στα θέλω και τις επιθυμίες των εκκλησιασμάτων. Αντί να φαίνεται η ζωή της πρώτης εκκλησίας, αυτό που αντανακλάται στη ζωή των σύγχρονων χριστιανών είναι ένας αγώνας διαφήμισης, προβολής επιτυχίας, ανταγωνισμού, κτλ.

ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΙΑ

Τα Ματθ.κς:39 και Ιωάν.ιη:11 από τη μια και ο Ψαλμ.ρις:12,13 από την άλλη, μας μιλούν για δυο ποτήρια, που το ένα με ολόπικρο περιεχόμενο το 'πιε ο Κύριος, το δε άλλο της ευφροσύνης το προσφέρει μ' αγάπη σε μας.

Περιμένοντας την υιοθεσία.

«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).

Περιμένοντας την υιοθεσία

«Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού. Επειδή η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά διά τον υποτάξαντα αυτήν, επ' ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού. Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νύν· και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν εαυτοίς περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών. Διότι με την ελπίδα εσώθημεν· ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς· διότι εκείνο, το οποίον βλέπει τις, διά τι και ελπίζει;» (Ρωμ.η:18-24).

Τα παθήματα των παιδιών του Θεού είναι μόνο του παρόντα καιρού.

 

Η ανάσταση του Χριστού και η δική μας ανάσταση

Κανείς χριστιανός δεν αμφιβάλει για το ότι η ανάσταση του Χριστού είναι το κεντρικό σημείο της χριστιανικής πίστης. Στην ανάσταση κατέληξε η διακονία του Χριστού. Η ανάσταση ήταν αυτό που συνέβη μετά το πάθος. Ο Χριστός δεν έμεινε στο Σταυρό, ούτε στον τάφο, αλλά αναστήθηκε.

Αν ο Χριστός είχε μείνει στον τάφο δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από ένας ακόμη ιδρυτής μιας θρησκείας. Ένας ιδεολόγος που πέθανε γι’ αυτό που πίστευε.

Η ανάσταση του Χριστού αποδεικνύει πως υπάρχει συνέχεια στη ζωή, πέρα απ’ αυτό που βλέπουμε.

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, η ίδια η Αγία Γραφή γράφει πως όλα αυτά που πιστεύουμε και κάνουμε είναι μάταια και πάνε χαμένα.

Το αγκάθινο στεφάνι

Οι στρατιώτες έφτιαξαν το ακάνθινο στεφάνι που φόρεσαν στο Χριστό προφανώς για να διασκεδάσουν, όμως τα Ευαγγέλια το αναφέρουν σαν ένα σημαντικό μέρος των παθών του Ιησού. Φαίνεται πως υπάρχει εδώ μια ειρωνική αλήθεια —ο Ιησούς ήταν ο Βασιλιάς, όμως πριν αναλάβει τη βασιλεία Του, έπρεπε πρώτα να γευθεί την απόρριψη από το λαό Του, τον εμπαιγμό και τα πάθη, από ένα κόσμο γεμάτο από αγκάθια, πόνο και τη διαφθορά της αμαρτίας. Θεμελίωσε, λοιπόν, το βασιλικό Του δικαίωμα βιώνοντας τον πόνο προσωπικά και ανέλαβε την εξουσία καθώς Τον έστεψαν με το αγκάθινο στεφάνι.

 

Δέχομαι την παιδεία του Θεού ή δυστροπώ;...

Όταν το Άγιο Πνεύμα μπει στην καρδιά του αμαρτωλού και γεννήσει το νέο άνθρωπο, αυτός μέρα με τη μέρα πρέπει να αυξάνει πνευματικά. Ο γνήσιος Χριστιανός έχει τον πόθο να μοιάσει στο Χριστό, να αποκτήσει τις δικές Του ιδιότητες και το χαρακτήρα Του.