Οι στρατιώτες έφτιαξαν το ακάνθινο στεφάνι που φόρεσαν στο Χριστό προφανώς για να διασκεδάσουν, όμως τα Ευαγγέλια το αναφέρουν σαν ένα σημαντικό μέρος των παθών του Ιησού. Φαίνεται πως υπάρχει εδώ μια ειρωνική αλήθεια —ο Ιησούς ήταν ο Βασιλιάς, όμως πριν αναλάβει τη βασιλεία Του, έπρεπε πρώτα να γευθεί την απόρριψη από το λαό Του, τον εμπαιγμό και τα πάθη, από ένα κόσμο γεμάτο από αγκάθια, πόνο και τη διαφθορά της αμαρτίας. Θεμελίωσε, λοιπόν, το βασιλικό Του δικαίωμα βιώνοντας τον πόνο προσωπικά και ανέλαβε την εξουσία καθώς Τον έστεψαν με το αγκάθινο στεφάνι.
Έχει σημασία και στη δική μας ζωή
Το αγκάθινο στεφάνι δεν είναι απλή σκηνική λεπτομέρεια σε κινηματογραφική ταινία, από αυτές που συγκινούν τον κόσμο λίγες μέρες πριν το Πάσχα, αλλά έχει σημασία και για τη δική μας ζωή επίσης.
Ο Ιησούς είπε ότι, εάν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε, πρέπει να σηκώνουμε καθημερινά το σταυρό μας— με την ίδια έννοια θα μπορούσε επίσης να πει ότι πρέπει να αποκτήσουμε εμπειρία και από το αγκάθινο στεφάνι Του, αφού είμαστε ενωμένοι μαζί Του στο καμίνι των παθών. Το αγκάθινο στεφάνι είχε σημασία για τον Ιησού και έχει σημασία για κάθε άνθρωπο που ακολουθεί τον Ιησού.
Όπως περιγράφει η Γένεση, ο Αδάμ και η Εύα απέρριψαν το Θεό όταν διάλεξαν ν’ αποκτήσουν τη γνώση του καλού και του κακού. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού - όμως είναι μεγάλο κακό η βίωση του κακού, επειδή οδηγεί σε μια πορεία γεμάτη αγκάθια και βάσανα.
Μέρος της τιμωρίας που έλαβαν οι Πρωτόπλαστοι από το Θεό για την παράβασή τους, ήταν και τούτο: «Κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σε» (Γέν.γ:17-18).
Γι’ αυτό δεν ήταν παράξενο που όταν ο Ιησούς ήρθε να κηρύξει τη Βασιλεία του Θεού, η ανθρωπότητα, απομακρυσμένη όπως ήταν από το Θεό, όχι μόνο Τον απέρριψε μα έδειξε έμπρακτα αυτή την απόρριψη με αγκάθια και θάνατο.
Ο Ιησούς τα αποδέχθηκε όλα αυτά —μαζί και το αγκάθινο στεφάνι— σαν μέρος του πικρού ποτηριού Του, επειδή ήθελε να υποφέρει όλα όσα και οι άνθρωποι, ώστε να μπορεί να ανοίξει σ’ εμάς πόρτα διαφυγής απ’ αυτό τον κόσμο των δακρύων.
Οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου συνηθίζουν να φορτώνουν στους πολίτες τους όλο και περισσότερα αγκάθια. Αντίθετα ο Ιησούς υπέφερε ο ίδιος όλα όσα Του έκαναν, για να μπορεί να εξαγοράσει όλους εμάς από αυτόν τον κόσμο της ασέβειας και των αγκαθιών.
Όλοι υποφέρουμε από αγκάθινα στεφάνια. Όλοι έχουμε ένα σταυρό που σηκώνουμε. Όλοι ζούμε σ’ αυτό τον πεσμένο κόσμο και συμμετέχουμε στον πόνο και τη θλίψη του. Όμως τα αγκάθινα στεφάνια και οι σταυροί που σηκώνουμε βρίσκουν τη λύση τους στον Ιησού, που είπε: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθ.ια:28-30).
Ο κόσμος της Βασιλείας του Θεού που περιμένουμε, θα κυβερνηθεί από ανθρώπους που θα έχουν υπερνικήσει τα αγκάθια. Είναι εκείνοι που συμπάσχουν τώρα μαζί Του, για να αξιωθούν να αναλάβουν θέσεις διακυβέρνησης στη Νέα Δημιουργία Του. «Εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει· εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει» (Β΄ Τιμ.β:11-12).
