Υπάρχει ισχυρή τάση στις διάφορες εκκλησίες να υιοθετούν εντυπωσιακούς τίτλους, για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους συγχριστιανούς, είτε αυτοί οι τίτλοι ανταποκρίνονται με την ιστορία, την πραγματική δογματική τους υπόσταση και το μέγεθός τους, είτε όχι.
Έτσι εύκολα κάποιοι αυτοχαρακτηρίζονται σαν:
Αποστολικοί, Πεντηκοστιανοί, Ορθόδοξοι, Γνήσιοι, Καθολικοί, Αγνοί, Παγκόσμιοι, Αγιαστές, του Θεού, του Χριστού, Ευαγγελικοί, Χαρισματικοί, Μαθητές Χριστού, Παιδιά του Θεού, Χριστιανοί Ελλάδος, κ.λπ., κ.λπ.
Με τα ονόματα αυτά θέλουν να πουν πως δήθεν προέρχονται ή ακολουθούν τους αποστόλους, δήθεν διαθέτουν σημεία της Πεντηκοστής, δήθεν έχουν ορθή διδαχή, δήθεν είναι παγκόσμιας εμβέλειας - αν και ίσως δεν τους γνωρίζει ούτε ο γείτονάς τους - και είναι δήθεν αποκλειστικοί αντιπρόσωποι του Θεού, δήθεν ζουν άγια ζωή, δήθεν ακολουθούν πιστά το Ευαγγέλιο, δήθεν έχουν υπερφυσικά χαρίσματα, και διάφορα άλλα ΔΗΘΕΝ, ανάλογα με τη φαντασία των ηγετών και των προπαγανδιστών των διαφόρων αυτών εκκλησιαστικών σωμάτων, που με τον ένα ή άλλο τρόπο σύντομα -αν όχι ευθύς εξ αρχής- διαμορφώνονται σε οργανωτικά σχήματα και συστήματα που με διάφορους μηχανισμούς - όχι σπάνια χωρίς ηθικούς φραγμούς - ελέγχουν τις συνειδήσεις και ζωές των οπαδών.
Ανάμεσα σ' αυτά τα ονόματα είναι και ο τίτλος «ΕΛΕΥΘΕΡΗ», που συχνά χρησιμοποιείται από διάφορες εκκλησίες, είτε για να υποδηλώσει την ανεξαρτησία τους από το κράτος είτε την ελευθερία των μελών τους να ερευνούν τις Γραφές και να διατυπώνουν τις απόψεις τους ή απορίες τους, χωρίς κανείς να τους λογοκρίνει και να τους απειλεί με αφορισμούς/αποκοπές και άλλες δυσάρεστες πράξεις που πολύ συχνά συμβαίνουν σε θρησκευτικούς κύκλους, τις περισσότερες φορές χωρίς ουσιαστική αφορμή και αιτία, παρά μόνο από την αντιπάθεια των ηγετών τους και το φόβο αμφισβήτησης της κυριαρχίας των τελευταίων.
Η "συνωνυμία" τέτοιων εκκλησιαστικών κινημάτων με παρόμοια του εξωτερικού μπορεί να μην έχει καμία σχέση ή συνάφεια, όπως π.χ. οι Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες της Ελλάδας, που δεν έχουν καμία δογματική ή άλλη σχέση με τις Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες της Αμερικής ή άλλων χωρών.
Ολόκληρη η χριστιανική ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα που κατά καιρούς έρχονται στο προσκήνιο, αρχίζοντας μάλιστα από τις ημέρες των ίδιων των Αποστόλων, όταν π.χ. στην Κόρινθο τα μέλη τής εκεί εκκλησίας είχαν χωριστεί σε παρατάξεις ως ακόλουθοι του Παύλου, του Κηφά (Πέτρου), του Απολλώ, ακόμη και του Χριστού. (Α΄Κορ.α:12).
Όλες αυτές οι μεγαλόσχημες ή τρανταχτές επωνομασίες τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, παρά μόνο χρησιμοποιούνται για να εντυπωσιάζουν κάποιους αφελείς ή εύπιστους.
Αλλά οι αληθινοί χριστιανοί δεν συγκινούνται ούτε επηρεάζονται από τέτοια συνειδητά ή ασυνείδητα "κόλπα", ξέρουν σε ΠΟΙΟΝ πιστεύουν και ΠΩΣ να ζήσουν τη χριστιανική τους ζωή, στο φως του λόγου των Αγίων Γραφών και της οδηγίας του Αγίου Πνεύματος.
Για όλα τα άλλα... «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου»!
(πηγή χριστιανικό περιοδικό ΤΥΧΙΚΟΣ)
Με τα ονόματα αυτά θέλουν να πουν πως δήθεν προέρχονται ή ακολουθούν τους αποστόλους, δήθεν διαθέτουν σημεία της Πεντηκοστής, δήθεν έχουν ορθή διδαχή, δήθεν είναι παγκόσμιας εμβέλειας - αν και ίσως δεν τους γνωρίζει ούτε ο γείτονάς τους - και είναι δήθεν αποκλειστικοί αντιπρόσωποι του Θεού, δήθεν ζουν άγια ζωή, δήθεν ακολουθούν πιστά το Ευαγγέλιο, δήθεν έχουν υπερφυσικά χαρίσματα, και διάφορα άλλα ΔΗΘΕΝ, ανάλογα με τη φαντασία των ηγετών και των προπαγανδιστών των διαφόρων αυτών εκκλησιαστικών σωμάτων, που με τον ένα ή άλλο τρόπο σύντομα -αν όχι ευθύς εξ αρχής- διαμορφώνονται σε οργανωτικά σχήματα και συστήματα που με διάφορους μηχανισμούς - όχι σπάνια χωρίς ηθικούς φραγμούς - ελέγχουν τις συνειδήσεις και ζωές των οπαδών.
Ανάμεσα σ' αυτά τα ονόματα είναι και ο τίτλος «ΕΛΕΥΘΕΡΗ», που συχνά χρησιμοποιείται από διάφορες εκκλησίες, είτε για να υποδηλώσει την ανεξαρτησία τους από το κράτος είτε την ελευθερία των μελών τους να ερευνούν τις Γραφές και να διατυπώνουν τις απόψεις τους ή απορίες τους, χωρίς κανείς να τους λογοκρίνει και να τους απειλεί με αφορισμούς/αποκοπές και άλλες δυσάρεστες πράξεις που πολύ συχνά συμβαίνουν σε θρησκευτικούς κύκλους, τις περισσότερες φορές χωρίς ουσιαστική αφορμή και αιτία, παρά μόνο από την αντιπάθεια των ηγετών τους και το φόβο αμφισβήτησης της κυριαρχίας των τελευταίων.
Η "συνωνυμία" τέτοιων εκκλησιαστικών κινημάτων με παρόμοια του εξωτερικού μπορεί να μην έχει καμία σχέση ή συνάφεια, όπως π.χ. οι Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες της Ελλάδας, που δεν έχουν καμία δογματική ή άλλη σχέση με τις Ελεύθερες Ευαγγελικές Εκκλησίες της Αμερικής ή άλλων χωρών.
Ολόκληρη η χριστιανική ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα που κατά καιρούς έρχονται στο προσκήνιο, αρχίζοντας μάλιστα από τις ημέρες των ίδιων των Αποστόλων, όταν π.χ. στην Κόρινθο τα μέλη τής εκεί εκκλησίας είχαν χωριστεί σε παρατάξεις ως ακόλουθοι του Παύλου, του Κηφά (Πέτρου), του Απολλώ, ακόμη και του Χριστού. (Α΄Κορ.α:12).
Όλες αυτές οι μεγαλόσχημες ή τρανταχτές επωνομασίες τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, παρά μόνο χρησιμοποιούνται για να εντυπωσιάζουν κάποιους αφελείς ή εύπιστους.
Αλλά οι αληθινοί χριστιανοί δεν συγκινούνται ούτε επηρεάζονται από τέτοια συνειδητά ή ασυνείδητα "κόλπα", ξέρουν σε ΠΟΙΟΝ πιστεύουν και ΠΩΣ να ζήσουν τη χριστιανική τους ζωή, στο φως του λόγου των Αγίων Γραφών και της οδηγίας του Αγίου Πνεύματος.
Για όλα τα άλλα... «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου»!
(πηγή χριστιανικό περιοδικό ΤΥΧΙΚΟΣ)
