Β΄ Σαμουήλ ιγ, Γένεση λδ
Εισαγωγή
Η μελέτη μας πάνω στο θέμα του σεξ πριν το γάμο, θα ξεκινήσει με τη γνωστή ιστορία από το Β΄ Σαμουήλ ιγ.
Ξέρουμε, πως ο γάμος είναι μια διαθήκη ανάμεσα σε ένα άνδρα και μια γυναίκα. Μάρτυρας της διαθήκης αυτής είναι ο Θεός. Μάλιστα ο Θεός είναι μάρτυρας όχι μόνο όταν οι δύο ξεκινούν μαζί την κοινή τους ζωή, αλλά και κατά τη διάρκεια του γάμου τους, για να επιβλέπει την τήρηση των όρων της διαθήκης.
Ξέρουμε ακόμα, ότι ο γάμος πραγματοποιείται, ολοκληρώνεται, σαν διαθήκη με τις υποσχέσεις που δίνονται και τη σεξουαλική ένωση σαν την πράξη που επικυρώνει τη διαθήκη. Επιπλέον, αυτά που ισχύουν σε κάθε άλλη διαθήκη, εφαρμόζονται και στη διαθήκη του γάμου.
Από τη μία, λοιπόν, έχουμε τις υποσχέσεις, τους όρκους που ο ένας δίνει στον άλλο, όπως βλέπουμε στη Γέν.β:23, "Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου, αύτη θέλει ονομασθεί ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη."
Από την άλλη μεριά, οι όρκοι αυτοί, οι υποσχέσεις των διαθηκών επικυρώνονται και ξεκινούν με κάποια πράξη. Στη διαθήκη του γάμου, η πράξη με την οποία σφραγίζεται και ξεκινά ο γάμος είναι το σεξ. Στη διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ, ήταν η περιτομή. Στη διαθήκη στο όρος Σινά, ήταν το φαγητό που είχαν οι εβδομήντα πρεσβύτεροι μαζί με τον Μωϋσή στην παρουσία του Θεού.
Η σεξουαλική ένωση είναι ένα μέσο "επίκλησης" στο Θεό να έρθει και να γίνει μάρτυρας στο ξεκίνημα της σχέσης τους. Και κάθε φορά που το ζευγάρι βρίσκεται μαζί και ενώνεται σεξουαλικά, η ένωση αυτή είναι μια ανανέωση της διαθήκης του ενός προς τον άλλον. Είναι μια επίκληση της παρουσίας του Θεού καθώς ανανεώνουν τους όρκους και τις υποσχέσεις τους, ο ένας στον άλλο στην παρουσία του Θεού.
Χρειάζεται ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το γάμο όχι σαν μια υπόθεση μεταξύ δύο προσώπων, αλλά τριών. Το τρίτο πρόσωπο είναι ο Θεός ο ίδιος. Και σ’ αυτό το σημείο, θέλω να ενθαρρύνω όλους εκείνους που δεν έχουν παντρευτεί ακόμη, να βρουν ανθρώπους που έχουν τις ίδιες απόψεις για το Θεό και το γάμο.
Ανεξάρτητα τι συμβουλές μπορεί να δίνουν οι άνθρωποι γύρω, (πολλές φορές μας πιάνει πανικός, π.χ. "τι θα γίνει;" "τα χρόνια περνάνε," "Θα μείνεις στο ράφι;" "Δες τον τάδε που παντρεύτηκε "απ' έξω" δεν περνάει καλά; Αυτός άπιστος ήταν;"), ανεξάρτητα από τι βλέπουν τα μάτια μας ας εμπιστευθούμε το Θεό και ας ψάξουμε για ανθρώπους που παίρνουν το Θεό σοβαρά στη ζωή τους, και έχουν τις ίδιες άγιες προσδοκίες για το γάμο.
Η σοφία του λόγου του Θεού
Ας προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Μπορεί μέχρι τώρα να έχουμε υποδείξει ποιο είναι το ιδανικό, όμως η πραγματικότητα γύρω μας, είναι τελείως διαφορετική. Τόσο διαφορετική που κοντεύουμε να παραδεχτούμε πως αυτό το ιδανικό του Θεού δεν υπάρχει καν.
Όμως, ας αποκτήσουμε πάλι όραση, ενθουσιασμό για το ιδανικό του Θεού, για το νόμο του Θεού, γιατί πολύ απλά είναι για το δικό μας καλό, για τη δική μας ευλογία. Ο Ιησούς είπε στο Ιωάν.ι:10, "εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία"!!
Ο νόμος του Θεού, είναι καλός. Διαβάστε από τον Ψαλμ.ιθ:7-11, "Ο νόμος του Κυρίου είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν, η μαρτυρία του Κυρίου πιστή, σοφίζουσα τον απλούν...αι κρίσεις του Κυρίου αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ, πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεραι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας. Ο δούλος σου μάλιστα νουθετείται δι' αυτών, εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη."
Αυτός ο νόμος περιλαμβάνει και δύσκολα πράγματα, όπως να αγαπάς τους εχθρούς σου, να γυρνάς το άλλο μάγουλο, να υπηρετείς όταν δεν είναι εύκολο. Ανθρώπινα ο νόμος του Θεού είναι δύσκολος, αλλά είναι καλός! Επίσης περιέχει και εντολές για το γάμο. Περιλαμβάνει εντολές και υποσχέσεις γιατί ο Θεός έχει ένα σχέδιο για το γάμο σου. Και για τη ζωή σου.
Βέβαια, είναι δύσκολο να δούμε τα πράγματα όπως ο Θεός θέλει, όταν νοιώθουμε μέσα μας σαν νέοι και σαν άνθρωποι τις ορμόνες να μας κάνουν να υποφέρουμε και να μην ξέρουμε πολλές φορές τι να κάνουμε με τον εαυτό μας. Και αναρωτιόμαστε:
· Γιατί ο Θεός να με πλάσει έτσι αν αυτές τις επιθυμίες δεν μπορώ να τις ικανοποιήσω;
· Γιατί ο Θεός να με κάνει να διψάω αν δεν μπορώ να πιω νερό; Για να βασανίζομαι;
· Μήπως τελικά όλοι αυτοί που λένε πως θα πρέπει η ηθική μας να καθορίζεται από τη βιολογία, λένε αλήθεια;
· Δηλαδή, μήπως και το σεξ είναι σαν τις άλλες ανάγκες που έδωσε ο Δημιουργός;
· Μήπως πρέπει να την ικανοποιούμε, όπως όλες τις άλλες;
Δεν είναι το ίδιο όμως. Το σεξ δόθηκε από το Θεό για να μεγιστοποιεί και να κορυφώνει την αγάπη των συζύγων μεταξύ τους. Για να τους βεβαιώνει πως κανείς άλλος στον κόσμο δεν είναι τόσο σημαντικός όσο το άλλο μέλος της διαθήκης του γάμου τους. Για να ανανεώνονται οι όρκοι αυτής της διαθήκης.
Όχι! Δεν είναι το ίδιο. Ο Θεός το έδωσε σαν δώρο μέσα σε ένα πλαίσιο. Και δεν ντρεπόμαστε να διδάξουμε μέσα από το λόγο του Θεού την ομορφιά αυτού του δώρου. Διαβάστε στις Παρ.ε:18-20, και το Άσμα Ασμάτων.
Ο γάμος, λοιπόν, είναι μια διαθήκη. Η διαθήκη αυτή καθρεφτίζει τη διαθήκη του Χριστού με την εκκλησία. Ο γάμος μας πρέπει να κάνει ευαγγελισμό. Το πώς ο Χριστός αγαπάει και θυσιάστηκε για την εκκλησία και το πώς η εκκλησία τώρα υπακούει και σέβεται το Χριστό.
Το σεξ (1) επισφραγίζει και (2) ανανεώνει αυτή τη διαθήκη. Ανανεώνει το γεγονός πως οι δύο γίνονται μία σάρκα. Αυτό γίνεται είτε το δεχόμαστε, είτε όχι. Είτε θέλουμε να το καταλάβουμε είτε όχι. Το πρότυπο του Θεού είναι το ίδιο, ανεξάρτητα με τη δική μας αντίδραση.
Β΄ Σαμουήλ 13
Το βασικό μας κείμενο είναι μια ιστορία η οποία μιλάει από μόνη της και δεν θα χρειαστεί πολλή ανάλυση. Είναι μια ιστορία όπως θα δούμε γεμάτη, ένταση, αισθήματα και πάθος.
Ο Αμνών, ο πρωτότοκος γιος του Δαβίδ (Β΄ Σαμ.γ:2) είναι ερωτευμένος με τη Θάμαρ, την ετεροθαλή αδελφή του. Είναι αδέλφια από τον ίδιο πατέρα και από άλλη μητέρα. Τόσο πολύ καιγόταν από έρωτα ο Αμνών για τη Θάμαρ που αρρώστησε! Τώρα ίσως κάποιος πει, αυτό δεν είναι αγάπη αυτό είναι "σαρκική επιθυμία" μόνο. Μπορεί, αλλά η Γραφή είναι τίμια και ειλικρινής. Τα συναισθήματα του Αμνών και τα κίνητρά του είναι πολύ μπερδεμένα. Υπάρχει αγάπη και έρωτας, ταυτόχρονα με την σεξουαλική επιθυμία. Όλα μαζί παλεύουν μέσα του, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας τη ζωή. Κανένας μας όταν ερωτεύεται δεν ερωτεύεται "πλατωνικά," με το μυαλό μόνο.
Όταν "θέλεις" κάποιον κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, επιθυμείς την παρέα του και το σώμα του. Ο Θεός μας έχει φτιάξει όταν είμαστε ερωτευμένοι με κάποιον να τον θέλουμε και με την ψυχή μας και με το σώμα μας. Αυτό, λοιπόν, συμβαίνει και με τον Αμνών.
Η Αγία Γραφή έχει λέξεις και εκφράσεις για τη σεξουαλική επιθυμία μόνο, αλλά δεν τις χρησιμοποιεί εδώ. Αντίθετα επανειλημμένα μας λέγεται πως ο Αμνών την "αγαπούσε". Διαβάζουμε στο εδ.1, "και ηγάπησεν αυτήν Αμνών..." Μαζί με την αγάπη βέβαια υπήρχε και πάθος που ήταν ακατάλληλο. Υπήρχε όμως και αγάπη. Το ξαναλέει στο εδ. 4, "Και είπε προς αυτόν ο Αμνών, Αγαπώ Θάμαρ..." Το λέει και τρίτη φορά στο εδ.15, "το μίσος με το οποίον εμίσησεν αυτήν, ήτο μεγαλύτερον παρά την αγάπην με την οποία ηγάπησεν αυτήν." Δεν υπήρχε, δηλαδή μόνο σαρκική επιθυμία στην αρχή. Δεν ήταν μίσος μασκαρεμένο. Υπήρχαν συναισθήματα αγάπης. Μόνο που αυτά άλλαξαν στο τέλος και έγιναν μίσος, γιατί κάτι άλλο συνέβη ενδιάμεσα.
Ο Ιωναδάβ τώρα μπαίνει στο προσκήνιο. Ο ξάδελφος! Ο πατέρας του ήταν αδελφός του Δαβίδ (Α΄ Σαμ.ις:9). Αυτός ήταν φίλος του Αμνών και ήταν πολύ πανούργος. (Η παροιμία, "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι," δε βγήκε χωρίς λόγο). Ο Ιωναδάβ, λοιπόν, είδε τον Αμνών που ήταν στεναχωρημένος και αποφάσισε να ρωτήσει τι συμβαίνει. Ο Αβεσσαλώμ του εξηγεί και ο Ιωναδάβ για να μη στεναχωριέται ο φίλος του, του προτείνει ένα σχέδιο απλό και έξυπνο για το πως να ξεγελάσει τον πατέρα του. "Πέσε στο κρεβάτι, προσποιήσου τον άρρωστο. Όταν θα έρθει να σε δει, ζήτησέ του η Θάμαρ να σου φέρει το φαγητό και ... τη συνέχεια να μην στη πω εγώ. Όπως νομίζεις χειρίσου το θέμα."
Βλέπετε τη φιλοσοφία του ανθρώπου, που δε γνωρίζει το Θεό. Όταν δε λατρεύεις το Θεό, στην πραγματικότητα λατρεύεις τον εαυτό σου. Η ικανοποίηση των δικών σου αναγκών είναι ο στόχος σου. Και δεν είσαι ευτυχισμένος εκτός και αν οι ανάγκες αυτές, οι επιθυμίες σου ικανοποιηθούν. Ας σκεφτούμε τώρα πως Χριστός μας μαθαίνει βασικά, να μην ζούμε για μας, αλλά για τους άλλους. Όσο περισσότερο κάποιος αγαπάει το Θεό, τόσο λιγότερο ασχολείται με τον εαυτό του και τόσο περισσότερο με τους άλλους.
Αν δεν έχεις το Θεό στη ζωή σου σαν Κύριο, τότε δε σταματάς πουθενά, γιατί ο στόχος σου είναι να ικανοποιείς τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου. Δεν έχεις τίποτα άλλο να απολαύσεις. Και αν το καλοσκεφτούμε, γιατί νομίζετε πάει ο κόσμος από το κακό στο χειρότερο ηθικά; Γιατί γκρεμίζονται τα όρια της ηθικής. Η ηθική δεν έχει λόγο ύπαρξης χωρίς το Θεό. Δηλαδή αν πρόκειται να ζήσω μόνο για 70-80 χρόνια, γιατί να μην κάνω ό,τι θέλω;
Ο Θεός είναι το κίνητρο για να είμαστε ηθικοί, ο λόγος που μας κρατάει να μην αμαρτήσουμε, και η πηγή της δύναμης μας. Ο άνθρωπος που απορρίπτει το Θεό στη ζωή του, κάνει τον εαυτό του Θεό και δεν σταματάει πουθενά μέχρι να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, ποδοπατώντας τους άλλους. Αυτό ακριβώς που συμβαίνει και στην ιστορία μας.
Το σχέδιο δουλεύει! Ο Δαβίδ επισκέπτεται τον άρρωστό γιο του, τον πιστεύει και παραγγέλνει στη Θάμαρ να του φέρει φαγητό. Αυτά τα "κολλύρια" που διαβάζουμε στα εδάφια 6 και 10, ήταν κάποιου είδους πίτες που είχαν το σχήμα καρδιάς. Ήταν κουλούρια ή ψωμιά, που είχαν σχήμα καρδιάς. Πράγμα που δείχνει πως από τη μεριά της κοπέλας υπήρχε συμπάθεια.
Η Θάμαρ υπάκουσε, έφτιαξε τις πίτες αυτές, τις πήγε στον Αμνών. Ο Αμνών όμως αρνήθηκε να τις φάει. Διέταξε όλους να φύγουν και ζήτησε να του τα δώσει εκείνη με τα χέρια της να τα φάει. Και όταν έμειναν μόνοι τους την έπιασε και της ζήτησε να κοιμηθεί μαζί του.
Η Θάμαρ αντιστάθηκε και με τα λόγια και με όση δύναμη είχε. Αν διαβάσουμε τα εδάφια 12 και 13 θα δούμε πως πολλές φορές προσπάθησε να τον αποτρέψει, "Η δε είπε προς αυτόν, Μη αδελφέ μου (πρώτο όχι), μη με ταπεινώσεις (δεύτερο όχι), διότι δεν πρέπει τοιούτον πράγμα να γείνει εν τω Ισραήλ (τρίτο όχι), μη κάμης την αφροσύνην ταύτην (τέταρτο όχι), και εγώ πως θέλω απαλείψει το όνειδος μου (σκέψου κι εμένα) αλλά και συ θέλεις είσαι ως εις εκ των αφρόνων εν τω Ισραήλ (σκέψου τη δική σου θέση). Τώρα λοιπόν, παρακαλώ, λάλησον προς τον βασιλέα διότι δεν θέλει με αρνηθή εις σε."
Η Θάμαρ από τη μεριά της δεν ήταν αφελής, έβλεπε την επιθυμία του Αμνών και την καταλάβαινε. Και δεν φαίνεται πως τον αντιπαθούσε, ή τον έδιωχνε. Το πρόβλημα είναι η βία, η απάτη, το ψέμα με τα οποία ο Αμνών καταφέρνει να την κάνει να βρεθεί στο κρεβάτι μαζί της. Νομίζω είναι ξεκάθαρο σε όλους από την αντίδραση της κοπέλας πως η Γραφή λέει όχι στο σεξ πριν το γάμο. Ακόμη και αν την αγαπάς και είσαι πολύ ερωτευμένος μαζί της, μέχρι το σημείο να αρρωστήσεις.
Η αντίδραση της Θάμαρ, καθώς και όλη η ιστορία μας δείχνουν το θέλημα του Θεού. Δεν είναι κανένας θεολόγος η Θάμαρ. Από την καρδιά της μιλάει. Και μιλάει έτσι, ακριβώς επειδή και εκείνη συμπαθεί τον Αμνών. Δεν πήγαινε γυρεύοντας. Το κείμενο μας λέει την επιθυμία της να φροντίσει τον άρρωστο αδελφό της. Δεν έκανε τίποτα που να προκαλέσει.
Αφού όμως ο Αμνών τη θέλει, η κοπέλα του προτείνει να κρατήσει τον μήνα του μέλιτος για μετά το γάμο. Πιστεύει αυτό που διαβάζουμε στην Α΄ Θεσ.δ:3-5 "Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας. Να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή. Ουχί εις πάθος επιθυμίας καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν. Να μη υπερβαίνει τις και αδική τον αδελφόν αυτού εις το πράγμα τούτο." Να πως κάποιος μπορεί να αδικήσει τον αδελφό του στο θέμα αυτό. Να έχει απαιτήσεις πριν την ώρα του, όπως είχε ο Αμνών.
Το λυπηρό είναι η αντίδραση του Αμνών αφού έκανε ό,τι έκανε. Και το ακόμη πιο τραγικό είναι πως η αντίδραση του Αμνών σε πολλούς χριστιανικούς κύκλους θα εθεωρείτο σωστή! Όχι σε όλους, αλλά σε πολλούς. Η συμβουλή μπορεί να ήταν, "μπράβο καλά έκανες. Μάλλον αυτή ή αυτός δεν ήταν για σένα. Ό,τι έγινε-έγινε. Δεν μπορείς να καταστρέψεις τη ζωή σου. Θα σε έπαιρνε από κάτω. Αν κάτι ξεκίνησε τόσο πρόχειρα, δεν μπορεί να είναι σωστό να καταλήξει στην εκκλησία!!"
Όμως, ίσως να μην είναι ακριβώς έτσι! Μπορεί να καταλήξει στην εκκλησία! Υπάρχουν εκκλησίες που αρνούνται να παντρέψουν αυτούς που ζουν μαζί. Είναι αυτή βιβλική συμβουλευτική; Θα εξηγήσω πιο κάτω τι ακριβώς πιστεύω πως λέει ο λόγος του Θεού. Δεν πιστεύω όμως πως είναι χριστιανικό η πρώτη αντίδραση να είναι "Δεν πειράζει, λάθη κάνουμε, ο Θεός συγχωρεί, θα προχωρήσουμε με τη ζωή μας τώρα."
Αν έχω καταλάβει σωστά το λόγο του Θεού, η συμβουλή "Άφησέ την και ζήσε τη ζωή σου" είναι ακριβώς αυτό που συμφέρει και διευκολύνει τον Αμνών στην περίπτωση αυτή. Γιατί τώρα τη μισεί. Μάλιστα στρέφεται εναντίον της, αντί να αντιμετωπίσει τη δική του ενοχή.
Η Θάμαρ, όμως πάλι μιλώντας σωστά του λέει τι πρέπει να γίνει τώρα. Πως διορθώνεται το λάθος; Το διαβάζουμε στο εδ.16, "Η δε είπε προς αυτόν, Δεν είναι αιτία, το κακόν τούτο, το να με αποβάλης, είναι μεγαλύτερον του άλλο το οποίον έπραξες εις εμέ. Δεν ηθέλησεν όμως να εισακούσει αυτής."
Είναι λάθος αυτό που λέει η Θάμαρ; Όχι βέβαια. Μιλάει από την καρδιά της. Ακόμη και μετά από ό,τι έγινε ήταν διατεθειμένη να τον παντρευτεί. Η Θάμαρ μιλάει σωστά. Αν όμως κρίνουμε την αντίδρασή της με τα πρότυπα της εποχής μας, η Θάμαρ έχει λάθος. Και ο Αμνών που κοιμήθηκε μαζί της, αλλά δεν του άρεσε μετά και την έδιωξε, έχει δίκιο. Κατάλαβε ότι δεν την θέλει πια και αφού δεν την θέλει δεν θα ήταν και σωστό να προχωρήσει σε γάμο!
Γιατί, σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας μας, το ζευγάρι πρέπει να ζήσει μαζί πριν παντρευτεί ώστε από πρώτο χέρι να δουν αν ταιριάζουν. Να δοκιμάσουν τη σχέση τους σε πραγματικές συνθήκες. Το 60% των παιδιών που αποφοιτούν από το Γυμνάσιο το πιστεύουν αυτό. Λένε ότι δεν μπορείς να πάρεις την απόφαση να παντρευτείς κάποιον αν δεν ζήσεις και δεν κοιμηθείς πρώτα μαζί του.
Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο ψεύτικο από αυτό. Υπάρχουν μελέτες, στατιστικές που δείχνουν πως η βία μέσα στο σπίτι είναι διπλάσια στα ζευγάρια που ζουν μαζί χωρίς να έχουν παντρευτεί. Άλλες μελέτες δείχνουν πως η φυσική βία και η σεξουαλική βία στα παιδιά είναι 33 φορές περισσότερη σε περιπτώσεις που οι γονείς απλά συζούν, χωρίς ποτέ να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους. Το διαζύγιο είναι 80% περισσότερο σε περιπτώσεις που τα ζευγάρια παντρεύτηκαν αφού είχαν ζήσει μαζί.
Τι θα έπρεπε, όμως, να γίνει στην περίπτωση αυτή; Και θέλω να καταλάβουμε κάτι στο σημείο αυτό.
· Δεν προσπαθώ να πω πως αν έχει προηγηθεί σεξ, το ζευγάρι πρέπει αμέσως να παντρευτεί.
· Δεν πιστεύω πως αυτό είναι ο μοναδικός σωστός τρόπος.
· Δεν πιστεύω πως αυτή είναι η μόνη λύση ακόμη και αν υπάρχει παιδί στη μέση απ’ αυτή την ένωση.
· Αυτό που πιστεύω πως πρέπει να έρθει μετά το σεξ, είναι μια τόσο δυνατή αγάπη, αγάπη διαθήκης που να μην μπορεί να σε κρατήσει μακριά από το πρόσωπο αυτό και σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί η σχέση σε γάμο. Πρέπει να υπάρξει αγάπη που να σε οδηγήσει στη διαθήκη του γάμου.
Δεν παντρεύεσαι μόνο επειδή έχεις παιδί. Αν γίνει αυτό υπάρχει πιθανότητα να μισήσεις το παιδί. Παντρεύεσαι επειδή πήρες την απόφαση να αφοσιωθείς σε κάποιο πρόσωπο. Την απόφαση αυτή την πήρες μπροστά στο Θεό είτε το κατάλαβες, είτε όχι. Πότε; ΄Όταν κοιμήθηκες με το πρόσωπο αυτό. Το σεξ είναι η πράξη που σφραγίζει τη διαθήκη του γάμου. Είχες σεξ με κάποιον; Αν ναι, αυτό σημαίνει πως μπροστά στο Θεό υποσχέθηκες να είσαι μία σάρκα μαζί του/της.
Η σωστή αντίδραση δεν είναι να παντρευτείς. Πρώτα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο.
· Να ζητήσεις από το Θεό να σε συγχωρέσει για την αμαρτία σου, και να σου δώσει αγάπη διαθήκης.
· Να δείξεις την μετάνοιά σου πραγματικά.
· Να ζητήσεις από το Θεό να σε οδηγήσει να αγαπήσεις την κοπέλα αυτή, τον άντρα αυτόν σαν το άλλο μέλος της διαθήκης.
· Να τον/την ερωτευθείς, να τον/την θελήσεις.
· Όχι γάμος από υποχρέωση. Αυτή είναι η σωστή μετάνοια που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού.
Γένεση λδ
Αυτά που αναφέραμε επιβεβαιώνονται από τη δεύτερη ιστορία που θα μελετήσουμε, στη Γέν.λδ:1-4, "Και εξήλθε Δείνα η θυγάτηρ της Λείας, την οποίαν εγέννησεν εις τον Ιακώβ, δια να ίδη τας θυγατέρας του τόπου. Και ιδών αυτήν Συχέμ, ο υιός του Εμμώρ, του Ευαίου, άρχοντος του τόπου, έλαβεν αυτήν, και εκοιμήθη μετ' αυτής, και εταπείνωσεν αυτήν. Και η ψυχή αυτού προσεκολλήθη εις την Δείναν, την θυγατέρα του Ιακώβ, και ηγάπησε την κόρην, και ελάλησεν κατά την καρδίαν της κόρης."
Το σενάριο είναι σχεδόν το ίδιο και εδώ. Ο άντρας βλέπει την κοπέλα, του αρέσει και με το ζόρι κοιμάται μαζί της. Στο 3 όμως διαβάσαμε πως "Η ψυχή του προσκολλήθηκε στην Δείνα." Ξέρετε που αλλού βρίσκουμε την ίδια λέξη;
Στη Γέν.β:24, "Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν."
Αυτό που συνέβηκε στον Συχέμ ήταν αυτό που έπρεπε να συμβεί και στον Αμνών: Έρωτας κεραυνοβόλος, αγάπη προς τη γυναίκα με την οποία κοιμήθηκε.
Συνεχίζοντας την ιστορία διαβάζουμε στο εδάφιο 8 τι είπε ο πατέρας του Συχέμ, ο Εμμώρ στην οικογένεια της κοπέλας, "Και ελάλησεν προς αυτούς ο Εμμώρ λέγων, Η ψυχή του Συχέμ του υιού μου προσηλώθη εις την θυγατέρα σας. Δότε αυτήν εις αυτόν, παρακαλώ, εις γυναίκα."
Στα εδάφια 11-12 τους μιλάει και ο ίδιος ο Συχέμ "Είπε δε ο Συχέμ προς τον πατέρα αυτής, και προς τους αδελφούς αυτής, Ας εύρω χάριν έμπροσθέν σας, και ό,τι είπητε εις εμέ θέλω δώσει. Ζητήσατε παρ' εμού όσην προίκα θέλετε και όσα χαρίσματα και θέλω δώσει αυτά, καθώς ηθέλετε μοι ειπεί. Μόνον δότε μοι την κόρην εις γυναίκα."
Ο Συχέμ έκφρασε την ειλικρινή του μετάνοια κάνοντας δύο πράγματα. Πρώτο, ζητάει να βρει χάρη μπροστά τους, να κερδίσει την εύνοιά τους. Γιατί το ζητάει αυτό; Γιατί ξέρει πως έκανε λάθος. Παραδέχεται πως για να σταθεί μπροστά τους, έχει ανάγκη την υπομονή τους και την συγχώρησή τους. Δεν πηγαίνει αυτοδικαιωμένος και προσπαθώντας να βρει δικαιολογίες γι’ αυτό που έκανε. Έχει μετανιώσει για την πράξη του.
Δεύτερο, κάνει αυτό που πρέπει για να αποδείξει τη μετάνοιά του και την ειλικρίνεια των αισθημάτων του προς την κοπέλα. Είναι διατεθειμένος να δώσει, ό,τι ζητήσουν, φτάνει να μπορέσει να την παντρευτεί. Η αγάπη του, ο έρωτας του, η προσήλωσή του στη Δείνα δεν μπορούν να τον κρατήσουν από το να την παντρευτεί. Αυτή είναι η σωστή μετάνοια και ο σωστός τρόπος να διορθώσει κάποιος το κακό που έγινε κάνοντας μια τέτοια αμαρτία.
Ο λόγος του Θεού επικροτεί τη στάση του Συχέμ. Αυτό φαίνεται και από το πως εξελίχθηκε η ιστορία. Στο τέλος του κεφαλαίου, διαβάζουμε πως ο Συμεών και ο Λευί πηγαίνουν και τους σκοτώνουν όλους (εδ.25-31). Σκότωσαν κάθε αρσενικό στην πόλη, ενώ όλοι οι άντρες είχαν ακόμη πόνους από την περιτομή που η οικογένεια του Ιακώβ τους είχε ζητήσει να κάνουν. Ο Ιακώβ τους επιτιμά γι’ αυτή τους την πράξη. Το σημαντικό όμως είναι πως εξαιτίας αυτής τους της ενέργειας έχασαν το δικαίωμα και την ευλογία για τα πρωτοτόκια. Ας διαβάσουμε από τη Γέν.μθ:5-7. Βρισκόμαστε στο σημείο που ο πατριάρχης Ιακώβ ευλογεί τα παιδιά του. "Συμεών και Λευί οι αδελφοί, όργανα αδικίας είναι αι μάχαιραι αυτών. Εις την βουλήν αυτών μη εισέλθης ψυχή μου, εις την συνέλευσιν αυτών μη ενωθής τιμή μου. Διότι εν τω θυμώ αυτών εφόνευσαν ανθρώπους, και εν τω πείσματι αυτών κατηδάφισαν τείχος. Επικατάρατος ο θυμός αυτών, διότι ήτο αυθάδης, και η οργή αυτών διότι ήτο σκληρά. Θέλω διαμοιράσει αυτούς εις τον Ιακώβ, και θέλω διασκορπίσει αυτούς εις τον Ισραήλ."
Σκληρά λόγια δεν είναι αυτά; Είναι σκληρά γιατί ο Συχέμ μετανόησε, έκανε αυτό που έπρεπε και οι αδελφοί της Δείνας δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει.
Ο λόγος του Θεού, λοιπόν, δεν παρουσιάζει με θετικό τρόπο αυτό που έκανε ο Συχέμ, αλλά παρουσιάζει με θετικό τρόπο τη στάση του μετά. Και όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τη στάση του Αμνών. Ο Αμνών μίσησε την Θάμαρ και την έδιωξε, κάνοντας έτσι μεγαλύτερο κακό. Ο Συχέμ αγάπησε τη Δείνα και επειδή την αγάπησε ήθελε να την παντρευτεί.
Πολύ σύντομα να θυμηθούμε δύο ακόμη περικοπές που επιβεβαιώνουν πως το σεξ (1) σφραγίζει και (2) επικυρώνει την διαθήκη του γάμου. Ακόμη και το πρόχειρο σεξ, το σεξ επί πληρωμή και αυτό θα έπρεπε σε ένα βαθμό να το δούμε στο πλαίσιο της διαθήκης του γάμου.
Ας διαβάσουμε τα εδάφια στην Α΄ Κορ.ς:16, "Δεν εξεύρετε ότι ο προσκολλώμενος με την πόρνη είναι εν σώμα; διότι "θέλουσιν είσθαι" λέγει "οι δύο εις σάρκαν μίαν." Να γιατί η αμαρτία της πορνείας είναι μεγάλη. Γιατί η σεξουαλική πράξη έχει συνέπειες! Ο Θεός δημιούργησε το γάμο και δημιούργησε το σεξ για να απολαμβάνουν οι σύζυγοι ο ένας τον άλλον και γιατί μέσω της πράξης αυτής επικυρώνουν και ανανεώνουν τις υποσχέσεις που έδωσαν ο ένας στον άλλον.
Η δεύτερη περικοπή είναι από τη συζήτηση που είχε ο Χριστός με τη Σαμαρείτισσα στο πηγάδι. Διαβάζουμε στο Ιωάν.δ:17-18, "Απεκρίθη η γυνή και είπε, Δεν έχω άνδρα. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς, Καλώς είπας, ότι δεν έχω άνδρα. Διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου, τούτο αληθές είπας."
Προσέξατε τη λέξη που διάλεξε ο Χριστός; "Πέντε άνδρες είχες." Όχι πέντε "εραστές." Αν υπήρξε κάποιος που να αναγνώρισε κάποιας μορφής νομιμότητα στις σχέσεις αυτής της γυναίκας, αυτός ο κάποιος ήταν ο Χριστός. Και τώρα, της λέει, το πρόσωπο με το οποίο σχετίζεται, δεν είναι άνδρας της. Δηλαδή είναι παντρεμένος με άλλη. Με άλλα λόγια της λέει πως μοιχεύει.
Το σεξ έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στις σχέσεις. Η σεξουαλική πράξη είναι γαμήλια πράξη. Είναι το σύμβολο το οποίο σφραγίζει και επικυρώνει τη διαθήκη του γάμου.
Εφαρμογή
Κοιμήθηκες με κάποιον ή με κάποια; Η σωστή μετάνοια είναι ζητώντας συγνώμη από το Θεό, να τον/την αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά και με τέτοια αγάπη να προχωρήσετε στη διαθήκη του γάμου σας. Ούτως ή άλλως έχεις γίνει σάρκα μία, γι’ αυτό η σωστή μετάνοια είναι να ακολουθήσει η αγάπη, ώστε η ένωσή σας να είναι ουσιαστική, πραγματική. Το σεξ είναι η πράξη που σφραγίζει το γάμο είτε το παραδέχεσαι είτε όχι.
Ζεις με κάποιον, έχεις σχέσεις μαζί του; Μετανόησε. Σταμάτησε να ζεις μαζί του. Χωριστείτε και μείνετε αλλού, ζητείστε συγνώμη και ζητήστε από το Θεό να βάλει στις καρδιές αγάπη διαθήκης. Και μετά πηγαίνετε να παντρευτείτε όσο πιο γρήγορα γίνεται.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
