Ο διάβολος υπάρχει! - 2 (ΒΔ)

Συνέχεια από το προηγούμενο κλικ εδώ

Ιώβ α:1-12 «Άνθρωπος τις ήτο εν τη γη της Αυσίτιδος ονομαζόμενος Ιώβ· και ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού……….. Ημέραν δε τινά ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Κύριον και είπε, Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού; Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Κύριον και είπε, Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Ιδού, εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ' αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου. Και εξήλθεν ο Σατανάς απ' έμπροσθεν του Κυρίου».

Ο Ιώβ δεν πειράχτηκε απ' το διάβολο επειδή ήταν άδικος, αμαρτωλός, κλέφτης, αλλά επειδή ήταν δίκαιος και ήθελε να κάνει το θέλημα του Θεού.

Βλέπουμε το φρόνημα του διαβόλου, είναι πνεύμα που θέλει να ξεγελάσει τον άνθρωπο. Εδώ λέει ψέματα στο Θεό (απ' αρχής είναι ψεύτης) λες και ο Θεός δεν ήξερε το σκοπό του!

Ο διάβολος θα έρθει να πειράξει αυτόν που προσεύχεται και ζητά τον Κύριο, που επιθυμεί τη βασιλεία Του, που θέλει την αιώνια ζωή, που θέλει να είναι άμεμπτος! Οι «άλλοι» που είναι δικοί του είναι ξεγελασμένοι με άλλους τρόπους, αλλά τη θλίψη, τη δοκιμασία, την αρρώστια, θα την φέρει στα παιδιά του Θεού για να δοκιμαστούν.

Βλέπουμε ότι απαντώντας ο διάβολος σ' αυτό που ο Θεός τον ρώτησε, μπαίνει κατ' ευθείαν στο θέμα με ένα βρώμικο και βδελυρό στόμα! Κατηγορία!! Καταφορά!!

Και πολλές φορές βλέπουμε το ίδιο πνεύμα να μιλάει μέσα από ανθρώπους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Ο διάβολος διεγείρει το Θεό σε ζηλοτυπία εναντίον μας. Και πάνω σ' αυτό ο Χριστός μας διδάσκει να προσευχόμαστε «....και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού». Ο Θεός είναι που επιτρέπει, μας εισαγάγει στον πειρασμό, επειδή υπάρχουν «μαθήματα» που πρέπει να τα μάθουμε, να τα περάσουμε, ο Θεός επιτρέπει αυτό το πράγμα.

Βλέπουμε ότι ο Θεός βάζει όρο στον διάβολο, που σημαίνει ότι ο διάβολος δεν μπορεί να μας πειράξει αν δεν του το επιτρέψει ο Θεός. Κάθε θλίψη και δοκιμασία που περνάμε είναι ελεγχόμενη, δεν μας αφήνει ο Θεός στο «έλεος» του Σατανά!

Και ο διάβολος έφυγε από την παρουσία του Θεού και έφερε όλα τα δεινά που ξέρουμε στον Ιώβ, έτσι που έμεινε μόνος με την γυναίκα του.

Ιώβ α:2Ο-22 Όταν μας πειράζει ο διάβολος, ας μην δίνουμε αφροσύνη στο Θεό, αλλά να έχουμε πίστη και υπομονή.

Ο διάβολος δεν υποχωρεί εύκολα, ξαναήλθε στον Θεό λέγοντας πάλι ψέματα για το λόγο που τον έφερε. Ποτέ δεν λέει τις προθέσεις του αλλά πάντα με πονηρία, από πίσω.

β:4 Θα δούμε τώρα πώς ο διάβολος διαστρεβλώνει την αλήθεια. Ο Ιώβ έχει χάσει όλα του τα παιδιά. Είναι δυνατόν αυτό να τον αφήνει αδιάφορο; Είναι δυνατόν να έχει η ζωή του νόημα εκτός από την λεπτή κλωστή της πίστης που τον ενώνει με το Θεό; Σ' ένα σωστό γονιό, όταν το παιδί του πάσχει, αυτός πάσχει 1Ο φορές περισσότερο. Ο Ιώβ θα είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον απ' αυτή την ζωή. Και όμως, ο διάβολος έρχεται ακριβώς εκεί για να διαστρεβλώσει την καρδιά του Ιώβ, και να πει ότι ο εαυτούλης του είναι ότι πιο πολύτιμο έχει.

Αυτό κάνει ο διάβολος κάθε μέρα ενώπιον του Θεού για μας, αλλά ο Ιώβ κράτησε τη ακεραιότητά του.

β:9 Η γυναίκα του Ιώβ μικροψύχησε. Θα μπορούσε να έλεγε: Ιώβ κράτα την ακεραιότητά σου, ο Θεός είναι κοντά σου, μη φοβάσαι, μαζί θα τα περάσουμε όλα αυτά, ο Θεός είναι μεγάλος και Παντοδύναμος (Προσοχή οι γυναίκες των εργατών!).

Αυτό ήταν το τελευταίο και πιο αιχμηρό βέλος του Σατανά. Παρόλα αυτά….. «Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού».

Να, τι μας διδάσκει ο λόγος του Θεού για το τι κάνει ο διάβολος, και για το πως πρέπει ο πιστός να στέκεται ενώπιον του Θεού.

Δαν.ι:11-13 «Και είπε προς εμέ, Δανιήλ, ανήρ σφόδρα αγαπητέ, εννόησον τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς σε, και στήθι ορθός· διότι προς σε απεστάλην τώρα. Και ότε ελάλησε προς εμέ τον λόγον τούτον, εσηκώθην έντρομος. Και είπε προς εμέ, Μη φοβού, Δανιήλ· διότι από της πρώτης ημέρας, καθ' ην έδωκας την καρδίαν σου εις το να εννοής και κακουχήσαι ενώπιον του Θεού σου, εισηκούσθησαν οι λόγοι σου και εγώ ήλθον εις τους λόγους σου. Πλην ο άρχων της βασιλείας της Περσίας ανθίστατο εις εμέ εικοσιμίαν ημέραν· αλλ' ιδού, ο Μιχαήλ, εις των πρώτων αρχόντων, ήλθε διά να μοι βοηθήση· και εγώ έμεινα εκεί πλησίον των βασιλέων της Περσίας».

Ο άρχων της βασιλείας της Περσίας δεν είναι ο Κύρος γιατί αυτός σαν άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στον άγγελο. Μιλάει για το πνεύμα του σκότους που ήταν άρχοντας στο βασίλειο της Περσίας.

Είναι ο αρχιδαίμονας που είχε ενεργήσει έτσι ώστε να δημιουργηθεί η αυτοκρατορία της Περσίας όπως κάποιος άλλος αρχιδαίμονας θα ήταν για την Βαβυλωνία, Ελλάδα, Ρώμη, και ο ίδιος ο Σατανάς για την κοσμοκρατορία του αντίχριστου.

Απ' αυτά τα εδάφια μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα πνεύματα μάχονται. Όταν ο διάβολος καταλάβει ότι πρόκειται να έλθει μια βοήθεια από την παρουσία του Θεού σε κάποιον η σε κάποιους, που θα φέρει ελευθερία, δόξα, μεγαλείο, χάρη, βάζει δικά του πνεύματα να αντιστέκονται συνέχεια. Αν ο Δανιήλ σταματούσε την προσευχή, και ξεχνούσε αυτό για το οποίο προσευχόταν, ο άγγελος του Θεού δεν θα ερχόταν για βοήθεια. Γι’ αυτό όταν αρχίζουμε κάτι ενώπιον του Κυρίου, καλά είναι να το τελειώνουμε με επιμέλεια.

Ο Θεός έχει την ικανότητα να στέλνει αγγέλους Του και να διαλύει τις δυνάμεις του σκότους, γι' αυτό να προσευχόμαστε με συνέπεια και ο Κύριος θα μας δίνει τις νίκες.

Μόλις ο Χριστός βαπτίστηκε στον Ιορδάνη και το Πνεύμα έμεινε πάνω Του, ο διάβολος δεν Τον άφησε ήσυχο.

Ματθ.δ:1-3 «Τότε ο Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις την έρημον διά να πειρασθή υπό του διαβόλου, και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπεν· Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι».

Αρχίζει ο διάβολος με δολοπλοκίες και ψεύδη να ρίξει το Χριστό, αλλά ο Ιησούς στηρίχτηκε «στο γεγραμμένο». Ο διάβολος όταν σε πολεμάει, προσπαθεί να σε κάνει να αμφισβητήσεις το λόγο του Θεού.

Όπως ο διάβολος ήρθε εναντίον του Χριστού, έτσι έρχεται και εναντίον μας, και όπως τον αντιμετώπισε Εκείνος, έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε κι εμείς.

Ο διάβολος είναι «πειράζων», δεν θέλει να αφήσει τον άνθρωπο ήσυχο σε ηρεμία και γαλήνη γιατί μισεί τον άνθρωπο.

Ο διάβολος ήξερε ότι ο Χριστός ήταν ο Γιος του Θεού, αλλά έρχεται πετώντας την αμφιβολία (τω όντι είπε ο Θεός....). Η μεγάλη παγίδα του διαβόλου είναι ότι ποτέ δεν σου μιλάει σαν να είναι ένα άλλο πρόσωπο. Μιλάει στο πρώτο πρόσωπο κι έτσι νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου. Πολλές φορές κάνουμε σκέψεις που είναι σίγουρο ότι δεν τις θέλουμε. Όμως δεν είμαστε εμείς που κάνουμε τις σκέψεις, αλλά ο διάβολος έχει εξουσία να περνάει μέσα στο μυαλό μας δικές του σκέψεις. Γι' αυτό λέει «αιχμαλωτίζομεν πάν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού». Ο πειρασμός αυτός του Χριστού, ήταν σε όραση. Δεν μπορούσε να δει κάποιος το Χριστό στην έρημο, και δίπλα Του το Σατανά να Τον πειράζει.

Ο διάβολος με το «εάν» και το «ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι» προσπάθησε να παρασύρει το Χριστό να φανερώσει τη δύναμή Του. Ήταν μια πρόκληση για κάποιο εγωισμό. Θέλησε να κάνει το Χριστό να χρησιμοποιήσει τη δύναμη που ο Θεός του είχε δώσει, για ιδιοτελείς σκοπούς.

Ο Χριστός ήξερε αυτό που εμείς πρέπει να μάθουμε: δεν έπιασε κουβέντα με το διάβολο, δεν του έδωσε χρόνο, τόπο, λόγια, τίποτα.

Η απάντηση που ο Χριστός έδωσε δεν ήταν δικά Του λόγια, αλλά ήταν μέσα από το λόγο του Θεού. Να κλείνουμε το στόμα του διαβόλου με τα αντίστοιχα εδάφια. Στην εξουθενωμένη εκείνη κατάσταση που βρέθηκε ο Κύριος και που ο διάβολος θέλησε να εκμεταλλευτεί, ο Ιησούς του απάντησε ότι η ανάγκη Του δεν ήταν ο άρτος, αλλά ο λόγος του Θεού. Είχε τη δύναμη να το κάνει αλλά δεν το έκανε. (Προσοχή στα χαρίσματα!!!)

εδ.5,6 Ο διάβολος είναι και «άριστος θεολόγος». Αν η καρδιά μας είναι απατηλή και υπάρχει αμαρτία που «την αγαπάμε» και «την θέλουμε» και έρθει η ώρα του πειρασμού, ο διάβολος θα μας φέρει και εδάφια μέσα από το λόγο του Θεού, και δικαιολογίες και θα σου το παρουσιάσει τόσο όμορφο και γλυκό, μέχρι να το φας.

Επαναλαμβάνει πάλι κι εδώ το «εάν» (Ματθ.κζ:40 κς:63) γιατί αυτή είναι η σχέση του με τον άνθρωπο και δεν μπορεί να αλλάξει. Συνεχίζει λοιπόν με την τακτική της αμφιβολίας, προσπαθώντας να κάνει το Χριστό να πέσει στο ίδιο σφάλμα που αυτός έπεσε (περηφάνια).

εδ.8 Δεν υπάρχει όρος τόσο υψηλό που να μπορείς να δεις ΟΛΑ τα βασίλεια και τη δόξα τους, που σημαίνει ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε όραση.

Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν πέσει και προσκυνήσει τα πόδια του διαβόλου για δόξα για πλούτη, για επιρροή, για εξουσία!

Πρέπει να μάθουμε το λόγο του Θεού!!! Ο Χριστός αποστήθιζε εδάφια και τα έλεγε στον διάβολο. Ο λόγος του Θεού είναι φρούριο για την ψυχή του ανθρώπου, και γι’ αυτό ο διάβολος έχει βάλει τον κόσμο να διαβάζει οτιδήποτε άλλο εκτός από την Γραφή.

Ο διάβολος κάποια στιγμή άφησε τον Ιησού, δεν του επιτρέπει ο Θεός να είναι συνέχεια και να πειράζει, φεύγει κι έρχεται.

Όπως ο Χριστός αντιμετώπισε το διάβολο με το λόγο του Θεού, έτσι θα τον αντιμετωπίσουμε κι εμείς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Αν δεν μείνουμε στο γεγραμμένο, χανόμαστε. Η μήπως θεωρούμε τους εαυτούς μας σοφότερους απ' το Χριστό;

Α' Τιμ.ε:15 Διότι, εξετράπησαν ήδη τινές οπίσω του Σατανά.

Ο διάβολος έχει την ικανότητα να ξεγελάει τον κόσμο. Και ενώ υπάρχει το καθαρό μονοπάτι του Θεού, των αγίων, της εκκλησίας, σου δείχνει παραισθήσεις πνευματικές και αντικατοπτρισμούς και σε κάνει να φεύγεις απ' το δρόμο του Θεού.

Και αυτοί που «εξετράπησαν» ήταν άγιοι άνθρωποι του Θεού, που σημαίνει, ότι ήταν και βάδιζαν στο δρόμο του Θεού και, ο διάβολος τους έβγαλε απ’ εκεί.

Ο διάβολος κάνει την δουλειά του που σημαίνει ότι το λάθος είναι δικό μας. Αν εμείς δεν ξέρουμε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας ο διάβολος θα μας πειράζει, αν όμως έχουμε την καρδιά μας στραμμένη στο Θεό καθώς και το θέλω μας, δεν μπορεί να μας πειράξει και αν το κάνει θα είναι παροδικό.

Α΄Τιμ.δ:1 «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων».

Μια τέτοια πλάνη και διδασκαλία δαιμονίων, είναι αυτά που λένε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

«διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην» (δ:2).

Είναι άνθρωποι που έχουν πουλήσει τη συνείδησή τους, δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, και είναι γεμάτοι από ψέμα.

Αυτό το εδάφιο πιάνει και όλους αυτούς που θέλουν να λέγονται «πνευματικοί ηγέτες» του τόπου μας, με τους οποίους εργάζεται ο διάβολος για να βγάλει τον κόσμο έξω από το λόγο του Θεού.           

Αυτοί είναι που μπήκαν μέσα στην εκκλησία και την κατάστρεψαν γιατί αντί να είναι οίκος Θεού ζώντος, τόπος λατρείας και προσκύνησης του ΜΟΝΟΥ ΘΕΟΥ, έγινε ένας τόπος συνάντησης όπου ακούν ψαλμωδίες (χωρίς να τις καταλαβαίνουν) και Θεός είναι κάπου πολύ μακριά, κανείς δεν Τον ξέρει.

Όμως ο Θεός μας φέρνει αντιμέτωπους με το μαχαίρι αυτό που λέγεται λόγος του Θεού που ή θα σε κόψει ή θα σε θεραπεύσει!

Β΄Κορ.ια:3 «φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νούς σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν».

Εδώ ο απόστολος Παύλος ειρωνεύεται τους Κορίνθιους γιατί δεν τον δεχόταν.

Υπάρχουν πνεύματα που διαφθείρουν το νου του ανθρώπου, και τον βάζουν σε άλλο ευαγγέλιο.(Γαλ.α:6-9).

Εφες.δ:27 «Μήτε δίδετε τόπον εις τον διάβολον».

Μικρή πρόταση, αλλά με τεράστια σημασία! Υπάρχει περίπτωση πιστός που είναι βαπτισμένος με το Πνεύμα το Άγιο, που έχει χάρες και ευλογίες, χαρίσματα κτλ, να δώσει τόπο στο διάβολο;

Δίνουμε τόπο στο διάβολο μέσα στην καρδιά μας με τις πράξεις μας αλλά και με τις σκέψεις μας. Και αυτός βέβαια δεν καθυστερεί καθόλου να έρθει και να διεκδικήσει ότι του παραχωρήθηκε.

Εφες.ς:10-12 «Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου· διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις».

Ο διάβολος εργάζεται μεθοδικά, και δεν έρχεται άτακτα η επιπόλαια. Η έννοια της μεθοδείας είναι ότι κάτι γίνεται συστηματικά, προσχεδιασμένα, με πανουργία, με δόλο, χρησιμοποιώντας τεχνάσματα.

Ο διάβολος λοιπόν επιμένει όταν θέλει να πετύχει κάτι, και σταματά να επιμένει μόνο όταν πάρουμε στερεή απόφαση μέσα στην καρδιά μας ότι δεν μας ενδιαφέρει πλέον αυτό το πράγμα που τόσο καιρό τον έκανε να επιμένει. Αν όμως βλέπει το παραμικρό μέσα μας κι ότι δεν έχουμε ελευθερωθεί τελείως, θα έλθει πάλι μ' αυτή την εκνευριστική επιμονή του που μοιάζει με μια βρύση που στάζει μέσα στη νύχτα. Δεν κουράζεται να επιμένει και να προσπαθεί σιγά-σιγά, λίγο-λίγο μέχρι που να σπάσει το θύμα του.

Γι’ αυτό χρειάζεται να είμαστε συνέχεια στην προσευχή και στην υπακοή του λόγου του Θεού. Να έχουμε συνεχή πνευματική επαφή με τον Κύριο, έτσι ώστε και αν καμιά φορά χάσουμε λίγο έδαφος να μπορούμε αμέσως να το επανακτούμαι.

Δεν πρέπει να υποτιμάμαι τις ενέργειες του εχθρού μας.

εδ.12 Η μάχη μας δεν είναι με όπλα η πολιτική, ο Χριστός ποτέ δεν ανακατεύθηκε με πολιτικά κόμματα αν και υπήρχαν πάρα πολλά τότε.

Ο κόσμος μπορεί να είναι γεμάτος από πολιτικούς και χωρισμένους ιδεολογικά ανθρώπους, αλλά δεν είναι γεμάτος από πιστούς ανθρώπους που να προσεύχονται για τους υπόλοιπους, και αυτή είναι η δική μας διακονία.

Ο διάβολος και τα δαιμόνιά του, είναι πνεύματα πονηρά στα επουράνια που επιβουλεύονται τη ζωή του ανθρώπου. Όμως ο Θεός μας έδωσε μια πανοπλία με την οποία ΜΟΝΟ μπορούμε να αντισταθούμε.(ς:13-18)

Και για να μας περιγράφει ο απόστολος Παύλος αυτή την πανοπλία παίρνει για παράδειγμα ένα Ρωμαίο στρατιώτη.

1)      η ζώνη στηρίζει όλο το σώμα γιατί κρατάει τη μέση, και αυτό που κρατάει τον άνθρωπο ίσιο είναι η αλήθεια, όχι μια δεξιά και μια αριστερά, το γεγραμμένο

2)      ο θώρακας. Συνήθως οι άνθρωποι θέλουν να φοράνε το θώρακα της δικής τους δικαιοσύνης (μα δεν έκανα κανένα κακό!) βασιζόμενοι στα δικά τους έργα. Όμως, ακριβώς εκεί είναι που ο διάβολος χτυπάει αλύπητα τον άνθρωπο. Ο Χριστός λέει ότι ο άνθρωπος από μόνος του είναι αμαρτωλός, και ότι οι καλές του πράξεις είναι σαν κουρελιασμένο ρούχο(Ησ.ξδ:6).

3)      Πατάμε  πάνω στο ευαγγέλιο και όχι στις ανθρώπινες παραδώσεις. Γερή υπόδηση.

4)      Η ασπίδα της πίστης είναι αναγκαία γι’ αυτή τη μάχη. Πολλές φορές ο διάβολος έχει καλοδουλεμένα βέλη εναντίον σου: λόγια, πληροφορίες, σκάνδαλα, καταστάσεις που αν δεν έχεις την πίστη, την άλλη στιγμή είσαι νεκρός γιατί αυτά διαπερνούν την ψυχή.

5)      Να ξέρεις ότι είσαι σωσμένος και να μην αφήνεις διαλογισμούς και επιθυμίες ανεξέλεγκτες να μπαίνουν μέσα σου αλλά να υποτάσεις κάθε διανόημα στην υπακοή του Χριστού. Δεν έχουμε πια το νου του κόσμου, αλλά νου Χριστού.

6)      Όχι τη μάχαιρα της γλώσσας αλλά του Πνεύματος. Αν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε αυτό το μαχαίρι, μπορούμε να κάνουμε το διάβολο κομμάτια. Αν ο διάβολος σου φέρει ένα διανόημα, έχεις την ικανότητα να το κόψεις με το λόγο του Θεού αμέσως.

Ιάκ.δ:7 «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας».

Να, λοιπόν που μπορούμε να αντισταθούμε στο διάβολο. Δεν είμαστε έρμαια του! Γινόμαστε όμως, όσο κρατάμε την καρδιά μας κλειστή στο Θεό. Αντιστεκόμαστε στο διάβολο, πλησιάζοντας στο Θεό! Αλλά και στα εδ.9 & 10 βλέπουμε αντίσταση στο διάβολο. Διγνωμία, από τα καλύτερα όπλα του Σατανά.

Α΄Πέτρ.ε:8-9 «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη· εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω».

Δεν είναι ότι ο Θεός θέλει να είμαστε όλη τη νύχτα με ανοιχτά τα μάτια, αλλά να είμαστε σε θέση αγρυπνίας που σημαίνει ότι πρέπει να προσευχόμαστε και να είμαστε σε κατάσταση ετοιμότητας γιατί ο διάβολος δεν παίζει, αλλά και δεν σταματάει από το να πειράζει και να δημιουργεί καταστάσεις και προβλήματα. Αυτό που μας κρατάει στερεούς, είναι η αλήθεια του λογού του Θεού.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΠΕ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ:

Ø Τον ονόμασε «τον εχθρόν» Ματθ.ιγ:39

Ø Επίσης «τον πονηρόν» Ματθ.ιγ:38

Ø «Τον άρχοντα του κόσμου τούτου» Ιωάν.ιβ:31  ιδ:30

Ø «Ψεύστην και τον πατέρα του ψεύδους» Iωάν.η:44

Ø «Ανθρωποκτόνον» Iωάν.η:44

Ø Ότι έχει «βασιλείαν» Ματθ.ιβ:26

Ø Ότι οι κακοί άνθρωποι είναι «υιοί του» Ματθ.ιγ:38

Ø Ότι αυτός «σπείρει τα ζιζάνια ανάμεσα στο στάρι» Ματθ.ιγ:38,39

Ø Ότι «αρπάζει» το λόγο από τις καρδιές των ακροατών Του Ματθ.ιγ:19

Ø Ότι «έδεσε 18 χρόνια την συγκύπτουσα γυναίκα» Λουκ.ιγ:16

Ø Ότι «εζήτησε» τον Πέτρο «δια να τον κοσκινήσει» Λουκ.κβ:31

Ø Ότι έχει «αγγέλους» Ματθ.κε:41

Ø Ότι «πυρ αιώνιον είναι ητοιμασμένον» γι' αυτόν και τους αγγέλους του Ματθ.κε:41

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΑΤΑΝΑ ΣΑΝ:

§  «Τον πειράζοντα» Ματθ.δ:3

§  «Τον άρχοντα των δαιμονίων» Ματθ.ιβ:24   Μαρκ.γ:22

§  «Την πηγή της δαιμονικής κατοχής» Ματθ.ιβ:22-29  Λουκ.ια:14-23

§  «Εκείνον που έβαλε στην καρδιά του Ιούδα την προδοσία» Iωάν.ιγ:2,27

§  «Εκείνον που διαστρεβλώνει τη Γραφή» Ματθ.δ:4  Λουκ.δ:10,11

§  Εκείνον που είναι «ο θεός του κόσμου τούτου» Β'Κορ.δ:4

§  Εκείνον που είναι «ο άρχων της εξουσίας του αέρος» Εφεσ.β:2

§  «Μετασχηματιζόμενον εις άγγελον φωτός» Β'Κορ.ια:14

§  «Τον αντίδικόν μας» Α'Πέτρ.ε:8

§  «Τον πλανώντα την οικουμένην όλην» Αποκ.ιβ:9  κ:3,8,10

§  «Τον δράκο τον μεγάλο και τον οφι τον αρχαίο» ΑΠΟΚ.ιβ:9 κ:2

§  Τον «απατήσαντα τον Αδάμ και την Ευα» Γέν.γ:1-20

§  «Φεύγοντα» όταν συναντήσει αντίσταση Ιάκ.δ:7

§  «Αίτιο του σκόλοπα στην σάρκα του Παύλου» Β' Κορ.ιβ:7

§  Εμποδίσαντα την εκπλήρωση των ιεραποστολικών σχεδίων του Παύλου Α' Θεσ.β:18

§  Εκείνον που έκανε τον Ανανία να πει ψέματα Πράξ.ε:3

§  Εκείνον κάτω από την εξουσία του οποίου διατελούν οι εθνικοί Πράξ.κς:18

§  Εκείνον που τυφλώνει «τον νουν των απίστων» Β΄Κορ.δ:4

§  «Συναγωγήν» δική του τους ψευδοδιδασκάλους Αποκ.β:9 γ:9

§  Δυνάμενο να κάνει «σημεία και τέρατα» Β' Θεσ.β:9

Α' Πέτρ.ε:8,9   Εφεσ.ς:11, β:2   A' Xρον.κα:1    Ιώβ α:7    Ζαχ.γ:1-9   Β' Κορ.β:11

Πληροφορίες για το Σατανά

«θέλεις μεταχειρισθή την παροιμίαν ταύτην κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος, λέγων, Πως επαύθη ο καταδυνάστης· πως επαύθη η φορολόγος του χρυσίου» (Ης.ιδ:4)

Εδώ το Πνεύμα του Θεού παίρνει τον τύπο του βασιλιά της Βαβυλώνας που ήταν ο Ναβουγοδονόσορ - αν και ο Ησαΐας δεν τον γνώρισε γιατί έζησε 200 χρόνια πριν - και μας μιλάει για το βασιλιά του κόσμου τούτου.

Εδ.11-13 «Η μεγαλαυχία σου κατηνέχθη εις τον τάφον και ο θόρυβος των μουσικών σου οργάνων· ο σκώληξ είναι εστρωμένος υποκάτω σου και οι σκώληκες σε σκεπάζουσι πως έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής· συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη. Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού· και θέλω καθήσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά»

Ο Ησαΐας προβλέπει την πτώση του Σατανά. Τα άστρα συμβολίζουν τους αγίους και ιδιαίτερα τους εργάτες του Θεού. Στην Αποκάλυψη λέει ότι ο Σατανάς τις τελευταίες ημέρες θα σύρει κάτω το 1/3 των άστρων. Το όρος της συνάξεως είναι η Σιών, η εκκλησία, η άνω Ιερουσαλήμ.

Ιεζ.κη:12-19 «Υιέ ανθρώπου, ανάλαβε θρήνον επί τον βασιλέα της Τύρου και ειπέ προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος. Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· ήσο περιεσκεπασμένος υπό παντός λίθου τιμίου, υπό σαρδίου, τοπαζίου και αδάμαντος, βηρυλλίου, όνυχος και ιάσπεως, σαπφείρου, σμαράγδου και άνθρακος και χρυσίου· η υπηρεσία των τυμπάνων σου και των αυλών σου ήτο ητοιμασμένη διά σε την ημέραν καθ' ην εκτίσθης. Ησο χερούβ κεχρισμένον, διά να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ησο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ' ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. Εκ του πλήθους του εμπορίου σου ενέπλησαν το μέσον σου από ανομίας και ήμαρτες· διά τούτο θέλω σε απορρίψει ως βέβηλον από του όρους του Θεού, και θέλω σε καταστρέψει εν μέσω των πυρίνων λίθων, χερούβ επισκιάζον. Η καρδία σου υψώθη διά το κάλλος σου· έφθειρας την σοφίαν σου διά την λαμπρότητά σου· θέλω σε ρίψει κατά γής· θέλω σε εκθέσει ενώπιον των βασιλέων, διά να βλέπωσιν εις σε. Εβεβήλωσας τα ιερά σου διά το πλήθος των αμαρτιών σου, διά τας αδικίας του εμπορίου σου· διά τούτο θέλω εκβάλει πυρ εκ μέσου σου, το οποίον θέλει σε καταφάγει· και θέλω σε καταστήσει σποδόν επί της γης, ενώπιον πάντων των βλεπόντων σε. Πάντες οι γνωρίζοντές σε μεταξύ των λαών θέλουσιν εκπλαγή διά σέ· φρίκη θέλεις είσθαι και δεν θέλεις υπάρξει έως αιώνος».

Πάλι μας μιλάει για το Σατανά αλλά τώρα κάτω από τον τύπο του βασιλιά της Τύρου.

Όταν ο Θεός τον δημιούργησε, ήταν πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλος.

Οι τίμιοι λίθοι συμβολίζουν αρετές. Ήταν λοιπόν ένα πολύ ευλογημένο όν. Η υπηρεσία των τυμπάνων που λέει είχε να κάνει με τη δοξολογία στο Θεό με μουσική.

Γιατί αμάρτησε ο Σατανάς; Τι ήταν αυτό που τον έριξε; Στο εδ.13 λέει ότι ήταν χερούβ κεχρισμένο, όμως εμείς στην Εδέμ βλέπουμε το Σατανά σαν φίδι, που σημαίνει ότι για αρκετό χρόνο ο Σατανάς βρισκόταν μέσα στην Εδέμ.

Αλλά γιατί να το κάνει αυτό; Απ' ότι βλέπουμε ήταν το ανώτατο αγγελικό δημιούργημα, αλλά ζήλεψε την στιγμή που είδε τον άνθρωπο να γίνεται κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού και να κατέχει μια θέση μεγαλύτερη από αυτόν στην παρουσία του Θεού. Να είναι μέτοχος θείας φύσης, να έχει μέσα του τη δύναμη της αναπαραγωγής (σαν γονείς φτιάχνουμε, χτίζουμε τα παιδιά μας με το λόγο του Θεού). Γινόμαστε δηλαδή συνεργάτες του Θεού. Καθόμαστε μέσα στο θρόνο του Θεού ενώ οι άγγελοι κάθονται κύκλω του θρόνου.

Ο Σατανάς τώρα ήθελε να ρίξει τον άνθρωπο αφενός για να μην πάρει τη θέση που ήθελε ο Θεός, αφετέρου για να γίνει αυτός ο άρχοντας του κόσμου. Να πάρει τον άνθρωπο προς το μέρος του και να τον κάνει κατά την δική του εικόνα και ομοίωση.

Και πράγματι, αυτό γίνεται. Οι άγγελοι είναι ελεύθερα όντα του Θεού. Όπως π.χ ο αρχάγγελος Γαβριήλ ή ο Μιχαήλ που είναι ας πούμε στρατηγοί, έχουν κάτω από τις διαταγές τους άλλους αγγέλους, έτσι και ο Εωσφόρος είχε υπό τις διαταγές του πολλούς αγγέλους δεν ξέρομε πόσους, πάντως οι άγγελοι του Θεού είναι πάρα πολλοί.

Όταν έπεσε ο Εωσφόρος, παρέσυρε μαζί του - έπεισε δηλαδή με κάποιο τρόπο τους αγγέλους που ήταν κάτω απ' αυτόν και κέρδισε το θέλω τους - έτσι ώστε όταν έπεσε αυτός έπεσαν κι αυτοί και αυτή τη στιγμή είναι τα δαιμόνια.

Επειδή τώρα είναι πνεύματα, δεν υπάρχει γι’ αυτά χώρος, χρόνος, ύλη. Μπορούν να κινούνται γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, χωρίς βέβαια να είναι πανταχού παρόντα. Υπάρχουν δαιμόνια πολύ πιο καταστρεπτικά απ' αυτά που υπάρχουν τώρα πάνω στο «πρόσωπο της γης και στον αέρα, τα οποία τα κρατάει ο Θεός κλεισμένα στην άβυσσο και τα οποία θα βγουν στην 5η σάλπιγγα, και τα βλέπουμε σαν στρατό από ακρίδες και ο αρχηγός τους είναι ο Αβαδών που θα πει Απολήων. Αυτά είναι που θα βασανίσουν- τους ανθρώπους της γης.

Τα δαιμόνια εργάζονται κατά έθνη πάνω στη γη. Αν πάρουμε π.χ. την Ευρώπη, πάνω από κάθε κράτος υπάρχει ένα δαιμόνιο αρχηγός κάτω από το οποίο υπάρχουν πυραμιδοειδή δαιμόνια.

Οι σχέσεις μεταξύ τους είναι σχέσεις μίσους. Δεν έχουν αγάπη. Υποτάσσονται από φόβο. Δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένα πλάσματα και πρέπει να το ξέρουν. Είναι πωρωμένα και δεν αλλάζουν. Σαν άγγελοι είδαν το κάλος και το μεγαλείο του Θεού και το αρνήθηκαν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Όταν πάρει το Άγιο Πνεύμα, νοιώσει το μεγαλείο του Θεού, καταλάβει τις δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος και βλασφημήσει το Πνεύμα το Άγιο, μετά λέει ο λόγος του Θεού: δεν θέλει συγχωρεθεί.

Και οι άγγελοι αυτοί βλασφήμησαν το Θεό. Είδαν το κάλλος και την αγάπη του Θεού. Δεν υπάρχει σωτηρία γι’ αυτούς επειδή δεν υπάρχει θυσία γι' αυτούς.

Στην Αποκάλυψη βλέπουμε ότι ο Σατανάς φυλακίζεται για 1.000 χρόνια κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι βγαίνοντας θα είναι αλλαγμένος, κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Μπορεί οποιοσδήποτε άνθρωπος να τα βάλει με το διάβολο; Ο καθένας που είναι πραγματικά γιος του Θεού, πλυμένος και καθαρισμένος με το αίμα του Ιησού Χριστού, κάτω από την εξουσία του Χριστού και δεν δίνει τόπο στο διάβολο με τη ζωή του αλλά ζει μια αφιερωμένη ζωή, μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα βάλει με τον ίδιο το Σατανά. Αυτό ισχύει γιατί δεν μάχεται ο ίδιος, αλλά λέει: στο όνομα του Ιησού. Ο Χριστός είναι που κάνει τον πόλεμο. Αυτός απλά στέκεται εκεί για το Χριστό και ενεργεί όλη την εξουσία του Χριστού από μέσα του.