Δευτ.η:11-18 - Πράξ.ιδ:14-17
Όπως έχουμε ο καθένας τη δική του εικόνα για το Θεό, έχουμε και τη δική μας εικόνα για τους ανθρώπους.
«Καλός» είναι αυτός που τον χαρακτηρίζει η καλοσύνη και η αθωότητα. Αυτός που έχει καλή προδιάθεση, καλή ψυχή.
Βέβαια έχει γίνει τόσο πλατύς πια ο όρος αυτός, που καθένας βάζει ό,τι θέλει εκεί μέσα.
Αλήθεια «τι θα πει καλός»; Γονείς με μικρά παιδιά όταν τα παίρνουν από το σχολείο τα ρωτάνε: «ήσουν καλό παιδί σήμερα»; Εννοούν, «άκουγες το δάσκαλο»; «μήπως μάλωσες με κανέναν»;
Τι θα πει αγαθός; Είναι κι αυτή μια από τις λέξεις που με το πέρασμα του χρόνου από εύσχημη γίνεται κακόσχημη. Η λέξη αγαθός από καλός συχνά σημαίνει αφελής, εύπιστος, ως και κουτός.
Το ρωτάμε αυτό για να ξέρουμε τι σημαίνει ότι ο Θεός είναι αγαθός. Η Αγία Γραφή, συνεχώς μας βεβαιώνει για την καλοσύνη του Θεού. Και μας δείχνει δύο βασικά πράγματα για την αγαθότητά Του.
(1) ο Θεός είναι αγαθός ως προς τη φύση Του και
(2) αυτή η αγαθότητα που έχει ο Θεός επειδή είναι Θεός, φανερώνεται με τις πράξεις Του προς εμάς. Ο Θεός είναι αγαθός στις πράξεις Του προς τους ανθρώπους.
Στους Ψαλμούς συνεχώς βρίσκουμε επιβεβαιώσεις της καλοσύνης του Θεού: Ο Κύριος είναι αγαθός (Ψαλμ.ρ:5). Αινείτε τον Κύριον, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα (Ψαλμ.ρς:1). Δοξολογείτε τον Κύριον διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα (Ψαλμ.ρζ:1). Ο Δαβίδ ενθαρρύνει και λέει: Γεύθητε και ιδέτε ότι αγαθός ο Κύριος (Ψαλμ.λδ:8α). Και στον Ψαλμό κε:8, Αγαθός και ευθύς ο Κύριος, δια τούτο θέλει διδάξει τους αμαρτωλούς την όδον.
Θυμάστε όταν πλησίασε κάποιος το Χριστό και του λέει, «Διδάσκαλε αγαθέ τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» Ο Χριστός απάντησε: Τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός, ειμή εις ο Θεός (Λουκ.ιη:19).
Με όλα αυτά, ο λόγος του Θεού μας διδάσκει πως ο Θεός είναι καλός στη φύση Του. Επειδή η αγαθότητα είναι ιδιότητα του Θεού, γι' αυτό και ό,τι κάνει είναι καλό. Δε μπορεί να κάνει κακό.
Τι σημαίνει «αγαθός»; Ο Θεός ο ίδιος είναι ο ορισμός του καλού και αγαθού. Αν κάτι κάνει ο Θεός, είναι αγαθό. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο, όπως η παιδεία Του, ή ακόμη η τιμωρία και η κρίση Του, δεν παύει όμως να είναι αγαθό.
Η αγαθότητα του Θεού σημαίνει πως ο Θεός είναι το απόλυτο μέτρο της καλοσύνης και αγαθότητας, επομένως ό,τι κάνει είναι άξιο αποδοχής και ευχαριστίας.
Ιακ.α:17, κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής.
Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, μόνο αγαθά δώρα ξέρει να δίνει. Και δεν είναι απλά αγαθός, αλλά και πλούσιος στη καλοσύνη Του.
Όμως, όλη αυτή η καλοσύνη έχει αποτέλεσμα στη ζωή μας; Είμαστε ευγνώμονες στο Θεό; Ή είμαστε θυμωμένοι μαζί Του, γιατί η καλοσύνη Του δε μας δίνει αυτά που έχει ο άλλος, ή θα θέλαμε εμείς; Όπως θα δούμε παρακάτω, το πιο βασικό αποτέλεσμα που πρέπει να έχει η αλήθεια αυτή είναι να μας οδηγεί σε συνειδητή ευχαριστία.
Ο Θεός, λοιπόν, μας γεμίζει με την καλοσύνη Του, πρώτα στη δημιουργία. Σκέψου το μέγεθος της αγαθότητάς Του καθώς έφτιαξε τον ήλιο να μας ζεσταίνει, το φως για να βλέπουμε. Δημιούργησε τα ζώα και τα φυτά για να τρώμε.
Δίνει βροχή και ήλιο για να καρπίσουν τα χωράφια. Πόδια να περπατάμε, μάτια να βλέπουμε. Στο τέλος της δημιουργίας ο Θεός μας δημιούργησε από τη λάσπη. Στη Γένεση, στο πρώτο κεφάλαιο, μετά από κάθε μέρα δημιουργίας, υπάρχει η φράση: και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό (Γέν.α:10). Μάζεψε τα νερά, φάνηκε η ξηρά και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Έφτιαξε τα αστέρια να ξεχωρίζουν τη νύχτα, τον ήλιο την ημέρα και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Όταν απολαμβάνουμε τη θάλασσα και τον ήλιο, τα αστέρια το βράδυ, τις βροχές και το αεράκι, τα βουνά, όλα αυτά είναι από την καλοσύνη του Θεού. Το καταλαβαίνω; Το συνειδητοποιώ; Ο Θεός με γεμίζει κάθε μέρα. Μου τα δίνει να τα χαίρομαι!! Κηρύττοντας ο Παύλος με το Βαρνάβα, είπαν πως ο Θεός δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία, αγαθοποιώντας, δίνοντάς μας από τον ουρανό βροχές και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας με τροφή και ευφροσύνη τις καρδιές μας (Πράξ.ιδ:17).
Η αγαθότητα του Θεού φανερώνεται στην πρόνοιά Του για μας. Ο Θεός δεν έπλασε τον κόσμο και τον γύρισε σαν μια σβούρα, αφήνοντας τον να γυρνάει και στράφηκε αλλού να κάνει κάτι άλλο. Ο Θεός συμμετέχει, και είναι παρών στη ζωή μας κάθε μέρα. Νοιάζεται για καθετί που μας συμβαίνει. Γι' αυτό και μας λέει στο λόγο Του, πως ξέρουμε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν το Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό Του (Ρωμ.η:28).
Ο Θεός έχει ένα σχέδιο για τη ζωή μας. Έχει για όλους μας ένα κοινό στόχο. Να μας κάνει σαν το Χριστό. Να του μοιάσουμε. Αυτό είναι το αγαθό για το οποίο μιλάει. Όχι απλά να είμαστε χαρούμενοι, αλλά να γινόμαστε όπως ο Χριστός. Και με βάση αυτό, εργάζεται έτσι ώστε όλα όσα συμβαίνουν να συντελούν να χτίζεται μέσα μας ο Χριστός, γιατί Αυτός είναι το αγαθό μας.
Όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σου, όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο και σε επηρεάζουν και με επηρεάζουν, όλα μα όλα ο Θεός τα χρησιμοποιεί για το καλό στη ζωή μου. Ποιο είναι το καλό; Να γίνω σαν το Χριστό. Ακόμη και άσχημες καταστάσεις, έχει τη σοφία και την εξουσία, ούτως ή άλλως από Εκείνον προέρχονται όλα (είτε δεχτώ ότι Εκείνος τα κάνει, ή ότι τα επιτρέπει, στον ίδιο παρανομαστή είμαι), έχει λοιπόν, την εξουσία να χρησιμοποιεί ακόμη και άσχημες και δυσάρεστες καταστάσεις για το καλό μου.
Θυμηθείτε τι είπε ο Ιωσήφ αφού φανερώθηκε στ' αδέλφια του, στην Αίγυπτο, που τον είχαν πουλήσει για να τον ξεφορτωθούν: Εσείς θελήσατε κακό εναντίον μου· ο Θεός, όμως, θέλησε να το μετατρέψει σε καλό, για να γίνει όπως σήμερα, ώστε να σώσει τη ζωή πολλού λαού (Γέν.ν:20). Αυτό κάνει η πρόνοια του Θεού. Εργάζεται ο Θεός στη ζωή μας, μέσα από απίθανες καταστάσεις, άδικες ίσως, δύσκολες και δυσάρεστες για να μας πάει πιο ψηλά, να μοιάσουμε στο Χριστό περισσότερο και να δοξαστεί το Όνομά Του.
Καλό έγινε σε μένα ότι ταλαιπωρήθηκα, για να μάθω τα διατάγματά σου (Ψαλμ.ριθ:71).
Βέβαια αυτό είναι εύκολο να το λες, να το ακούς και να το δέχεσαι όταν κάθεσαι μέσα στη δροσιά της Εκκλησίας και ακούς το κήρυγμα και συμφωνείς. Όταν μπεις στην ταλαιπωρία όμως, εκεί πρέπει να σταθούμε και να πούμε και τότε πως ο Θεός συνεχίζει να είναι καλός μαζί μας. Και στην αρρώστια, και στο οικονομικό πρόβλημα, και στην απογοήτευση ο Θεός συνεχίζει να είναι αγαθός. Είναι εύκολο να διαβάζουμε την ιστορία του Ιωσήφ. Δεν είναι εύκολο να έχουμε την ίδια γνώμη με τον Ιωσήφ όταν συμβαίνει σ' εμάς να μας πουλάνε άνθρωποι που τους εμπιστευόμασταν.
Η αλήθεια πάντως είναι πως ό,τι έχουμε και ό,τι είμαστε, το οφείλουμε στην αγαθότητα του Θεού, στην πρόνοιά Του. Η όποια επιτυχία στη δουλειά μας, οι σπουδές μας το μέτρο της υγείας που έχουμε, το σπίτι μας, η οικογένειά μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι μας, όλα τα δίνει η πρόνοια του Θεού στη ζωή μας. Κύριε, είσαι άξιος ευλογίας, που καθημερινά μας επιφορτίζεις με αγαθά· ο Θεός τής σωτηρίας μας (Ψαλμ.ξη:19).
Όταν ο λαός Ισραήλ (η δεύτερη γενιά) ήταν έτοιμος να μπει στη Γη της Επαγγελίας, ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο τους ξαναδίνει το νόμο, και ανάμεσα σ' αυτά που τους λέει είναι το εξής: Πρόσεχε στον εαυτό σου, μήπως λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, αθετώντας τις εντολές του, και τις κρίσεις του, και τα διατάγματά του, που εγώ σε προστάζω σήμερα· μήπως, αφού φας και χορτάσεις, και οικοδομήσεις καλά σπίτια, και κατοικήσεις, και τα βόδια σου και τα πρόβατά σου αυξηθούν, και το ασήμι σου και το χρυσάφι σου πολλαπλασιαστεί, και όλα όσα έχεις αυξηθούν, μήπως η καρδιά σου τότε υψωθεί και λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, που σε έβγαλε από τη γη τής Αιγύπτου, από οίκο δουλείας (Δευτ.η:11-14).
Και τι μορφή μπορεί να πάρει αυτή η λησμονιά; Τι μπορεί να κάνουν δηλαδή ώστε να φανεί ότι έχουν ξεχάσει το Θεό; Εξηγεί παρακάτω: και πεις στην καρδιά σου: Η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο (η:17).
Έχετε ακούσει ανθρώπους να λένε, «τα χέρια μου να 'ναι καλά, τα πόδια μου να ΄ναι καλά». Ο Θεός δεν υπάρχει στην εικόνα. Αλλά, θα θυμάσαι τον Κύριο τον Θεό σου· επειδή, αυτός είναι που σου δίνει δύναμη να αποκτάς πλούτη (Δευτ.η:18α).
Η πρόνοια του Θεού μας κρατάει κάθε μέρα. Δεν έχουν όλοι την υγεία τους. Δεν έχουν όλοι το μυαλό τους. Είμαστε εδώ, επειδή ο Θεός που είναι αγαθός μας φροντίζει και μας τα δίνει όλα.
Παρόλα αυτά όμως, όταν κάτι δεν πάει όπως το θέλαμε ή το φανταστήκαμε, επαναστατούμε, θυμώνουμε με το Θεό, και του ζητάμε το λόγο. 'Αλλες φορές πάλι συνηθίζουμε και τα θεωρούμε δεδομένα. Ας είμαστε ευγνώμονες στο Θεό για το σήμερα. Ό,τι μας δίνει ο Θεός, δε μας το χρωστάει. Διαλέγει να είναι αγαθός μαζί μας.
Η αγαθότητα του Θεού φανερώνεται με το έργο του Χριστού. Επειδή, ο Χριστός, όταν εμείς ήμασταν ακόμα ασθενείς, πέθανε κατά τον ορισμένο καιρό για χάρη των ασεβών. Δεδομένου ότι, με δυσκολία θα πεθάνει κάποιος για έναν δίκαιο· για τον αγαθό, βέβαια, ίσως και τολμάει κάποιος να πεθάνει. Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας (Ρωμ.ε:6-8).
Η αγάπη του Θεού φανερώθηκε όχι στο ότι εμείς αγαπήσαμε το Θεό, αλλά ότι ο Ιησούς πρώτος μας αγάπησε. Αυτός μας βρήκε, Αυτός πέθανε για μας. Όλα τα έκανε Αυτός. Είσαι εδώ και ακούς το λόγο του Θεού, ενώ χιλιάδες άλλοι δεν τον έχουν ακούσει. Είσαι εδώ και πιστεύεις ενώ άλλοι απορρίπτουν. Και αυτό στο Θεό το χρωστάς. Και την αναγέννηση και την πίστη σου, στο Θεό τα χρωστάς. Γιατί μακριά από το Θεό είμαστε νεκροί, λέει. Σαν το Λάζαρο στον τάφο. Και κανένας δε μπορεί να αναστηθεί από μόνος Του, ούτε μπορεί και να το ζητήσει. Εκτός κι αν έρθει ο Ιησούς και σου πει «έβγα έξω».
Ο Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας τής πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό· (κατά χάρη είστε σωσμένοι)· και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου τού Ιησού Χριστού· για να δείξει στους επερχόμενους αιώνες τον υπερβολικό πλούτο τής χάρης του με την αγαθότητά του σε μας εν Χριστώ Ιησού (Εφες.β:4-7).
Η αγαθότητα του Θεού φανερώνεται με τη μακροθυμία Του. Είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί μας. Κάνει υπομονή με την αμαρτία μας πριν γνωρίσουμε το Χριστό, κάνει και μετά. Και περιμένει να μετανοήσουμε. Και όταν μετανοούμε, πάντα, πάντα, πάντα συγχωράει. Όταν αρνούμαστε να δεχτούμε την παιδεία Του, πάλι εργάζεται μέσα μας. Όταν αρνούμαστε να υπακούσουμε, πάλι κάνει υπομονή. Μακροθυμεί με τον κόσμο που βρίσκεται μακριά Του, μακροθυμεί και μ' εμάς.
Γιατί το κάνει και στις δύο περιπτώσεις; Το κάνει για να μας δώσει ευκαιρία μετάνοιας, ώστε να γλιτώσουμε την οργή Του.
Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, εσύ που κρίνεις αυτούς που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα, και ο οποίος τα κάνεις, ότι θα ξεφύγεις την κρίση τού Θεού; Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια; (Ρωμ.β:3-4).
Το ίδιο λέει και στη Β΄ Πέτρ.γ:8-9.
Γιατί είναι ο Θεός αγαθός; Γιατί θέλει να δώσει ευκαιρίες για μετάνοια. Γιατί θέλει να γλιτώσουμε την οργή Του, όταν μια μέρα αποκαλυφθεί.
Τι περιμένει από εμάς ο Θεός σήμερα που διαβάσαμε το μήνυμα αυτό; Το πρώτο και βασικό που περιμένει είναι αν είμαστε μακριά Του, να μην περιφρονήσουμε την καλοσύνη Του! Δηλαδή; Δηλαδή να μετανοήσουμε. Μπορεί να είμαι μακριά Του επειδή ποτέ δεν πλησίασα. Και μπορεί να στέκομαι αποξενωμένος επειδή αρνούμαι να ζητήσω συγνώμη για τις αμαρτίες μου. Αν υπάρχουν αμαρτίες τις οποίες δεν θέλω να εγκαταλείψω ο λόγος του Θεού λέει πως περιφρονώ την καλοσύνη του Θεού. Γιατί αυτή η χρηστότητα υπάρχει για να μετανοήσω.
Δε θα υπάρχει όμως, πάντα. Τι υπάρχει στη ζωή σου, εσύ το ξέρεις. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να τακτοποιηθεί κάνε το. Γιατί κάποια στιγμή η μακροθυμία του Θεού τελειώνει. Αν δεν έχεις ποτέ κάνει το βήμα της μετάνοιας, κάνε το τώρα. Ένας βασικός λόγος που το πλήρωμα του χρόνου για τη δεύτερη έλευση του Χριστού δεν έχει έρθει, είναι αυτός. Ο Θεός θέλει να έρθουν οι άνθρωποι σε μετάνοια. Μην χασομεράς. Μετανόησε.
Το δεύτερο που περιμένει ο Θεός είναι να Τον μιμηθούμε. Δηλαδή, όπως ο Θεός είναι καλός μαζί μας, έτσι να είμαστε και εμείς προς τους άλλους. Όπως με φροντίζει, έτσι να φροντίζω.
Το πράγμα όμως, δυσκολεύει εδώ: Λουκ.ς:32-35.
Ο Θεός είναι αγαθός και σ' αυτούς που είναι πονηροί και αχάριστοι. Βρέχει όπως λέει στο Ματθαίο, επί δικαίους και αδίκους. Καλά μέχρι εδώ. Πως το κάνω όμως εγώ; Υπάρχει μία και μόνη απάντηση: Με τη δύναμη του Θεού.
Ό,τι ζητάει ο Θεός, δεν πρόκειται να γίνει με τη δική μου δύναμη. Γίνεται όμως, επειδή Εκείνος δίνει δύναμη! Αυτά που ζητάει μπορώ να τα ζήσω, επειδή Εκείνος με κάνει να το θέλω και να μπορώ! Ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία Του (Φιλιπ.β:13). Για να μου το ζητάει όμως, αυτό είναι το σωστό, αυτό είναι για το καλό μου, δηλαδή καθώς κάνω το καλό και σε αυτούς που είναι αχάριστοι, γίνομαι σαν το Χριστό. Πάντα αυτό είναι το ζητούμενο.
Αν λέω ναι, τότε αυτός είναι ο δρόμος. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. Και όταν κάποιος φέρεται με ευγνωμοσύνη και όταν δε φέρεται έτσι.
Το τρίτο που ο Θεός περιμένει, είναι να Τον ευχαριστήσω σε κάθε περίσταση και να Τον εμπιστευθώ. Αυτό λέει στην Α΄ Θες.ε:16-18, Πάντοτε να χαίρεστε. Αδιάκοπα να προσεύχεστε. Σε όλα να ευχαριστείτε· επειδή, αυτό είναι το θέλημα του Θεού σε σας εν Χριστώ Ιησού. Είναι καλή αυτή η απόδοση, αντί του «κατά πάντα ευχαριστείτε». Το κείμενο λέει «εν παντί». Δηλαδή μέσα σε κάθε περίσταση να υπάρχει ευχαριστία.
Είναι δυνατόν να πάνε τα πράγματα στραβά και αυτό να το κάνει ένας αγαθός Θεός; Είναι! Είναι δυνατόν ένας αγαθός Θεός να επιτρέψει να θανατωθεί με λιθοβολισμό ο Στέφανος; Να εξοριστεί ο Ιωάννης; Τα δικά Του παιδιά, να καταλήξουν σε ένα καμίνι που καίει, ή σε ένα λάκκο με λιοντάρια; Το δικό Του παιδί να το πουλήσουν οι άλλοι δούλο σε εμπόρους; Είναι δυνατόν ένας αγαθός Θεός να επιτρέψει να πεθάνει ο Χριστός πάνω στο σταυρό; Είναι. Το έκανε.
Είναι δυνατόν ένας καλός Θεός να επιτρέπει πόνο στη ζωή μου; Είναι! Μα να χάσω τη δουλειά μου και τι ευχαριστώ να πω στο Θεό; Γιατί όλα τα χρησιμοποιεί για να με κάνει σαν το Χριστό; Ναι αυτό είναι το ζητούμενο.
