Είναι καθαρή διδασκαλία του λόγου του Θεού και αρχίζει αμέσως από το 3ο κεφάλαιο της Γένεσης για να μας προειδοποιήσει ότι υπάρχει ένας εχθρός, και πρέπει να προσέχουμε.
Στα Εβραϊκά το όνομα του Εωσφόρου είναι Σ(χ)ατάν και σημαίνει: μισητός, αυτός που μισεί τους πάντες.
Γέν.γ:1-5 Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Κύριος ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ' αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, διά να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.
Έχει φοβερή πονηρία και ανώτερη γνώση (που ο άνθρωπος δεν έχει) και ακριβώς αυτή τη γνώση που είχε για το Θεό τη χρησιμοποίησε για να πειράξει τον άνθρωπο και να τον ρίξει.
Βλέπουμε ότι αμέσως αρνείται το λόγο του Θεού (βεβαίως δεν θέλετε αποθάνει) και γι αυτό να μην απορούμε όταν έρχεται μέσα στο μυαλό μας για να αναιρέσει και να βάλει, αμφιβολίες σχετικά με το λόγο του Θεού. Όταν αυτό συμβεί, πρέπει αμέσως να υποσχεθούμε στο Θεό ότι θα δεχόμαστε το λόγο Του όπως είναι και δεν θα τον κρίνουμε μέσα στο μυαλό μας. Έτσι, δεν δίνω δικαίωμα στο διάβολο να μου πιάνει κουβέντα.
Το να αγνοεί ο πιστός τις διαβολές του διαβόλου, αυτό είναι ΝΙΚΗ! Ένα από τα όπλα του διαβόλου είναι η διαβολή, απ' όπου είναι και το όνομά του, διάβολος. Διαβάλω σημαίνει: προκαλώ διάσταση, κάνω κάποιον ύποπτο, δυσφημώ, κατηγορώ, συκοφαντώ, διαστρέφω, παρέχω πληροφορίες εις βάρος κάποιου, εξαπατώ, παραπλανώ.
Ο διάβολος λοιπόν διαβάλει το Θεό στον άνθρωπο με σκοπό να κάνει τον άνθρωπο να στραφεί στον εαυτό του. Όταν η Εύα πίστεψε το διάβολο, ότι ο Θεός κάτι δεν τους δίνει, άρχισε να σκέφτεται τον εαυτό της μ' αυτό που ο Θεός δεν της έδινε. Και η τακτική αυτή του διαβόλου είναι η ίδια από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας μέχρι σήμερα.
Αν δεν υπήρχε ο διάβολος, δεν θα υπήρχαν και οι διαβολές. O διάβολος έριξε όλο το ανθρώπινο γένος μέσα στην αμαρτία. O άνθρωπος δημιουργήθηκε απ' το Θεό με ελεύθερη βούληση, και ελεύθερα (εγωιστικά) σκεπτόμενος, μη λογαριάζοντας την αγαθοσύνη και την αγάπη του Θεού έπεσε στην αμαρτία (η Εύα ήθελε να γίνει θεός).
Η Εύα θα μπορούσε με το ίδιο δικαίωμα που δέχτηκε, ν’ αρνηθεί την πρόκληση του διαβόλου υπερασπιζόμενη το Θεό. Όμως επειδή δεν το έκανε (ούτε ο Αδάμ), ο Θεός τους καταλόγισε την αμαρτία. Ο Θεός δεν γνωρίζει το κακό εμπειρικά, αλλά από παρατήρηση και από τη γνώση που έχει. Ο διάβολος είναι αυτός που γνωρίζει εμπειρικά το κακό, γιατί το έχει γευθεί επαναστατώντας και παρακούοντας το Θεό.
Όλα αυτά που κληρονόμησε ο διάβολος από την παρακοή του στο Θεό, θέλει να μας κάνει να κληρονομήσουμε κι εμείς αν δοθούμε σ’ αυτά που μας προσφέρει. Ποτέ να μην βλέπουμε αυτό που ο διάβολος θέλει να δούμε, γιατί αφού μας αφήσει να το δούμε, μετά το χρησιμοποιεί για να μας πειράξει.
Ο Θεός είχε πει στον Αδάμ και την Εύα να μην φάνε από τον καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού. Τί ήθελε η Εύα κοντά στο δένδρο; Ο διάβολος δεν έχασε ευκαιρία να της παρουσιάσει τον καρπό «ότι είναι καλός» και το επόμενο βήμα ήταν να φάει η Εύα. Έκανε κάτι που ήξερε ότι δεν είναι σωστό.
Όταν ξέρουμε ότι κάτι είναι κακό, και παρά τη θέλησή μας το κάνουμε, η μόνη λογική διαδικασία είναι ν’ αντιδράσει η συνείδησή μας, και βλέποντάς το να ζητήσουμε συγχώρεση και χάρη από το Θεό να το αποβάλουμε. Αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση των παγίδων του πονηρού.
Η μεγάλη παγίδα όμως είναι ότι όταν πέφτει ο άνθρωπος στο ίδιο λάθος 1,2,3,5,10 φορές, τότε σιγά-σιγά η συνείδηση αρχίζει να σκληραίνει κι επειδή δεν μπορείς να το νικήσεις, ο διάβολος σε κάνει να το βλέπεις σαν κάτι το φυσιολογικό πλέον και έτσι δεν ενοχλεί σαν αμαρτία. Όταν φτάσει, ο άνθρωπος σ’ αυτό το σημείο, να βλέπει το κακό σαν καλό, έχει πέσει σε αδόκιμο νου, και ο διάβολος έρχεται με όλη του τη δύναμη (Ρωμ.α:21-25).
Όμως η ιστορία με το διάβολο δεν σταματάει εκεί που είδαμε, ο Θεός έδωσε μια υπόσχεση:
Γέν.γ:14 Και είπε Κύριος ο Θεός προς τον όφιν, Επειδή έκαμες τούτο, επικατάρατος να ήσαι μεταξύ πάντων των κτηνών, και πάντων των ζώων του αγρού επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί, και χώμα θέλεις τρώγει, πάσας τας ημέρας της ζωής σου και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.
Όταν λέει «και χώμα θέλεις τρώγει» εννοεί τον όφη τον αρχαίο γιατί τα φίδια δεν τρώνε χώμα αλλά σάρκες. Εννοεί ότι θα τρέφεται από τον «χωμάτινο» άνθρωπο, τον Αδαμιαίο και όχι τον πνευματικό.
Γι’ αυτό όσο κουβαλάμε σαρκικότητες πάνω μας, τρέφουμε το διάβολο. Έχουμε τον πνευματικό και τον σαρκικό άνθρωπο. Ο Χριστός κατοικεί στον πνευματικό άνθρωπο και θέλει να γιγαντωθεί ο πνευματικός και να χαθεί τελείως ο σαρκικός. Ο διάβολος έχει εξουσία στο σαρκικό άνθρωπο. Με την αναγέννηση γεννιέται ο πνευματικός άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ πριν κι εκεί κατοικεί ο Χριστός.
Εφόσον ο άνθρωπος δίνεται στο Θεό, αυξάνει πνευματικά. Αποκτά πνευματικούς μυς, δύναμη στην προσευχή, στην αγάπη, στην υπομονή, στην εγκράτεια και γίνεται σιγά-σιγά όπως ο Θεός. Συγχρόνως ο σαρκικός άνθρωπος αδυνατίζει, και αυτή είναι η σωστή σειρά των πραγμάτων.
Όμως, δεν είναι πάντα έτσι!!! Ο Χριστός μας αναγεννάει, αλλά ο παλιός εαυτός έχει την ικανότητα να επανέρχεται όταν του δίνουμε τόπο. Και καμιά φορά γίνεται ο σαρκικός άνθρωπος ισχυρότερος απ’ τον πνευματικό, και τον βλέπεις να ξεχωρίζει σε όλες του τις ενέργειες. Εκεί ο διάβολος έχει εξουσία.
γυναικός: εκκλησία
σπέρματος σου: τα δαιμόνια
σπέρματος αυτής: ο Χριστός και οι άγιοι.
θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν: Το έκανε ο Χριστός, το κάνουμε κι εμείς με τη δύναμη του Χριστού (Ρωμ.ις:20).
Ο διάβολος μας κεντάει την πτέρνα που είναι το πνευματικό μας βάδισμα. Ακόμα, κέντησε την πτέρνα του Χριστού με το θάνατο, αλλά αυτός ο θάνατος είναι που σύντριψε την εξουσία του διαβόλου (Α’ Κορ.ιε:54-56 Εβρ.β:14-15).
Και η εξουσία του θα συντρίβεται συνεχώς όσο μένουμε κάτω από το θέλημα του Θεού μέχρι την τελική νίκη που είναι στην αρπαγή (Α' Κορ.ιε:50-54) γιατί τότε είναι που εκπληρώνεται ο λόγος ο γεγραμμένος: «κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη».
Όλα αυτά είναι απαραίτητα, για να γνωρίσουμε τον εχθρό μας και να προετοιμαστούμε κατάλληλα γι' αυτή τη μάχη που έχουμε να κάνουμε μαζί του, και να μην αγνοούμε τα διανοήματά του (Β' Κορ.β:10).
Ο διάβολος ονομάζεται Εωσφόρος μέσα στο λόγο του Θεού και είναι από το Εβραϊκό ΧΕΛΕΛ που σημαίνει: αυτός που ακτινοβολεί. Στα Ελληνικά, σημαίνει: αυτός που φέρνει την αυγή, ο λαμπρός, ο φωτεινός.
Ο Εωσφόρος ήταν το μεγαλύτερο και το ωραιότερο αγγελικό δημιούργημα του Θεού. Άγγελος γεμάτος φως, που ο Θεός έπλασε για να είναι στην παρουσία Του. Είχε περισσότερη δύναμη και δόξα απ' όλα τα άλλα αγγελικά δημιουργήματα.
Ησ.ιδ:3-4 Και καθ' ην ημέραν ο Κύριος θέλει σε αναπαύσει από της θλίψεώς σου και από του φόβου σου και από της σκληράς δουλείας, εις την οποίαν ήσο καταδεδουλωμένος, θέλεις μεταχειρισθή την παροιμίαν ταύτην κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος, λέγων, Πως επαύθη ο καταδυνάστης πως επαύθη η φορολόγος του χρυσίου.
Κάτι του πρέπει να έχουμε πάντοτε υπόψη μας είναι το εξής: Στην Π.Δ. όταν γινόταν μια σοβαρή προφητεία που η εκπλήρωσή της θα ήταν πολύ μακρινή, πάντοτε ο Θεός έπαιρνε ένα τύπο που θα εκπληρωνόταν σύντομα και πάνω σ' αυτόν τον τύπο στήριζε την εκπλήρωση της μακρινής προφητείας.
Στα παραπάνω εδάφια, ο Ησαΐας μιλάει περίπου το 800 π.Χ. και αυτά που λέει έχουν να κάνουν με το ότι ο διάβολος θα μπει μέσα στη γέενα του πυρός και θα μείνει για πάντα εκεί. Μιλάει για την καταστροφή του διαβόλου. Επειδή τώρα μεσολαβεί ένα πολύ μεγάλο διάστημα από την προφητεία μέχρι την εκπλήρωσή της (Αποκ.κ:10), περίπου 3.800 χρόνια, ο Θεός για να εδραιώσει την πίστη μας και να μην κλονιζόμαστε, βάζει σαν τύπο του Σατανά το βασιλιά της Βαβυλώνας, ο οποίος ενεργούσε πραγματικά σαν διάβολος υποδουλώνοντας τον κόσμο και καταστρέφοντας ψυχές με την δουλεία και τη φορολογία. Και όπως ο βασιλιάς έπαιρνε το χρυσάφι (θεότητα) από τους ανθρώπους, έτσι και ο διάβολος κλέβει το Θεό μέσα από την καρδιά του ανθρώπου.
Η Βαβυλώνα έπεσε το 536 π.Χ. και μας μιλάει για το βασιλιά της και την ίδια την πόλη, ότι θα καταστραφεί, και πάνω εκεί στηρίζει την εκπλήρωση της ίδιας προφητείας στο μακρύ μέλλον.
Αφού τώρα ο τύπος εκπληρώθηκε το 536 π.Χ. όπως μας πληροφορεί η ιστορία, είναι λογικό να εκπληρωθεί και το αντίτυπο.
Ησ.ιδ:5 Ο Κύριος συνέτριψε την ράβδον των ασεβών, το σκήπτρον των δυναστών.
Ατό τη σκοπιά του Πνεύματος του Θεού, ο Ησαΐας βλέπει τα γεγονότα σαν τετελεσμένα γιατί για το Θεό έχουν γίνει.
Ησ.ιδ.6 Ο πατάσσων εν θυμώ τον λαόν με ακατάπαυστον κτύπημα, ο δεσπόζων εν οργή επί τα έθνη, καταδιώκεται, και ουδείς ο κωλύων.
Αυτός είναι ο διάβολος, που έκανε όλα αυτά και τώρα καταδιώκεται.
Ησ.ιδ.7,8 Πάσα η γη αναπαύεται, ησυχάζει· εκφωνούσιν άσματα αγαλλιάσεως. Χαίρουσιν επί σε και αι έλατοι, αι κέδροι του Λιβάνου, λέγουσαι, Αφού συ εκοιμήθης, δενδροτόμος δεν ανέβη εφ' ημάς
Κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας, ο διάβολος θα είναι δεμένος (Αποκ.κ:1-3) και θα λυθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα και θα πλανήσει και πάλι τα έθνη (κ:10).
Ησ.ιδ.9-12 Ο άδης κάτωθεν εκινήθη διά σε, διά να απαντήση την έλευσίν σου· διά σε εξήγειρε τους νεκρούς, πάντας τους ηγεμόνας της γής· εσήκωσεν εκ των θρόνων αυτών πάντας τους βασιλείς των εθνών. Πάντες ούτοι θέλουσιν αποκριθή και ειπεί προς σε, Και συ έγεινες αδύνατος, καθώς ημείς; κατεστάθης όμοιος ημών; Η μεγαλαυχία σου κατηνέχθη εις τον τάφον και ο θόρυβος των μουσικών σου οργάνων· ο σκώληξ είναι εστρωμένος υποκάτω σου και οι σκώληκες σε σκεπάζουσι· πως έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της αυγής· συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη.
Οι ηγεμόνες της γης στον Άδη! Είναι μεταφορικά τα λόγια εδώ: Ενώ είναι όλοι στον Άδη μέσα στη σκοτεινιά και «ησυχάζουν», ξαφνικά έρχεται στον Άδη ο διάβολος και όλοι απορούν!
Την ίδια μοίρα μ’ εμάς τους αδύνατους έχεις κι εσύ ο δυνατός;
Όπως ένας άνθρωπος που πεθαίνει γίνεται τροφή των σκουληκιών, το ίδιο θα συμβεί και στο διάβολο - στην αρχή για 1.000 χρόνια στην άβυσσο και μετά αιώνια στη λίμνη του πυρός.
Ο διάβολος έπεσε μια φορά από τον ουρανό, τότε που από άγγελος του Θεού έγινε άγγελος του σκότους. Εδώ όμως εννοεί τότε που ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του θα κάνουν πόλεμο με αυτούς, και δεν θα βρεθεί πλέον τόπος γι’ αυτούς. Αυτό θα γίνει μετά την αρπαγή των πιστών.
Ησ.ιδ.13-17 Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού και θέλω καθήσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά θέλω αναβή επί τα ύψη των νεφελών θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου. Εις τον άδην όμως θέλεις καταβή, εις τα βάθη του λάκκου. Οι βλέποντές σε θέλουσιν ενατενίσει προς σε, θέλουσι σε παρατηρεί, λέγοντες, ούτος είναι ο άνθρωπος ο ποιών την γην να τρέμη, ο σείων τα βασίλεια; Ο ερημόνων την οικουμένην και καταστρέφων τας πόλεις αυτής; ο μη απολύων εις τας οικίας αυτών τους δεσμίους αυτού;
Τα άστρα συμβολίζουν τους αγίους, και αυτή είναι η φιλοδοξία του διαβόλου, να βασιλεύσει πάνω στο λαό του Θεού.
Το όρος της συνάξεως (Ψαλμ.μη:2) είναι το όρος Σιών, η άνω Ιερουσαλήμ.
Η μεγαλαυχία του διαβόλου είναι να θέλει να γίνει όμοιος του Υψίστου, φιλοδοξεί να καταλάβει και να εξουσιάσει κάθε άγιο του Θεού, και αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε και να μας κρατάει πάντοτε σε εγρήγορση.
Στο εδ.16 μιλάει και για τον Αντίχριστο που κάνει τα βασίλεια να τρέμουν και είναι άνθρωπος.
Στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ, το Πνεύμα του Θεού μας μιλάει πάλι για το διάβολο, κάτω από τον τύπο του βασιλιά της Τύρου.
Ιεζ.κη:1,2 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, ειπέ προς τον ηγεμόνα της Τύρου, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Επειδή υψώθη η καρδία σου και είπας, Εγώ είμαι θεός, επί της καθέδρας του Θεού κάθημαι, εν τη καρδία των θαλασσών· ενώ είσαι άνθρωπος αλλ' ουχί Θεός· και έκαμες την καρδίαν σου ως καρδίαν Θεού·
κη:11-16 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, ανάλαβε θρήνον επί τον βασιλέα της Τύρου και ειπέ προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος. Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· ήσο περιεσκεπασμένος υπό παντός λίθου τιμίου, υπό σαρδίου, τοπαζίου και αδάμαντος, βηρυλλίου, όνυχος και ιάσπεως, σαπφείρου, σμαράγδου και άνθρακος και χρυσίου· η υπηρεσία των τυμπάνων σου και των αυλών σου ήτο ητοιμασμένη διά σε την ημέραν καθ' ην εκτίσθης. Ησο χερούβ κεχρισμένον, διά να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ησο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ' ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. Εκ του πλήθους του εμπορίου σου ενέπλησαν το μέσον σου από ανομίας και ήμαρτες· διά τούτο θέλω σε απορρίψει ως βέβηλον από του όρους του Θεού, και θέλω σε καταστρέψει εν μέσω των πυρίνων λίθων, χερούβ επισκιάζον.
κη:19 Πάντες οι γνωρίζοντές σε μεταξύ των λαών θέλουσιν εκπλαγή διά σέ· φρίκη θέλεις είσθαι και δεν θέλεις υπάρξει έως αιώνος.
Στην Εδέμ ο Εωσφόρος ήταν άγγελος του Θεού. Οι πολύτιμοι λίθοι έχουν ανταύγειες που φανερώνουν ιδιότητες, και είχε όλες τις ιδιότητες που έχουν οι άγγελοι του Θεού.
Η υπηρεσία του Εωσφόρου σαν άγγελος του Θεού, ήταν να προσφέρει δοξολογία και μουσική λατρείας προς το Θεό.
Αν υπήρχε κάποιος που έπρεπε να επισκιασθεί, ήταν ο άνθρωπος, γιατί ο Θεός και οι άγγελοι είναι μόνο στον ουρανό. Τον έκανε λοιπόν ο Θεός να επισκιάζει τον άνθρωπο και να τον βοηθήσει να σωθεί.
Το όρος το Άγιο, είναι η παρουσία του Θεού και οι πύρινοι λίθοι συμβολίζουν την Άγια κρίση και την καθαρότητα του Θεού.
Κάποια στιγμή, βρέθηκε αδικία μέσα σ' αυτό το θαυμάσιο αγγελικό δημιούργημα.
Πολλοί λένε, ότι εδώ μιλάει για τον ηγεμόνα της Τύρου. Μα, ο ηγεμόνας της Τύρου δεν εστάθει στην Εδέμ, δεν ήταν χερούβ επισκιάζον.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο διάβολος δεν ήταν πάντα διάβολος γιατί ο Θεός δεν δημιούργησε διάβολο ούτε δαιμόνια. Έκανε άγγελο που θα επισκίαζε, θα φρουρούσε, και θα βοηθούσε τον άνθρωπο.
Ποιά είναι η αδικία που βρέθηκε μέσα στον Εωσφόρο; Όταν ο Θεός έκανε τον Αδάμ και την Εύα τους έκανε κατά την εικόνα Του με σκοπό να φτιάξει και την ομοίωση. Την εικόνα και την ομοίωση του Θεού δεν την έχουν οι άγγελοι γιατί είναι άλλα δημιουργήματα για ορισμένη χρήση, να υπηρετούν το ανθρώπινο γένος.
Γι’ αυτό λέει, ότι σ’ αυτά που ο Θεός έκανε για την εκκλησία, «επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι» (Α΄Πέτρ.α:12). Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι σε πλεονεκτικότερη θέση από τους αγγέλους, και πρόκειται να απολαύσει όλο το μεγαλείο και τη δόξα του Θεού γενόμενος κατ’ εικόνα και ομοίωση Του.
Ο Εωσφόρος είδε τον προορισμό του ανθρώπου, τον υψηλό σκοπό που είχε ο Θεός για τον άνθρωπο, (να γίνει κληρονόμος θείας φύσης) και ακριβώς εκεί ήταν που πειράχτηκε ο εγωισμός και η περηφάνια του και θέλησε να ρίξει τον άνθρωπο.
Ήθελε να ρίξει τον άνθρωπο για να μην αποκτήσει αυτό που ο Θεός ήθελε να του δώσει, και να τον κρατήσει κάτω από τη δική του εξουσία.
Αυτό είναι όλο το σχέδιο του Σατανά: να εξουσιάσει πάνω στο όρος το άγιο του Θεού. Γι αυτό και ο Θεός τον έριξε και θα τον συντρίψει και δεν θα υπάρχει έως αιώνος.
Η μάχη μας ενάντια στο διάβολο, είναι μια μάχη ενάντια σ’ ένα ήδη νικημένο εχθρό. Νικήθηκε πάνω στο σταυρό στον Γολγοθά. Και αφού έχει νικηθεί, όλα τα άλλα είναι ζήτημα χρόνου, αρκεί να είμαστε μέσα στο θέλημα του Θεού, μέσα στο πλοίο που λέγεται εκκλησία του Ιησού Χριστού.
Ιερεμ.να:24 Και θέλω ανταποδώσει επί την Βαβυλώνα και επί πάντας τους κατοίκους της Χαλδαίας πάσαν την κακίαν αυτών, την οποίαν έπραξαν εν Σιών ενώπιόν σας, λέγει Κύριος.
Μιλάει εδώ για τη Βαβυλώνα και τους Χαλδαίους, αλλά στην ουσία το Πνεύμα του Θεού στρέφεται στο πνεύμα της Βαβυλώνας που είναι ο ίδιος ο διάβολος. Ο Θεός θα ανταποδώσει τις κακίες που κάνουν οι ασεβείς στα παιδιά Του!
Αποκ.ιζ:3-6 Και με έφερεν εν πνεύματι εις έρημον. Και είδον γυναίκα καθημένην επί θηρίον κόκκινον, γέμον ονομάτων βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα. Και η γυνή ήτο ενδεδυμένη πορφύραν και κόκκινον και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίους και μαργαρίτας, έχουσα εν τη χειρί αυτής χρυσούν ποτήριον γέμον βδελυγμάτων και ακαθαρσίας της πορνείας αυτής, και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον· Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. Και ιδών αυτήν, εθαύμασα θαυμασμόν μέγαν.
Έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε αυτό το σατανικό σύστημα που βλέπει ο Ιωάννης στην όραση σαν μια γυναίκα πόρνη που είναι γεμάτη με βδελύγματα και ακαθαρσίες, και που όμως είναι κεχρυσωμένη και στολισμένη με πολύτιμους λίθους και μαργαρίτες.
Αυτή είναι που τα κάνει όλα «μυστήρια», έκανε το Θεό μυστήριο, το βάπτισμα μυστήριο, το γάμο μυστήριο, τη θεία κοινωνία μυστήριο, το ευχέλαιο μυστήριο, για να κρύψει το ευαγγέλιο και την καθαρότητα του λόγου του Θεού από τις καρδιές των ανθρώπων.
Αυτή η Βαβυλώνα, κάποια ώρα θα πέσει και θα συντριφθεί και μαζί της όλο το βασίλειο του Σατανά.
Β’ Πέτρ.β:4 Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας, αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε διά να φυλάττωνται εις κρίσιν
Αυτούς τους αγγέλους που αμάρτησαν Θεός τους έριξε στον τάρταρο. Ποιός είναι ο τάρταρος; Ο διάβολος είναι στον τάρταρο τώρα, η όχι;
Ναι ο διάβολος είναι στον τάρταρο! Ο τάρταρος δεν είναι κάποιος τόπος - παρόλο που υπάρχουν δαιμόνια που είναι κλεισμένα και δεν έχουν εξουσία να έλθουν στο πρόσωπο της γης. Κατά τη μυθολογία ήταν η χώρα του Άδη όπου βασανιζόταν οι κακοί.
Υπάρχει περίπτωση η ονομασία «τάρταρος» να προέρχεται από την Αιγυπτιακή λέξη: Ντόρντορότ ή Νταρνταρότ που σημαίνει: αιώνια κατοικία, τάφος. Είναι δηλαδή ένα μέρος που βασιλεύει το σκοτάδι.
Δηλαδή, μπορεί ο διάβολος να περιφέρεται και να είναι στο πρόσωπο της γης, αλλά πνευματικά ζει μέσα στο σκοτάδι, είναι δεμένος με αλυσίδες σκότους. Δεν μπορεί να δει αυτά που εμείς βλέπουμε, δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν θα κερδίσει τίποτα, ότι στο τέλος θα διαλυθεί γιατί θα πάει στη γέενα του πυρός, και παρόλο που το ξέρει αυτό, είναι δεμένος με τέτοιο σκοτάδι που δεν μπορεί να κάνει λογικά πράγματα. Αυτά τα πνεύματα βρίσκονται σε μια κατάσταση στον τάρταρο δεμένα με αλυσίδες σκότους έτσι που να μην μπορούν να καταλάβουν.
Όταν ο Χριστός πηγαίνοντας στη χώρα των Γεργεσηνών συνάντησε δύο δαιμονιζόμενους (Ματθ.η:28,29), τα πνεύματα έκραξαν: «Τι είναι μεταξύ ημών και σου, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσης;»
Βλέπουμε ότι τα δαιμόνια δεν ξέρανε γιατί ήλθε ο Χριστός, δεν ξέρανε το σκοπό που είχε ο Χριστός και γι αυτό βάζοντας διάφορους ανθρώπους προσπαθούσαν να Τον σκοτώσουν.
Έτσι, ενώ ο Χριστός είχε πει: «Μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων και θέλουσι θανατώσει αυτόν, και την τρίτην ημέραν θέλει αναστηθή», ο διάβολος δεν τα καταλαβαίνει αυτά γιατί είναι στο σκοτάδι, οι αλυσίδες του σκότους. Με τις ίδιες αλυσίδες σκότους είναι δεμένοι και πολλοί άνθρωποι και δεν μπορούν να δουν την καθαρότητα και την απλότητα του λόγου του Θεού. Εμποδίζεται ο νους τους να δουλέψει κανονικά και να βγάλει σωστά συμπεράσματα.
Λουκ.ι:17-19 Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς εν τω ονόματί σου. Είπε δε προς αυτούς· Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού, δίδω εις εσάς την εξουσίαν του να πατήτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν θέλει σας βλάψει.
Με τη διακονία των 70 αυτών μαθητών στο χρονικό διάστημα που ο Χριστός τους είχε στείλει, η ζημιά που έκαναν στη βασιλεία του Σατανά, ήταν σαν να έπεσε ο διάβολος κάτω στη γη.
Μπορεί να φανταστεί κανείς όταν η εκκλησία του Χριστού σηκωθεί με όλο το σφρίγος, τη ζωντάνια, τη δύναμη, τη δόξα, το μεγαλείο, και την παρρησία που πρέπει να έχει, τι θα πάθει ο διάβολος!!!
Αφού ο Ιησούς μας έδωσε την εξουσία να πατάμε πάνω σε όφεις και σκορπιούς (δαιμόνια) και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε μπροστά στο διάβολο. Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχει δαιμόνιο που μπορεί να σταθεί μπροστά μας (επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού) εφόσον πιστεύουμε ότι ο Κύριος είναι ο Σωτήρας μας, ότι μας έχει αποστείλει, ότι είμαστε παιδιά Του ότι ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια!!!
Ιούδα 6 και αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας
Ο Ιούδας σ' αυτά που λέει εδώ, παίρνει σαν βάση το εδ.5 ότι δηλαδή υπήρχαν άτομα που πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, είδαν τα πικρά νερά να γίνονται γλυκά, είδαν το μάνα, τα ορτύκια, είδαν το όρος Σινά, την Σκηνή του Μαρτυρίου, τον Θεό να φανερώνεται, είδαν να βγαίνουν νερά μέσα από την πέτρα, και όμως απίστησαν! Και ο Θεός τους απώλεσε, δεν τους άφησε να μπουν στη γη Χαναάν.
Ο Θεός έδωσε μια αξία στα δημιουργήματά Του αυτά, να είναι άγγελοι του Θεού γεμάτοι φώς και δόξα, αλλά δεν φύλαξαν αυτή την αξία!
Και σ' εμάς όμως ο Θεός έχει δώσει αξία-να είμαστε συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού και κληρονόμοι του Θεού, να είμαστε μέτοχοι της θείας φύσεως-που αν δεν την φυλάξουμε μέσα στην καρδιά μας καλά και βάλουμε άλλες αξίες πάνω απ' αυτήν, θα καταντήσουμε εκεί που κι ο διάβολος κατάντησε, γιατί θα κάνουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα που κι αυτός έκανε!
Οι άγγελοι αυτοί του Θεού εγκατέλειψαν το κατοικητήριο τους που είναι η παρουσία του Θεού και διάλεξαν κάτι άλλο απ' αυτό που ο Θεός τους έβαλε.
Αυτή είναι η αιτία που ο Θεός έδεσε - και είναι πλέον δεμένα - αυτά τα πνεύματα με σκοτάδι. Γι αυτό να μην μας φαίνεται παράξενο όταν μιλάμε σε ανθρώπους που φιλοξενούν δαιμόνια πλάνης, και δεν καταλαβαίνουν τι τους λέμε.
Όλα αυτά τα πνεύματα περιμένουν τη μέρα της κρίσης, που ο Θεός θα τα κρίνει για ότι κακό έχουν κάνει και για ότι είναι υπεύθυνα μέσα στη ζωή των ανθρώπων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
