Το χαλαρά στις μέρες μας είναι κάτι περισσότερο από μια λέξη με το συγκεκριμένο νόημά της. Είναι τύπος ανθρώπου και είναι και τρόπος ζωής. Αυτός που επιδιώκει και ακολουθεί το «δόγμα χαλαρά» στις μέρες μας, δεν ενδιαφέρεται σοβαρά και υπεύθυνα για κανέναν και τίποτα. Δε θέλει δέσμευση στη ζωή του, προτιμάει να είναι άνετος, ξεκούραστος, φιλικός με όλους, αποδεκτός απ' όλους, να μην ανήκει πουθενά, για να μπορεί να μπαινοβγαίνει στις διάφορες καταστάσεις... όποτε, αν, όταν το θέλει εκείνος. Δε θέλει υποχρέωση από κανέναν και σε κανέναν. Αυτή είναι και η ζωή που ζει αυτός ο άνθρωπος. Εδώ είναι κάτι το πραγματικά αξιοσημείωτο. Αυτό το χαλαρά, που είναι επιλογή των ανθρώπων, αγκαλιάζει όλη τους τη ζωή και την ύπαρξη. Έτσι βλέπουν τους άλλους γύρω, έτσι αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις της ζωής, έτσι θέλουν και οι άλλοι να τους βλέπουν.
Και εδώ είναι που αρχίζουν τα προβλήματα τα πολλά και τα σοβαρά με αυτό το χαλαρά. Τι γίνεται με τις αρχές της ζωής τους; Έχουν αρχές ή είναι όλα χαλαρά....; Μήπως έχουν και αρχές χαλαρές; Μήπως αυτό το χαλαρά της καθημερινότητας τούς παρασύρει και σε μια χαλαρή ηθική και χαλαρή στάση απέναντι στο κακό, στο άνομο, στο παράνομο ή στο άδικο; Μπορείς να είσαι χαλαρός στο ψέμα, στην κλεψιά, στην αδικία, στη διαστροφή;
Λησμόνησα να σημειώσω ότι το χαλαρό είναι φτιαγμένο έτσι για να χωράει πολλά και πολλούς μέσα του, όσο μπορεί περισσότερους, μακάρι όλους. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς διακρίσεις. Δηλαδή να χωράει μέσα και το δίκαιο και το άδικο, και το άσπρο και το μαύρο, και το αγαθό και το κακό. Αυτό θα πει χαλαρά. «Μην προσκολλάσαι σε νόμους, κανόνες, αρχές... ποιος τα ξέρει, ποιος τα είδε;»
Ας το προσέξουμε. Αυτό το χαλαρά στις αρχές και σαν τρόπος ζωής, δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή. Σου δίνει την ευχέρεια να ελίσσεσαι, να μπαινοβγαίνεις, να γέρνεις πότε δεξιά, πότε αριστερά, ανάλογα με το πού σε βολεύει... και να είσαι πάντα φιλικός, αποδεκτός, τακτοποιημένος και ήσυχος.
Είπαμε τι είναι ο χαλαρός και η χαλαρή ζωή του, ο τύπος αυτός του ανθρώπου και το πώς σκέφτεται. Δεν είπαμε όμως γιατί είναι έτσι, γιατί έχει κάνει αυτήν την επιλογή. Αυτό το χαλαρό στη ζωή τους, στις αρχές τους και στις σχέσεις τους το επιδιώκουν οι άνθρωποι γιατί έχουν μια άλλη μεγάλη αγάπη στη ζωή τους. Αγαπούν τον εαυτό τους, την ησυχία τους, τη βολή τους. Δε θέλουν να τα χαλάσουν με κανέναν. Δε θέλουν το κόστος, δε θέλουν να θυσιάσουν και αποφασίζουν το χαλαρό με όλους και όλα. Ο,τιδήποτε θελήσει να μπει ανάμεσα σ' αυτούς και στον πολυαγαπημένο και φροντισμένο εαυτό τους, το διώχνουν μακριά, το απωθούν, το κρατούν σε απόσταση. Χαλαρά θα πει να μη σου κοστίζει, να μην πονάει, να μην απαιτεί θυσία, να μην ενοχλεί. Δηλαδή πρώτος και πάνω απ' όλα και όλους ο εαυτός μου, το εγώ μου. Είναι εγωισμός και φιλαυτία πίσω από τον χαλαρό τρόπο της χαλαρής ζωής.
Αυτή η επιλογή είναι σαν μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης, αυτονόμησης, μια γκρίζα ζώνη, ας πούμε ουδέτερη. Όμως όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοιες ζώνες δεν υπάρχουν παρά μόνο σαν προσπάθεια φυγής απτό την αλήθεια και την πραγματικότητα. Και όταν τολμήσεις να θυμηθείς τον άκαμπτο και αλύγιστο νόμο της αλήθειας της αγάπης του Κυρίου, το λένε νομικισμό έτσι πρόχειρα και αβασάνιστα και συνεχίζουν τη χαλαρή τους πορεία. Όμως έτσι γυρίζουν την πλάτη στην αλήθεια του Θεού που δεν «εμπαίζεται».
Αυτό το χαλαρά της ζωής τους, της νοοτροπίας τους, του κόσμου έρχεται η ώρα και το κουβαλάνε και μέσα στην εκκλησία και στη ζωή του Ιησού Χριστού που, όπως ομολογούν, επέλεξαν και αποφάσισαν να ζήσουν.
Χαλαρά με το Χριστό θα πει όχι θυσίες, όχι δεσμεύσεις.
Χαλαρά με το Χριστό θα πει όχι υποχρεώσεις, όχι κόστος.
Χαλαρά στη ζωή του Χριστού θα πει ανοιχτή πόρτα για τον κόσμο.
Χαλαρά στη ζωή του Χριστού σημαίνει χλιαρός με το Χριστό, συμβιβασμένος, συμφιλιωμένος με τον κόσμο και τους εχθρούς του Χριστού.
Στις μέρες μας είναι πλέον θλιβερό δόγμα πολλών, των περισσότερων ίσως, ένας Χριστός χωρίς κόστος, χωρίς θυσίες, χωρίς δέσμευση και υποχρεώσεις, χωρίς πρέπει. Όμως δεν είναι αυτός ο Χριστός της Καινής Διαθήκης, δεν σώζει αυτή η πίστη, δεν αναγεννά τον άνθρωπο. Και βέβαια ακολουθεί και το επόμενο βήμα.
Χαλαρά με το Χριστό θα πει χαλαρά με την αμαρτία. Όμως η αμαρτία χτυπήθηκε, σταυρώθηκε, τιμωρήθηκε στο Πρόσωπο του αναμάρτητου Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού. Όπως δεν μπορείς να είσαι χαλαρός με τον Χριστό, έτσι δεν μπορείς να είσαι χαλαρός και με την αμαρτία. Η αμαρτία θέλει καταδίκη, μίσος, αποστροφή. Ο Λόγος του Θεού είναι πολύ καθαρός στο σημείο αυτό.
Αυτό το πνεύμα της χαλαρής ζωής και σχέσης με τον Κύριο και τους πιστούς του Χριστού είναι πνεύμα ανταρσίας και ασέβειας. Έχει μέσα του εγωισμό και φιλαυτία. Είναι προϊόν του κόσμου της αμαρτίας, έχει μολύνει και την εκκλησία του Χριστού και είναι υπεύθυνο για την έκπτωση και τον εκφυλισμό της άγιας και καθαρής χριστιανικής ζωής στις μέρες μας.
Ιδιαίτερα οι νέοι μας, τα παιδιά μας, επιδιώκουν την άνετη και ανέξοδη ζωή της χαλαρότητας, με όλους και με όλα, για να περνάνε καλά, όπως εκείνοι το ορίζουν καλά. Αργότερα αυτοί θα είναι οι χριστιανοί της 3ης και 4ης γενιάς και η ζωή που θα ζουν θα είναι ανάμεικτη με κοσμικά στοιχεία, ανθρώπινα και σαρκικά. Την ίδια ώρα οι χαλαρές εκκλησίες, με τη χαλαρή ζωή και τις χαλαρές αρχές θα ανθούν, θα πολλαπλασιάζονται, θα έχουν ζήτηση.
( του Νίκου Θεμιστοκλέους )
