Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σοφία από το Θεό το θέμα των χρημάτων στη ζωή του ανθρώπου του Θεού. Οι ισορροπίες εδώ είναι λεπτές και οι κίνδυνοι πολλοί.
Πρώτ' απ' όλα τα χρήματα δεν είναι για να ικανοποιήσουμε όλες μας τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Μέσα από την κακή, αλόγιστη και άσοφη χρήση των χρημάτων μας τα παιδιά μας γίνονται άπειρα, άοπλα σ' αυτή τη σκληρή ζωή και όλοι μας υποφέρουμε. Είναι κακή χρήση των χρημάτων όταν τα χρησιμοποιούμε για να ανοίγουμε πόρτες... να εξευμενίζουμε ανθρώπους ή να καλοπιάνουμε τα παιδιά μας...
Χριστιανοί άσοφοι και άοπλοι στο σημείο αυτό των χρημάτων, τελειώνει ο μήνας, δεν έχουν χρήματα και ζητούν δανεικά. Μετά, δεν μπορούν να τα επιστρέψουν, και το κακό αθροίζεται και αυγαταίνει.
Είναι κάποιοι που δεν τρώνε κρέας αν δεν είναι «νουά». Είναι και κάποιοι άλλοι που μεγάλωσαν με κατεψυγμένο κρέας Νέας Ζηλανδίας και είναι μια χαρά και από υγεία και από ευλογίες του Κυρίου.
Είναι αμαρτία να ξοδεύεις περισσότερα από όσα εισπράττεις, απ’ όσα βγάζεις ή απ’ όσα δικαιούσαι. Είναι αμαρτία να κάνεις ανοίγματα δυσανάλογα με το μισθό σου και τις δυνατότητές σου. Είναι αμαρτία ν’ «αντιγράφεις» τη ζωή του ενός και του άλλου, με μοναδικό οδηγό τις αντιδράσεις της σάρκας, τις επιθυμίες, την ειδωλολατρία. Είναι αμαρτία ενώ μπορείς, να μη βάζεις στην άκρη «μια δεκάρα» για τη δύσκολη ώρα, για τα παιδιά, για την αρρώστια, για το άγνωστο μέλλον .
Εδώ είναι ακριβώς η εισφορά της σοφίας και της αγάπης του Κυρίου. Ο Ιησούς βάζει σε τάξη τη ζωή μας, το χρόνο μας, τα οικονομικά μας. Μας μαθαίνει να ζούμε! Μεγάλο δώρο αυτό.
Μια νεαρή πιστή του Χριστού έλεγε κάποτε έκπληκτη «...για πρώτη φορά στη ζωή μου μου περισσεύουν χρήματα...»! Δεν είναι θέμα προσπάθειας, εκπαίδευσης, χαρίσματος... Η αναγέννηση που χαρίζει ο Κύριος, η αναγεννημένη ζωή, όταν και όπου είναι πραγματική, είναι ζωή νοικοκυρεμένη, ζωή τάξης και ησυχίας. Ο πιστός άνθρωπος του Θεού διοικείται από το Άγιο Πνεύμα και καθοδηγείται σε μια ζωή με ομορφιά, με αξία, με φως, με ευωδιά και δόξα.
Κάποιος Χριστιανός ποτέ στις μετακινήσεις του δεν χρησιμοποιούσε άλλο μέσο εκτός από ταξί. «Γιατί αδελφέ μου; Έχεις τόσα πολλά; Αξίζει τον κόπο; Τι μαθαίνεις στα παιδιά σου; Γιατί πρέπει έτσι να ξοδεύεις τα όμορφα και λίγα σου χρήματα;...»
Είναι και κακή μαρτυρία. Ο άλλος δίπλα βλέπει και κάνει σκέψεις και συνειρμούς, συσχετισμούς. Προεκτείνει την ακαταστασία και την άσοφη οικονομική διαχείριση των χρημάτων μας και σε άλλες πτυχές και πλευρές της ζωής μας. Τελικά βλάπτεται η φήμη του Θεού που λέμε ότι πιστεύουμε και ανήκουμε. «Τέτοιους Χριστιανούς φτιάχνει;... Έτσι είναι οι Χριστιανοί του Θεού ..., έτσι είναι τα σπίτια τους, έτσι χαραμίζουν τα χρήματά τους... έτσι μένουν άφραγκοι..;»
Όλα αυτά τα εκμεταλλεύεται ο Σατανάς εναντίον του Κυρίου, με αφορμή και πάτημα που εμείς έχουμε δώσει.
Ίσως αν ζητούσαμε σοφία και σύνεση από τον Κύριο, με διάθεση ταπείνωσης και συμμόρφωσης, να μας έδειχνε κάποιες άλλες περιοχές στο έργο Του, στις υποθέσεις της Βασιλείας Του, που τα χρήματά μας και ευλογημένα θα ήταν και με φοβερές αποδόσεις... ασύλληπτες, αιώνιες.
Κάποιος αγόραζε και διέθετε Καινές Διαθήκες στη δημοτική γλώσσα, για να γνωρίσουν και άλλοι αμαρτωλοί τον Κύριο. Να ένας όμορφος τρόπος για τα χρήματά μας, να έχουν διατεθεί σωστά και ευλογημένα, με τη σοφία και την οδηγία του Κυρίου.
Ένα ακόμα σημείο είναι το νοικοκυριό, το νοικοκύρεμα. Και αυτό είναι δώρο του Θεού, γνήσιο γνώρισμα της αναγεννημένης καρδιάς. Είναι σωστή μαρτυρία για τους γύρω, τους έξω από το σπίτι, αλλά και η πρέπουσα εκπαίδευση για τα παιδιά που μεγαλώνουμε, που στην πραγματικότητα εμείς τα μαθαίνουμε πώς θα ανοίξουν το σπίτι τους αργότερα.
Η καθαριότητα, η τάξη μέσα στο σπίτι, στην εκκλησία, είναι δώρο του Θεού στις απλές, στις ταπεινές καρδιές, είναι και σωστή μαρτυρία. Και εδώ βρίσκεται κάτι ακόμα πιο τραγικό. Το σπίτι μας, το νοικοκυριό μας να αστράφτει, ενώ στην εκκλησία μας, στο σπίτι του Θεού μας να είναι όλα ακατάστατα και απεριποίητα. Αυτό φανερώνει έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος.
Κάποιος πρέπει να σκουπίσει, να σφουγγαρίσει ..είναι και αυτός ο κόπος που πρέπει κάποιος να επωμισθεί. Δυστυχώς και αυτή η περιοχή έχει σημασία. Μπαίνεις σε κάποια σπίτια και κυριολεκτικά σφίγγεται η καρδιά σου. Πρόθυμοι άνθρωποι, καλοί αδερφοί, αλλά εκείνες οι αράχνες στο ταβάνι, που κάνουν μονόζυγο... μαρτυρούν πολλά πράγματα και βαθύτερα. Σπίτια απεριποίητα, που μυρίζουν, που φανερώνουν αφροντισιά και αταξία, κρύβουν ένα σημαντικό μήνυμα μέσα τους. Περίμενε αυτή την αταξία να τη συναντήσεις και αλλού μέσα σ' αυτό το σπίτι, στις σχέσεις τους μεταξύ τους, στο χαρακτήρα τους, στο φέρσιμό τους και βέβαια στη σχέση τους με τον Κύριο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό που βλέπεις σ' αυτό το σπίτι προέρχεται από τους γονείς, που τώρα είναι παππούδες και γιαγιάδες. Δεν πήραν ποτέ τα παιδιά τους από το χεράκι, τότε που ήταν μικρά, για να τα μάθουν νοικοκυριό, τάξη, καθαριότητα, όσο ήταν καιρός. Είναι Θεός τάξεως ο Θεός μας. Το χαίρεται ο ίδιος, το χαιρόμαστε και εμείς όταν το ζούμε.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη περίπτωση. Η τακτοποίηση και το νοικοκυριό να γίνει είδωλό μας και λατρεία μας. Εδώ πρόκειται για κατάσταση που μπορεί να καταλήξει σε αμαρτία με προεκτάσεις και συνέπειες. Ένα σπίτι που να είναι άψογο και τέλειο από κάθε άποψη, εύκολα μπορεί να γίνει είδωλό μας, αντικείμενο λατρείας, και μέσ' απ' αυτό να ταΐζεται ο εγωισμός μας και η φιλαυτία μας.
Ας μη λησμονούμε ότι ένα τέτοιο σπίτι, για να το συντηρήσεις έτσι σ' αυτήν την κατάσταση, χρειάζεται και χρόνο πολύ και χρήματα ανάλογα, γεγονός που φανερώνει ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο, αφού και ο χρόνος μας και τα χρήματά μας ανήκουν στον Κύριό μας και Βασιλιά μας Θεό, που Εκείνος τα διαχειρίζεται σοφά. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ένα τέτοιο αστραφτερό και πανάκριβο σπίτι συνοδεύεται και από ανάλογη ζωή... και το κατρακύλισμα μετά απ' όλ' αυτά είναι σχεδόν βέβαιο.
Μεγάλη πηγή ειδωλολατρίας το μαγείρεμα. Η περιποίηση και η τελειομανία αγγίζουν τα επίπεδα αμαρτίας, αφού μέσ' απ' αυτά υπάρχει η τάση για επίδειξη, για επιτυχία και για προσωπική προβολή, που δεν είναι τίποτ' άλλο παρά αλαζονεία. Σπάνιες συνταγές, ακριβοί συνδυασμοί, μοναδικές γεύσεις ώστε να ξεχωρίσουμε... και να μας συζητούν με θαυμασμό... Αυτά κρύβονται πίσω από την πολυτέλεια, που δεν ταιριάζει καθόλου με την πνευματική χριστιανική ζωή.
Εκτός από αυτή την ειδική οπτική γωνία που είδαμε το θέμα μας, υπάρχει και το σοβαρό θέμα της τάξης μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Θεός τάξεως είναι ο Κύριός μας και δεν είναι όλοι για όλα, αλλά υπάρχει επιλογή, χαρίσματα από τον Κύριο, εξοπλισμός, ειδική μεταχείριση, ειδικές απαιτήσεις, ειδικές αποστολές και απόλυτη ιεράρχηση.
Οι μέρες μας είναι ημέρες άθροισης της αμαρτίας, ημέρες υποχώρησης της αγιότητας και της πίστης. Ο άνθρωπος που είναι χρεωμένος τη διδασκαλία της εκκλησίας, την ποίμανση, ο πρεσβύτερος, ο διάκονος της εκκλησίας, δεν είναι ούτε τυχαία πρόσωπα, ούτε είναι τυχαία στη θέση που βρίσκονται. Είναι επιλογές του Θεού και έτσι πρέπει να το δούμε και να το αποδεχθούμε. Άλλωστε και η εκκλησία είναι απόκτημα και ευθύνη του Κυρίου. Κάθε εκδήλωση ασέβειας, απείθαρχης συμπεριφοράς, είναι ασυγχώρητη τακτική και πηγή μόλυνσης και βεβήλωσης του αγίου θελήματος του Θεού.
Βρέθηκα σε συνάθροιση, που κάποιος από το ακροατήριο πετάχτηκε και έκοψε τον εργάτη του Θεού την ώρα του κηρύγματός του, για να εκδηλώσει τη διαφωνία του και την αντίρρησή του. Αντιλαμβάνεσθε πόσο σκληρή εμπειρία είναι κάτι τέτοιο και πόση σαρκικότητα, εγωισμό και έλλειψη αγάπης κρύβει μια τέτοια ενέργεια.
Οι άνθρωποι που στέκουν σε μια συγκεκριμένη θέση στην οργάνωση της εκκλησίας έχουν ευθύνη μπροστά στον Κύριο και κάποιοι απ' αυτούς θα δώσουν λόγο για τις ψυχές μας. Αντί για αντίρρηση, αντίδραση, αμφισβήτηση, πόσο πιο σωστό πνευματικά θα ήταν να καλύψουμε αυτούς τους ανθρώπους με αγάπη, με προσευχή, με τη σιωπή μας και με σεβασμό, ώστε να διευκολύνουμε το έργο τους και να αφήσουμε τον Κύριο να εργαστεί.
Η εκκλησία του Ιησού Χριστού δεν λειτουργεί με μία κακού τύπου δημοκρατία, που ο καθένας επιβάλλει τη γνώμη του ή υπερασπίζεται αυθαίρετα θέσεις, απόψεις, συμφέροντα... υπάρχουν άνθρωποι ταγμένοι από τον Κύριό μας σε συγκεκριμένες θέσεις, με συγκεκριμένες ευθύνες και υπηρεσίες. Το Άγιο Πνεύμα του Θεού μας καλεί να τους σεβαστούμε, να τους στηρίξουμε, να γίνουμε εμείς πηγή αγίας ζωής και ευλογίας μέσα στο σώμα της εκκλησίας. Η αντίδραση, η μάχη, η αταξία, η ένταση, η αντιδικία έχουν ολέθρια αποτελέσματα για τη ζωή και την πορεία της εκκλησίας του Χριστού στον κόσμο μας.
Είναι ένα καλό μάθημα να μάθουμε την υποταγή στον Κύριο αλλά και στους πρεσβύτερους, τους εργάτες στον αγρό του Ευαγγελίου.
Ας μη νομίσουμε ότι είναι εύκολο αυτό το κεφάλαιο της τάξης στη ζωή της εκκλησίας. Ας δοκιμάσουμε μόνο ένα σημείο. Να πηγαίνουμε 5-1 0 λεπτά πριν αρχίσει η ώρα της εκκλησίας. Να καθόμαστε, να χαιρετούμε τους αδελφούς, να ηρεμούμε, να ετοιμαζόμαστε να συγκεντρωθούμε, να ακούσουμε με προσοχή το λόγο του Θεού. Πάντα 5-10 λεπτά πιο νωρίς! Αυτό το απλό πραγματάκι για μερικούς είναι ακατόρθωτο. Αταξία και στη ζωή τους την προσωπική και στο σπίτι τους, που μεταφέρεται και στην εκκλησία τους.
Αν θέλουμε να είμαστε ευλογημένοι εμείς, το σπίτι μας, η εκκλησία μας, ας ζητήσουμε σοφία από τον Κύριο, σοφία διαχείρισης, σοφία κινήσεων, κατανομής του χρόνου, των χρημάτων, της ζωής μας. Ο Κύριος εργάζεται, αλλάζει, μεταμορφώνει τη ζωή μας και μετά τη χρησιμοποιεί καρποφόρα για τη δόξα Του.
