Πώς να ακούω το λόγο του Θεού

Ίσως να έχετε ακούσει την ιστορία για κάποιο κύριο ο οποίος τακτικά βρισκόταν στην Εκκλησία, αλλά λίγα λεπτά μετά το κήρυγμα τον έπαιρνε ο ύπνος. Τον έβλεπε ο κήρυκας, τον έβλεπε ώσπου αποφάσισε να κάνει κάτι. Ζήτησε από ένα παιδάκι να κάθεται δίπλα του, και του είπε: Θέλω να σε παρακαλέσω την ώρα του κηρύγματος να κάθεσαι δίπλα του και κάθε φορά που βλέπεις να κλείνουν τα μάτια του, ελαφρά να τον σκουντάς, ώστε να μην τον παίρνει ο ύπνος. Γι' αυτό σου τον κόπο εγώ θα σου δίνω ένα ευρώ κάθε Κυριακή. Σε παρακαλώ όμως, μην τον αφήνεις να αποκοιμιέται.

Πραγματικά, ο πιτσιρίκος κάθεται δίπλα στον κύριο την πρώτη Κυριακή και σκούντα-σκούντα, τον κράτησε ξύπνιο. Το ίδιο συνέβη και τη δεύτερη και την τρίτη. Την τέταρτη Κυριακή όμως, με λύπη του ο κήρυκας είδε πως ξανακοιμόταν ο κύριος. Τελειώνοντας η συνάθροιση, βρίσκει το μικρό και του λέει: Καλά δεν είπαμε να τον σκουντάς ώστε να μην κοιμάται. Και εγώ θα σου δίνω ένα ευρώ κάθε φορά. Και ο μικρός απάντησε: Το ξέρω ότι μου το είπατε και όπως είδατε το έκανα. Όμως, σήμερα ο κύριος εκείνος μου πρόσφερε 2 ευρώ για να τον αφήσω να κοιμάται.

Είναι σωστό να κλείσουμε την εκκλησία μας;

Υπό το φως της «κρίσης COVID-19», η κυβέρνηση ζήτησε από όλες τις εκκλησίες να κλείσουν. Θα πρέπει η εκκλησία να υπακούσει και να τηρήσει αυτό το αίτημα;

Το ερώτημα αυτό εγείρει δύο ξεχωριστά ζητήματα, τα οποία θα δούμε μεμονωμένα.

Πρώτον, τι συνιστά μια βιβλική εκκλησιαστική συγκέντρωση, και σε ποιο βαθμό μπορεί η συγκέντρωση να αλλάξει χωρίς να χάσει την υπόστασή της;

Η Βίβλος λέει ότι οι πιστοί δεν πρέπει να αφήνουν την συνάθροιση:

Που μαζευόταν η πρώτη εκκλησία;

Πράξ.β:46 Και καθ' ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ και κόπτοντες τον άρτον κατ' οίκους, μετελάμβανον την τροφήν εν αγαλλιάσει και απλότητι καρδίας,

Πράξ.ε:42 Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ' οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.

Πράξ.η:3 Ο δε Σαύλος εκακοποίει την εκκλησίαν, εμβαίνων εις πάσαν οικίαν και σύρων άνδρας και γυναίκας, παρέδιδεν εις την φυλακήν.

Λόγοι για να μην χάνεις καμία συνάθροιση της εκκλησίας.

Οι μέρες είναι μικρές και είμαστε πολύ απασχολημένοι. Το να βρεις ελεύθερο χρόνο για να πας στην εκκλησία, μπορεί και να φαίνεται αδύνατο. Το ξέρω γιατί έχω χάσει την εκκλησία κάποιες φορές στα 35 χρόνια που είμαι πιστός, γι’ αυτό είμαι το σωστό άτομο να σου πω μερικούς λόγους για να μη χάσεις ούτε μία συνάθροιση.

Πίστεψα στον Ιησού όταν ήμουν 31 χρονών, έχοντας μια δική μου επιχείρηση η οποία πήγαινε πάρα πολύ καλά. Λόγω φόρτου δουλειάς, νόμιζα ότι είχα καλύτερα πράγματα να κάνω τις Κυριακές. Περιπλανήθηκα, νομίζοντας ότι είμαι ανίκητος και ότι είχα τον έλεγχο της τύχης μου. Επιφανειακά ήταν όλα καλά. Ποτέ δεν είχα μπλεξίματα με το νόμο. Δούλευα καλά και πλήρωνα όλες τις υποχρεώσεις μου. Προσπαθούσα να είμαι ευγενικός και χρήσιμος για τους γύρω μου.

Πνευματικοί κίνδυνοι όταν χάνεις τις συναθροίσεις της εκκλησίας

Είναι σε όλους γνωστό, ότι τον τελευταίο καιρό, οι χριστιανοί για ασήμαντους λόγους αφήνουν την συνάθροιση της εκκλησίας κι έτσι όλο και πιο λίγοι χριστιανοί εκκλησιάζονται, «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν».
 

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία και την αναγκαιότητα της ομαδικής λατρείας για τον χριστιανό, αυτό είναι πολύ αποθαρρυντικό. Όχι μόνο είναι απογοητευτικό, αλλά και πνευματικά επικίνδυνο για εκείνους που λένε ότι ανήκουν στον Χριστό, αλλά χάνουν τακτικά την συνάθροιση της εκκλησίας. Παρακάτω, θέλω να απαριθμήσω ορισμένους λόγους και να εξηγήσω γιατί το να χάνεις συναθροίσεις δεν είναι καθόλου καλή ιδέα.
 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’ Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός,ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

3 λόγοι που κάποιοι «χριστιανοί» αποφεύγουν την εκκλησία

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ένας ικανός αριθμός καθ’ ομολογία χριστιανών που είναι φιλύποπτοι να γίνουν μέλη μιας εκκλησίας ή αποφεύγουν εντελώς τον εκκλησιασμό.

Υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες που δίνουν αυτοί οι «χριστιανοί» για τη μη συμμετοχή τους στην εκκλησία. Ας δούμε τρεις από αυτές:

«Έχω πληγωθεί από την εκκλησία που πήγαινα (ή τον ποιμένα)».

Γιατί πάμε στην εκκλησία;

Εβρ.ι:25 μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.

Αυτή η Γραφή μας λέει καθαρά ότι πρέπει να ανήκουμε ο καθένας σε μια εκκλησία που πιστεύει και διδάσκει το λόγο του Θεού. Την ίδια στιγμή όμως, υπάρχουν άνθρωποι που αξιώνουν ότι πιστεύουν, αλλά δεν πηγαίνουν στην εκκλησία.

Τα χαρίσματα του Πνεύματος (49)

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ (Α’ Κορ.ιδ:26-40)

Είναι βασικό στο θέλημα του Θεού, όλα τα πράγματα να λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιό Του. Ακριβώς όπως κάθε άτομο στο απέραντο σύμπαν μας λειτουργεί σύμφωνα με το δημιουργικό σκοπό του Θεού, έτσι πρέπει να λειτουργεί και η εκκλησία εάν θέλει να Τον ευχαριστήσει. Στην Α’ Κορ.ιδ:33 διαβάζουμε ότι: «ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων». Σύμφωνα με τον Παύλο, δεν πρέπει να υπάρχει απολύτως καμία ασυμφωνία στη λειτουργία των χαρισμάτων του πνεύματος.

Με τον τρόπο τους

Δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντί­ληψή σας, αλλά νομίζω πως πρόκειται για μια σοβαρή μετα­δοτική ασθένεια των ημερών μας ανάμεσα στους πιστούς του Χρι­στού. Πιθανότατα έχει τις ρίζες της στα παλιά χρόνια. Ίσως να υπήρχαν κάποια κρούσματα και στις μέρες των πρώτων βημάτων της εκκλησίας του Χριστού, όταν σημειώνει το Άγιο Πνεύμα του Θεού:

«μη αφήνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια είς τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους. και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ.ς:25).

Όμως στις μέρες μας έχει πάρει τις διαστάσεις επιδημίας και κυριολεκτι­κά απειλούνται πολλές πνευματικές ζωές με πλήρη κατάρρευση, αν δεν συνειδητοποιήσουν έγκαιρα το πρό­βλημα, τον κίνδυνο, τον ολισθηρό δρόμο στον οποίο βρίσκονται.

 

Νοικοκυρέματα!

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και σοφία από το Θεό το θέμα των χρημάτων στη ζωή του ανθρώπου του Θεού. Οι ισορροπίες εδώ είναι λεπτές και οι κίνδυνοι πολ­λοί.

Πρώτ' απ' όλα τα χρήματα δεν είναι για να ικανοποιήσουμε όλες μας τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Μέσα από την κακή, αλόγιστη και άσοφη χρήση των χρημάτων μας τα παιδιά μας γίνονται άπειρα, άοπλα σ' αυτή τη σκληρή ζωή και όλοι μας υποφέρουμε. Είναι κακή χρήση των χρημάτων όταν τα χρησιμοποιούμε για να ανοίγουμε πόρτες... να εξευμε­νίζουμε ανθρώπους ή να καλοπιάνου­με τα παιδιά μας...