ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’ Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός,ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

2. Η εκκλησία έχει διαταχθεί να προσεύχεται.

Α’ Θεσσαλ.ε:17 “Αδιαλείπτως προσεύχεσθε.”

Λουκ.ιη:1  “Ελεγε δε και παραβολήν προς αυτούς περί του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται, και να μη αποκάμνωσι.”

Λουκ.κα:36 “Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ...”

Α’ Τιμ.β:1 “Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων.”

Η Εκκλησία έχει διαταχθεί να προσεύχεται. Η προσευχή δεν έχει αφεθεί στην διάθεση του κάθε Χριστιανού. Δεν έχουμε άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσουμε στον Κύριο.

3. Τί είναι η προσευχή;

Η προσευχή είναι επικοινωνία με το Θεό. Ο πιστός μιλάει στον Κύριο κι ακούει τον Κύριο να του μιλάει. Η προσευχή περιλαμβάνει την κοινωνία με το Θεό, τη μεσολάβηση-ικεσία, τις ωδίνες για να σωθεί μια ψυχή, καθώς επίσης και την εν πνεύματι, όταν το Αγιο Πνεύμα με στεναγμούς αλάλητους μεσιτεύει για μας (Ρωμ.η:26).

4. Τρόπος προσευχής.

Δεν υπάρχει καθορισμένος τρόπος ή χρόνος για προσευχή. Η Βίβλος μας δίνει παραδείγματα ότι μπορούμε να προσευχόμαστε όρθιοι, γονατιστοί και μένοντας σε στάση προσκύνησης. Δεν υπάρχει ειδική ώρα και μέρος για προσευχή. Θα πρέπει να βρισκόμαστε μέσα στο πνεύμα της προσευχής συνέχεια και να είμαστε έτοιμοι να προσευχηθούμε κάθε στιγμή. Δεν έχει σημασία αν προσευχόμαστε δυνατά ή σιωπηλά, αλλά αυτό που μετράει είναι η προσευχή με ειλικρινή καρδιά και πίστη.

5. Η δύναμη της συμπροσευχής.

Εάν προσευχόμαστε μ’ ένα πνεύμα και συμφωνήσουμε “επί της γης περί παντός πράγματος”, ο Ιησούς έχει υποσχεθεί ότι οι προσευχές μας θα απαντηθούν (Ματθ.ιη:19). Αυτές είναι οι βάσεις για να έχουμε εξουσία στη συμπροσευχή.

Γ. ΝΗΣΤΕΙΑ

1. Τί είναι νηστεία;

Η νηστεία είναι αποχή από φαγητό και νερό για μια ορισμένη χρονική περίοδο, με σκοπό την προσευχή και την εκζήτηση του Θεού.

2. Η εκκλησία έχει διαταχθεί να νηστεύει;

Οχι. Η Εκκλησία έχει διαταχθεί να προσεύχεται, αλλά πουθενά δεν αναφέρει ότι πρέπει και να νηστεύει. Παρόλα αυτά, ο Ιησούς είπε ότι θα νηστεύουμε (Ματθ.θ:15) και η πρώτη Εκκλησία νήστευε (Πραξ.ιγ:3, ιδ:23). Μέσα απ’ την Καινή Διαθήκη βγαίνει το συμπέρασμα ότι η Εκκλησία χρειάζεται και τη νηστεία.

Δ. ΛΑΤΡΕΙΑ

1. Τί είναι λατρεία;

Η λατρεία είναι μία έκφραση της ψυχής που προσκυνά το Θεό με βαθύ θαυμασμό, συνεπαρμένη απ’ τη μεγαλειότητα και τη δόξα Του. Οταν προσευχόμαστε ζητάμε τις ανάγκες μας, στην ευχαριστία εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό αλλά στη λατρεία ξεχνάμε τον εαυτό μας και ενωνόμαστε με τον Ιησού Χριστό. Η ευχαριστία κατέχει μια υψηλή θέση στην προσευχή κι ακόμα υψηλότερη είναι η θέση της λατρείας. Είναι αυτό που ευαρεστεί τον Κύριο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.

2. Πώς πρέπει να λατρεύουμε;

Ιωάν.δ:24 “Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.”

Εδώ έχουμε δύο στοιχεία της αληθινής λατρείας: “εν πνεύματι και αληθεία”. Για να Τον λατρέψουμε εν αληθεία πρέπει να έχουμε την αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του Θεού και για να Τον λατρέψουμε εν πνεύματι πρέπει να είμαστε πληρωμένοι με το Αγιο Πνεύμα. Μόνο οι πλήρεις πνεύματος Αγίου πιστοί μπορούν αληθινά να Τον λατρεύουν εν πνεύματι και μόνο οι μονοθεϊστές μπορούν να Τον λατρεύουν εν αληθεία.

Ε. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

Φιλιπ.δ:6 “Εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας διά της προσευχής και της δεήσεως.”

Α’ Θεσ.ε:18 “Κατά πάντα ευχαριστείτε.”

Η αχαριστία είναι μία κατάσταση των τελευταίων ημερών (Β’Τιμ.γ:2, Ρωμ.α:21) Μόνο ένας απ’ τους λεπρούς επέστρεψε να ευχαριστήσει τον Κύριο για τον καθαρισμό του, ενώ οι εννιά συνέχισαν το δρόμο τους χωρίς να Τον ευχαριστήσουν.

Η ευχαριστία συνδέεται στενά με την προσευχή και τη λατρεία. Είναι ο κρίκος στην αλυσίδα που δένει την προσευχή και τη λατρεία μαζί. Ο,τι είμαστε ή έχουμε, όλα όσα απολαμβάνουμε στη ζωή προέρχονται απ’ το γενναιόδωρο χέρι Του. Γι’ αυτό θα πρέπει να αναβλύζει από την καρδιά της Εκκλησίας ένας συνεχής χείμαρρος ευχαριστίας.

Ζ. ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Εβρ.ι:25 “Μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς.”

Είναι στο σχέδιο του Θεού τα μέλη της Εκκλησίας να συναθροίζονται και να λατρεύουν το Θεό ομοθυμαδόν. Κάθε μέλος έχει ανάγκη τη βοήθεια, την ενθάρρυνση και την ευλογία που μπορεί να του προσφέρει το υπόλοιπο σώμα. Ακριβώς όπως κάθε μέλος του φυσικού σώματός μας θα πρέπει να είναι ενωμένο με το σώμα για να μπορεί να χαίρεται την υγεία και τη ζωή, έτσι και κάθε μέλος της Εκκλησίας είναι απαραίτητο να είναι πνευματικά ενωμένο με το σώμα.

Η τακτική παρουσία στην εκκλησία είναι ζωτική ανάγκη και μέρος της εμπειρίας του πιστού.

Αν κάποιος χρειαστεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, καλό είναι να αναζητήσει, απ’ την αρχή, μια εκκλησία που θα παρακολουθεί. Εάν δεν υπάρχει εκκλησία σ’ αυτό το μέρος, θα πρέπει να αρνηθεί να μετακινηθεί γιατί δεν είναι καλό να χάνει τις συναθροίσεις λατρείας και την κοινωνία των αδελφών.

Η. ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Πραξ.α:8 “Και θέλετε είσθε εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης.”

Η λέξη μαρτυρία προέρχεται από τη λέξη μάρτυς. Το να είμαστε μάρτυρες σημαίνει να δίνουμε την ομολογία της πίστης μας ακόμα κι αν χρειαστεί να βασανιστούμε μέχρι θανάτου γι’ αυτή. Στην πρώτη εκκλησία δεν μαρτυρούσαν μόνο οι απόστολοι, αλλά όλοι οι πιστοί ήταν μάρτυρες. Κάθε μέλος της Εκκλησίας, άσχετα από την ηλικία ή την κοινωνική του θέση, πρέπει να είναι ένας μάρτυρας. Εχουμε την εντολή να μαρτυρούμε τη διακονία του Ιησού Χριστού (Πραξ.ι:39-41) και το έργο της σωτηρίας (Πραξ.ι:43). Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να μαρτυρούμε την αλήθεια των Γραφών και την προσωπική μας εμπειρία με το Θεό (Α’Πέτρ.γ:15).

Θ. ΖΩΗ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Ψαλμ.κθ:2 “Προσκυνήσατε τον Κύριον εν τω μεγαλοπρεπεί αγιαστηρίω αυτού.”

Η αληθινή Εκκλησία είναι μία ένδοξη Εκκλησία, χωρίς κηλίδα ή ρυτίδα (Εφεσ.ε:27). Η Εκκλησία είναι όμορφη, ωστόσο αυτή η ομορφιά δεν είναι φυσική, εξωτερική, αλλά η εσωτερική ομορφιά του αληθινού αγιασμού.

Η αποστατημένη εκκλησία ενδιαφέρεται περισσότερο για την εξωτερική, πολυτελή εμφάνισή της, η οποία όμως είναι φτηνή και βδελυκτή μπροστά στο Θεό (Αποκ.ιζ). Ο κόσμος έχει μια λανθασμένη αντίληψη για την ομορφιά κι έτσι, με το μακιγιάζ και τις εξωτερικές ενδυμασίες προσπαθεί να καμουφλάρει την πραγματικότητα.

Η σωτηρία δοξάζει (ομορφαίνει) τους πράους (Ψαλμ.ρμθ:4) και η νύμφη που ανυπομονεί για τον ερχομό του Κυρίου της είναι μία Εκκλησία αγιασμού που είναι όμορφη στα μάτια του Ιησού Χριστού (Ασμα Ασμάτ.ς:4).