Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ

Α. Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ

Γεν.α:1 “Εν αρχή εποίησεν ο Θεός “.
 

Ρωμ.α:19-20 “...Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι..”
 

Ο Θεός δεν προσπαθεί να αποδείξει τις αλήθειες της Βίβλου, ούτε επιχειρηματολογεί με την ανθρωπότητα.
 

Οι πρώτες λέξεις της Βίβλου αναγγέλλουν την ύπαρξη του Θεού. Η Αγία Γραφή δεν προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού αλλά τη διακηρύσσει. Θεωρεί σαν δεδομένο ότι η γνώση περί Θεού είναι παγκόσμια. Αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν απλά ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά ότι έχουν και κάποια ιδέα για το ποιος είναι Θεός. Η αιώνια δύναμή Του και Θεότητα είναι τόσο ξεκάθαρα που ο κόσμος δεν έχει δικαιολογία να την αρνείται.

Β. Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Εβρ.ια:6 «χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν..»
 

Ο άνθρωπος, όπου και αν βρίσκεται, πιστεύει στην ύπαρξη ενός ανώτερου Όντος στο οποίο είναι ηθικά υπεύθυνος. Οι ειδωλολάτρες αναγνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της δύναμης. Αυτή η πίστη είναι έμφυτη στον άνθρωπο και προέρχεται από μια λογική διαίσθηση. Αυτό το γεγονός είναι που μάχεται ο Σατανάς χρησιμοποιώντας κάποιους ανθρώπους μέχρι σήμερα. Είναι η μάχη ανάμεσα στην πίστη και την απιστία. Εδώ είναι που ξεκινάει η πίστη του ανθρώπου. Πρέπει να αποδεχτεί την έμφυτη διαίσθηση της ύπαρξης του Θεού και να την ομολογήσει για να μπορέσει να έχει αποτελέσματα στη ζωή του.
 

Οι άνθρωποι παντού αναγνωρίζουν την ύπαρξη μιας ανώτερης Δύναμης, αλλά στην πλειονότητά τους πιστεύουν ότι αυτή είναι ο “Άγνωστος Θεός” (Πράξ.ιζ:23 ). Ο απόστολος Παύλος είπε ότι θα ομολογούσε γι’ Αυτόν στους Αθηναίους και κάπου αλλού είπε ότι κήρυττε “Χριστόν εσταυρωμένον” (Α’ Κορ.α:23)
 

Αυτή είναι και η ευθύνη της Εκκλησίας σήμερα: όχι να φιλονικεί με τους ανθρώπους, αλλά να κηρύττει τον Ιησού Χριστό κι έτσι ο Θεός διακηρύσσεται στον κόσμο, και δημιουργείται πίστη στις καρδιές αυτών που ακούν.

Γ. Η ΒΙΒΛΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟΝ ΑΘΕΟ ΣΑΝ ΑΝΟΗΤΟ.

Ψαλμ.ιδ:1 “Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού ουκ έστιν Θεός”
 

Αυτή η περιγραφή της Βίβλου αναφέρεται στον δηλωμένο άθεο. Κανείς άλλος παρά μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη του Θεού. Ακόμα και αυτοί που δηλώνουν άθεοι έχουν ακουστεί να αναφέρουν το Θεό στις συζητήσεις τους. Παρ’ όλα αυτά κάθε άθεος είναι και ανόητος. Το να αρνηθεί κάποιος την ύπαρξη του Θεού είναι σαν να υποστηρίζει ότι το υπόβαθρο της φύσης του ανθρώπου είναι ένα ψέμα. Ο Θεός έχει καλλιεργήσει αυτή την αλήθεια για τον Εαυτό Του μέσα στον άνθρωπο, από την αρχή.

Δ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Μολονότι η Βίβλος δεν φιλονικεί με τον άνθρωπο για την ύπαρξη του ανώτερου Όντος, αφού δεν φαίνεται αναγκαίο στην επιχειρηματολογία για την ύπαρξη του Δημιουργού, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες σκέψεις που θα μπορούσαν να αναφερθούν, όπως οι παρακάτω:
 

1) Παγκοσμιότητα της πίστης στην ύπαρξη του Θεού: Το γεγονός ότι ο κόσμος πιστεύει στο Θεό, είναι ένα δυνατό επιχείρημα που πλεονεκτεί απέναντι στον αθεϊσμό. Αυτή η παγκόσμια πίστη ξεκινάει μέσα από τον άνθρωπο που είναι γεννημένος με αυτή.
 

2) Επιχείρημα της Αιτίας - Κοσμολογικό: Υπάρχει αιτία για το κάθε τι. Πώς προήλθε αυτό; Ο άνθρωπος και το Σύμπαν είναι το αποτέλεσμα, άρα πρέπει να υπάρχει αιτία. Το σύμπαν δημιουργήθηκε αφ’ εαυτού, όσο κι ένα βιβλίο μπορεί να γράφτηκε από μόνο του. Θα ήταν πιο λογικό περπατώντας σε μια βιβλιοθήκη με χιλιάδες βιβλία στα ράφια να υποστηρίξεις ότι γράφτηκαν από μόνα τους από το να πεις ότι αυτός ο κόσμος δεν έχει Δημιουργό. Ο άνθρωπος υπάρχει, αλλά οφείλει την ύπαρξή του σε κάποιες αιτίες. Ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα δεν υπήρχε πάντα. Δημιουργήθηκε.
 

3) Επιχείρημα του Σχεδίου - Τελεολογικό (Φιλοσοφική θεωρία κατά την οποία ότι υπάρχει στον κόσμο εξαρτάται από τελικά αίτια): Η δομή ενός ρολογιού δεν αποδεικνύει μόνο τον κατασκευαστή αλλά και τον σχεδιαστή. Το Σύμπαν και η φύση αποδεικνύουν την ύπαρξη μιας διάνοιας και θέλησης που έχει τον έλεγχο. Αν πάρεις μια γραφομηχανή, τη διαλύσεις και βάλεις τα κομμάτια της σε ένα πλυντήριο ρούχων και το βάλεις να δουλέψει. Πόσο θα πρέπει να δουλέψει ώστε να επανασυνδεθούν τα κομμάτια όλα πάλι σε γραφομηχανή; Αυτό δεν γίνεται ακόμα κι αν περάσουν ένα εκατομμύριο χρόνια. Χρειάζεται κάποιος νους για τη σύνδεση της γραφομηχανής. Το ίδιο λοιπόν, χρειάστηκε κάποιος νους, για τη σύνδεση του Σύμπαντος.
 

4) Επιχείρημα της Ύπαρξης - Οντολογικό (Η επιστήμη που ασχολείται με την ουσία της φύσης): Κάθε άνθρωπος έχει μια γνώμη για το Άπειρο και Τέλειο Ον. Αυτή η θέση δεν προέρχεται από εμάς. Άρα, ένα τέτοιο Ον πρέπει να υπάρχει και δεν είναι απλά μία σκέψη.
 

5) Ηθικό Επιχείρημα - Ανθρωπολογικό: Η ηθική είναι κάτι υποχρεωτικό και όχι προαιρετικό. Ο άνθρωπος έχει μια πνευματική και ηθική φύση, συνείδηση, συναισθήματα που μόνο ένα Ον με καλοσύνη, δύναμη, αγάπη σοφία και αγιοσύνη μπορεί να ικανοποιήσει αυτή τη φύση. Άρα λοιπόν πρέπει να υπάρχει ο Δημιουργός που είναι Πνευματικό και ηθικό Ον, κριτής και νομοθέτης.
 

6) Επιχείρημα της Αρμονίας: Όταν ένα κλειδί ταιριάζει στην κλειδαριά, λέμε ότι έχουμε το σωστό κλειδί. Η πίστη σε έναν αυθύπαρκτο, προσωπικό Θεό είναι εναρμονισμένη με την αιώνια και ηθική φύση μας καθώς και με ολόκληρο τον κόσμο γύρω μας. Εάν ο Θεός υπάρχει, όλα τα ερωτήματα που έχουν σχέση με την δημιουργία, τη Θρησκεία, τη φύση και την ανθρώπινη ιστορία έχουν απάντηση. Ο αθεϊσμός αφήνει όλα αυτά τα ζητήματα χωρίς εξήγηση.
 

7) Επιχείρημα των Γραφών: Η ιστορία των Εβραίων και οι προφητείες που έχουν εκπληρωθεί δεν θα μπορούσαν να εξηγηθούν χωρίς Θεό.
 

8) Επιχείρημα της προσωπικής Εμπειρίας: Τα παραπάνω επιχειρήματα είναι παραθέσεις της λογικής και όλα είναι ορθά και λογικά. Ωστόσο το πιο δυναμικό επιχείρημα είναι αυτό της προσωπικής εμπειρίας.

Κάθε χριστιανός μπορεί να ομολογήσει πολλές εμπειρίες που είχε με το ζωντανό Θεό. Αυτό και μόνο είναι αρκετή απόδειξη ότι ο Θεός είναι ζωντανός. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να διαχωριστούν σε τέσσερις διαφορετικές πλευρές:
 

I. Ο Θεός απαντά προσευχές. Το ότι ο άνθρωπος προσεύχεται και οι προσευχές απαντώνται είναι απόδειξη ότι ο Θεός υπάρχει.
 

II. Ο Θεός σώζει την ψυχή του αμαρτωλού. Αυτό δεν είναι μόνο ένα θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά η δύναμη του Θεού που πραγματοποιεί τη συγχώρεση των αμαρτιών, το σταμάτημα των αμαρτωλών συνηθειών και το θαύμα της αναγέννησης.
 

III. Ο Θεός θεραπεύει ασθενείς. Κάθε φορά που γίνεται ένα θαύμα θεραπείας ενός ασθενή, έχουμε άλλη μια απόδειξη της ύπαρξης του Θεού.
 

IV. Ο άνθρωπος έχει ανοικτή επικοινωνία με το Θεό. Αυτό αναμφίβολα είναι το ισχυρότερο επιχείρημα από όλα, κι ίσως είναι το μόνο που χρειαζόμαστε. Το ότι ο άνθρωπος έχει εμπειρία της αληθινής παρουσίας του Θεού στη ψυχή του δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω επιχειρήματα.
 

Η καλύτερη απάντηση στον αθεϊστή είναι να τον ρωτήσεις τι ο αθεϊσμός έχει κάνει για αυτόν. Είναι πολύ εύκολο να ομολογήσεις τι έχει κάνει η ζωντανή πίστη σ’ εσένα και τι έχει κοστίσει σ’ αυτόν η απιστία.

Ε. Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

Ρωμ.α:28 “Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα,”
 

Όταν ο άνθρωπος απαρνείται τη γνώση του Θεού, ανοίγει διάπλατα τις πύλες στον κατακλυσμό της ανηθικότητας και της ακαθαρσίας κάτι που συναντάμε σ’ ολόκληρο τον κόσμο σήμερα. Τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ετοιμάζουν μια γενιά από αγνωστικιστές και σκεπτικιστές που καθημερινά αυξάνεται. Το αποτέλεσμα είναι η συντριβή κάθε μέτρου και ήθους. Αναμφίβολα, μεγάλο ρόλο στην ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας, έχει παίξει η διδασκαλία της εξέλιξης στα σχολεία.

ΣΤ. Η ΓΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΞΑΓΝΙΣΗΣ

Α’ Ιωάν.α:7 εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί, καθώς αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.“.
 

Όπως ο Ησαΐας κατάλαβε την αμαρτωλότητά του και καθαρίστηκε απ’ αυτήν όταν είδε τον Κύριο, το ίδιο και σ’ μας, όσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό, τόσο περισσότερο είναι το φως που φωτίζει το μονοπάτι της ζωής μας και τις καρδιές μας. Αναμφίβολα, αυτός είναι ο λόγος που οι μονοθεϊστές άγιοι, που έχουν τη μεγαλύτερη αποκάλυψη από το Θεό σε σχέση με τους άλλους, διατηρούν και υψηλότερο επίπεδο αγιασμού από οποιαδήποτε άλλη εκκλησιαστική ομάδα.

Z. ΟΡΙΣΜΟΙ

1. Άπιστος - Αυτός που δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία, και ειδικότερα στο Χριστιανισμό.
 

2. Σκεπτικιστής – Αυτός που παίρνει ερωτηματική στάση απέναντι στη θρησκεία.
 

3. Αγνωστικιστής - Κάποιος που δεν δέχεται αλλά ούτε και αρνείται την ύπαρξη του Θεού.
 

4. Αθεϊστής - Αυτός που αρνείται την ύπαρξη του Θεού.
 

5. Πανθεϊστής - Αυτός που ταυτίζει το Σύμπαν με το Θεό αλλά αρνείται την προσωπικότητα του Θεού.