Σωτηρία ψυχών (2)

ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΑΒΕΤΕ, ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΤΕ 

Όταν κάποιος κληρονομεί μια περιουσία, σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να την κάνει ό,τι θέλει. Ωστόσο, όταν ο Ιησούς σώζει κάποιον, το κάνει για να μπορεί κι αυτός με τη σειρά του να φέρει κάποιον άλλο στη σωτηρία.

Αφού ο Ιησούς βρήκε τους μαθητές Του και τους κάλεσε να Τον ακολουθήσουν, τους έστειλε έξω λέγοντάς τους: «Υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ.ι:6-8). Ο Ιησούς μας έδωσε δωρεάν τα πάντα για να μπορούμε κι εμείς να δώσουμε δωρεάν σε άλλους. Η κλήση του Ιησού στη ζωή μας, δεν διαφέρει απ’ αυτή των πιστών της πρώτης εκκλησίας.

Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους μαθητές Του, ΠΡΩΤΑ τους έστειλε έξω, στους ΧΑΜΕΝΟΥΣ. Στην πρώτη εκκλησία, πριν μπορέσει κάποιος να διακονήσει στους ΣΩΣΜΕΝΟΥΣ, έπρεπε πρώτα να διακονήσει στους χαμένους, τους αμαρτωλούς. Πρέπει και σήμερα να υιοθετήσουμε αυτή την τακτική στη διακονία, που ο Κύριος άφησε στην πρώτη εκκλησία. Σήμερα, έρχονται άνθρωποι στην εκκλησία, μετανοούν, λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα και σε μια βδομάδα «αισθάνονται την κλήση να κηρύξουν». Σ’ ένα μήνα, ξέρουν περισσότερα απ’ οποιονδήποτε άλλο μέσα στην εκκλησία και σε δύο μήνες ξέρουν περισσότερα κι απ’ τον ποιμένα, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσουν να τον ελέγχουν.

Ποτέ δεν έχω καταφέρει να το καταλάβω αυτό. Πώς μπορεί κάποιος που δεν ξέρει τίποτα από μετάνοια, βάπτισμα στο νερό, στο Άγιο Πνεύμα, Βιβλικές διδασκαλίες κτλ. τη μια μέρα να μετανοεί και να παίρνει το Άγιο Πνεύμα και την επόμενη μέρα να τα ξέρει όλα! Τη μια μέρα είναι χαμένος χωρίς να μπορεί να βρει το δρόμο του και την άλλη μέρα είναι γεμάτος κι έτοιμος να διδάξει ή να οδηγήσει την εκκλησία. Παράξενο πράγμα. Το πρώτο κάλεσμα του Θεού στη ζωή του νεοαναγεννημένου Χριστιανού είναι: «Δωρεάν έλαβες, δωρεάν δώσε». Κάθε παιδί του Θεού που αναγεννάται αισθάνεται μια κλήση στη ζωή του κι αυτή η κλήση είναι για ομολογία. Χωρίς εξαίρεση, καθένας που παίρνει το Άγιο Πνεύμα θέλει να πει στους γνωστούς του την εμπειρία του αυτή. Ο Ιησούς είπε: «Αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γής» (Πραξ.α:8). Το πρώτο πράγμα που ο Ιησούς μας ζητά αφού λάβουμε το Άγιο Πνεύμα είναι να ΜΑΡΤΥΡΗΣΟΥΜΕ.

Ο λόγος του Θεού λέει: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, ΔΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΓΕΙΛΗΤΕ τας αρετάς εκείνου, όστις σας ΕΚΑΛΕΣΕΝ εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως» (Α’Πετρ.β:9). Ο Ιησούς μας ΚΑΛΕΣΕ και μας έβγαλε απ’ το σκοτάδι για να ΕΞΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ. Η καλλίτερη έκφραση ευγνωμοσύνης στον Ιησού Χριστό που σε έσωσε, είναι να φέρεις κάποιον άλλο στη σωτηρία.

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ευαγγελισμός ήταν κάτι φυσιολογικό για κάθε μαθητή του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μίλησε στον Ανδρέα για τον Ιησού, αυτός μίλησε στον Πέτρο, κι ο Πέτρος στο Φίλιππο. Ο Φίλιππος με τη σειρά του μίλησε στο Ναθαναήλ. Ο Ιωάννης σύστησε τον Ιησού στον αδελφό του Ιάκωβο. Η γυναίκα στο πηγάδι της Σαμάρειας πήγε στην πόλη της κι έφερε εκατοντάδες ή χιλιάδες ψυχές στο Χριστό. Πολλά χρόνια αργότερα, ο διάκονος Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια, κήρυξε και πίστεψαν χιλιάδες που βαπτίστηκαν κι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα (Πραξ.η:12-17).

Ο Ιησούς εκπαίδευσε προσωπικά 70 μαθητές που τους έστειλε δύο - δύο κι από πόρτα σε πόρτα να ευαγγελίσουν τα καλά νέα στους ανθρώπους (Λουκ.ι:1-8). Αυτοί οι μαθητές ήταν αυτό που ο Ιησούς είπε να ζητάνε στην προσευχή: «Έλεγε λοιπόν προς αυτούς, Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι. Παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού» (Λουκ.ι:2).

Ο Ιησούς ποτέ δεν είπε στους μαθητές Του να προσεύχονται και να ζητάνε απ’ το Θεό να τους διδάξει να ψάλουν, αλλά ούτε πώς να κηρύττουν. Ακόμα ποτέ δεν τους είπε να προσευχηθούν για να τους δείξει ο Θεός πώς να οικοδομήσουν την εκκλησία. Όμως ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του και σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνεσαι κι εσύ κι εγώ, να προσευχόμαστε στο Θεό να στείλει ΕΡΓΑΤΕΣ στο χωράφι για να σώσουν ψυχές.

Ο Ιησούς έστειλε τους μαθητές Του έξω, να κάνουν αυτό που Αυτός έκανε. Σκόπευε ο κάθε μαθητής να γίνει ένας ψαράς ψυχών όπως Αυτός ήταν. Ας προσέξουμε τί είπε: «Έλθετε οπίσω μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.δ:19 & Μαρκ.α:17). Ο Ιησούς έδωσε το παράδειγμα που πρέπει ν’ ακολουθήσουν όλοι οι μαθητές Του. Η Γραφή λέει: «Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον ΔΙΑ ΝΑ ΣΩΣΗ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ, των οποίων πρώτος είμαι εγώ» (Α’ Τιμ.α:15). Αν ο Ιησούς ήρθε για να σώσει αμαρτωλούς και μας λέει ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά Του, τότε κι εμείς πρέπει ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ.

Όπως ο Ιησούς περπάτησε στους δρόμους της Ιερουσαλήμ και στις ακτές της Γαλιλαίας μαρτυρώντας στον καθένα για την ερχόμενη βασιλεία του Θεού, έτσι κι εμείς πρέπει να περπατήσουμε. «Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ, ΧΡΕΩΣΤΕΙ, ΚΑΘΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ (ο Ιησούς) περιεπάτησε, ΚΑΙ ΟΥΤΟΣ ούτω να περιπατή» (Α’ Ιωαν.β:6). Η λέξη ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ σημαίνει σαν το Χριστό. Έτσι λοιπόν, κάποιος που είναι σαν το Χριστό, θα κάνει ό,τι Αυτός έκανε. Μερικοί «Χριστιανοί» θα δικαιολογηθούν λέγοντας: «Λυπάμαι, δεν μπορώ να βγω έξω και να μιλήσω στους ανθρώπους, δεν είμαι γι’ αυτή τη δουλειά». Αν είσαι σαν το Χριστό, μπορείς να κάνεις τα πάντα δι’ Αυτού (Φιλιπ.δ:13).

Οι πρώτοι μαθητές το είχαν καταλάβει αυτό κι έκαναν αυτό που ο Κύριος τους είχε πει. Ακολουθούσαν λοιπόν τον Ιησού όπου πήγαινε ευαγγελίζοντας τη σωτηρία της ψυχής. Αυτοί ακολούθησαν το παράδειγμά Του. Ήξεραν ότι σκοπός τους ήταν να κερδίσουν ψυχές. «Και είπε προς αυτούς, Υπάγετε εις όλον τον κόσμον, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην......Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου, και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων. Αμήν» (Μαρκ.ις:15,20).

Για το πώς μπορεί ν’ ακολουθεί κανείς το Χριστό, ο Ίδιος είχε μιλήσει πολλές φορές: «Έλεγε δε προς πάντας, Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή» (Λουκ.θ:23). Έχεις ποτέ αναρωτηθεί τί σημαίνει «ακολουθώ το Χριστό»; Πώς ακολουθούμε τον Ιησού; Ακολουθούμε τον Ιησού όταν κάνουμε ό,τι Αυτός έκανε και βαδίζουμε στα χνάρια Του. Αυτός είπε: «Εάν εμέ υπηρετή τις, εμέ ας ακολουθή» (Ιωαν.ιβ:26). Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ν’ ακολουθήσεις το Χριστό μέσα απ’ τις σελίδες των Ευαγγελίων και θα καταλάβεις τί σημαίνει «ακολουθώ το Χριστό».

  

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ

«Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.ια:30).

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο ΣΟΦΟΣ Χριστιανός καλλιεργεί τη χριστιανική του ζωή για να φέρει καρπό. Ο καρπός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ψυχές. Καρπός είναι οι ψυχές που κερδίζει κανείς στο Χριστό. Στην πραγματικότητα ο Ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι ΚΑΘΕ Χριστιανός πρέπει να φέρει καρπό. «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. ΠΑΝ ΚΛΗΜΑ εν εμοί ΜΗ ΦΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ, εκκόπτει αυτό και παν το φέρον ΚΑΡΠΟΝ, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη ΠΛΕΙΟΤΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ» (Ιωαν.ιε:1,2). Ο Ιησούς αποβλέπει ο κάθε Χριστιανός να γίνει ένας πετυχημένος ψαράς ανθρώπων. Ο Ιησούς είναι η άμπελος κι οι Χριστιανοί τα κλήματα. Αν αυτή η επιθυμία υπάρχει στην άμπελο - η σωτηρία των αμαρτωλών - θα υπάρχει και στα κλήματα.

Ο Ιησούς διδάσκει εμάς, τους μαθητές Του, πώς να κερδίζουμε ψυχές. Στα ευαγγέλια μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς κέρδισε τους μαθητές Του και μετά αυτοί με τη σειρά τους πήγαν και μίλησαν σε άλλους. Τις ψυχές που ευαγγέλιζαν τις οδηγούσαν και τις παρέδιδαν στο Χριστό. Αργότερα, όπως βλέπουμε στο βιβλίο των Πράξεων, οι καινούριοι πιστοί εφέροντο στους αποστόλους. Σήμερα, κάθε ψυχή που κερδίζουμε στο Χριστό είναι «Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ».

Όπως ο Ιησούς έφερε καρπό, έτσι κι εμείς πρέπει να φέρουμε τον καρπό μας, να κερδίσουμε ψυχές. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να το καταφέρουμε είναι να μείνουμε στον Κύριο και να κρατήσουμε το λόγο Του μέσα μας. «Εάν μείνητ εν εμοί, και οι λόγοι μείνωσιν εν υμίν, θέλετε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γείνει εις εσάς» (Ιωαν.ιε:7).

Κρατώ το λόγο του Ιησού σημαίνει εκτελώ τις εντολές Του (εδ.10). Το νόημα είναι ότι διατηρούμε το χριστιανικό μας βάδισμα όταν υπακούμε τον Ιησού και βγαίνουμε έξω για να σώσουμε ψυχές. «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου» (Ιωαν.ιε:8).

Είμαστε μαθητές του Χριστού αν υπακούμε στο λόγο Του και φέρουμε καρπό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κερδίσουμε ψυχές παρά μόνο μένοντας πολύ κοντά στον Κύριο με καθημερινή προσευχή και υπακοή. Εμμένοντας στο λόγο Του, μπορούμε να νιώθουμε τον παλμό της καρδιάς του Ιησού. Δεν είναι δυνατόν ν’ αγαπάς τον Ιησού, να υπακούς το λόγο Του και να προσεύχεσαι σ’ αυτόν, χωρίς να ομολογείς σε άλλους. Να θυμόμαστε πάντοτε ότι ο Ιησούς πέθανε για να σώσει τους αμαρτωλούς κι η μεγαλύτερη ένδειξη ευγνωμοσύνης που μπορούμε να του δώσουμε είναι να φέρουμε κάποιον άλλο σ’ Αυτόν (Ιωαν.ιε:8). «Σείς δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα, διά να υπάγητε σείς και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη....» (Ιωαν.ιε:16).

Ο Ιησούς μας κάλεσε, μας εξέλεξε και μας διέταξε να κερδίσουμε ψυχές που κι αυτές με τη σειρά τους θα μείνουν στο Χριστό, θα στερεωθούν, για να φέρουν τον καρπό τους. Ο απόστολος Ιωάννης λέει: «Μεγαλυτέρα χαράν δεν έχω παρά τούτο, να ακούω ότι τα τέκνα μου περιπατούσιν εν τη αληθεία» (Γ’ Ιωαν.4). Ο Ιωάννης δεν μιλούσε για σαρκικά παιδιά, αλλά για τα πνευματικά παιδιά του στο ευαγγέλιο. Ο Ιωάννης χαιρόταν που έφερε καρπό κι αυτός ο καρπός έμενε στον Κύριο. Πόσο ανόητο είναι να σκεφτόμαστε μόνο το σήμερα με τις εφήμερες κοσμικές απολαύσεις του. Ο Ησαύ είναι κλασικό παράδειγμα ανθρώπου που σκεφτόταν μόνο το παρόν και τί μπορεί να ωφεληθεί τώρα και γι’ αυτό πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο φακής. Αυτό που έκανε είναι μια μικρογραφία του κοσμικού φρονήματος. Η Γραφή θα μπορούσε να έλεγε: «Ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ησαύ....», αλλά δεν λέει έτσι, για μια ανοησία του Ησαύ.

Σ’ αυτή την περίπτωση, ο Ιακώβ ήταν ο ΣΟΦΟΣ ανάμεσα στα δύο αδέλφια. Ο Ιακώβ άρπαξε, άπλωσε το χέρι, παρακάλεσε, πάλεψε και προσευχήθηκε για να πάρει αυτό που ο Ησαύ ήταν τόσο ανόητος για να κρατήσει. Το καλλίτερο μέτρο της ανοησίας του Ησαύ και της σοφίας του Ιακώβ βρίσκεται μέσα στο λόγο του Θεού: «Καθώς είναι γεγραμμένον, Τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα» (Ρωμ.θ:13).

Η σοφία δίδεται σ’ αυτούς που επενδύουν σε αιώνια πράγματα, ενώ αντίθετα η ανοησία υπάρχει παντού στον κόσμο. «Η σοφία φωνάζει έξω, εκπέμπει την φωνήν αυτής εν ταις ΠΛΑΤΕΙΑΙΣ» (Παρ.α:20). Η σοφία είναι στους δρόμους και στις πλατείες ψάχνοντας για χαμένες ψυχές, ενώ η ανοησία κάθεται μέσα,  στις ανέσεις. Ο Χριστιανός είναι σοφός όταν επενδύει στην αιωνιότητα με το να αγωνίζεται για τη σωτηρία χαμένων ψυχών.

Καθημερινά μπορούμε να δούμε «Χριστιανούς» που η ζωή τους είναι παραλογισμός γιατί βλέπουν τόσο στενά που μοιάζει σαν να ζουν μόνο για σήμερα. Οι σκέψεις τους και οι προσπάθειές τους επικεντρώνονται στο αυτοκίνητο, το σπίτι, τη δουλειά, το οικόπεδο και όλα τα σχετικά. Πόσο ανόητοι «οίτινες δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός όστις φαίνεται προς ολίγον, και έπειτα αφανίζεται» (Ιακ.δ:14).

Ας δούμε εκείνο τον πλούσιο άνθρωπο που περιγράφει ο λόγος του Θεού στο Λουκ.ιβ. Είχε τα πάντα σ’ αυτό τον κόσμο, εκτός απ’ το ότι πνευματικά ήταν ξερός. Αντί αυτός ο άνθρωπος να στραφεί στο Θεό και να ανακατευθεί με το έργο της σωτηρίας ψυχών, γκρέμισε τις αποθήκες του για να χτίσει καινούριες. «Είπε δε προς αυτόν ο Θεός, Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» (Λουκ.ιβ:20). Αλήθεια, είναι ανοησία, να σπαταλάς όλο το χρόνο σου και το δυναμικό σου σε εφήμερα πράγματα και ν’ αφήνεις ξερή την ψυχή σου. Αν δεν με πιστεύεις, ρώτησε τον πλούσιο στην κόλαση, θα σου απαντήσει: όστις κερδίζει ψυχάς, είναι ΣΟΦΟΣ.