Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις
κερδίζει ψυχάς είναι σοφός (Παρ.ια:30).
Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του
στερεώματος και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις
τους αιώνας των αιώνων (Δαν.ιβ:3).
Το να κερδίσει
ένας Χριστιανός ψυχές για τον Κύριο, είναι ένα από τα βασικά καθήκοντά του και
η πιο υψηλή κλήση για την οποία μπορεί να καυχηθεί. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Δαβίδ ονομάζεται “άνδρας κατά την καρδίαν του Θεού”
(Πραξ.ιγ:22). Ο Δαβίδ ήταν πολεμιστής του Θεού και πολεμούσε για τη
δικαιοσύνη. Με το να κατακτήσει όλα τα
εδάφη και τα έθνη για τον Κύριο, κέρδισε τον τίτλο αυτό.
Στην Καινή Διαθήκη
συμβαίνει το ίδιο, μόνο που εμείς κερδίζουμε ψυχές για τον Ιησού. Για να είναι
σήμερα κανείς άνδρας κατά την καρδίαν του
Θεού, πρέπει να δίνει μάχες και να βγάζει τους ανθρώπους απ’ το σκοτάδι στο
φως. Ο Ιησούς είπε στον απόστολο Παύλο ότι τον κάλεσε “διά να ανοίξη τους οφθαλμούς αυτών, ώστε να επιστρέψωσιν από του
σκότους εις το φώς, και από της εξουσίας του Σατανά πρός τον Θεόν, διά να λάβωσιν
άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν μεταξύ των ηγιασμένων, διά της εις εμέ πίστεως”
(Πραξ.κς:18).
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο υψηλότερος και
σημαντικότερος σκοπός της πρώτης έλευσης του Ιησού ήταν να σώσει αμαρτωλούς (Α’
Τιμ.α:15 & Λουκ.ε:32). Ο σκοπός του Χριστού δεν ήταν να
πηγαίνει κάθε βδομάδα μια φορά στο ναό και να κάνει ένα “ωραίο κήρυγμα”. Ούτε
να ψάλει ένα “όμορφο ύμνο” στους πιστούς. Ούτε απλά να παρακολουθεί μια συνάθροιση. Ο μοναδικός σκοπός που ήρθε, ήταν να ψάξει
και να σώσει το απολωλός (Λουκ.ιθ:10). Αν αυτός ήταν ο σκοπός του Ιησού, αυτός
πρέπει να είναι κι ο σκοπός της εκκλησίας.
Μαρκ.β:17 Ο Ιησούς είπε πολύ καθαρά ότι Αυτός, σαν ο γιατρός, δεν ήρθε για τους
υγιείς αλλά για τους άρρωστους. Υγιείς μπορούν να θεωρηθούν αυτοί που ήδη είναι
σωσμένοι, ή αυτοί που νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη σωτηρίας. Αντίθετα,
άρρωστοι είναι οι χαμένοι, οι αμαρτωλοί, οι άνθρωποι που ξέρουν ότι είναι
άρρωστοι από αμαρτία.
Είναι το λιγότερο,
αστείο, για μια εκκλησία να σπαταλά όλη την πνευματική της δύναμη διακονώντας
τον εαυτό της κι όχι σώζοντας χαμένους αμαρτωλούς. Μοιάζει με το γιατρό που
χρησιμοποιεί όλες τις ιατρικές γνώσεις του στο να επαινεί αυτούς που είναι
καλά, αφήνοντας τους άρρωστους στην ασθένειά τους. Ένας τέτοιος γιατρός θα
μπορούσε να παραπεμφθεί για εγκληματική αμέλεια, επειδή αρνείται να
χρησιμοποιήσει τις ικανότητές του για να βοηθήσει κάποιον άρρωστο. Κατά τον
ίδιο τρόπο, ο κήρυκας, ο άγιος, η εκκλησία θα μπορούσε να παραπεμφθεί στο νόμο
των εντολών του Θεού για άρνηση χρησιμοποίησης του ευαγγελίου που δόθηκε απ’ το
Θεό για τη σωτηρία των ψυχών. Η εκκλησία πρέπει να κρατήσει τον ίδιο σκοπό του
Ιησού: να ψάξει και να σώσει τον χαμένο.
Ο Ιωάννης μας
αποκάλυψε το σκοπό του Ιησού: «Δια τούτο
εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου» (Α’ Ιωαν.γ:8).
Στην πρώτη Του έλευση ο Ιησούς είχε ένα σκοπό. Ο σκοπός Του ήταν να καταστρέψει
την αμαρτία και τα ολέθρια αποτελέσματά της, με τη δύναμη του ευαγγελίου Του. Ο
Κύριός μας, άφησε τον ίδιο σκοπό στην εκκλησία όταν αναλαμβανόταν στον ουρανό.
Τώρα, αυτός ο σκοπός, να σώσουμε ψυχές απ’ τη δύναμη του Σατανά είναι στα χέρια
μας, στα χέρια της εκκλησίας.
Όταν ο Ιησούς
κάλεσε τον Σαούλ στη διακονία, τον κάλεσε για τον ίδιο σκοπό: «Αλλά σηκώθητι, και στήθι επί τους πόδας σου
επειδή δια τούτο εφάνην εις σε, διά να σε καταστήσω υπηρέτην και μάρτυρα και
όσων είδες, και περί όσων θέλω φανερωθεί εις σε» (Πραξ.κς:16). «Δια να ανοίξης τους οφθαλμούς αυτών, ώστε
να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φώς, και από της εξουσίας του Σατανά
προς τον Θεόν, διά να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν μεταξύ των ηγιασμένων,
διά της εις εμέ πίστεως» (κς:18). Ο κάθε κήρυκας και ο κάθε πιστός έχει
κληθεί για τον ίδιο σκοπό!
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΣΩΖΕ ΨΥΧΕΣ
Το ίδιο το όνομα
του Ιησού φανερώνει ότι η δουλειά κι ο σκοπός Του ήταν να σώζει ψυχές. Ο
άγγελος είχε πει στον Ιωσήφ εκείνη τη μέρα «...και
θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν, διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από
των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21). Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ
(ΓΙΑΧΒΕ) ΣΩΤΗΡΑΣ.
Αυτή ήταν η καρδιά
της διακονίας του Ιησού. Μετά που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής σύστησε τον Ιησού με τα
λόγια «Ιδού ο Αμνός του Θεού ο αίρων την
αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωαν.α:29), ο Αντρέας και ο Ιωάννης άρχισαν ν’
ακολουθούν τον Κύριο. Ωστόσο, ήταν Αυτός που τους αντιμετώπισε πρώτος, με τα
λόγια «Τί ζητείτε;» (Ιωαν.α:38). Είναι
σαν να τους έλεγε: «Τί ψάχνετε φίλοι μου;» Ο Αντρέας μόνο ρώτησε τον Ιησού που
μένει κι Αυτός όπως κάθε ευαγγελιστής πρέπει να κάνει, τους κάλεσε να δουν.
Ακριβώς την
επόμενη μέρα, η Βίβλος μας λέει ότι ο Αντρέας πήγε και βρήκε τον αδελφό του
Πέτρο κι άρχισε να του ομολογεί πώς βρήκε τον Ιησού (Ιωαν.α:42). Το επόμενο
εδάφιο είναι απ’ τα πιο δυνατά όλης της Γραφής, γιατί λέει: «Και έφερεν (ο Αντρέας) αυτόν (τον Πέτρο) προς τον Ιησούν» (Ιωαν.α:43). Έτσι, η διακονία της συνδιαλλαγής ξεκινάει
(Β’ Κορ.ε:19-20). Έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί έτσι έκανε η εκκλησία όπως
βλέπουμε στο βιβλίο των Πράξεων. Ο Ιησούς μίλησε σε μια ψυχή (τον Αντρέα), κι
αυτός πήγε και μίλησε σε κάποιον άλλο (τον Πέτρο) και τον έφερε στον Ιησού. Το
θαυμαστό μ’ αυτή την ιστορία είναι ότι δεν σταματάει εδώ. Πρόσεξε το Ιωαν.α:44 «Τη επαύριον ηθέλησεν ο Ιησούς να εξέλθη εις
την Γαλιλαίαν και ευρίσκει τον Φίλιππον, και λέγει προς αυτόν, Ακολούθει μοι».
«Επαύριον» εννοεί την επόμενη μέρα μετά που ομολόγησε ο Αντρέας στον Πέτρο και
τον έφερε στο Χριστό. Αν προσέξουμε καλλίτερα το εδάφιο 44 θα δούμε ότι ο
Ιησούς «βρήκε» το Φίλιππο, που σημαίνει ότι τον έψαχνε και γι’ αυτό τον βρήκε.
Από που έμαθε για τον Φίλιππο ο Ιησούς; Μα βέβαια απ’ τον Πέτρο και τον Αντρέα
(εδ.45). Όμως η ιστορία δεν σταματά ούτε εδώ! Ας προσέξουμε το εδάφιο 46 «Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ, και λέγει
προς αυτόν, Εκείνον τον οποίον έγραψεν ο Μωυσής εν τω νόμω και οι προφήται,
ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ». Το κεφάλαιο τελειώνει
με τα λόγια του Ναθαναήλ «Σύ είσαι ο Υιός
του Θεού» (εδ.50). Σίγουρα μπορούμε ν’ αντιγράψουμε τον Κύριο σ’ αυτό το
θέμα γιατί αγαπούσε κι έσωζε τις ψυχές.
