Είναι σε όλους γνωστό, ότι τον τελευταίο καιρό, οι χριστιανοί για ασήμαντους λόγους αφήνουν την συνάθροιση της εκκλησίας κι έτσι όλο και πιο λίγοι χριστιανοί εκκλησιάζονται, «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν».
Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία και την αναγκαιότητα της ομαδικής λατρείας για τον χριστιανό, αυτό είναι πολύ αποθαρρυντικό. Όχι μόνο είναι απογοητευτικό, αλλά και πνευματικά επικίνδυνο για εκείνους που λένε ότι ανήκουν στον Χριστό, αλλά χάνουν τακτικά την συνάθροιση της εκκλησίας. Παρακάτω, θέλω να απαριθμήσω ορισμένους λόγους και να εξηγήσω γιατί το να χάνεις συναθροίσεις δεν είναι καθόλου καλή ιδέα.
Οι λόγοι αυτοί δεν αφορούν τους ανθρώπους που παρεμποδίζονται από την πρόνοια του Θεού. Πιστεύω ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες είναι σκόπιμο, ακόμη και απαραίτητο να χάσεις την συνάθροιση. Ασθένεια, σωματική αναπηρία, σε άλλη πόλη για να φροντίσεις τους ηλικιωμένους γονείς κάποιου, δουλειά με κυλιόμενες βάρδιες, είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
1. Θα χάσεις το βασικό σχέδιο του Θεού για την πνευματική σου ανάπτυξη.
Η κεντρική πτυχή της συνάθροισης είναι το κήρυγμα του λόγου του Θεού. Η διδασκαλία των Γραφών είναι το κύριο μέσο του Θεού για να αυξηθεί πνευματικά το παιδί Του. Όταν λοιπόν κάποιος χάνει τις συναθροίσεις της εκκλησίας, χάνει τον προκαθορισμένο τρόπο του Θεού για πνευματική ωριμότητα.
2. Δεν υπακούς τον Θεό.
Η συνάθροιση δεν είναι προαιρετική για τον χριστιανό, σύμφωνα με τη Βίβλο:
1. Θα χάσεις το βασικό σχέδιο του Θεού για την πνευματική σου ανάπτυξη.
Η κεντρική πτυχή της συνάθροισης είναι το κήρυγμα του λόγου του Θεού. Η διδασκαλία των Γραφών είναι το κύριο μέσο του Θεού για να αυξηθεί πνευματικά το παιδί Του. Όταν λοιπόν κάποιος χάνει τις συναθροίσεις της εκκλησίας, χάνει τον προκαθορισμένο τρόπο του Θεού για πνευματική ωριμότητα.
2. Δεν υπακούς τον Θεό.
Η συνάθροιση δεν είναι προαιρετική για τον χριστιανό, σύμφωνα με τη Βίβλο:
Εβρ.ι:24,25 και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.
Κάθε πιστός πρέπει να δεσμευτεί πάνω σ’ αυτό το θέμα: «με την βοήθεια του Θεού, θα παρακολουθώ τακτικά τις συναθροίσεις και τις δραστηριότητες της εκκλησίας μου».
Ο λαός του Θεού πρέπει να προσπαθεί να κρατά τις εντολές του Θεού. Μία από τις εντολές Του είναι η τακτική παρακολούθηση της εκκλησίας.
3. Με το να μην πηγαίνεις στην εκκλησία, είναι σαν να δηλώνεις σ’ αυτούς που ξέρουν τι είσαι, ότι δεν έχεις και σε τόσο μεγάλη υπόληψη τον Θεό σου και την εκκλησία σου.
Το που ξοδεύουμε το χρόνο μας, καθορίζει τις πραγματικές αξίες μας. Αν χάνεις την εκκλησία, προκειμένου να κοιμηθείς ή να πας σε κάποια εκδήλωση ή μια αθλητική δραστηριότητα, τι λέει αυτό για την αξία που δίνεις στον Θεό; Με το να αντικαθιστάς τις τακτικές προγραμματισμένες συναθροίσεις της εκκλησίας σου με κάποια άλλη δραστηριότητα, φανερώνει ότι ο Θεός δεν είναι πραγματικά άξιος της λατρείας σου, όπως είναι αυτή η άλλη δραστηριότητα. Δυστυχώς, αυτή είναι στάση και συμπεριφορά των απίστων, όχι του λαού του Θεού.
4. Δεν μπορείς να υπηρετήσεις κανέναν.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο για να πάρουν τις δικές τους πνευματικές ανάγκες. Άρα, εάν δεν έχουν οποιεσδήποτε πνευματικές ανάγκες εκείνη τη στιγμή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθήσουν την συνάθροιση. Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι είναι πολύ εγωκεντρική. Σαν Χριστιανοί, πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας υπηρετώντας, βοηθώντας και ενθαρρύνοντας τους άλλους.
3. Με το να μην πηγαίνεις στην εκκλησία, είναι σαν να δηλώνεις σ’ αυτούς που ξέρουν τι είσαι, ότι δεν έχεις και σε τόσο μεγάλη υπόληψη τον Θεό σου και την εκκλησία σου.
Το που ξοδεύουμε το χρόνο μας, καθορίζει τις πραγματικές αξίες μας. Αν χάνεις την εκκλησία, προκειμένου να κοιμηθείς ή να πας σε κάποια εκδήλωση ή μια αθλητική δραστηριότητα, τι λέει αυτό για την αξία που δίνεις στον Θεό; Με το να αντικαθιστάς τις τακτικές προγραμματισμένες συναθροίσεις της εκκλησίας σου με κάποια άλλη δραστηριότητα, φανερώνει ότι ο Θεός δεν είναι πραγματικά άξιος της λατρείας σου, όπως είναι αυτή η άλλη δραστηριότητα. Δυστυχώς, αυτή είναι στάση και συμπεριφορά των απίστων, όχι του λαού του Θεού.
4. Δεν μπορείς να υπηρετήσεις κανέναν.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο για να πάρουν τις δικές τους πνευματικές ανάγκες. Άρα, εάν δεν έχουν οποιεσδήποτε πνευματικές ανάγκες εκείνη τη στιγμή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθήσουν την συνάθροιση. Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι είναι πολύ εγωκεντρική. Σαν Χριστιανοί, πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας υπηρετώντας, βοηθώντας και ενθαρρύνοντας τους άλλους.
Με το να μην πηγαίνεις στην εκκλησία, σου στερεί την ευκαιρία να υπηρετήσεις κάποιον άλλο, εκτός από τον εαυτό σου. Αν λείπεις την Κυριακή το πρωί δεν μπορείς να πεις ένα λόγο παρηγοριάς και ενθάρρυνσης σε κάποιον που το χρειάζεται, δεν μπορείς να προσευχηθείς με έναν αδελφό που υποφέρει, δεν μπορείς να ενθαρρύνεις τα άλλα μέλη με τη φωνή σου την ώρα των ύμνων, απογοητεύεις τον ποιμένα σου με την απουσία σου, ενώ κηρύττει το κήρυγμα που δούλευε όλη την εβδομάδα. Αυτοί είναι μόνο μερικοί τρόποι που δεν μπορείς να υπηρετήσεις εάν απουσιάζεις από τις συναθροίσεις της εκκλησίας σου.
5. Χάνεις μια πρόγευση του ουρανού.
Ο Θεός μας δημιούργησε για να Τον λατρεύουμε. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που υπάρχεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία λυτρώθηκε και αυτό είναι που ο λαός του Θεού θα κάνει όταν βρεθεί στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού. Η Αποκ.κβ:3 δίνει μια εικόνα αυτού:
«Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν».
Η λατρεία, το κήρυγμα, η προσευχή και η κοινωνία του πρωινού της Κυριακής, είναι μια όαση δροσιάς που ο Κύριος παρέχει στους δικούς Του καθοδηγώντας τους και στηρίζοντάς τους μέχρι να βρεθούν στο αληθινό σπίτι τους στον ουρανό.
5. Χάνεις μια πρόγευση του ουρανού.
Ο Θεός μας δημιούργησε για να Τον λατρεύουμε. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που υπάρχεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία λυτρώθηκε και αυτό είναι που ο λαός του Θεού θα κάνει όταν βρεθεί στον ουρανό, στην παρουσία του Θεού. Η Αποκ.κβ:3 δίνει μια εικόνα αυτού:
«Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν».
Η λατρεία, το κήρυγμα, η προσευχή και η κοινωνία του πρωινού της Κυριακής, είναι μια όαση δροσιάς που ο Κύριος παρέχει στους δικούς Του καθοδηγώντας τους και στηρίζοντάς τους μέχρι να βρεθούν στο αληθινό σπίτι τους στον ουρανό.
