«Ότε όμως ήλθε το
πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός
και υπετάγη εις τον νόμον» (Γαλ.δ:4).
Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε την
ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη Βιβλική θέση σχετικά με τον Υιό του Θεού.
Η σημασία των λέξεων Ιησούς και Χριστός.
Πριν μπούμε στην
καρδιά του θέματος αυτού του κεφαλαίου, ας εξηγήσουμε σύντομα τη σημασία δύο
λέξεων, Ιησούς και Χριστός.
Ιησούς είναι ο Ελληνικός τύπος της Εβραϊκής λέξης
Γιεσούα, που προέρχεται από το Γιάχβε-ωσήα που σημαίνει, Αυτός είναι σωτήρας.
Είναι το όνομα, που ο Θεός διάλεξε για το γιο Του - το όνομα με το οποίο ο Θεός
φανέρωσε τον εαυτό Του στην Καινή Διαθήκη. Είναι το όνομα που κληρονομικά πήρε
ο Υιός (Εβρ.α:4).
Χριστός, είναι η αντίστοιχη Ελληνική λέξη της
Εβραϊκής Μεσσία που σημαίνει, ο κεχρισμένος. Ακριβολογώντας, «Χριστός» δεν
είναι όνομα, αλλά τίτλος. Ωστόσο, στις επιστολές, αλλά και στην καθημερινή
χρήση σήμερα, η λέξη Χριστός χρησιμοποιείται σαν άλλο ένα όνομα του Ιησού, αφού
ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Σε πολλές περιπτώσεις, Ιησούς και Χριστός είναι απλά
δύο ονόματα που χρησιμοποιούνται εναλλακτικά και αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο,
χωρίς να αντιφάσκει η σημασία τους.
Η διπλή φύση του Ιησού Χριστού.
Από τη Βίβλο,
βλέπουμε, ότι ο Ιησούς είχε καθαρά δύο φύσεις, κατά τέτοιο τρόπο, που ποτέ
άλλοτε κανένας άνθρωπος δεν είχε. Η μία φύση ήταν η ανθρώπινη ή σαρκική και η
άλλη η θεία ή πνευματική. Ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός. Το όνομα
Ιησούς, αναφέρεται στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού (του Πατέρα) που κατοίκησε στη
σάρκα του ανθρώπου Χριστού. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το όνομα Ιησούς για ν’
αναφερθούμε είτε στη μία απ’ τις δύο φύσεις Του, είτε και στις δύο μαζί. Για παράδειγμα,
όταν λέμε ότι ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό, εννοούμε ότι η ανθρώπινη φύση, η
σάρκα Του πέθανε στο σταυρό. Όταν λέμε ότι ο Ιησούς κατοικεί στην καρδιά μας,
εννοούμε ότι ο Θεός, που είναι Πνεύμα, είναι εκεί.
Παρακάτω, ακολουθεί
ένας συγκριτικός κατάλογος που θα δείξει τι εννοούμε όταν λέμε ότι ο Ιησούς
είχε δύο φύσεις ή διπλή φύση.
|
Σαν άνθρωπος ο Ιησούς:
|
Αλλά σαν ο Θεός:
|
|
1. Γεννήθηκε σαν
μωρό (Λουκ.β:7)
|
Υπήρχε πάντοτε
(Μιχ.ε:2 Ιωάν.α:1-2)
|
|
2. Αυξήθηκε
διανοητικά, φυσικά, πνευματικά, κοινωνικά (Λουκ.β:52)
|
Είναι πάντοτε ο
ίδιος (Εβρ.ιγ:8)
|
|
3. Πειράχτηκε απ’
το διάβολο (Λουκ.δ:2)
|
Εκβάλει δαιμόνια
(Ματθ.ιβ:28)
|
|
4. Πείνασε
(Ματθ.δ:2)
|
Είναι ο άρτος της
ζωής (Ιωάν.ς:35) και με θαύμα έθρεψε πλήθη (Μάρκ.ς:38-44, 52)
|
|
5. Δίψασε
(Ιωάν.ιθ:28)
|
Έδωσε ζωντανό νερό
(Ιωάν.δ:14)
|
|
6. Κουράστηκε
(Ιωάν.δ:6)
|
Αναπαύει τους κουρασμένους (Ματθ.ια:28)
|
|
7. Κοιμήθηκε στην
καταιγίδα Μάρκ.δ:38
|
Ησύχασε την
καταιγίδα (Μάρκ.δ:39-41)
|
|
8. Προσευχήθηκε
(Λουκ.κβ:41)
|
Απάντησε προσευχές
(Ιωάν.ιδ:14)
|
|
9. Μαστιγώθηκε και χτυπήθηκε (Ιωάν.ιθ:1-3)
|
Θεράπευσε τους
ασθενείς (Ματθ.η:16-17 Α’ Πέτρ.β:24)
|
|
10. Πέθανε
(Μάρκ.ιε:37)
|
Ανάστησε το σώμα Του απ’ τους νεκρούς
(Ιωάν.β:19-21 κ:9)
|
|
11. Έγινε θυσία
περί αμαρτίας (Εβρ.ι:10-12)
|
Συγχώρεσε αμαρτίες
(Μάρκ.β:5-7)
|
|
12. Δεν ήξερε τα
πάντα (Μάρκ.ιγ:32)
|
Γνώριζε τα πάντα (Ιωάν.κα:17)
|
|
13. Δεν είχε δύναμη
(Ιωάν.ε:30)
|
Είχε όλη την εξουσία (Ματθ.κη:18 Κολ.β:10)
|
|
14. Ήταν κατώτερος απ’ το Θεό (Ιωάν.ιδ:28)
|
Ήταν ίσος με το Θεό, ήταν ο Θεός (Ιωάν.ε:18)
|
|
15. Ήταν υπηρέτης
(Φιλιπ.β:7-8)
|
Ήταν Βασιλιάς
βασιλιάδων (Αποκ.ιθ:16)
|
Μπορούμε ν’
απαντήσουμε τις περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τη θεότητα, αν καταλάβουμε
σωστά τη διπλή φύση του Ιησού. Όταν διαβάζουμε κάτι για τον Ιησού, πρέπει ν’
αποφασίσουμε αν μιλάει γι’ Αυτόν σαν το Θεό ή σαν άνθρωπο. Ακόμα, κάθε φορά που
ο Ιησούς μιλάει στις Γραφές, πρέπει να ξέρουμε πώς μιλάει, σαν ο Θεός ή σαν
άνθρωπος. Όταν συναντάμε περιγραφή και των δύο φύσεων του Ιησού, δεν πρέπει να
σκεφτόμαστε δύο πρόσωπα στη θεότητα ή δύο θεούς, αλλά θα πρέπει να εννοούμε την
ανθρώπινη και τη θεϊκή φύση Του.
Καμιά φορά, είναι
εύκολο να μπερδευτούμε, όταν η Γραφή περιγράφει τον Κύριο σ’ αυτούς τους δύο
διαφορετικούς ρόλους Του, ιδιαίτερα όταν Τον δείχνει να ενεργεί σαν Θεός, αλλά
και σαν άνθρωπος στην ίδια ιστορία. Για παράδειγμα, μπορούσε να κοιμάται τη μια
στιγμή και την άλλη να ησυχάζει την τρικυμία. Τη μια στιγμή μπορούσε να μιλάει
σαν άνθρωπος και την άλλη στιγμή σαν ο Θεός. Εμείς όμως, πρέπει πάντα να
θυμόμαστε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός κι όχι απλά κάποιος χρισμένος άνθρωπος. Την
ίδια στιγμή όμως ήταν τέλειος άνθρωπος κι όχι κάποια φανέρωση ανθρώπου. Είχε
διπλή φύση κατά τέτοιο τρόπο που εμείς σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να
έχουμε.
