Το τέλος του Υιού.
Ο Γιος του Θεού δεν είχε
μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό
απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...».
Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν
εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις
αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». Αυτό το εδάφιο της
Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό»
ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας.
Μπορούμε όμως
εύκολα να το ερμηνεύσουμε, όταν καταλάβουμε ότι ο όρος «Υιός Θεού» αναφέρεται
σ’ ένα ιδιαίτερο ρόλο που πήρε προσωρινά ο Θεός για το σκοπό της απολύτρωσης.
Όταν οι λόγοι της ύπαρξης του Υιού παύσουν να υπάρχουν, ο Θεός (ο Ιησούς) θα
σταματήσει να ενεργεί με το ρόλο του Υιού, ο Υιός θα υποταχθεί στη μεγαλειότητα
του Θεού, ο οποίος θα επιστρέψει στον αρχικό ρόλο, του Πατέρα, του Δημιουργού
και Κυβερνήτη των πάντων. Το εδάφιο Εφεσ.ε:27 περιγράφει την ίδια ιδέα με
διαφορετικούς όρους: «διά να παραστήση αυτήν
(ο Χριστός) εις εαυτόν ένδοξον
εκκλησίαν....». Ο Ιησούς θα παραστήσει την εκκλησία στον εαυτό Του! Πώς
μπορεί να γίνει αυτό, στο φως της Α’ Κορ.ιε:24, όπου περιγράφει τον Υιό να
παραδίδει τη βασιλεία στον Πατέρα; Η απάντηση είναι απλή: ο Ιησούς σαν ο Υιός,
στην τελική του ενέργεια μ’ αυτή την ιδιότητα, θα παραστήσει την εκκλησία στον
εαυτό Του σαν ο Πατέρας πλέον.
Άλλη μία ένδειξη ότι
ο ρόλος του Υιού έχει τέλος, βρίσκεται στις Πράξ.β:34-35. Ο Πέτρος αναφέρει ένα
απόσπασμα του Δαβίδ στον Ψαλμ.ρι:1 «Είπεν
ο Κύριος (Γιάχβε) προς τον Κύριόν
μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου».
Ας προσέξουμε τη λέξη εωσού. Αυτό το
εδάφιο περιγράφει τη διπλή φύση του Ιησού, με το Πνεύμα του Θεού (τον Γιάχβε)
να μιλάει προφητικά στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, τον Κύριο (Αδών). Η
έκφραση «εκ δεξιών μου»
αντιπροσωπεύει τη δύναμη και την εξουσία του Θεού. «Θέτω τους εχθρούς υποπόδιον των ποδών» σημαίνει την κατά κράτος
νίκη του εχθρού, με τρόπο που ο καθένας μπορεί να δει. Εκείνο τον καιρό, οι
νικητές το έκαναν αυτό καμιά φορά κατά γράμμα, έβαζαν το πόδι τους πάνω στο
κεφάλι ή στο λαιμό του νικημένου (Ι.Ναυή ι:24). Έτσι λοιπόν η προφητεία στον
Ψαλμ.ρι είναι η εξής: Το Πνεύμα του Θεού θα δώσει όλη τη δύναμη και την εξουσία
στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, το Γιο του Θεού, εωσού
ο Γιος κατατροπώσει τελείως τους εχθρούς, την αμαρτία και το διάβολο. Ο Γιος
θα έχει όλη τη δύναμη εωσού κάμει
αυτό. Τι θα συμβεί στον Υιό μετά απ’ αυτό; Μήπως σημαίνει ότι ένα αιώνιο
πρόσωπο της τριάδας δεν θα κάθεται πια στα δεξιά του Θεού, ή θα χάσει όλη του
τη δύναμη; Όχι. Απλά σημαίνει ότι ο ρόλος του Γιου σαν κυβερνήτης παύει. Ο Θεός
θα χρησιμοποιήσει τη φανέρωση εν σαρκί να νικήσει το Σατανά κι έτσι να
εκπληρώσει το Γεν.γ:15 όπου είπε ότι το σπέρμα της γυναίκας θα συντρίψει το
κεφάλι του διαβόλου. Μετά απ’ αυτό, ο Θεός δεν χρειάζεται πια τον ανθρώπινο
ρόλο για να κυβερνήσει.
Αφού ο Σατανάς ριχτεί
στη λίμνη του πυρός και κάθε αμαρτία θα έχει κριθεί στην κρίση του λευκού
θρόνου (Αποκ.κ), δεν θα χρειάζεται πια ο Υιός να χρησιμοποιεί το θρόνο της
δύναμης. Ο Ιησούς Χριστός θα σταματήσει να ενεργεί σαν Γιος και θα είναι ο Θεός
για πάντα.
Μήπως αυτό σημαίνει
ότι ο Θεός δεν θα χρησιμοποιεί πια το αναστημένο και δοξασμένο σώμα του
Χριστού; Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το δοξασμένο σώμα
Του σε όλη την αιωνιότητα. Αυτό φαίνεται στην Αποκ.κβ:3-4 όπου περιγράφει το
Θεό με τη μορφή του Αρνίου, μετά την τελική κρίση και μετά τη δημιουργία του
νέου ουρανού και της νέας γης: «Και ουδέν
ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν
αυτή και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν. Και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον
αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών». Ο Ιησούς
είναι «ιερεύς εις τον αιώνα κατά την
τάξιν Μελχισεδέκ» (Εβρ.ζ:21), παρ’ όλα αυτά, δεν θα λειτουργεί σαν ιερέας μετά
την τελική κρίση. Το δοξασμένο ανθρώπινο σώμα του Κυρίου θα είναι αθάνατο, ακριβώς
όπως θα είναι και το δικό μας (Α’ Ιωάν.γ:2
Α’ Κορ.ιε:50-54). Αν και το ένδοξο σώμα του Χριστού θα συνεχίσει να
υπάρχει, όλοι οι λόγοι της ύπαρξης του Υιού δεν θα έχουν λόγο παραμονής και θα
χαθούν καθώς και κάθε ρόλος που έπαιξε ο Υιός θα σταματήσει. Ο Υιός θα
υποταχθεί ώστε ο Θεός να είναι τα πάντα εν πάσι. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα σταματήσει
ο ρόλος του Υιού.
