Ο Υιός του Θεού (2)

 

Η προΰπαρξη του Χριστού

 

Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν το όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν ότι ο Υιός του Θεού προϋπήρχε μαζί με τον Πατέρα. Διδάσκουν, λοιπόν, ότι αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στον Υιό. Αυτό το κεφάλαιο, όμως, μιλάει για τη σοφία και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν ο Υιός του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην Α’Κορ.α:30 ότι ο Χριστός «εγεννήθη εις ημάς σοφία», αλλά λέει «από Θεού», απ' τη θεότητα, όχι απ’ την ανθρώπινη φύση Του.

Ο Υιός του Θεού (1)

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»;

Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ

Ο Ιησούς, δεν αποκαλείται έτσι, απλά, σαν ο Υιός του Θεού. Είναι ένα Γραφικό γεγονός που διακήρυξε ο άγγελος Γαβριήλ (Λουκ.α:35). Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί τον όρο «θεός υιός» ούτε μια φορά. Δεν είναι σωστός όρος, γιατί ο Υιός του Θεού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Υιός είναι η σάρκα ή ο άνθρωπος. Ο πατέρας είναι το αιώνιο πνεύμα που κατοίκησε μέσα στον Γιο. Ο όρος «θεός υιός», αναφέρεται στην σάρκα σαν να είναι θεός. Έτσι, έχουν ένα θεό που γεννήθηκε, θεό που έπαθε και θεό που πέθανε. Σίγουρα δεν συμφωνούμε μ’ αυτό.

Για να διατηρήσουν την Τριαδική έννοια του Θεού, διδάσκουν ότι ο Ιησούς δεν ήξερε κάποια πράγματα σαν θεός (Μάρκ.ιγ:32), όμως η Βίβλος λέει ότι «εξεύρει τα πάντα» (Ιωάν.κα:17). Η Τριαδική φιλοσοφία έχει τον Ιησού σαν θεό που λέει: «ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωάν.ιδ:28), αλλά στο Ιωάν.ε:18 ίσον με τον Θεόν έκαμνε εαυτόν.

Ο Υιός του Θεού.

Ματθ.κζ:54 Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού φυλάττοντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα, εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες· Αληθώς Θεού Υιός ήτο ούτος.

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»; Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (8)

Ο σκοπός του Υιού.

Αφού ο ρόλος του Γιου του Θεού είναι προσωρινός και όχι αιώνιος, γιατί ο Θεός διάλεξε να φανερώσει τον εαυτό Του δια του Υιού; Γιατί γέννησε τον Υιό;

Ο πρωταρχικός σκοπός του Υιού ήταν να γίνει ο σωτήρας μας. Το έργο της σωτηρίας απαιτούσε πολλούς ρόλους που μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να εκπληρώσει κι αυτοί ήταν της θυσίας, της εξιλέωσης, της αντικατάστασης, του στενού συγγενή, της συμφιλίωσης (συνδιαλλαγής), του μεσίτη, του παράκλητου, του αρχιερέα, του δεύτερου Αδάμ, του παραδείγματος. Αυτοί οι όροι συμπίπτουν σε πολλές περιπτώσεις, αλλά ο καθένας αντιπροσωπεύει μια σπουδαία όψη του έργου της σωτηρίας, που σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, μπορούσε να γίνει μόνο από άνθρωπο.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (7)

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». Αυτό το εδάφιο της Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό» ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (5)

Ο Υιός, σύμφωνα με τη Βιβλική ορολογία.

Θα εξετάσουμε τη διπλή φύση του Ιησού, στο πλαίσιο της Βιβλικής ορολογίας. Ο όρος Πατέρας, αναφέρεται στον ίδιο το Θεό - στο πλήρωμα της θεότητας. Όταν μιλάμε για το αιώνιο Πνεύμα του Θεού, εννοούμε το Θεό, τον Πατέρα. Ο όρος Θεός Πατέρας είναι απόλυτα αποδεκτός γιατί είναι Βιβλικός (Τίτ.α:4).

Ωστόσο, η Γραφή δεν χρησιμοποιεί ούτε μία φορά τον όρο «Θεός Υιός». Δεν είναι σωστός όρος γιατί το «Υιός Θεού» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Ιησού. Η Βίβλος ορίζει σαν Υιό Θεού το παιδί που γεννήθηκε από τη Μαριάμ κι όχι το αιώνιο Πνεύμα του Θεού (Λουκ.α:35). Ο όρος Υιός Θεού μπορεί ν’ αναφέρεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, ή στο ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (1)

«Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον» (Γαλ.δ:4).

           

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξετάσουμε την ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη Βιβλική θέση σχετικά με τον Υιό του Θεού.

Η σημασία των λέξεων Ιησούς και Χριστός.

Πριν μπούμε στην καρδιά του θέματος αυτού του κεφαλαίου, ας εξηγήσουμε σύντομα τη σημασία δύο λέξεων, Ιησούς και Χριστός.

Ιησούς είναι ο Ελληνικός τύπος της Εβραϊκής λέξης Γιεσούα, που προέρχεται από το Γιάχβε-ωσήα που σημαίνει, Αυτός είναι σωτήρας. Είναι το όνομα, που ο Θεός διάλεξε για το γιο Του - το όνομα με το οποίο ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό Του στην Καινή Διαθήκη. Είναι το όνομα που κληρονομικά πήρε ο Υιός (Εβρ.α:4).

Ο Υιός

Κολ.α:19 διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα

Ιωάν.γ:35 Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα έδωκεν εις την χείρα αυτού.

Φιλ.β:9-11 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.

ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ

Ο Ιησούς, δεν αποκαλείται έτσι, απλά, σαν ο Υιός του Θεού. Είναι ένα Γραφικό γεγονός που διακήρυξε ο άγγελος Γαβριήλ (Λουκ.α:35). Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί τον όρο «θεός υιός» ούτε μια φορά. Δεν είναι σωστός όρος, γιατί ο Υιός του Θεού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Υιός είναι η σάρκα ή ο άνθρωπος. Ο Πατέρας είναι το αιώνιο πνεύμα που κατοίκησε μέσα στον Γιο. Ο όρος «θεός υιός», αναφέρεται στη σάρκα σαν να είναι θεός. Έτσι, έχουν ένα θεό που γεννήθηκε, θεό που έπαθε και θεό που πέθανε. Σίγουρα δεν συμφωνούμε μ’ αυτό.

Υιοί Κυρίου του Θεού σας

Δευτ.ιδ:1-2 Σεις είσθε υιοί Κυρίου του Θεού σας· δεν θέλετε κάμει εις το σώμα σας εντομάς, ουδέ θέλετε κάμει φαλάκρωμα αναμέσον των οφθαλμών σας, διά νεκρόν. Διότι λαός άγιος είσαι εις Κύριον τον Θεόν σου· και σε εξέλεξεν ο Κύριος διά να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντα τα έθνη τα επί της γης.

Αυτή είναι η βάση των προνομίων αλλά και των ευθυνών του λαού Ισραήλ.

Πρέπει ν’ αρχίσει ένας συγγενικός δεσμός, πριν μπορέσει κανείς να καταλάβει ή να εκπληρώσει τα καθήκοντά του (πατέρας, μητέρα).

Το ίδιο ισχύει με τον Θεό. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα αισθήματα ή τα καθήκοντα ενός παιδιού του Θεού, μέχρι να βρεθούμε σ’ αυτή τη θέση.

Ο Υιός του Θεού.

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»; Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

Η διπλή φύση του Ιησού Χριστού.

Από τη Βίβλο, βλέπουμε, ότι ο Ιησούς είχε καθαρά δύο φύσεις, κατά τέτοιο τρόπο, που ποτέ άλλοτε κανένας άνθρωπος δεν είχε.

Η μία φύση ήταν η ανθρώπινη ή σαρκική και η άλλη η θεία ή πνευματική. Ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός. Το όνομα Ιησούς, αναφέρεται στο αιώνιο Πνεύμα του Θεού (του Πατέρα) που κατοίκησε στη σάρκα του ανθρώπου Χριστού.