“Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι
τα ιερά, εκ του ιερού τρώγουσιν; οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον, μετά
του θυσιαστηρίου λαμβάνουσιν μερίδιον;
Ούτω και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του
ευαγγελίου! (Α’
Κορ.θ:13-14).
Aυτά τα εδάφια παρουσιάζουν το πιο
δυνατό στοιχείο που έχουμε για τον δεκατισμό στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης.
Το εδάφιο 13 είναι μια άμεση αναφορά
στο σύστημα δεκατισμού σύμφωνα με το Νόμο. Εκείνοι που εργαζόταν με τα ιερά
πράγματα και υπηρετούσαν στο θυσιαστήριο, οι ιερείς και οι Λευίτες, αντλούσαν
τα προς το ζην τους από τα δέκατα και τις θυσιαστήριες προσφορές του λαού
Ισραήλ (Λευτ.ς:16,26, ζ:6 Αριθ.ε:9-10,
Δευτ.ι:9, ιη:1-18).
Ο
Παύλος μιλούσε στον ενεστώτα - εργάζονται, ζουν, λαμβάνουσιν μερίδιο - για να
καταλάβουμε ότι το σύστημα δεκατισμού που δόθηκε στους Λευίτες ήταν σε ισχύ
όταν εκείνος έγραφε αυτές τις γραμμές. Η πρώτη επιστολή στους Κορίνθιους
γράφτηκε περίπου το 54 μ.Χ. Ο Ναός και το Λευιτικό σύστημα δεν καταστράφηκαν
μέχρι το 70 μ.Χ. έτσι οι αναγνώστες αυτής της επιστολής θα μπορούσαν εύκολα να
καταλάβουν αυτό που ήθελε ο Παύλος να τους διδάξει. Επιπλέον, οι ιερείς στους
ειδωλολατρικούς ναούς της Κορίνθου συντηρούνταν από τους ναούς στους οποίους
υπηρετούσαν.
“Ούτω”
στο εδάφιο 14 σημαίνει “με τον ίδιο
τρόπο”, δηλαδή, με τον ίδιο τρόπο που οι Λευίτες και οι ιερείς συντηρούνταν από
τα δέκατα και τις εισφορές του λαού Ισραήλ, οι εργάτες της εκκλησίας θα
συντηρούνταν από τα δέκατα του νέου Ισραήλ του Θεού, την εκκλησία του Κυρίου (Γαλ.ζ:16). Ο Παύλος χρησιμοποιούσε το
δέκατο της Παλαιάς Διαθήκης σαν το πρότυπο για την συντήρηση της διακονίας
σύμφωνα με τη Νέα Διαθήκη.
Το
δέκατο είναι το δίκαιο μέτρο που καθιέρωσε ο Θεός για την υποστήριξη της
διακονίας κάτω από το Νόμο και κάτω από τη χάρη. Ο Ιησούς δήλωσε ότι ο εργάτης
είναι άξιος του μισθού του (Ματθ.ι:10,
Λουκ.ι:7). Οι εργάτες του Κυρίου είναι άξιοι να αμείβονται σαν οποιοδήποτε
άλλο πρόσωπο που αφιερώνεται στην εργασία του, και ο Παύλος έδειξε ότι το
δέκατο είναι μια δίκαιη ανταμοιβή.
