ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Αυτό το κεφάλαιο ασχολείται με αναφορές που
κατά κύριο λόγο βρίσκονται στα ευαγγέλια και τις οποίες κάποιοι χρησιμοποιούν
για να διδάξουν περισσότερα του ενός πρόσωπα στη θεότητα.
Αν και τα εδάφια από τις Πράξεις μέχρι την
Αποκάλυψη θα τα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, σ’ αυτό το κεφάλαιο θα
εξηγήσουμε μερικά απ’ αυτά, καθώς έχουν σχέση με τις ερωτήσεις που δημιουργούνται
στα ευαγγέλια. Θα εναρμονίσουμε όλα αυτά τα εδάφια με τον υπόλοιπο λόγο του
Θεού που διδάσκει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Είναι ενδιαφέρον, ότι όλα αυτά τα
εδάφια, όταν τα καταλάβουμε σωστά, απλά φανερώνουν αυτή την αλήθεια!
Τέσσερα βασικά βοηθήματα για να καταλάβουμε
Απ’ την αρχή αυτής της συζήτησης, ας δώσουμε
προσοχή σ’ αυτά τα τέσσερα σημεία. Αν τα κατανοήσουμε σωστά, τα περισσότερα
φαινομενικά δύσκολα εδάφια της Γραφής, θα γίνουν εύκολα κατανοητά.
1) Όταν βλέπουμε να χρησιμοποιείται πληθυντικός
αριθμός (ιδιαίτερα δυαδικός), για τον Ιησού, πρέπει να σκεφτόμαστε την ανθρώπινη
και θεία φύση Του. Υπάρχει μια πραγματική δυαδικότητα, αλλά αυτή είναι διάκριση
ανάμεσα στο Πνεύμα και τη σάρκα, δεν αναφέρεται σε πρόσωπα μέσα στη θεότητα.
2) Όταν διαβάζουμε ένα
εδάφιο σχετικά με τον Ιησού και δυσκολευόμαστε, πρέπει να αναρωτηθούμε αν Τον
περιγράφει σαν το Θεό, σαν άνθρωπο ή και τα δύο. Το ίδιο ισχύει, όταν μιλάει ο
Ιησούς. Μιλάει τώρα σαν άνθρωπος ή σαν ο Θεός; Μη ξεχνάμε ότι ο Ιησούς είχε
διπλή φύση, κατά τέτοιο τρόπο, που κανείς άλλος ποτέ δεν είχε.
3) Όταν συναντάμε
πληθυντικό αριθμό σχετικά με το Θεό, πρέπει να το παίρνουμε σαν πλειονότητα
ρόλων ή σχέσεων με το ανθρώπινο γένος κι όχι σαν πλειονότητα προσώπων.
4) Πρέπει να θυμόμαστε
ότι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης δεν είχαν ιδέα για το δόγμα της τριάδας.
Αυτό δημιουργήθηκε πολύ αργότερα από τότε που έγραψαν τα βιβλία της Γραφής.
Βγήκαν από ένα Εβραϊκό, αυστηρά μονοθεϊστικό, περιβάλλον και η γνώση για τον
ένα Θεό δεν ήταν κάτι καινούριο γι’ αυτούς. Μερικά εδάφια μπορεί να φαίνονται
«τριαδικά», στην αρχή, γιατί οι τριαδικοί δια μέσου των αιώνων τα
χρησιμοποίησαν μεταφράζοντάς τα λάθος για να στηρίξουν το δόγμα τους. Ωστόσο,
για την πρώτη εκκλησία, που δεν είχε καμιά σχέση με το μελλοντικό δόγμα της
τριάδας, αυτά τα ίδια εδάφια ήταν πολύ φυσιολογικά, απλά και εύκολα κατανοητά
σε σχέση με τη γνώση που είχαν για τη φανέρωση του Παντοδύναμου Θεού στο
πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτούς δεν υπήρχε πρόβλημα αντίφασης ανάμεσα
στον αυστηρό μονοθεϊσμό και τη θεότητα του Ιησού.
Μ’ αυτά τα τέσσερα σημεία κατά νου, ας
προχωρήσουμε σε συγκεκριμένα εδάφια της Γραφής.
Η βάπτιση του Ιησού
«Και
βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν
οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον
επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο
αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην» (Ματθ.γ:16-17).
Σύμφωνα μ’ αυτό το εδάφιο, ο Γιος του Θεού
βαπτίστηκε, το Πνεύμα κατέβηκε σαν περιστέρι και μια φωνή ακούστηκε απ’ τον
ουρανό. Απ’ το Λουκ.γ:22 παίρνουμε την πληροφορία ότι «και κατέβη το Πνεύμα το Άγιον εν σωματική μορφή, ως περιστερά, επ’ αυτόν».
Για να καταλάβουμε σωστά αυτή τη σκηνή,
πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. Ο Ιησούς είναι ο Θεός και
ήταν ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί όσο ήταν στη γη. Δεν μπορούσε να θυσιάσει
την πανταχού παρουσία Του - και δεν το έκανε - όσο ήταν στη γη, γιατί είναι μία
απ’ τις βασικές ιδιότητες του Θεού κι ο Θεός δεν αλλάζει. Βέβαια, σαν άνθρωπος
ο Ιησούς, δεν ήταν πανταχού παρών, αλλά σαν ο Θεός ήταν. Επιπλέον, αν και η
πληρότητα του χαρακτήρα του Θεού κατοικούσε μέσα στον άνθρωπο Ιησού, ο Θεός δεν
μπορούσε να είναι τόσο περιορισμένος. Έτσι, ο Ιησούς μπορούσε να είναι κάθε
στιγμή όπου ήταν δύο ή τρεις μαθητές μαζεμένοι στο όνομά Του (Ματθ.ιη:20).
Έχοντας κατά νου την πανταχού παρουσία του
Θεού, μπορούμε να καταλάβουμε τη βάπτιση του Ιησού πολύ εύκολα. Δεν ήταν
καθόλου δύσκολο για το Πνεύμα του Ιησού να μιλήσει απ’ τον ουρανό και να στείλει
μια φανέρωση του Πνεύματός Του σαν περιστέρι, τη στιγμή που το ανθρώπινο σώμα
Του βρισκόταν μέσα στον Ιορδάνη ποταμό. Η φωνή και το περιστέρι δεν αντιπροσωπεύουν
ξεχωριστά πρόσωπα, όπως και η φωνή του Θεού απ’ το Σινά δεν σημαίνει ότι το
όρος αυτό είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο στη θεότητα.
Αφού η φωνή και το περιστέρι ήταν συμβολικές
φανερώσεις του ένα, πανταχού παρόντα Θεού, μπορεί να αναρωτηθούμε, τι
αντιπροσωπεύουν; Για ποιο λόγο συνέβησαν; Πρώτα, πρέπει να δούμε ποιος ήταν ο
σκοπός του βαπτίσματος του Ιησού. Σίγουρα δεν βαπτίστηκε «εις άφεσιν αμαρτιών» όπως εμείς, γιατί Αυτός ήταν αναμάρτητος (Α’
Πέτρ.β:22). Στην πραγματικότητα, η Βίβλος λέει ότι βαπτίστηκε για να εκπληρώσει πάσαν δικαιοσύνην (Ματ.γ:15).
Είναι το παράδειγμά μας και βαπτίστηκε για να μας αφήσει παράδειγμα ν’
ακολουθούμε (Α’ Πέτρ.β:21).
Επιπλέον, η βάπτιση του Ιησού, ήταν ο τρόπος
ή το μέσον για να φανερωθεί ή για να γίνει γνωστός στον Ισραήλ (Ιωάν.α:26-27,
31). Με άλλα λόγια, ο Ιησούς χρησιμοποίησε το βάπτισμα σαν σημείο εκκίνησης της
διακονίας Του. Ήταν μια δημόσια διακήρυξη του ποιος ήταν και τι ήρθε να κάνει.
Για παράδειγμα, στη βάπτιση του Χριστού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έμαθε ποιος ήταν
ο Ιησούς. Μέχρι τη στιγμή της βάπτισης, δεν ήξερε αν πραγματικά ο Ιησούς είναι
ο Μεσσίας, αλλά μετά, μπορούσε να διακηρύξει στον κόσμο ότι ο Ιησούς ήταν ο
Γιος του Θεού και ο Αμνός του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου
(Ιωάν.α:29-34).
Αφού εδραιώσαμε τους λόγους της βάπτισης του
Ιησού, ας δούμε τώρα πώς το περιστέρι και η φωνή προήγαγαν αυτούς τους λόγους.
Το Ιωάν.α:32-34 μας λέει καθαρά ότι το
περιστέρι ήταν ένα σημείο για τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Αφού ο Ιωάννης θα ήταν ο
πρόδρομος του Γιάχβε (Ησ.μ:3), έπρεπε να ξέρει ότι ο Ιησούς ήταν στην
πραγματικότητα ο Γιάχβε που φανερώθηκε εν σαρκί. Ο Θεός είχε πει στον Ιωάννη
ότι Αυτός που θα βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο, θα αναγνωριζόταν από το Πνεύμα που θα
έμενε πάνω Του. Φυσικά, ο Ιωάννης δεν μπορούσε να δει το Πνεύμα του Θεού να
χρίει τον Ιησού, έτσι ο Θεός διάλεξε ένα περιστέρι σαν ορατό σημείο του
Πνεύματός Του. Το περιστέρι λοιπόν ήταν ένα ιδιαίτερο σημάδι για τον Ιωάννη,
για να καταλάβει ότι ο Ιησούς ήταν ο Γιάχβε και ο Μεσσίας.
Το περιστέρι ακόμα ήταν ένας τύπος του
χρίσματος, που δήλωνε το ξεκίνημα της διακονίας του Χριστού. Στην Παλιά
Διαθήκη, οι προφήτες, οι ιερείς και οι βασιλιάδες χριόταν με λάδι σαν σημείο
ότι ο Θεός τους είχε διαλέξει (Εξ.κη:41 & Α’ Βασ.ιθ:16). Ιδιαίτερα οι
ιερείς πλένονταν με νερό και χριόταν με λάδι (Εξ.κθ:4,7). Το λάδι συμβόλιζε το
Πνεύμα του Θεού. Η Παλαιά Διαθήκη προείπε ότι ο Ιησούς θα χριόταν κατά τον ίδιο
τρόπο (Ψαλμ.β:2 με:7 Ησ.ξα:1). Στην πραγματικότητα, η Εβραϊκή λέξη
Μεσσία, Ελληνικά Χριστός, σημαίνει «ο κεχρισμένος». Ο Ιησούς ήρθε για να εκπληρώσει
το ρόλο του προφήτη, του ιερέα και του βασιλιά (Πράξ.γ:20-23 Εβρ.γ:1
Αποκ.α:5). Ακόμα ήρθε για να εκπληρώσει το Νόμο (Ματθ.ε:17-18), και για
να κρατήσει το δικό Του Νόμο έπρεπε να είναι χρισμένος σαν προφήτης, ιερέας και
βασιλιάς.
Η φωνή ήρθε απ’ τον ουρανό για τους ανθρώπους
που ήταν εκεί. Στον Ιωάν.ιβ:28-30 αναφέρει μια παρόμοια περίπτωση κατά την
οποία μια φωνή ήρθε απ’ τον ουρανό κι επιβεβαίωσε τη θεότητα του Ιησού στους
ανθρώπους. Ο Ιησούς είπε ότι αυτή η φωνή δεν ήταν γι’ Αυτόν, αλλά για τους
ανθρώπους. Με τη φωνή ο Θεός θέλησε να συστήσει και τυπικά τον Ιησού στον
Ισραήλ σαν το Γιο του Θεού. Πολλοί άνθρωποι ήταν παρόντες στη βάπτιση του Ιησού
και πολλοί βαπτίστηκαν (Λουκ.γ:21), έτσι το Πνεύμα του Θεού ξεχώρισε τον
άνθρωπο Ιησού και τον έκανε γνωστό σε όλους σαν το Γιο του Θεού μ’ αυτή την
υπερφυσική φωνή απ’ τον ουρανό. Αυτό ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και πειστικό
από το να έκανε αυτή την ανακοίνωση ο Ιησούς σαν άνθρωπος. Στην πραγματικότητα,
φαίνεται ότι αυτή η υπερφυσική φανέρωση συμπλήρωσε αποτελεσματικά το σκοπό του
βαπτίσματος του Ιησού.
Η βάπτιση του Ιησού δεν μας διδάσκει ότι ο
Θεός έχει τρία πρόσωπα, αλλά μας αποκαλύπτει την πανταχού παρουσία του Θεού και
την ανθρώπινη φύση του Γιου Του. Όταν ο Θεός μιλάει σε τέσσερις διαφορετικούς
ανθρώπους, σε τέσσερις διαφορετικές ηπείρους, την ίδια στιγμή, ποτέ δεν σκεφτόμαστε
τέσσερα πρόσωπα του Θεού, αλλά την πανταχού παρουσία Του. Ο Θεός δεν σκόπευε
στη βάπτιση να δώσει στους μονοθεϊστές Εβραίους θεατές μια ριζοσπαστική νέα
αποκάλυψη σχετικά με την πλειονότητα των προσώπων στη θεότητα, αλλά ούτε έχουμε
καμία ένδειξη ότι οι Εβραίοι το ερμήνευσαν κάπως έτσι. Ακόμα, πολλοί σύγχρονοι
σχολιαστές δεν βλέπουν τη βάπτιση του Χριστού σαν ένδειξη τριαδικότητας του
Θεού, αλλά σαν μια αναφορά στο «επίσημο χρίσμα του Ιησού σαν Μεσσίας».
