Ο Υιός και η Δημιουργία.
Στην Εβρ.α:2
διαβάζουμε ότι ο Θεός έκανε τους αιώνες δια του Υιού. Το ίδιο, στην Κολ.α:13-17
λέει ότι «δι’ αυτού (του Χριστού)
[κείμ. εν αυτώ] εκτίσθησαν τα πάντα». Τι σημαίνει ότι η Δημιουργία έγινε «δια του
Υιού», αφού ο Υιός δεν είχε ουσιαστική προΰπαρξη πριν τη γέννησή του;
Φυσικά, ο Ιησούς σαν
ο Θεός προϋπήρχε πριν τη γέννηση του ανθρώπου Χριστού, εφόσον η θεότητα του
Ιησού είναι αυτή του Πατέρα. Αναγνωρίζουμε ότι ο Ιησούς σαν ο Θεός είναι ο
Δημιουργός. Αυτά τα εδάφια περιγράφουν σαν Δημιουργό το αιώνιο Πνεύμα που ήταν
μέσα στον Υιό, τη θεότητα που αργότερα εφανερώθη εν σαρκί. Η ανθρώπινη φύση του
Ιησού δεν μπορούσε να δημιουργήσει, αλλά ο Θεός που φανερώθηκε δια Ιησού
Χριστού δημιούργησε τον κόσμο. Η Εβρ.α:10 καθαρά λέει ότι ο Ιησούς σαν Κύριος
ήταν ο Δημιουργός.
Βέβαια, όλα αυτά τα
εδάφια έχουν μια πιο βαθιά έννοια, που θα μπορούσαμε να την εκφράσουμε έτσι: Αν
και ο Υιός δεν υπήρχε τον καιρό της Δημιουργίας, εκτός σαν Λόγος μέσα στον
Πατέρα, ο Θεός χρησιμοποίησε την πρόγνωσή Του για τον Υιό, όταν δημιούργησε τον
κόσμο. Ξέρουμε ότι «οι αιώνες εκτίσθησαν
με τον λόγον του Θεού» (Εβρ.ια:3). Δημιούργησε τον κόσμο, με τη γνώση της
μελλοντικής γέννησης του ανθρώπου Ιησού Χριστού και της απολύτρωσης δια του
θανάτου Του στο σταυρό. Αυτό σημαίνει ότι στήριξε όλη τη δημιουργία στο
μελλοντικό ερχομό του Χριστού (Εφεσ.α:9-10). Στην Ρωμ.ε:14 διαβάζουμε ότι ο
Αδάμ ήταν «τύπος του μέλλοντος», δηλαδή
του Χριστού. Όταν δηλαδή ο Θεός δημιουργούσε τον Αδάμ, είχε στο νου Του το
Χριστό.
Ξέρουμε ότι ο Θεός
δεν ζει μέσα στο χρόνο, ούτε περιορίζεται απ’ το χρόνο όπως εμείς. Γνωρίζει με
βεβαιότητα το μέλλον ώστε μπορεί να προκαθορίζει ένα σχέδιο με σιγουριά. Έτσι,
μπορεί να ενεργεί σ’ ένα μελλοντικό γεγονός, επειδή ξέρει ότι θα συμβεί. Βλέπει
και αντιμετωπίζει πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν (Ρωμ.δ:17). Έτσι
εξηγείται πώς το Αρνίο ήταν σφαγμένο πριν τη δημιουργία του κόσμου (Αποκ.ιγ:8)
και πώς ο άνθρωπος Ιησούς μπορούσε να προσευχηθεί: «Και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου, με την δόξαν την οποίαν
είχον παρά σοι πρίν γείνη ο κόσμος» (Ιωάν.ιζ:5). Αν και ο Θεός δημιούργησε
τον άνθρωπο με σκοπό να έχει κοινωνία αγάπης μαζί του και ο άνθρωπος μέσα στην
ελευθερία του ν’ αγαπήσει και να λατρεύσει το Θεό (Ησ.μγ:7 Αποκ.δ:11), η αμαρτία του Αδάμ θα μπορούσε να
είχε ανατρέψει αυτά τα σχέδια, αν ο Θεός δεν είχε σχεδιάσει την αποκατάσταση
του ανθρώπου δια του Υιού. Ο Θεός προείδε την πτώση του ανθρώπου, παρόλα αυτά
όμως δημιούργησε τον άνθρωπο γιατί είχε προγνωρίσει τον άνθρωπο Ιησού Χριστό,
τον Υιό, και το μελλοντικό σχέδιο της απολύτρωσης (Ρωμ.η:29-32). Το σχέδιο του
Υιού ήταν στο νου του Θεού κατά τη δημιουργία, κι ήταν απαραίτητο, γιατί
διαφορετικά δεν υπήρχε λόγος να γίνει οτιδήποτε. Να, πώς δημιούργησε τον κόσμο
δια του Υιού!
Καταλαβαίνουμε, ότι
τα εδάφια της Γραφής που αναφέρουν δημιουργία
δια του Υιού δεν εννοούν ότι ο Υιός υπήρχε στην πραγματικότητα, κατά τη
διάρκεια της δημιουργίας, σαν χωριστό πρόσωπο απ’ τον Πατέρα. Η Παλαιά Διαθήκη
διακηρύττει ότι ένας μας δημιούργησε, κι Αυτός είναι ο Γιάχβε, ο Πατέρας: «Δεν είναι είς ο πατήρ πάντων ημών; δεν
έπλασεν ημάς είς Θεός;» (Μαλαχ.β:10). «Ούτω
λέγει ο Κύριος, όστις σε ελύτρωσε, και σε έπλασεν εκ κοιλίας Εγώ είμαι ο Κύριος
(Γιάχβε), ο ποιήσας τα πάντα ο μόνος
εκτείνας τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ’ εμαυτού» (Ησ.μδ:24).
Ο Ιησούς δεν
σταυρώθηκε κατά φυσικό τρόπο πριν τη δημιουργία, ο Υιός δεν γεννήθηκε πριν τη
δημιουργία, ο άνθρωπος Ιησούς δεν υπήρχε για να έχει δόξα πριν τη δημιουργία.
(Σημ. Ο Ιησούς μιλάει σαν άνθρωπος στο Ιωάν.ιζ:5, γιατί εξ’ ορισμού ο Θεός δεν
προσεύχεται, ούτε χρειάζεται να προσευχηθεί). Πώς μπορεί η Βίβλος να γράφει ότι
όλα αυτά συνέβησαν πριν τη δημιουργία; Όλα αυτά συνέβησαν στο νου του Θεού, σαν
προκαθορισμένο μελλοντικό σχέδιο. Προφανώς, τα εδάφια της Γραφής που λένε ότι ο
Θεός δημιούργησε τον κόσμο δια του Υιού, εννοούν ότι ο Θεός χρησιμοποίησε ή
επωφελήθηκε απ’ το μελλοντικό σχέδιό Του, της γέννησης του Υιού, όταν
δημιούργησε τον κόσμο. Βεβαίως, αυτό το σχέδιο υπήρχε μέσα στο Θεό πριν και
κατά τη διάρκεια της δημιουργίας. (Για περισσότερα πάνω σ’ αυτό το θέμα, δες
τις παρατηρήσεις πάνω στο εδάφιο Γεν.α:26 στο κεφάλαιο 7).
