Ο Υιός του ανθρώπου.
Ο όρος «Υιός του
ανθρώπου» τραβά την προσοχή πρωταρχικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού,
υπαινισσόμενος ότι ανήκει στο ανθρώπινο γένος. Η Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί
αυτή τη φράση πολλές φορές προκειμένου ν’ αναφερθεί στην ανθρωπότητα. Για
παράδειγμα, τα παρακάτω εδάφια της Γραφής τη χρησιμοποιούν με την έννοια του
ανθρώπινου γένους γενικά ή για να χαρακτηρίσουν κάποιον χωρίς ιδιαίτερη
ταυτότητα: Ψαλμ.η:4 ρμς:3 Ησ.να:12
Ιερ.μθ:18 (ο Ψαλμός η:4 έχει μια βαθύτερη έννοια που αναφέρεται
προφητικά στο Μεσσία, όπως βλέπουμε στην προς Εβρ.β:6-7). Ο όρος «Υιός του
ανθρώπου» αναφέρεται επίσης πολλές φορές σε κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο,
ιδιαίτερα στον Ιεζεκιήλ όπου προσδιορίζει τον προφήτη (Ιεζ.β:1, 3, 6, 8 Δαν.η:17). Σε μερικά εδάφια της Γραφής,
εννοεί ένα άνθρωπο στον οποίο ο Θεός έχει δώσει ανώτατη εξουσία και δύναμη
(Ψαλμ.π:17 Δαν.ζ:13).
Ο Ιησούς
χρησιμοποίησε πολλές φορές τον όρο «Υιός του ανθρώπου» για τον εαυτό Του. Στις
περισσότερες περιπτώσεις σαν συνώνυμο του «Εγώ», ή σαν τίτλο που δίνει έμφαση
στην ανθρώπινη φύση Του. Σε μερικές περιπτώσεις, δεν εννοεί μόνο το γεγονός της
ανθρώπινης φύσης, αλλά τη δύναμη και την εξουσία που δόθηκε στον Υιό απ’ το
αιώνιο Πνεύμα του Θεού (Ματθ.κδ:30 κε:31).
Με λίγα λόγια, ο Ιησούς υιοθέτησε αυτό τον τίτλο με τις έννοιες της δύναμης και
της εξουσίας και τον χρησιμοποιούσε σε κάθε περίπτωση. Ο τίτλος αυτός
εξυπηρετεί στο να μας υπενθυμίζει ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικός άνθρωπος.
Ο Λόγος.
Λόγος,
μπορεί να σημαίνει το σχέδιο ή τη σκέψη που υπήρχε στο νου του Θεού. Αυτή η
σκέψη ήταν ένα προκαθορισμένο σχέδιο - ένα απόλυτα σίγουρο μελλοντικό γεγονός -
τόσο στενά συνδεδεμένο με την πραγματικότητα, που καμιά ανθρώπινη σκέψη δεν
μπορεί να είναι. Λόγος ακόμα μπορεί να σημαίνει το σχέδιο ή τη σκέψη του Θεού
που εκφράστηκε στη σάρκα, δηλαδή στον Υιό. Όμως, τότε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα
στους δύο όρους, Λόγος και Υιός; Ο Λόγος προϋπήρχε και Θεός ήτο
ο Λόγος (ο Πατέρας), έτσι μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε χωρίς ν’
αναφερόμαστε στην ανθρώπινη φύση. Όμως, ο Υιός,
αναφέρεται πάντοτε στην κατοίκηση ή τη φανέρωση του Θεού σε σάρκα και δεν μπορούμε
να τον χρησιμοποιήσουμε χωρίς το ανθρώπινο στοιχείο. Εκτός από ένα
προκαθορισμένο σχέδιο στο νου του Θεού, ο Υιός δεν προϋπήρχε πριν τη σύλληψη
στην κοιλιά της Μαριάμ. Ο Υιός του Θεού προϋπήρχε σαν σχέδιο, αλλά όχι στην
ουσία. Η Γραφή ονομάζει αυτό το προκαθορισμένο σχέδιο του Θεού, Λόγο.
Μονογενής Υιός ή αιώνιος Υιός;
Στο Ιωάν.γ:16, η
Γραφή ονομάζει τον Ιησού μονογενή Γιο του Θεού. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που
χρησιμοποιούν τον όρο «αιώνιος Υιός». Είναι σωστή αυτή η φράση; Όχι. Η Βίβλος
δεν τη χρησιμοποιεί ποτέ, εκφράζει μια έννοια που αντιφάσκει με τις Γραφές.
Μονογενής σημαίνει ο μόνος γεννηθείς κι ένα απ’ τα συνθετικά της λέξης είναι το
ρήμα γεννώ που μια απ’ τις έννοιές του είναι «δίδω αρχή εις τι». Έτσι, ο όρος
μονογενής υποδηλεί ένα συγκεκριμένο σημείο στο χρόνο - τη χρονική στιγμή που
λαμβάνει χώρα η σύλληψη. Εξ ορισμού ο γενών (ο πατέρας), προϋπάρχει του γεννηθέντος.
Υπάρχει μια χρονική περίοδος κατά την οποία υπάρχει ο γεννήτορας αλλά δεν
υπάρχει ο γεννηθείς, όπως υπάρχει και μια χρονική στιγμή που συμβαίνει η πράξη
της γέννησης. Διαφορετικά, η λέξη μονογενής
δεν έχει κανένα νόημα. Έτσι, κάθε μία απ’ τις συγκεκριμένες λέξεις μονογενής και Υιός αντιφάσκει με τη λέξη αιώνιος
όπως χρησιμοποιείται για το Γιο του Θεού.
Έχουμε ήδη δει ότι ο όρος
«Υιός του Θεού» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Ιησού. Είναι ξεκάθαρο, ότι ο
άνθρωπος Ιησούς δεν είναι αιώνιος αλλά γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Μπορεί κανείς να
μιλά για αιωνιότητα - παρελθόν, παρόν, μέλλον - αναφερόμενος μόνο στο Θεό.
Επειδή ο όρος «Υιός του Θεού» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση ή στη θεότητα που
φανερώθηκε εν σαρκί, η ιδέα του «αιώνιου Υιού» είναι ακατανόητη. Ο Γιος του
Θεού είχε αρχή.
Η αρχή του Υιού.
Ο ρόλος του Υιού ή ο
Υιός ξεκίνησε να υπάρχει με τη σύλληψή του στη μήτρα της Μαριάμ. Οι Γραφές
μιλάνε πολύ καθαρά πάνω σ’ αυτό το θέμα. Γαλ.δ:4 «Ότε
όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη
εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον». Ο Γιος του Θεού ήρθε στο πλήρωμα
του χρόνου - δεν γεννήθηκε προ των αιώνων όπως συνηθίζεται να λένε. Ακόμα, ο Γιος
γεννήθηκε από γυναίκα - δεν είναι αδημιούργητος. Ο Γιος διετέλεσε υπό το Νόμο -
όχι πριν το Νόμο. (Δες ακόμα Εβρ.ζ:28). Ο όρος εγεννήθη αναφέρεται στη σύλληψη του Ιησού όπως περιγράφεται στο
Ματθ.α:18-20 και στο Λουκ.α:35. Ο Γιος του Θεού γεννήθηκε, όταν το Άγιο Πνεύμα
θαυματουργικά έγινε η αιτία της σύλληψης, μέσα στη μήτρα της Μαριάμ. Αυτό είναι
βέβαιο, μόνο και μόνο από την έννοια της λέξης γεννώ, κι επίσης απ’ το
Λουκ.α:35 όπου εξηγεί ότι επειδή το Άγιο Πνεύμα θα επισκίαζε τη Μαριάμ, γι’
αυτό το παιδί της θα ήταν Γιος Θεού. Θα πρέπει ακόμα να προσέξουμε εδώ το
μέλλοντα χρόνο που χρησιμοποιείται - «θέλει
ονομασθή Υιός Θεού» (κληθήσεται).
Τα εδάφια Εβρ.α:5-6
αποκαλύπτουν επίσης ότι η γέννηση του Υιού συνέβη σε μια συγκεκριμένη στιγμή
του χρόνου, που σημαίνει ότι ο Γιος είχε μια αρχή μέσα στο χρόνο. «Διότι προς τίνα των αγγέλων είπε ποτέ, Υιός
μου είσαι σύ, εγώ σήμερον σε εγέννησα; Και πάλιν, Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν
Πατήρ, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ Υιός; Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον
εις την οικουμένην, λέγει, Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του
Θεού».
Σ’ αυτά τα εδάφια
μπορούμε να προσέξουμε ότι: ο Γιος γεννήθηκε μια συγκεκριμένη μέρα (σήμερον) μέσα στο χρόνο. Υπήρξε χρόνος
που ο Γιος δεν υπήρχε κι ο Θεός μιλάει προφητικά γι’ Αυτόν λέγοντας «Εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν Πατήρ». Ακόμα,
ο Θεός «εισαγάγη» το Γιο Του στον
κόσμο κάποια στιγμή μετά τη δημιουργία των αγγέλων. (Δες ακόμα Ψαλμ.β:7 &
Πράξ.ιγ:33).
Όλα τα εδάφια της Παλαιάς
Διαθήκης που αναφέρονται στο Γιο του Θεού είναι προφητικά και προσμένουν τη
μέρα που ο Γιος του Θεού θα γεννηθεί (Ψαλμ.β:7, 12 Ησ.ζ:14, θ:6). Όπως ήδη είδαμε στο 2ο
κεφάλαιο, το εδάφιο Δαν.γ:25 αναφέρεται σε άγγελο. Ακόμα όμως κι αν ήταν κάποια
φανέρωση του Θεού, δεν μπορεί να ήταν με το σώμα του Χριστού που δεν υπήρχε ακόμα.
Απ’ όλα αυτά τα
εδάφια, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ότι ο Γιος δεν είναι αιώνιος, αλλά
γεννήθηκε απ’ τον Πατέρα περίπου πριν 2.000 χρόνια.
