Τι σημαίνει «αδιαλείπτως
προσεύχεσθε»;
Ακούγεται αδύνατο. Θα το εξηγήσουμε και θα
σας ενθαρρύνουμε να το κάνετε!
Η Α’ Θες.ε:17
μας λέει να προσευχόμαστε συνεχώς, αλλά τι σημαίνει αυτό πραγματικά;
Ακούγεται σαν
μια ανεφάρμοστη εντολή.
Πώς μπορούμε
να προσευχόμαστε συνεχώς όταν εργαζόμαστε, φροντίζουμε τα παιδιά, μελετάμε, μιλάμε
με τους ανθρώπους, και ζούμε μια φυσιολογική ζωή;
Μπορούμε να το
κάνουμε γιατί είναι μια στάση εξάρτησης από τον Θεό, είναι «ειρήνη πνεύματος»
(Ησαΐας κς:3).
Δεν συμβαίνει
αυτόματα. Πρέπει σκόπιμα να επιδιώξουμε να αναπτύξουμε αυτήν την στάση της
εξάρτησης από το Θεό (Παρ.γ:5).
Μετά, όταν
κατανοήσουμε την καθημερινή, ωριαία, λεπτό προς λεπτό ανάγκη μας προς τον Θεό,
η προσευχή γίνεται αυτόματα, σχεδόν σαν την αναπνοή (Εφες.ς:18).
Γίνεται η
πρώτη μας αντίδραση σε κάθε περίσταση.
Συμβουλευόμαστε τον Θεό για όλες τις
λεπτομέρειες, καθώς και τις σημαντικές αποφάσεις. Ποτέ δεν διστάζουμε να
ζητήσουμε τη συμβουλή Του ή να ακούσουμε την φωνή Του (Φιλιπ.δ:6, Εβρ.δ:16).
Αγρυπνούμε για
«θεϊκά ραντεβού» καθημερινά (Κολ.δ:2).
Όταν κάποιος
πληγώνεται ή αγωνίζεται, τον φέρνουμε αμέσως στην προσευχή (Α ́ Τιμ.β:1).
Όταν ανησυχούμε
ή φοβόμαστε, αναζητάμε το καταφύγιο των πτερύγων Του (Ψαλμ.91:4, ιζ:8).
Μπορείς να πεις,
η προσευχή είναι η «προεπιλεγμένη λειτουργία μου».
