Ο Πέτρος ρώτησε:
Ματθ.ιη:21 Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός
μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;
Και ο Κύριος απάντησε:
Ματθ.ιη:23-35 Διά τούτο η βασιλεία των ουρανών ωμοιώθη με
άνθρωπον βασιλέα, όστις ηθέλησε να θεωρήση λογαριασμόν μετά των δούλων αυτού.
Και ότε ήρχισε να θεωρή, εφέρθη προς αυτόν εις οφειλέτης μυρίων ταλάντων. Και
επειδή δεν είχε να αποδώση, προσέταξεν ο κύριος αυτού να πωληθή αυτός και η
γυνή αυτού και τα τέκνα και πάντα όσα είχε, και να αποδοθή το οφειλόμενον.
Πεσών λοιπόν ο δούλος προσεκύνει αυτόν, λέγων· Κύριε, μακροθύμησον εις εμέ, και
πάντα θέλω σοι αποδώσει. Σπλαγχνισθείς δε ο κύριος του δούλου εκείνου, απέλυσεν
αυτόν και το δάνειον αφήκεν εις αυτόν. Αφού όμως εξήλθεν ο δούλος εκείνος,
εύρεν ένα των συνδούλων αυτού, όστις εχρεώστει εις αυτόν εκατόν δηνάρια, και
πιάσας αυτόν έπνιγε, λέγων· Απόδος μοι ό,τι χρεωστείς. Πεσών λοιπόν ο σύνδουλος
αυτού εις τους πόδας αυτού, παρεκάλει αυτόν λέγων· Μακροθύμησον εις εμέ, και πάντα
θέλω σοι αποδώσει. Εκείνος όμως δεν ήθελεν, αλλ' απελθών έβαλεν αυτόν εις
φυλακήν, εωσού αποδώση το οφειλόμενον. Ιδόντες δε οι σύνδουλοι αυτού τα
γενόμενα, ελυπήθησαν σφόδρα και ελθόντες εφανέρωσαν προς τον κύριον αυτών πάντα
τα γενόμενα. Τότε προσκαλέσας αυτόν ο κύριος αυτού, λέγει προς αυτόν· Δούλε
πονηρέ, παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα, επειδή με παρεκάλεσας· δεν έπρεπε και συ
να ελεήσης τον σύνδουλόν σου, καθώς και εγώ σε ηλέησα; Και οργισθείς ο κύριος
αυτού παρέδωκεν αυτόν εις τους βασανιστάς, εωσού αποδώση παν το οφειλόμενον εις
αυτόν. Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς, εάν δεν
συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών.
Τονίζει δύο αλήθειες: 1) την ανάγκη να συγχωρεθούμε 2) την
ανάγκη να συγχωρούμε.
Ο φανφαρόνος άνθρωπος (ανωτερότητα – αυτοδικαίωση), αρχίζει
να βλέπει ποιος πραγματικά είναι, μόνο όταν τοποθετηθεί στο αποκαλυπτικό φως
του Θεού (κι αυτό χάρις είναι).
Τότε, σβήνει το φανάρι που φώτιζε μόνο τα σφάλματα των
άλλων.
Τότε, φανερώνεται ότι χρωστά «μύρια τάλαντα» (εδ.24), είναι
χρεοκοπημένος και καταδικασμένος (εδ.25).
Τι είπε; (και πάντα
θέλω σοι αποδώσει)!!!
Δεν έχει και τόσο σημασία, γιατί συχνά στις προσευχές μας
δεν είμαστε εκφραστικά σωστοί.
Ο Κύριος βλέπει την καρδιά.
Είδε το «Πεσών λοιπόν
ο δούλος προσεκύνει αυτόν» (εδ.26).
Παραβλέπει το άτοπο: «και
πάντα θέλω σοι αποδώσει».
Τι να δώσει ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα της ψυχής του;
Ματθ.ις:26 Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον
όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις
ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;
Ο Κύριος συγχωρεί
αφαιρεί το
φορτίο
πλήρωσε στο
σταυρό
Το βλέπουμε στο Ματθ.ιη:27
Σπλαγχνισθείς δε ο κύριος του
δούλου εκείνου, απέλυσεν αυτόν και το δάνειον αφήκεν εις αυτόν.
Μιχ.ζ:18 Τις Θεός όμοιός σου, συγχωρών ανομίαν και
παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονομίας αυτού; δεν φυλάττει την
οργήν αυτού διαπαντός, διότι αυτός αρέσκεται εις το έλεος.
Γρήγορα ξέχασε αυτό που έπρεπε πάντα να θυμάται: ότι είναι ο
συγχωρεμένος του Θεού!
ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: όταν
υπάρχει, μοιάζουμε με τον Κύριο, δεν ξεχνάμε ότι συγχωρεθήκαμε. Και πρέπει να
είναι εκ καρδίας!
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης σ’ Αυτόν. Δέχεται τα χρέη μας προς
Αυτόν, να εξοφλούνται στους ανθρώπους.
Εφεσ.δ:32 γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί,
εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του
Χριστού.
Η Βίβλος μας συνιστά: Εβρ.γ:13
αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην
ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της
απάτης της αμαρτίας·
Μην αναβάλεις να συγχωρείς!
Ματθ.ε:25 Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως,
ενόσω είσαι καθ' οδόν μετ' αυτού, μήποτε σε παραδώση ο αντίδικος εις τον κριτήν
και ο κριτής σε παραδώση εις τον υπηρέτην, και ριφθής εις φυλακήν·
Να αναβάλεις για αύριο, ό,τι δεν πρέπει να κάνεις σήμερα.
Ματθ.κα:28-31 Αλλά τι σας φαίνεται; Άνθρωπος τις είχε δύο
υιούς, και ελθών προς τον πρώτον είπε· Τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τω
αμπελώνι μου. Ο δε αποκριθείς είπε· Δεν θέλω· ύστερον όμως μετανοήσας υπήγε.
Και ελθών προς τον δεύτερον είπεν ωσαύτως. Και εκείνος αποκριθείς είπεν· Εγώ
υπάγω, κύριε· και δεν υπήγε. Τις εκ των δύο έκαμε το θέλημα του πατρός; Λέγουσι
προς αυτόν· Ο πρώτος. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς σας λέγω ότι οι
τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότερον υμών εις την βασιλείαν του Θεού.
Η άρνηση είναι καλύτερη από την αναβολή, γιατί η αναβολή
«κοιμίζει».
Πράξ.κδ:25 Ενώ δε αυτός ωμίλει περί δικαιοσύνης και
εγκρατείας και περί της μελλούσης κρίσεως, ο Φήλιξ γενόμενος έμφοβος
απεκρίθη· Κατά το παρόν ύπαγε, και όταν λάβω καιρόν θέλω σε μετακαλέσει,
Ιωάν.ιη:38 Λέγει προς αυτόν ο Πιλάτος· Τι είναι
αλήθεια; Και τούτο ειπών, πάλιν εξήλθε προς τους Ιουδαίους και λέγει προς
αυτούς· Εγώ δεν ευρίσκω ουδέν έγκλημα εν αυτώ·
Πράξ.κς:28 Και ο Αγρίππας είπε προς τον Παύλον·
Παρ' ολίγον με πείθεις να γείνω Χριστιανός.
Λουκ.κβ:32 πλην εγώ εδεήθην περί σου διά να μη εκλείψη
η πίστις σου· και συ, όταν ποτέ επιστρέψης, στήριξον τους αδελφούς σου.
Η επιστροφή είναι μια αξιόλογη πνευματική πείρα. Την έχεις
γευτεί;
Ο Αβραάμ κατέβηκε στην Αίγυπτο
Ο Ιωνάς έφυγε προς Θαρσείς
Ο άσωτος αποδήμησε σε μακρινή χώρα.
