ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΠΡΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ (3)

 

Φιλιππησίους β:6-8

 

Αυτά τα εδάφια περιγράφουν τον Ιησού Χριστό έτσι: «Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».

Προφανώς, αυτά τα εδάφια της Γραφής μας λένε ότι ο Ιησούς είχε τη φύση του Θεού, ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός δεν έχει όμοιό Του (Ησ.μ:25, μς:5,9). Ο μόνος τρόπος να είναι ο Ιησούς όμοιος με το Θεό είναι να είναι ο Θεός.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΠΡΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ (2)

 

Η «Αποστολική Ευλογία»

 

Β’ Κορ.ιγ:14 «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Θεού, και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών. Αμήν».

Για άλλη μια φορά, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Παύλος έγραψε αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο, σε μια εποχή που η τριαδική θεωρία ανήκε στο απώτερο μέλλον κι έτσι δεν υπήρχε πρόβλημα να μπερδευτούν ή να το δουν σαν κάτι ασυνήθιστο.

Βασικά αυτό το εδάφιο αποδίδει τρεις όψεις ή ιδιότητες του Θεού που γνωρίζουμε και μπορούμε ν’ απολαύσουμε.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΠΡΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ (1)

 

Τα δεξιά του Θεού.

 

Αρκετά εδάφια στην Καινή Διαθήκη λένε ότι ο Ιησούς κάθεται στα δεξιά του Θεού. Ο Πέτρος χρησιμοποιεί αυτή την έκφραση στις Πράξ.β:34, αναφερόμενος στον Ψαλμ.ρι:1. Σύμφωνα με το Πράξ.ζ:55, ο Στέφανος κοίταξε ψηλά στον ουρανό την ώρα που τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου και «είδε την δόξαν του Θεού, και τον Ιησούν ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού».

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (3)

 

Εδάφια με τη λέξη «παρά»

 

Πώς εξηγούμε τη λέξη «παρά» στο Ιωάν.α:1-2 και Α’ Ιωάν.α:2; Το Ιωάν.α:1 λέει ότι «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ», αλλά μετά προχωρώντας λέει «και Θεός ήτο ο Λόγος». Όπως εξηγήσαμε στο κεφ.4, ο Λόγος είναι η σκέψη, το σχέδιο, ή η έκφραση της καρδιάς του Θεού. Στο κριτικό κείμενο, αντί τη λέξη παρά που διαβάζουμε στη μετάφραση του Βάμβα, υπάρχει η λέξη προς.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (2)

 

Μετάδοση γνώσης ανάμεσα στα πρόσωπα της θεότητας.

 

Κάποιοι πιστεύουν ότι η Γραφή περιγράφει μεταφορά γνώσεων μεταξύ ξεχωριστών προσώπων στη θεότητα. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο επιχείρημα γιατί υπονοεί ότι ένα πρόσωπο στη θεότητα ξέρει κάτι που ένα άλλο δεν το ξέρει. Υπάρχουν δηλαδή ξεχωριστές προσωπικότητες μέσα στη θεότητα, κάτι που με τη σειρά του οδηγεί σε τριθεϊσμό ή πολυθεϊσμό.

Ας δούμε μερικά εδάφια που χρειάζονται επεξήγηση. Στο Ματθ.ια:27 λέει: «Ουδείς γινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις, ειμή ο Υιός, και εις όντινα θέλη ο Υιός να αποκαλύψη αυτόν». Αυτό το εδάφιο, απλά λέει ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο Υιός (η φανέρωση του Θεού εν σαρκί), παρά με θεία αποκάλυψη (από τον Πατέρα).

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (2)

 

Ο Υιός κι άλλες αναφορές στο Μεσσία

 

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται πολλές φορές στον Υιό, όμως αυτό σηματοδοτεί μια δυαρχία στη Θεότητα; Αποδεικνύει την προΰπαρξη του Υιού; Ας μελετήσουμε αυτά τα εδάφια για ν’ απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις.

Ο Ψαλμ.β:2 μιλάει για τον ΚΥΡΙΟ και τον χρισμένο Του. Ο Ψαλμ.β:7 λέει, «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερον σε εγέννησα». Ο Ψαλμός η:4-5 μιλάει για τον υιό του ανθρώπου.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες. Θα εξετάσουμε αυτές τις αναφορές για να δείξουμε ότι όχι μόνο δεν τις αντικρούουν αλλά, αντίθετα, εναρμονίζονται με την υπόλοιπη Γραφή. Τα κεφάλαια 8 και 9 ασχολούνται με το ίδιο θέμα αλλά με εδάφια από την Καινή Διαθήκη.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Στα Ευαγγέλια (1)

ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Αυτό το κεφάλαιο ασχολείται με αναφορές που κατά κύριο λόγο βρίσκονται στα ευαγγέλια και τις οποίες κάποιοι χρησιμοποιούν για να διδάξουν περισσότερα του ενός πρόσωπα στη θεότητα.

Αν και τα εδάφια από τις Πράξεις μέχρι την Αποκάλυψη θα τα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο, σ’ αυτό το κεφάλαιο θα εξηγήσουμε μερικά απ’ αυτά, καθώς έχουν σχέση με τις ερωτήσεις που δημιουργούνται στα ευαγγέλια. Θα εναρμονίσουμε όλα αυτά τα εδάφια με τον υπόλοιπο λόγο του Θεού που διδάσκει ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Είναι ενδιαφέρον, ότι όλα αυτά τα εδάφια, όταν τα καταλάβουμε σωστά, απλά φανερώνουν αυτή την αλήθεια!

και θέλω σώσει αυτούς διά Κυρίου του Θεού αυτών

«Τον δε οίκον Ιούδα θέλω ελεήσει και θέλω σώσει αυτούς διά Κυρίου του Θεού αυτών, και δεν θέλω σώσει αυτούς διά τόξου ουδέ διά ρομφαίας ουδέ διά πολέμου, διά ίππων ουδέ διά ιππέων» (Ωσηέ α:7).

Εδώ πάλι κάποιοι βλέπουν δυο θεούς, δύο πρόσωπα μέσα στη θεότητα. Ένα πρόσωπο ο Γιάχβε που μιλάει στον Ωσηέ και άλλο ένα ο θεός που θα τους σώσει.

Μελχισεδέκ

«Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ……» (Εβρ.ζ:1-3).

Σχετικά με το πρόσωπο του Μελχισεδέκ, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι ο Υιός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός που φανερώθηκε πριν τη γέννηση Του στη γη, και το χρησιμοποιούν σαν απόδειξη ότι ο Χριστός προϋπήρχε σαν «θεός Υιός».

Ο Μελχισεδέκ, ο ιερέας της πόλης Σαλήμ, ήταν κάποιο φυσικό πρόσωπο που ζούσε τότε, γεννήθηκε από κάποιους γονείς, ήταν απλός άνθρωπος, όπως όλοι, με τη διαφορά ότι ήταν ιερέας του Θεού του Ύψιστου. Τότε που ο Νόμος δεν είχε δοθεί ακόμη, υπήρχαν άνθρωποι, που ήταν ιερείς του Θεού, με κατευθείαν κλήση από το Θεό.

Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ

Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι έν (Α’ Ιωάν.ε:7) 

Αυτό είναι ένα πολύ χρησιμοποιημένο εδάφιο, που αποτελεί για πολλούς την κατ' εξοχήν απόδειξη της τριάδας μέσα στο λόγο του Θεού. Όμως, εδώ δεν πρόκειται για το λόγο του Θεού, αλλά για μια καθαρή πρόσθεση, ακριβώς από αυτούς που έχουν συμφέροντα στη διδασκαλία της τριάδας.

Η πρόσθεση αυτή δεν έγινε τους πρώτους αποστολικούς χρόνους, διότι τότε κανένας από τους πιστούς δεν πίστευε σε κάτι τέτοιο! Έγινε πολύ αργότερα, κάτω από την επίβλεψη του Πάπα της Ρώμης, όταν ο Έρασμος εξέδωσε τη δεύτερη έκδοση του πρώτου Ελληνικού κείμενου της Καινής Διαθήκης!!!

Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι

«Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι» (Ιωάν.η:58)

Το εδάφιο αυτό στο κριτικό κείμενο, είναι ως εξής: «εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ΕΓΩ ΕΙΜΙ».

Είναι αλήθεια, ότι ο Χριστός εδώ φανερώνει τη θεότητα που κατοικούσε και κατοικεί μέσα Του, διότι λέει «πριν γίνει ο Αβραάμ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ». Δεν λέει πριν γίνει ο Αβραάμ «εγώ ήμουν», αλλά «ΕΓΩ ΕΙΜΙ», που φανερώνει την ύπαρξη Του πέρα από το χρόνο, ότι ήταν είναι και θα είναι, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.

«χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού» (Φιλημ.α:3, Εφες.α:2, Γαλ.α:3)

Είναι αλήθεια ότι έχουμε δύο πρόσωπα, αλλά ο απόστολος Παύλος δεν βλέπει δύο θεούς, ούτε δύο πρόσωπα της τριάδας.

Υπάρχει ένας κανόνας της αρχαίας Ελληνικής Γραμματικής, που λέει ότι: «Όταν δύο ονόματα είναι στην ίδια πτώση, συνδέονται με το «και», και το πρώτο όνομα έχει μπροστά του το οριστικό άρθρο, ενώ το δεύτερο το στερείται, τότε το δεύτερο όνομα αναφέρεται στο ίδιο πρόσωπο, ή πράγμα, που δηλώνει το πρώτο». Ανάμεσα στα ονόματα αυτά μπορεί να υπάρχουν επίθετα των ονομάτων, χωρίς να επηρεάζουν τον κανόνα.

Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε (Εβρ.α:5-13).

Τίνι γὰρ εἶπεν ποτε τῶν ἀγγέλων· Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν, Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;. ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει, Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει, Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα, πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου. καί, Σὺ κατ' ἀρχάς, κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;.

Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; 

Στο εδάφιο αυτό όπως και στα παρακάτω η θεωρία της τριάδας θέλει να αποδείξει ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, και είναι συναιώνιος και συνάναρχος σαν δεύτερο πρόσωπο μέσα στη θεότητα. Πολλοί δε από άγνοια, υποστηρίζουν ότι το εδάφιο αυτό αναφέρεται στη γέννηση του Χριστού προ πάντων των αιώνων! Φυσικά ο λόγος του Θεού και πάλι έχει διαφορετική γνώμη και είναι η έξης:

«αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν…» (Φιλιπ.β:5-11).

Ένα ακόμη εδάφιο που χρησιμοποιείται εσφαλμένα προκειμένου να υποστηρίξει αυτή τη λάθος διδασκαλία των δυο (τουλάχιστον) θεών, είναι η περικοπή στους Φιλιπ.β:5-11, που φανερώνει το φρόνημα του Χριστού Ιησού.

Λένε λοιπόν ότι ο Χριστός ενώ ήταν στον ουρανό σαν θεός, πριν κατέβη στη γη, άδειασε από τη θεότητα Του, ταπεινώθηκε, έγινε άνθρωπος, ανέβηκε στο σταυρό και πέθανε για τις αμαρτίες μας.

Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών

Γένεση γ:22  «Και είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν· και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως»

Αυτό είναι το δεύτερο κατά σειρά εδάφιο από τη Γένεση, που πολυχρησιμοποιείται σαν απόδειξη της τριάδας.

Λένε λοιπόν ότι η προσωπική αντωνυμία «ημών» είναι η απόδειξη της τριάδας των προσώπων που κατοικούν μέσα στη θεότητα.

Ησαΐας ς:8 τις θέλει υπάγει δια ημάς;

«Και ήκουσα την φωνήν του Κυρίου, λέγοντος, Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς; Τότε είπα, Ιδού εγώ, απόστειλόν με».

Αν το «ημάς» αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι τριάδα, ότι έχει τρία πρόσωπα ή κάτι παρόμοιο, τότε ο ενικός που χρησιμοποιείται προηγουμένως απ’ τον ίδιο τον Κύριο, το διαψεύδει, γιατί λέει: «Τίνα θέλω αποστείλει». Αυτός που μιλάει λοιπόν είναι ένας και δεν αναφέρεται στον εαυτό του μόνο, αλλά και σε κάποιον άλλο που έχει την ίδια καρδιά με τον Κύριο. Αλλά και η απάντηση του Ησαΐα είναι προς ένα πρόσωπο, γιατί λέει: Τότε είπα, Ιδού εγώ, απόστειλόν με» και όχι «αποστείλατέ με», αν πραγματικά ήταν παραπάνω από ένα πρόσωπα.

Στο 5^ο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου, ο Ησαΐας λέει: «…οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Κύριον των δυνάμεων». Όλος ο Ισραήλ ήξερε ότι ο Κύριος των δυνάμεων και ο Βασιλέας είναι ο ένας Θεός και δεν υπάρχει άλλος.

«Έλθετε ας καταβώμεν…» (Γέν.ια:6-7)

Εδώ έχουμε μια άλλη δήθεν απόδειξη της τριάδας, απλά και μόνο επειδή υπάρχει πληθυντικός αριθμός στα εδάφια αυτά:
 

Και είπεν ο Κύριος, Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν· έλθετε, ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, διά να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε πριν προχωρήσουμε παρακάτω, είναι ότι αυτοί οι πληθυντικοί δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο στη Θεότητα, αλλά στο Θεό και κάποιον ή κάποιους άλλους. Κι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από τη σύνταξη στα εδάφια αυτά αλλά και στα επόμενα.

ΘΕΟΤΗΤΑ - 09. Επεξηγήσεις στην Κ.Διαθήκη Πράξεις - Αποκάλυψη (1)

Τα δεξιά του Θεού.

Αρκετά εδάφια στην Καινή Διαθήκη λένε ότι ο Ιησούς κάθεται στα δεξιά του Θεού.

Ο Πέτρος χρησιμοποιεί αυτή την έκφραση στις Πράξ.β:34, αναφερόμενος στον Ψαλμ.ρι:1. Σύμφωνα με το Πράξ.ζ:55, ο Στέφανος κοίταξε ψηλά στον ουρανό την ώρα που τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου και «είδε την δόξαν του Θεού, και τον Ιησούν ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού». Τι σημαίνει αυτή η φράση; Μήπως σημαίνει ότι υπάρχουν δύο φυσικές φανερώσεις του Θεού στον ουρανό, ο Θεός και ο Ιησούς, με τον δεύτερο να στέκεται συνέχεια στα δεξιά του πρώτου; Αυτό είδε ο Στέφανος;

ΘΕΟΤΗΤΑ - 08. Επεξηγήσεις στην Κ.Διαθήκη - Ευαγγέλια (2)

Ματθ.κη:19

Εξετάσαμε αυτό το εδάφιο στο "Θεότητα 06" και δείξαμε ότι περιγράφει τον ένα Θεό με πολλαπλά λειτουργήματα, αλλά με ένα όνομα. Το επίκεντρο δεν είναι ο πληθυντικός αλλά ο ενικός, όχι οι φανερώσεις, αλλά το όνομα.

Η προΰπαρξη του Ιησού

Πολλά εδάφια στη Γραφή μιλάνε για τον Ιησού πριν γεννηθεί. Ωστόσο, η Γραφή δεν μας διδάσκει ότι υπήρχε σαν ξεχωριστή προσωπικότητα απ’ τον Πατέρα, έξω από τον Πατέρα. Αντίθετα, ως προς τη θεότητά Του, Αυτός είναι ο Πατέρας, ο Δημιουργός. Το Πνεύμα του Ιησού υπήρχε πάντοτε γιατί είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο άνθρωπος Ιησούς δεν υπήρχε πριν γεννηθεί, παρά μόνο σαν σχέδιο μέσα στο νου του Θεού.