Μελχισεδέκ

«Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ……» (Εβρ.ζ:1-3).

Σχετικά με το πρόσωπο του Μελχισεδέκ, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι ο Υιός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός που φανερώθηκε πριν τη γέννηση Του στη γη, και το χρησιμοποιούν σαν απόδειξη ότι ο Χριστός προϋπήρχε σαν «θεός Υιός».

Ο Μελχισεδέκ, ο ιερέας της πόλης Σαλήμ, ήταν κάποιο φυσικό πρόσωπο που ζούσε τότε, γεννήθηκε από κάποιους γονείς, ήταν απλός άνθρωπος, όπως όλοι, με τη διαφορά ότι ήταν ιερέας του Θεού του Ύψιστου. Τότε που ο Νόμος δεν είχε δοθεί ακόμη, υπήρχαν άνθρωποι, που ήταν ιερείς του Θεού, με κατευθείαν κλήση από το Θεό.

Αυτό άλλωστε είναι και το επιχείρημα του Παύλου εναντίον των Ιουδαϊζόντων, οι οποίοι παραδέχονταν μόνο τη Λευιτική ιεροσύνη. Έλεγαν μάλιστα ότι ο Χριστός δεν μπορεί να είναι ιερέας, αφού δεν είναι από τη φυλή Λευί. Έτσι ο Παύλος, χρησιμοποιεί τον Μελχισεδέκ για να αποδείξει ότι υπήρξαν ιερείς εκτός της Λευιτικής τάξης, ή της τάξης του Ααρών. Την τάξη αυτή των ιερέων που υπήρξαν πριν ακόμη εισαχθεί ο Νόμος του Μωυσή, ο Παύλος την ονομάζει τάξη Μελχισεδέκ.

Καθώς φαίνεται, τέτοιοι ιερείς ήταν πολλοί εκείνα τα χρόνια, μετά τον κατακλυσμό του Νώε, μέχρι τον καιρό που δόθηκε ο Νόμος στον Μωυσή. Παράδειγμα έχουμε τον Ιοθώρ τον πεθερό του Μωυσή, ο οποίος ήταν «ιερεύς της Μαδιάμ» Έξοδ.ιη:1, γ:1.

Εκεί που δίνει την έμφαση το Πνεύμα του Θεού σχετικά με το ιερατείο αυτό, είναι ότι δεν αναφέρονται οι γενεαλογίες, σε αντίθεση με το Ααρωνικό ιερατείο, το οποίο έπρεπε να έχει τη γενεαλογία, για να μπορεί να εδραιωθεί.

Δεν υπήρχε ανάγκη γενεαλογιών για τους ιερείς αυτούς, γιατί η κλήση τους δεν ήταν κληρονομική, αλλά από τον Ίδιο τον Πατέρα Θεό. Μάλιστα ο Παύλος συγκρίνοντας τις δυο αυτές ιερατικές τάξεις, αναδεικνύει ανώτερη την ιερατική τάξη του Μελχισεδέκ, διότι σ' αυτόν τον Μελχισεδέκ έδωσε δέκατα ο Αβραάμ και φυσικά συμβολικά και ο Λευί, ο οποίος ήταν ακόμη στην οσφύ του Αβραάμ.

Έτσι με το επιχείρημα ότι ο μικρότερος δίνει δέκατα στο μεγαλύτερο, αποδεικνύει ότι η Ααρωνική ιεροσύνη είναι κατώτερη από την ιεροσύνη της τάξης του Μελχισεδέκ. Σ' αυτή την ιεροσύνη, κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι που ο Παύλος μας λέει ότι ανήκει και ο Κύριός μας. Ενώ ήταν από τη φυλή Ιούδα, η οποία δεν είχε να κάνει τίποτα με την ιεροσύνη, ο Θεός Αυτόν διάλεξε και Τον κατέστησε ιερέα κατά την τάξη Μελχισεδέκ και όχι του Ααρών. Αυτό είναι που ήθελε να αποδείξει ο Παύλος στους δύσπιστους Ιουδαίους.

Όταν λέει για τον Μελχισεδέκ «απάτωρ αμήτωρ αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχή ημερών μήτε τέλους ζωής αλλ' αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού μένει ιερεύς πάντοτε» (Εβρ.ζ:3), δεν εννοεί τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά τον Μελχισεδέκ. Δεν σημαίνει ότι ο Μελχισεδέκ δεν είχε αρχή ημερών κ.τ.λ, αλλά σαν τύπος του Χριστού που ήταν (όπως και τόσοι άλλοι) δεν αναφέρεται η γενεαλογία του. Δεν αναφέρεται ποιανού ήταν γιος, ποια ήταν τα παιδιά του και πόσα χρόνια έζησε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γεννήθηκε ή ότι δεν πέθανε, αλλά ότι δεν αναφέρονται σκόπιμα από το Πνεύμα του Θεού, έτσι που να δούμε εμείς στη ζωή αυτού του ανθρώπου τον Ιησού Χριστό, τον Μέγα αρχιερέα, του Οποίου η γενιά δεν είχε να κάνει τίποτε με το ιερατείο του Ααρών.

Ο Μελχισεδέκ είναι αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού σαν τύπος και όχι σαν, οντότητες. Δεν πρόκειται για το ίδιο άτομο αλλά για δύο διαφορετικά, που όμως έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην ιεροσύνη.

Ψαλμ.ρι:4  «Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».

Αυτή είναι προφητεία του Δαυίδ για τον Κύριό μας. Αν επρόκειτο για το ίδιο άτομο που υπήρξε τότε, τον καιρό του Αβραάμ, θα έλεγε «Σύ είσαι ο ιερεύς Μελχισεδέκ» και όχι «...ιερεύς κατά την τάξη Μελχισεδέκ..».

Ιερεύς κατά την τάξη Μελχισεδέκ, σημαίνει άλλος ιερέας που ανήκει στην ίδια ιερατική τάξη με τον Μελχισεδέκ και όχι ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Αυτό λέει και ο απ Παύλος στην Εβρ.ζ:11 «Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευϊτικής ιερωσύνης· διότι ο λαός επ' αυτής έλαβε τον νόμον· τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών;»

Δεν πρόκειται λοιπόν για τον ίδιο ιερέα, το Μελχισεδέκ, αλλά για κάποιον ΑΛΛΟΝ που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Έχουμε λοιπόν τον Μελχισεδέκ και κάποιον άλλον ιερέα που ανήκει στην ίδια ιερατική τάξη.

Ένα άλλο πρόβλημα μ’ αυτή τη θεωρία είναι ότι συνέχεια προσπαθεί να αποδείξει την ύπαρξη του Υιού πριν τη φυσική Του γέννηση. Όλο αυτό το ανθρώπινο κατασκεύασμα απορρίπτεται από τα απλά λόγια του πνεύματος του Θεού στην Εβρ.α:1-2: «Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις. ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας».

Ο Θεός για τον Οποίο γίνεται λόγος είναι φανερό ότι είναι ο Πατέρας. Αυτός λέει πρώτα μας μίλησε «ἐν τοῖς προφήταις». 

Ο Ίδιος είναι που μίλησε και μέσα από τον Υιό, όχι στις πρώτες ημέρες, αλλά «ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων», δηλ. από τη γέννηση Του και μετά. Άρα όλη αυτή η υπόθεση των Χριστοφανειών δηλ. ότι ο Θεός φανερώθηκε και μίλησε με τον Υιό στον κόσμο πριν από τη γέννησή Του είναι λάθος!

Μας λέει ότι ο Μελχισεδέκ ήταν «…απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος..». Ο Χριστός όμως δεν είναι απάτωρ, γιατί είχε Πατέρα το Θεό. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να πούμε ότι ο Χριστός είναι απάτωρ, τη στιγμή που ο Ίδιος ομολογεί: «...Εγώ εκ του Πατρός εξήλθον...».  Αλλού λέει ότι ο Χριστός είναι «ο Μονογενής Υιός του Θεού», το παιδί του Θεού που είναι χωρίς αμφιβολία, καθαρές μαρτυρίες.

Άρα κάτι άλλο θέλει να πει εκεί ο λόγος του Θεού. Από την άλλη πλευρά, ο Μελχισεδέκ σαν φυσικός άνθρωπος που ήταν, είχε γεννηθεί από φυσικούς γονείς, των οποίον όμως δεν αναφέρονται τα ονόματα. Το «απάτωρ» λοιπόν αναφέρεται στο Μελχισεδέκ σαν τύπος του Χριστού όσο αφορά στην ιεροσύνη Του, ότι δηλ. δεν αναφέρεται καμιά γενεαλογία σχετικά με αυτόν και την ιεροσύνη του, όπως και για την ιεροσύνη του Χριστού, ο Οποίος δεν είχε καμιά σχέση με τη φυλή Λευί.

Εβρ.ζ:15-16 «καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλον ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισέδεκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκίνης γέγονεν ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου».