Ο ΠΛΗΡΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΣ
Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ
Η σημασία της λέξης
«ποιμένας» είναι «βοσκός» και «τροφοδότης». Ο προφήτης Ιερεμίας μίλησε γι’ αυτή
τη διακονία:
ΙΕΡ.γ:15 και
θέλω σας δώσει ποιμένας επ’ αυτά κατά την καρδίαν μου, και θέλουσι σας ποιμάνει
εν γνώσει και συνέσει.
ΙΕΡ.κγ:4 και
θέλω καταστήσει ποιμένας επ’ αυτά, και θέλουσι ποιμαίνει αυτά και δεν θέλουσι
φοβηθή πλέον, ουδέ τρομάξει, ουδέ εκλείψει, λέγει Κύριος.
Το έργο του ποιμένα
λαμβάνει χώρα κυρίως μέσα στην εκκλησία. Η κύρια υποχρέωσή του είναι να θρέψει
πνευματικά το ποίμνιο. Ο Ιησούς διέταξε μια φορά τον Πέτρο να “βόσκει τα αρνιά
Του“ και δεύτερη φορά πάλι “βόσκε τα αρνιά μου”. Ο Πέτρος λυπήθηκε που ο Ιησούς
τον ρώτησε τρεις φορές “Αγαπάς με;”
όμως ήταν μια αλήθεια που ο Ιησούς ήθελε να χαραχτεί ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά
του Πέτρου και γι’ αυτό τον λόγο την
επανέλαβε τρεις φορές και του είπε τρεις φορές “βόσκε τα πρόβατά μου”. Ο Πέτρος
έμαθε καλά το μάθημά του και αργότερα ήταν ικανός να προτρέψει τους
πρεσβύτερους. Α’ ΠΕΤΡ.ε:2 ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιο του Θεού....
Το σπουδαιότερο έργο του ποιμένα είναι να διδάξει, να καθοδηγήσει και να
προτρέπει σαν πατέρας το ποίμνιο. Η ευθύνη του είναι να επιβλέπει και να
προσέχει την πνευματική κατάσταση της εκκλησίας.(ΕΦΕΣ.δ: 11-16)
Για να μπορεί να
τρέφει πνευματικά το ποίμνιο, πρέπει να είναι διαρκής σπουδαστής. Δεν θα μπορεί
να θρέψει άλλους αν πρώτα δεν τραφεί ο ίδιος. Δεν μπορεί να δώσει στους άλλους
να καταλάβουν κάτι που ο ίδιος δεν έχει κατανοήσει. Ούτε μπορεί να διδάξει
άλλους κάτι που ο ίδιος πρώτα δεν έχει μάθει και έχει ζήσει.
Μια από τις
μεγαλύτερες ανάγκες στη σημερινή εκκλησία είναι ποιμένες με θεία κλήση που θα
ποιμάνουν το ποίμνιο του Θεού. Κήρυκες υπάρχουν πολλοί και άνδρες ικανοί με
ταλέντο και εκπαιδευμένοι, που μπορούν να ικανοποιήσουν και να επιβληθούν σε
ένα ακροατήριο με την ευγλωττία και την προσωπικότητά τους.
Όμως λίγοι είναι
εκείνοι που θα δώσουν πραγματικά με προθυμία τη ζωή τους για το ποίμνιο.
Ποιμένες που θα έχουν την καρδιά του Θεού και που θα είναι πρόθυμοι να
θυσιάσουν τη ζωή τους για να ποιμάνουν το ποίμνιο του Θεού δεν είναι και
πολλοί. Ευτυχισμένη είναι εκείνη η συνάθροιση, που έχει για ποιμένα της έναν
άνθρωπο που θα είναι κάτι περισσότερο από ένας απλός κήρυκας ή ηγέτης, που θα
συνδυάζει αυτά τα προσόντα με το χάρισμα που δίδει ο Θεός να είναι πνευματικός
πατέρας για το ποίμνιο. Α’ Κορ.δ:15 ”Διότι εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς
πατέρας”.
