ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Το σύστημα, ο τύπος
της εκκλησιαστικής κυβέρνησης που δίδεται στο λόγο του Θεού είναι Θεοκρατικό.
Είναι ο Θεός αυτός που κυβερνά το λαό Του μέσα από τους κεκλιμένους δια του
Αγίου Πνεύματος εργάτες.
Υπάρχουν δύο άκρα
στην κυβέρνηση της εκκλησίας που είναι και τα δύο λάθος:
1.
Κυβερνά ο λαός: Αυτό είναι ένα δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης
της εκκλησίας που βέβαια είναι ότι καλύτερο για μια χώρα, αλλά δεν έχει οριστεί
από το Θεό για την εκκλησία Του. Βεβαίως οι άγιοι δεν θα αγνοηθούν ή θα
περιφρονηθούν. Θα ζητείται η συμβουλή τους και θα είναι ελεύθεροι να εκφράζουν
τις επιθυμίες τους και τις πεποιθήσεις τους. Μπορούν να επηρεάζουν τις
αποφάσεις των υπεύθυνων εργατών αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να ξέρουν να
υποτάσσονται στην τελική απόφαση του ποιμένα τους.
2.
Κυβερνά το πρεσβυτέριο (ο ποιμένας): Αυτό είναι ένα
καταλυτικό σύστημα διακυβέρνησης που ο ποιμένας γίνεται κύριος πάνω στην κληρονομιά
του Θεού και δημιουργεί μια δικτατορία.
Το Θεοκρατικό
σύστημα είναι ακριβώς η ισορροπία των δύο αυτών άκρων. Ο ποιμένας αναγνωρίζεται
σαν η κεφαλή της εκκλησίας διορισμένος απ’ το Θεό και δια του οποίου ο Θεός
οδηγεί το λαό Του. Αυτό δεν δίνει το δικαίωμα στον ποιμένα να γίνει κύριος πάνω
στην κληρονομιά του Θεού, αντίθετα είναι ο πνευματικός πατέρας, ένας βοσκός του
ποιμνίου, ένας οδηγός του λαού του Θεού.
Η Θεοκρατία αφορά
και επηρεάζει μόνο αυτούς που υποτάσσονται σ’ αυτήν. Όταν ένας χριστιανός
επαναστατεί ενάντια στην νουθεσία και παιδεία του ποιμένα του στην ουσία
επαναστατεί εναντίον του Θεού. Είναι σοβαρή αμαρτία για τον καθένα να σηκώσει
χέρι στους κεχρισμένους, ενάντια στους εργάτες του Θεού. ”Μη εγγίσετε τους κεχρισμένους μου”
( Α’ Χρον.ις: 22 ).
