Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Εργαζόμενες σύζυγοι

Η παραπάνω επικεφαλίδα ίσως είναι λίγο παραπλανητική, επειδή είναι σαν να λέει ότι ορισμένες σύζυγοι εργάζονται, ενώ άλλες δεν εργάζονται. Η κάθε σύζυγος που έχει κάποια αξία είναι μια “εργαζόμενη” σύζυγος.

Στη σημερινή οικονομία οι περισσότερες νεαρές σύζυγοι βρίσκουν ωφέλιμο το να εργαστούν ένα ή δύο χρόνια πριν να ξεκινήσουν να δημιουργήσουν την οικογένειά τους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα γίνεται τελείως αναγκαίο, προκειμένου το νεαρό ζευγάρι ν’ αντιμετωπίσει τα έξοδα του σπιτιού. Ωστόσο, είναι πολύ σοφό για τα ζευγάρια να προσαρμοστούν όσο γίνεται πιο γρήγορα, ώστε να βασίζονται μόνο στο εισόδημα του συζύγου. Τα χρήματα που κερδίζει η σύζυγος είναι “επί πλέον” χρήματα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Θα πρέπει να φροντίσουν, ώστε να μην εξαρτώνται απ’ αυτά για τα μηνιαία έξοδά τους, ή να παρασυρθούν από την πολυτέλεια των δύο εισοδημάτων. Είναι ακριβώς σε τούτο το στρατηγικό σημείο που πολλά ζευγάρια αποφασίζουν ότι τα παιδιά είναι μια πολύ δαπανηρή υπόθεση και καταλήγουν στην απόφαση της ατεκνίας.

Αντίθετα απ’ την ισχυρή αξίωση για τα “γυναικεία δικαιώματα”, που οδήγησαν εκατομμύρια γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο στο εργατικό δυναμικό, παιδιά εξακολουθούν να γεννιούνται.

Ίσως αυτό να μην έχει προβλεφτεί απ’ όλες εκείνες που προτιμούσαν μάλλον μια επαγγελματική σταδιοδρομία, παρά να είναι η σπονδυλική στήλη της οικογενειακής ζωής.

Έτσι, ένα μεγάλο ποσοστό μητέρων με παιδιά ηλικίας κάτω των 14 χρονών εργάζονται έξω απ’ το σπίτι. Εκατομμύρια παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας είναι ανάγκη να βρουν καταφύγιο στη φροντίδα κάποιου άλλου. Αυτός μπορεί να είναι ένας συγγενής, ένας γείτονας, ή κάποιος που οι γονείς πληρώνουν.

Ακόμη μπορεί να είναι κάποιος παιδικός σταθμός. Πάρα πολλοί όμως απ’ αυτούς τους σταθμούς έχουν απογοητεύσει τους γονείς. Επειδή οι υπάλληλοί τους πληρώνονται με χαμηλούς μισθούς, συχνά αλλάζουν εργασία. Επίσης εκείνοι που εργάζονται μόνο για τα χρήματα, δεν είναι καθόλου κατάλληλοι σαν υποκατάστατα της μητέρας. Συχνά ακούγονται περιπτώσεις - ευτυχώς όχι τόσο συχνά στη δική μας χώρα - κακομεταχείρισης παιδιών σε παιδικούς σταθμούς, γεγονός που προβληματίζει τους γονείς.

Αν η σύζυγος συνεχίσει να εργάζεται και μετά την απόκτηση των παιδιών, τότε παρουσιάζονται πολύ περισσότερες περιπλοκές που έχει ν’ αντιμετωπίσει το ζευγάρι. Χρειάζεται να βρεθούν ξένοι άνθρωποι που θα περάσουν με τα παιδιά, πολύ περισσότερες ώρες απ’ ότι η ίδια η μητέρα τους. Κατά τον ίδιο τρόπο η μητέρα θα περάσει τις περισσότερες και καλύτερες ώρες της ημέρας της - σε χρονικές στιγμές που είναι κατ’ εξοχήν το μυαλό της ξεκούραστο, είναι υπομονετική, ευγενική, συναισθηματικά έτοιμη να προσφέρει - μακριά από τα παιδιά της. Το ζευγάρι πρέπει να υπολογίσει το εισόδημα της συζύγου απέναντι στα άλλα επιπρόσθετα έξοδα που προκαλεί η εργασία έξω από το σπίτι, π.χ έξοδα παιδοκόμου, φαγητό σ’ εστιατόριο, έξοδα συγκοινωνίας, έξοδα ρουχισμού. Ίσως αποδειχτεί πιο οικονομικό εάν η σύζυγος μείνει στο σπίτι και περιορίσει έτσι πολλά από τα περιττά έξοδα, έχοντας ίσως μια μικρή απασχόληση στο σπίτι.

Πολλές μητέρες θα προτιμούσαν να μείνουν στο σπίτι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όμως αυτό είναι αδύνατο για τις περισσότερες επειδή διακινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους.

Ο μεγάλος αριθμός οικογενειών του ενός γονέα κάνει το πρόβλημα περισσότερο έντονο. Τα διαζύγια ή ένας θάνατος αφήνουν τη φροντίδα των παιδιών στον ένα ή τον άλλο γονέα, όμως κι αυτός πρέπει να εργάζεται. Απ’ την άλλη πλευρά υπάρχουν οικογένειες, που θα μπορούσαν πολύ εύκολα να ζήσουν με τον ικανοποιητικό μισθό του πατέρα μόνο, ωστόσο εξακολουθούν να εργάζονται και οι δύο σύζυγοι, αφήνοντας τη φροντίδα των παιδιών τους σε άλλους. Αλλά αυτό είναι μεγάλο λάθος και οι χριστιανοί πρέπει βεβαίως ν’ αντισταθούν  στον πειρασμό να θυσιάσουν τη σωστή φροντίδα των παιδιών τους, προκειμένου να πλουτίσουν ή να έχουν μια καλύτερη οικονομική κατάσταση.

Ίσως κάποιες γυναίκες ισχυρίζονται ότι δεν εργάζονται για τα χρήματα αλλά επειδή η δουλειά καταξιώνει τη γυναίκα σαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Θα προτείναμε σ’ όλες αυτές να κάνουν τον εξής συλλογισμό: Θα ήθελαν άραγε να εργάζονται σε εθελοντικές απασχολήσεις, χωρίς μισθό, π.χ. σε νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, άσυλα ανιάτων κ.λ.π. ιδρύματα - που κυριολεκτικά πάσχουν από έλλειψη προσωπικού; Ασφαλώς θα είχαν πάρα πολλά να κάνουν για τους ελάχιστους αδελφούς του Κυρίου! Θα δέχονταν λοιπόν να το κάνουν;.....Ας δώσουν την απάντηση απευθείας στο Θεό.

Οπωσδήποτε δε μπορούμε ν’ αγνοήσουμε τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν αρκετές οικογένειες. Αναμφίβολα αποτελεί μεγάλη δοκιμασία για κάθε πιστή κοπέλα που εργάζεται, όταν σκέφτεται πως θα πρέπει να στερηθεί το μισθό της επειδή απόκτησε οικογένεια.

Όμως εδώ έχουμε μια ακόμα ευκαιρία που ο Θεός εκμεταλλεύεται για να μας δώσει χρήσιμα πνευματικά μαθήματα πίστης κι εξάρτησης απ’ Αυτόν. Αν ο άνθρωπος ήθελε να υποταχθεί πρόθυμα στις θεϊκές διευθετήσεις, δεν θα μπορούσε άραγε ο Θεός να λύσει όλα αυτά τα καταπιεστικά προβλήματα;

Δυστυχώς μαθαίνουμε μόνο όταν δοκιμάσουμε τις άσκημες συνέπειες του εγωισμού και της απιστίας μας. Παρόλα αυτά ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο Κύριος και μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε ζητώντας την απαραίτητη χάρη για ν’ αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία.

Ο Κύριος Ιησούς μας λέει να μην ανησυχούμε για τη διατροφή και την ένδυση (Ματθ.ς:32-34). Μπορούσε άραγε να διατυπωθεί πιο απλά; Όταν εμείς ειλικρινά επιθυμούμε να έχουμε τις υποθέσεις του Θεού στην πρώτη θέση, - και η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, αναμφίβολα ανήκει στις υποθέσεις του Θεού - τότε μπορούμε να εξαρτόμαστε απόλυτα απ’ το λόγο Του, ότι κάθε μας ανάγκη θα την προμηθεύσει Εκείνος.

Αλλά υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που οι χριστιανές μητέρες θα μπορούσαν ν’ αυξήσουν το μικρό οικογενειακό εισόδημα με κάποια εργασία στο σπίτι τους, ίσως φροντίζοντας τα παιδιά άλλων γυναικών που εργάζονται, δακτυλογραφώντας, παραδίδοντας μαθήματα μουσικής ή ξένης γλώσσας εφ’ όσον βέβαια έχουν τα προσόντα, ακόμα και με ράψιμο. Αυτό, πέρα απ’ το οικονομικό όφελος, θα μπορούσε ν’ αποτελέσει μεγάλη ευλογία καθώς η αδελφή μας θα μπορούσε να έχει αληθινή στοργή γι’ αυτά τα μικρά. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στη χριστιανική τους διαπαιδαγώγηση, ενώ η καλή μαρτυρία της προς τις άλλες μητέρες μπορεί ν’ αποβεί πηγή ευλογίας και γι’ αυτές. Μ’ αυτό τον τρόπο η χριστιανή μητέρα θα μπορεί να φροντίζει τα δικά της παιδιά, ενώ ταυτόχρονα, έχει το προνόμιο να υπηρετεί και άλλα.

Μα και όταν ακόμη δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, ο μεγάλος αριθμός παιδιών, που μένουν χωρίς τη φροντίδα των γονιών, μπορεί να γίνει ένας ιεραποστολικός αγρός για αδελφές που θέλουν να εργαστούν στο έργο του Κυρίου. Πολλοί απ’ τους εργαζόμενους γονείς θα δέχονταν με χαρά αν κάποιος προθυμοποιούνταν να φροντίσει για κάποιες ώρες τα παιδιά τους και δεν θα είχαν αντίρρηση να τους διδάξουμε χριστιανικές ιστορίες και τραγουδάκια.

Όταν τα παιδιά αρχίσουν σχολείο, τότε μια γυναίκα έχει τη δυνατότητα να εργαστεί το διάστημα που συμπίπτει με τις ώρες του σχολείου.

Αν και τα παιδιά μαθαίνουν τόσα κακά πράγματα απ’ την τηλεόραση και την επαφή τους με τον υπόλοιπο κόσμο, οι τρυφερές καρδούλες τους χρειάζονται την αγάπη του Θεού, ο Οποίος μπορεί να τα ελκύσει και να τα φέρει στη χάρη Του.

Έτσι, αν και η παρούσα κατάσταση της κοινωνίας μας είναι τρομερή, υπάρχει μια φωτεινή πλευρά που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε σαν χριστιανοί. Όταν δίνουμε στο Θεό την πρώτη θέση, οι αιώνιες ευλογίες μπορεί να προκύψουν κι απ’ τις πιο δύσκολες συνθήκες.

Ένας άλλος κίνδυνος πρέπει να σημειωθεί για τις εργαζόμενες συζύγους έξω από το σπίτι: πρέπει να είναι κομψή, ελκυστική και υποχρεωμένη να υποτάσσεται στην εξουσία του εργοδότη της. Στις ώρες εργασίας να είναι ευγενική, εργατική και αποδοτική, αλλά και ευέλικτη στο να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της δουλειάς της. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά μιας εργαζόμενης γυναίκας, αλλά είναι επίσης και καλά χαρακτηριστικά μιας ιδεώδους συζύγου. Είναι πιθανόν δε αυτά να γίνουν αιτία σύγκρισης με τη σύζυγο στο σπίτι. Μπορεί να δημιουργηθεί το συναίσθημα ότι “η συνεργάτης” στο γραφείο είναι πολύ πιο ικανή από εκείνη στο σπίτι και εδώ είναι που ο κίνδυνος φωλιάζει.

Να εκδηλώνετε πάντοτε την εξάρτησή σας από τον ή την σύντροφό σας. Μην ξεχνάτε πως στο γάμο δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε καμιά μέρα σαν γιορτή της ανεξαρτησίας. Αν είσαι εργαζόμενη σύζυγος, ποτέ μη δώσεις την εντύπωση στον άντρα σου ότι το κάνεις με σκοπό ν’ αποκτήσεις την ανεξαρτησία σου απ’ αυτόν, αλλά μάλλον για να τον διευκολύνεις στην αντιμετώπιση των οικονομικών αναγκών της οικογένειας.

Μέσα στο λόγο του Θεού, υπάρχουν εδάφια που φαινομενικά αντιφάσκουν, σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε. Απ’ τη μια μεριά είναι οι νουθεσίες του αποστόλου Παύλου στην Τίτ.β:4,5 & Α’ Τιμ.ε:14 κι απ’ την άλλη το Παρ.λα:16,24. 

Αλλά ας δούμε τι λέει ο λόγος του Θεού:

Ο απόστολος Παύλος ενδιαφερόταν για την καλή μαρτυρία των νεαρών γυναικών, γι’ αυτό ζήτησε από τον Τίτο να προτρέπει τις μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες να συμβουλεύουν τις νεότερες να είναι αγαπητές στους άντρες τους και συνετές μητέρες, καθαρές, ευγενικές, απασχολούμενες στο σπίτι και να σέβονται τους άντρες τους (Τίτ.β:4-5). Ίσως η αιτία που έδωσε τέτοιου είδους οδηγίες, να οφειλόταν στο φόβο μήπως τούτες οι νεαρές γυναίκες, που μόλις εξυψώθηκαν στην πνευματική ισότητα με τους άντρες, να υπέκυπταν στον πειρασμό να περιφρονήσουν τον Θεόδοτο ρόλο τους σαν σύζυγοι και μητέρες. Παρόμοια, συμβούλεψε τον Τιμόθεο ώστε οι νεαρές χήρες, αντί να γίνουν άεργες, κουτσομπόλες, που θα γυρίζουν από δω κι από κει, να φροντίζουν να ξαναπαντρευτούν, ν’ αποκτήσουν παιδιά και να περιποιούνται το σπίτι τους (Α’Τιμ.ε:14).

Το κεφ.λα των Παροιμιών απεικονίζει μια σύζυγο και μητέρα που φροντίζει πάρα πολύ το σπίτι της (εδ.11-15, 21,22,27). Όμως παράλληλα βρίσκει καιρό να αγοράζει χωράφια και να φυτεύει αμπέλια (εδ.16), να δίνει βοηθήματα στους φτωχούς της κοινότητας όπου ζει (εδ.20) και να ετοιμάζει ρούχα που τα πουλάει στην αγορά (εδ.24). Σαν αποτέλεσμα, είναι άξια να την καμαρώνουν ο άντρας και τα παιδιά της (εδ.28-29).

Η εξήγηση για όλα αυτά μπορεί να είναι, ότι πρωταρχική υπευθυνότητα της παντρεμένης γυναίκας είναι να φροντίζει και να περιποιείται το σπίτι της, τον άντρα της και τα παιδιά της. Όμως θα μπορούσε παράλληλα να απλώνει τη δραστηριότητά της κι έξω απ’ το σπίτι, προκειμένου να υπηρετήσει τον Κύριο, να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη και να κερδίσει επιπλέον χρήματα για τις οικογενειακές ανάγκες. Καθώς η φροντίδα για το σπίτι είναι η κύρια ευθύνη της παντρεμένης γυναίκας, εκείνη που σκέπτεται να δώσει προτεραιότητα στην επιστήμη ή το επάγγελμά της θα πρέπει μάλλον να παραμείνει ανύπαντρη. Οι γυναίκες που παντρεύονται πρέπει ν’ αναγνωρίζουν την αξία που ο Θεός δίνει στην ανατροφή των παιδιών. Επειδή η παντρεμένη γυναίκα οφείλει να υποτάσσεται στον άντρα της, πρέπει να συζητάει μαζί του όλες τις λεπτομέρειες που σχετίζονται τόσο με την εκπλήρωση του προορισμού της μέσα στο σπίτι όσο και οποιαδήποτε άλλη δουλειά έξω απ’ αυτό. Οι ευσεβείς μητέρες πρέπει να νιώθουν μεγάλη τιμή και αξιοπρέπεια που έφεραν στον κόσμο και μεγαλώνουν παιδιά για τον Κύριο.