Το δόγμα της τριάδας και η Αγία Γραφή

Η σχέση Θεού και ανθρώπου Χριστού

Ποιος λοιπόν είναι ο Θεός; Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι σύνθετος και αποτελείται από τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Είναι έτσι; Ασφαλώς όχι. Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη πάνω στο ζήτημα αυτό. Δεν μας αφήνει να κάνουμε τριαδικές υποθέσεις και συνθέσεις.

«αλλ' εις ημάς είναι εις Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ου τα πάντα και ημείς δι' αυτού» (Α’ Κορ.η:6).

«εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και διά πάντων και εν πάσιν υμίν» (Εφεσ.δ:6).

«Ταύτα ανταποδίδετε εις τον Κύριον, λαέ μωρέ και ασύνετε; δεν είναι αυτός ο πατήρ σου, όστις σε εξηγόρασεν; αυτός όστις σε έπλασε και σε εμόρφωσεν;  ... Ίδετε τώρα ότι εγώ, εγώ είμαι, και δεν είναι Θεός πλην εμού· εγώ θανατόνω και ζωοποιώ· εγώ πληγόνω και ιατρεύω· και δεν υπάρχει ο ελευθερών εκ της χειρός μου» (Δευτ.λβ:6,39).

Υπάρχει λοιπόν ένας Θεός, η αρχή των πάντων, ο Δημιουργός μας και δεν υπάρχουν άλλοι θεοί. Αυτός ο ένας Θεός είναι ο Πατέρας. Είναι ο Πατέρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ο δικός μας Θεός (Ιωαν.κ:17, Αποκ.γ:12).

Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι ομοούσιοι, μοιράζονται δηλαδή μια κοινή «ουσία» και από κοινού (μαζί με το Άγιο Πνεύμα) απαρτίζουν το Θεό. Όμως η Αγία Γραφή σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό εδαφίων διαχωρίζει το πρόσωπο του Θεού από εκείνο του Χριστού διότι ο Χριστός είναι Υιός Του:

«Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωαν.ιζ:3).

Εδώ ο Χριστός μας καλεί να «γνωρίσουμε» το Θεό. Δεν είναι δυνατό όμως να γνωρίσει κανείς κάποιον αν αυτός δεν είναι πρόσωπο. Τον τριαδικό θεό, ένα ανύπαρκτο θεό, δεν μπορείς να τον γνωρίσεις γιατί δεν είναι πρόσωπο. Καλείσαι να τον δεχτείς σαν «μυστήριο» γιατί είναι αδύνατο να κατανοηθεί.

Παρατηρούμε επίσης ότι ο Χριστός δεν κάνει κάποια αντίστοιχη νύξη για το Άγιο Πνεύμα. Γιατί δεν μας καλεί να γνωρίσουμε και το Άγιο Πνεύμα αφού, σύμφωνα με τους τριαδικούς, και εκείνο είναι πρόσωπο διαφορετικό από τον Πατέρα και τον Υιό; Στα ακόλουθα εδάφια ο Χριστός αναφέρεται στο Θεό και τον αποκαλεί Πατέρα:

Ματθ.ια:27	Ματθ.κη:19	Μαρκ.ιγ:32	Λουκ.ι:22	Ιωαν.δ:21,23
Ιωάν.ε:19-23, 26,30,36,37,45	Ιωάν.ς:27, 37, 44-46,57	Ιωάν.η:16, 18, 29	Ιωάν.ι:15, 36, 38	Ιωάν.ιβ:49,50
Ιωάν.ιδ:6,9,10, 11, 13, 16, 26, 28, 31	Ιωάν.ιε:9,16,26	Ιωάν.ις:3, 15, 16, 17, 23, 25, 26, 27, 28, 32

Παρατηρείστε ότι οι περισσότερες αναφορές γίνονται από τον Ιωάννη. Για το λόγο αυτό το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο είναι το κατεξοχήν ευαγγέλιο που αναδεικνύει το Χριστό σαν Υιό του Θεού. Όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης διαχωρίζουν τα πρόσωπα του Πατέρα Θεού από του Χριστού:

«Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός» (Α’ Τιμ.β:5).

Άλλα παρόμοια εδάφια:

Ρωμ.α:7, Α’ Κορ.α:3, Β’ Κορ.α:2, Γαλατ.α:4, Εφεσ.α:2, Φιλιπ.α:2, δ:20, Κολ.α:2, Α’ Θεσ.α:1,3, γ:11,13, Β’ Θεσ.α:1,2, β:16, Α’ Τιμ.α:2 , Φιλήμ.α:3

Κι άλλα εδάφια:

Ιωαν.α:14,18, γ:35, Πραξ.α:4,7, β:33, Ρωμ.ς:4, ιε:6, Α’ Κορ.η:6, ιε:24, Β’ Κορ.α:3, Γαλ.α:1,3, δ:2, Εφεσ.α:17, β:18, γ:14, ε:20, ς:23, Φιλιπ.β:11, Κολ.α:3,12,19, β:2, γ:17, Α’ Θεσ.α:1, Β’ Τιμ.α:2, Τιτ.α:4, Εβρ.ιβ:9, Ιακ. α:17, α:27, γ:9, Α’ Πετρ.α:2,17, Β’ Πετρ.α:17, Α’ Ιωαν.α:2,3, β:1,13, β:15,16,22,23,24, γ:1, δ:14, ε:7, Β’ Ιωαν.α:3,4,9, Ιουδ.α:1.

Αλλά και οι μαθητές του Ιησού αναφέρονταν στο Θεό σαν Πατέρα: Ιωαν.ιγ:1,3, ιδ:8

Σύμφωνα με τους τριαδικούς ο Υιός είναι το ίδιο μεγάλος όσο και ο Πατέρας, αφού είναι ισότιμοι μέσα στον τριαδικό θεό τους. Τι λέει όμως ο ίδιος ο Χριστός;

«Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωαν.ιδ:28)

«Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ» (Μαρκ.ιγ:32)

«Και προσελθών ο Ιησούς, ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ.κη:18)

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός...» (Αποκ.α:1)

«Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ·» (Ιωαν.ε:26)

«Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. Όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν» (Α’ Κορ.ιε:24-28).

Στο τέλος ο Χριστός παραδίδει τη βασιλεία στο Θεό και υποτάσσεται σ’ Αυτόν.

Οι τριαδικοί θεωρούν ότι ο Χριστός ταυτίζεται με τον αόρατο Θεό (σαν μέρος του), με τον αυθύπαρκτο Γιάχβε, θεωρούν ότι είναι συν-αιώνιος και έτσι αρνούνται ότι ο Χριστός γεννήθηκε από το Θεό.

«όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολ.α:15)

Ο Χριστός είναι ο μονογενής Υιός του Θεού. Και οι πιστοί είναι παιδιά του Θεού. Είναι όμως πνευματικά παιδιά κατά υιοθεσία. Ο Χριστός όμως είναι πραγματικός Υιός.

Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι ο Χριστός δημιούργησε τα πάντα με τη δική του ανεξάρτητη δύναμη:

«και να φωτίσω πάντας, ποία είναι η κοινωνία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ όστις έκτισε τα πάντα διά του Ιησού Χριστού» (Εφεσ.γ:9)

«εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι' ου έκαμε και τους αιώνας» (Εβρ.α:2)

Ο Θεός έκτισε τα πάντα μέσα στο Γιο Του, ακόμα και τους αιώνες. Ο Χριστός, σαν Γιος, είναι κληρονόμος των πάντων. Μπορεί όμως ο κληρονόμος να ταυτίζεται ποτέ με τον κληροδότη; Κι όμως εκεί οδηγούνται να πιστεύουν οι τριαδικοί ...