Όλοι προσπαθούμε να κάνουμε ό, τι
θεωρούμε ότι είναι σημαντικό για μας. Παρόλα αυτά, υπάρχουν περιστάσεις που όλους
μας εμποδίζουν... ο βους θέλει πέσει εις
φρέαρ (Λουκ.ιδ:5)... Ωστόσο, αν το βόδι πέφτει στο πηγάδι δύο ή τρεις φορές
τον μήνα, καιρός είναι να πάρεις ένα καινούριο βόδι ή να καλύψεις το πηγάδι.
Πιστεύω ότι σ’ αυτούς που μπορούν
να πάνε στην εκκλησία, και δεν πάνε... υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να είναι μια πικρία, κάποια αδικία,
αμφιβολία, σαρκικότητα, εαυτουλισμός ή τεμπελιά, όλα μπορεί να παίξουν ρόλο σ’
αυτό.
Έχω δει πολλούς ανθρώπους που δεν
πηγαίνουν στην εκκλησία... να πηγαίνουν εκδρομές, για ψώνια, βόλτες στα Mall, για ψάρεμα... την ώρα
της εκκλησίας...
Το να πας στην εκκλησία, είναι όπως
η προσευχή και η μελέτη της Βίβλου. Το επιλέγουμε να το κάνουμε, με
προετοιμασία και πειθαρχία. Δείξε μου
κάποιον που δεν πηγαίνει στην εκκλησία, και θα σους δείξω κάποιον που δεν
προσεύχεται με συνέπεια, ούτε διαβάζει τη Γραφή του. Αυτά τα
τρία πράγματα πάνε μαζί.
Έχω δει πιστούς ανθρώπους να
πηγαίνουν στην εκκλησία, σε περιόδους που περνούσαν μεγάλο πόνο, που ήταν διαλυμένοι,
όταν ο καιρός ήταν χάλια.
Έχω δει και πολλούς άλλους που δεν μπορούσαν
να έρθουν, όταν είχαν αρκετά χρήματα, ο ήλιος έλαμπε και όλα ήταν καλά. Διάλεξαν
να πάνε εκδρομή ή κοιμήθηκαν αργά, γιατί η εκκλησία δεν ήταν γι’ αυτούς πρώτη προτεραιότητα.
Θυμάμαι σχετικά μ’ αυτό, μια καλή
αδελφή, πολύ πιστή, που είχε πει κάποτε: «υπήρξαν φορές που έπρεπε να πιέσω τον
εαυτό μου, και έλεγα στην καρδιά μου, αν πάω στην εκκλησία θα νιώσω καλύτερα. Και
πραγματικά, πάντα αισθανόμουν καλύτερα επειδή υπάρχει ανακούφιση, αναζωογόνηση
και θεραπεία στην προσευχή και τη λατρεία με την οικογένεια της εκκλησίας.
Δυστυχώς, ορισμένοι βλέπουν το
Θεό όπως βλέπουν την εκκλησία. Είναι σαν
το κουμπί έκτακτης ανάγκης, έρχονται τρέχοντας και κλαίγοντας, απελπισμένοι για
βοήθεια, όταν χτυπήσει μια τραγωδία.
Θέλουν ανακούφιση. Ο Θεός να με
βοηθήσει.
Όταν ο Θεός τους βοηθά, επιστρέφουν
ακριβώς στον ίδιο τρόπο ζωής που τους δημιούργησε το πρόβλημα.
Αντί να ζητάνε απελευθέρωση, ψάχνουν
για ανακούφιση.
Ο Θεός θα βοηθήσει όλους όσους επικαλούνται
το όνομά Του. Τα πρόβλημα μας ταπεινώνουν
και μας βοηθάνε να δούμε ότι Τον έχουμε ανάγκη. Το πιο σπουδαίο πράγμα που ο Θεός θα μπορούσε
να κάνει για κάποιους, είναι να επιτρέψει να υπάρχουν πάντα προβλήματα στη ζωή
τους... επειδή αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ζουν γι’ Αυτόν.
Ίσως, λέω ίσως, αν μπορούσαμε να
μάθουμε πως να ζούμε για το Θεό αφού περάσει η καταιγίδα, συνεχίζοντας να ζούμε
γι’ Αυτόν όταν έρθουν οι καλές μέρες παραμένοντας πιστοί, ίσως να βλέπαμε ότι
τα προβλήματα δεν έρχονται τόσο συχνά ή δεν είναι τόσο σοβαρά. Και όταν έρθουν τα προβλήματα, δεν έρχονται
όταν είμαστε απορροφημένοι με τον κόσμο, αλλά με τον Ιησού... αλλά δεν μας εμποδίζουν
ούτε μας βλάπτουν καθόλου.
Ο πλούτος βρίσκεται στην
πιστότητα.
Στην εκκλησία υπάρχει αμεροληψία που
οικοδομεί. Το πιστό παιδί του Θεού μπορεί να αυξηθεί σε πίστη και αρετή.
Όταν υπάρχει πιστότητα στην προσευχή, στη μελέτη του λόγου του Θεού και στην
κοινωνία με τους αδελφούς της εκκλησίας, τότε υπάρχει ένας πλούτος που η ζωή
δεν μπορεί να σου κλέψει.
Θυμήσου την παραβολή του ο σοφός έχτισε
το σπίτι του στο βράχο. Αυτοί που ακούν
και να υπακούν το λόγο του Θεού, αυτοί και τα σπίτια τους θα επιβιώσουν και θα
είναι σε θέση να αναπτυχτούν όταν το πρόβλημα περάσει.
Επίτρεψέ μου να σε συμβουλέψω σήμερα.
Αν ήσουν στην εκκλησία την περασμένη βδομάδα, συνέχισε έτσι. Αν όχι, σφίξε τα λουριά.
Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Κυρίου
(Ψαλμ.ρκβ:1).
