Α. ΠΕΡΓΑΜΟΣ 313-606 μ.Χ.
Αυτή η εκκλησιαστική
περίοδος άρχισε από το διάταγμα της ανεξιθρησκίας του Κων/νου που δόθηκε το 313
μ.Χ. Για πολλούς «χριστιανούς» ο Κων/νος θεωρείται ο πρώτος αληθινός πάπας στην
αρχή της Καθολικής εκκλησίας.
ΠΕΡΓΑΜΟΣ, προέρχεται από το ΥΠΕΡ & ΓΑΜΟΣ και
σημαίνει «πολλοί γάμοι ή «γάμοι με πολλούς». Η Πέργαμος ονομαζόταν και
«ΠΕΡΓΑΜΙΑ». Η συμβολική αναφορά του ονόματος αυτού στην εκκλησιαστική αυτή περίοδο
είναι η εξής: Την εποχή αυτή (313-606) ο χριστιανισμός συγχωνευόταν με τα
είδωλα με τις ενέργειες του Κων/νου και των υποτιθέμενων «πατέρων» της
εκκλησίας. Δεν παρέμεινε δηλαδή πιστή η εκκλησία στον Ένα και νόμιμο Σύζυγό
της, ώστε να ακούει μόνο Αυτόν, αλλά άρχισε να παντρεύεται με ξένους συζύγους,
ξένα στοιχεία προς την αλήθεια του Ευαγγελίου κι έτσι χάλασε η σχέση της με το
Χριστό.
Με το διάταγμα της ανεξιθρησκίας ο Κων/νος
έδωσε στους Χριστιανούς και σε όλους τους άλλους πλήρη ελευθερία να ακολουθούν
τη θρησκεία της εκλογής τους. Ευνόησε με κάθε τρόπο τους Χριστιανούς, τους
έδωσε μεγάλες κρατικές θέσεις, παραχώρησε φορολογικές απαλλαγές και εξαίρεσε
από την υποχρέωση της στράτευσης τους λειτουργούς της χριστιανικής εκκλησίας.
Αν και ο Κων/νος είχε κάνει τον
χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας (325), τούτο έγινε επίσημα από
τον Θεοδόσιο (378-395 ) ο οποίος έκανε υποχρεωτικό να είναι κανείς μέλος της
«εκκλησίας».
Αυτό το γεγονός υπήρξε η μεγαλύτερη κατάρα
που κτύπησε ποτέ την εκκλησία. Σκοπός του Χριστού ήταν και είναι να κατακτήσει
τις ανθρώπινες καρδιές με καθαρά πνευματικά και ηθικά μέσα. Μέχρι τις μέρες του
Κων/νου, η επιστροφή μιας ψυχής στον Χριστό ήταν κάτι προαιρετικό με γνήσια
μεταβολή καρδιάς και ζωής. Τώρα όμως, η αναγκαστική και για λόγους σκοπιμότητας
προσχώρηση στον χριστιανισμό γέμισε τις εκκλησίες με ανθρώπους χωρίς αναγέννηση.
Το αριστοκρατικό πνεύμα της Ρώμης
διασκέλισε το κατώφλι της εκκλησίας. Η εκκλησία άλλαξε χαρακτήρα, έγινε
πολιτικός οργανισμός, και πήρε πλέον τον κατήφορο. Είχε μπει πια στην περίοδο
της μεγάλης αποστασίας. Είχε κατακτήσει την αυτοκρατορία, όπως νόμιζε, αλλά
στην ουσία, η αυτοκρατορία είχε κατακτήσει την εκκλησία, μεταμορφώνοντάς την σε
εικόνα του εαυτού της.
Τάδε λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον
την οξείαν
Ο Ιησούς
αποκαλύπτεται σ’ αυτή την περίοδο της εκκλησίας είναι σαν Αυτός που έχει τη
ρομφαία τη δίστομη και τη μυτερή, που δεν είναι τίποτε άλλο από το λόγο του
Θεού, που κρίνει το ψέμα και την αδικία. Το λέει αυτό, γιατί τότε άρχισε να
συμβιβάζεται ο λόγος του Χριστού με τις καλπάζουσες ειδωλολατρικές θεωρίες και
φιλοσοφίες οι οποίες άρχισαν να συμπεριλαμβάνονται στο «πιστεύω της εκκλησίας»
(Εβρ.γ:12). Η περίοδος λοιπόν αυτή έχει να κάνει με το λόγο του Θεού.
Ο Ιησούς λέει ότι
θα έρθει και θα πολεμήσει αυτά τα ψεύδη με τη μάχαιρα του λόγου Του, τον
αληθινό λόγο του Θεού που εξέρχεται από το στόμα Του. Η μάχαιρα αυτή θα
διαχωρίσει αυτό που είναι του Πνεύματος, απ’ τό ψέμα του Σατανά. Είναι ο καιρός
των μεγάλων «θεολογικών συζητήσεων» και της κατάρρευσης της εκκλησίας μέσα στα
είδωλα. Είναι η περίοδος που ο διάβολος ντυμένος θεολόγος, μπήκε μέσα στην εκκλησία
και την κατέστρεψε από μέσα.
Ιστορία της
Περγάμου
Στην αρχαιότητα ήταν η ακρόπολη της Τροίας.
Μέχρι το 2ο αιώνα ήταν πολιτική πρωτεύουσα της Ασίας. Δεν ήταν κύρια
εμπορική πόλη. Ήταν γεμάτη από ειδωλολατρία γιατί συναγωνιζόταν την Έφεσο και
το ναό της.
Είχε ναό σχεδόν για κάθε μεγάλο θεό και
ήταν τόπος όπου πολλοί προσκυνητές έφταναν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν. Ήταν
ο κύριος τόπος λατρείας του αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν υποχρεωτικό να
λατρεύεται σαν θεός. Άρνηση των Χριστιανών να συμμορφωθούν, αποτελούσε έγκλημα
και μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα το θάνατο. Επίσης υπήρχε ένας μεγάλος βωμός
του Δία και ακόμη ο περίφημος ναός του Ασκληπιού, θεού της ιατρικής, που τον
λάτρευαν με την μορφή ενός φιδιού. Για τη λατρεία του, ερχόταν προσκυνητές απ’ όλη
την αυτοκρατορία.
Βρίσκουμε ακόμα ότι ο Σατανάς πήρε την έδρα
του από τη Βαβυλώνα και τη μετέφερε στην Πέργαμο, έτσι ώστε όλες οι
Βαβυλωνιακές λατρείες και φιλοσοφίες φώλιασαν εκεί.
Είχε τη δεύτερη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του
κόσμου μετά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο Μάρκος Αντώνιος πήρε όλους του
τόμους της βιβλιοθήκης της Περγάμου και τους μετέφερε στην Αίγυπτο σαν δώρο
στην Κλεοπάτρα. Ήταν η εστία ενός πανεπιστημίου ιατρικής και επιστήμης.
Χρησιμοποιούσαν πολύ μάγια και βασκανίες. Παρήγαγε αρωματικά, βάλσαμο, κεραμικά
και χαλιά.
Η περγαμηνή - γραφική ύλη πολύ ανώτερη από
τον Αιγυπτιακό πάπυρο γιατί ήταν από δέρματα ζώων ειδικά κατεργασμένα για γραφή
- εφευρέθηκε εκεί, από την οποία πήρε και το όνομά της. Την εφεύρεση της περγαμηνής
την επέβαλε η ανάγκη που προέκυψε ύστερα από μια απόφαση του βασιλιά της
Αιγύπτου, ο οποίος φθονώντας την φιλολογική φήμη της Περγάμου απαγόρευσε την
εξαγωγή παπύρου στην Πέργαμο.
Η λατρεία του Ασκληπιού στην Πέργαμο ήρθε
από την Επίδαυρο τον 3ο π.Χ. αιώνα από κάποιον Αρχίαν ο οποίος
ίδρυσε το πρώτο Ασκληπιείο εκεί, μεταφέροντας από την Επίδαυρο τον απαραίτητο
όφη, που ήταν το ιερό σύμβολο του θεού. Οι όφεις ήταν απαραίτητοι όπου ιδρυόταν
ένα Ασκληπιείο για τη λατρεία. Το έμβλημα του όφη που είναι τυλιγμένος σε ένα
ραβδί ήταν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του Ασκληπιού και σήμερα χρησιμοποιείται από
το Ηνωμένα Έθνη (θεραπεία των εθνών) και από τον ιατρικό σύλλογο.
