Πρέπει
να προσδιορίσουμε τα ιδιαίτερα χαρίσματά μας.
Το
ανθρώπινο σώμα έχει πολλά μέλη, αλλά όλα τα μέλη δεν κάνουν την ίδια δουλειά.
Υπάρχει ένα σώμα αλλά πολλά μέλη - ένα σώμα αλλά διαφορετικές λειτουργίες. Έτσι
και η εκκλησία είναι το σώμα Χριστού και οι χριστιανοί είναι τα μέλη αυτού του
ενός σώματος (Α’ Κορ.ιβ:12-27). Κατά συνέπεια καθένας είναι μέρος των άλλων,
όλοι εξαρτιόμαστε ο ένας απ’ τον άλλο.
Τα
μέλη της εκκλησίας έχουν διαφορετικές διακονίες και χαρίσματα, ακριβώς όπως τα
μέλη του σώματος έχουν διαφορετικές λειτουργίες. Γι’ αυτό το λόγο δεν τολμάμε
να συγκριθούμε μεταξύ μας (Β’ Κορ.ι:12), αλλά μάλλον πρέπει να αναγνωρίζουμε
μια ποικιλομορφία λειτουργιών και την αξία των διάφορων μελών του σώματος.
Πρέπει να επιδιώξουμε να προσδιορίσουμε τα ιδιαίτερα χαρίσματά μας και να τα
λειτουργήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε προς όφελος του σώματος της εκκλησίας.
Αντί να προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα μέσα στο σώμα, πρέπει να επικεντρωθούμε
στις ιδιαίτερες λειτουργίες που ο Θεός μας έχει δώσει και να τις εκτελέσουμε
σωστά.
Στα
εδάφια που προαναφέραμε, ο Παύλος ανέφερε επτά παραδείγματα της θέσης του. Ο
τρόπος παρουσίασής τους, αποκαλύπτει ότι ο κατάλογος των χαρισμάτων εδώ δεν
είναι πλήρης, αλλά αντιπροσωπευτικός ή δείχνει τον τρόπο που ο Θεός
χρησιμοποιεί τα άτομα μέσα στην εκκλησία Του. Υπάρχουν πολλές άλλες πτυχές
χριστιανικής υπηρεσίας που αυτά τα εδάφια δεν τις προσδιορίζουν συγκεκριμένα.
Μπορούμε
επίσης να περιγράψουμε αυτά τα χαρίσματα υπηρεσίας σαν πνευματικές λειτουργίες
ή διακονίες μέσα στην εκκλησία. Ένα άτομο μπορεί να ασκήσει αρκετές απ’ αυτές.
Ουσιαστικά,
αυτά είναι μάλλον χαρίσματα από το Θεό παρά ανθρώπινα επιτεύγματα. Ενώ υπάρχουν
μερικές φυσικές ανθρώπινες ικανότητες που ταιριάζουν μ’ αυτό τον κατάλογο,
τουλάχιστον εν μέρει, ακόμη και τα φυσικά μας ταλέντα έχουν την προέλευσή τους
στο σχέδιο, το σκοπό και τη χάρη του Θεού.
Επιπλέον,
η χάρη του Θεού ικανώνει το χριστιανό, να ασκεί τις δυνατότητές του στην
πνευματική σφαίρα προς όφελος της εκκλησίας, ξεπερνώντας τις σαρκικές
ικανότητές του. Ο Θεός μπορεί να αγιάσει, να αυξήσει και να προσθέσει στις ικανότητες
που είχε ήδη κάποιος πριν πιστέψει, ή μπορεί να του δώσει τελείως νέα ταλέντα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα χαρίσματα προέρχονται από τη χάρη του Θεού.
Το
πρώτο χάρισμα στον κατάλογο, η προφητεία, σημαίνει μια εμπνευσμένη
από το Θεό έκφραση, ή το να μιλά κάποιος κάτω από θείο χρίσμα προς οικοδομή
άλλων. Δεν περιλαμβάνει απαραίτητα μελλοντική πρόβλεψη. Συγκεκριμένα, είναι ένα
υπερφυσικό δημόσιο μήνυμα στη γλώσσα του ακροατηρίου (Α΄ Κορ.ιδ:29-31), αλλά
εδώ φαίνεται να έχει τη γενικότερη έννοια μιας χρισμένης ομολογίας, μιας
διακήρυξης, ή ενός κηρύγματος (Πράξ.β:17, Α’ Κορ.ιδ:3, Αποκ.ιθ:10). Χειροτονημένοι
κήρυκες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μιλούν στις συναθροίσεις, σε διάφορα
ιδρύματα όπως οι φυλακές και οι οίκοι ευγηρίας, είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού
του χαρίσματος.
Εάν
κάποιος έχει αυτό το χάρισμα, πρέπει να το ασκήσει αναλογικά προς την πίστη του
- τόσο, όσο το μέτρο της πίστης του θα του επιτρέψει. Ίσως αυτό να σημαίνει ότι
πρέπει να ομολογήσει ή να κηρύξει σύμφωνα με την πίστη (το δόγμα ή τις βασικές
διδασκαλίες).
Διακονία σημαίνει το να
υπηρετείς άλλους, ιδιαίτερα μέσα στην εκκλησία. Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα
ιδιαίτερο χάρισμα διάθεσης και επιδεξιότητας στο να υπηρετούν. Η λέξη διακονία,
καλύπτει μια ποικιλία εργασιών εμπεριέχοντας την έννοια της εργασίας ή της
βοήθειας. Μπορεί επίσης να αναφερθεί συγκεκριμένα στην εργασία ενός διακόνου, ο
οποίος βοηθά στη διαχείριση και τα οργανωτικά θέματα της τοπικής εκκλησίας.
(Πράξ.ς:16, Α΄Τιμ.γ:8-13).
Μετά,
υπάρχει το χάρισμα της διδασκαλίας, ή εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι
Βιβλικών μελετών σε σπίτια ή οι δάσκαλοι του Κυριακού σχολείου είναι
παραδείγματα ανθρώπων που ενεργούν αυτό το χάρισμα.
Προτροπή σημαίνει να
ενθαρρύνεις ή να παρηγορείς. Μερικοί άνθρωποι ασκούν αυτό το χάρισμα καθώς
ομολογούν δημόσια, ενώ άλλοι τα καταφέρνουν καλλίτερα με προσωπικές επαφές
διαφόρων μορφών όπως το να πιάνουν φιλίες, να παίρνουν τηλέφωνα, να γράφουν
γράμματα ή να στέλνουν κάρτες. Ο Ιωσής ήταν τόσο γνωστός γι’ αυτό το χάρισμα
που οι απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα, που σημαίνει "υιός παρηγορίας"
(Πράξ.δ:36, θ:26-27).
Το
χάρισμα του δίδειν είναι το να μοιράζεσαι υλικές ευλογίες με άλλους
και με την εκκλησία. Μερικοί άνθρωποι έχουν ευλογηθεί οικονομικά πολύ περισσότερο
από άλλους κι έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να δώσουν για τα πράγματα του Θεού.
Δεν πρέπει να θεωρούν τις υλικές ευλογίες τους σαν σημάδι ανωτερότητας αλλά σαν
ένα χάρισμα του Θεού με σκοπό την ενίσχυση της βασιλείας Του με έναν ιδιαίτερο
τρόπο. Δεν πρέπει να είναι εαυτούληδες αλλά γενναιόδωροι, αναγνωρίζοντας ότι
έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα και ευθύνη να δώσουν στο σχέδιο του Θεού απ’ ότι
οι περισσότεροι άλλοι.
Προϊστάμενος είναι αυτός που
κατευθύνει, καθοδηγεί, με άλλα λόγια έχει επιρροή μέσα στην εκκλησία. Ο
προϊστάμενος πρέπει να ασκεί το ρόλο του με επιμέλεια, προσοχή, και σοβαρότητα.
Ο Θεός είναι Αυτός που ορίζει τους εργάτες ή τους ηγέτες μέσα στην εκκλησία
Του. Είναι σημαντικό να υποτάσσεται κανείς στους ανθρώπους που βρίσκονται σε
θέση εξουσίας μέσα στην εκκλησία (Εβρ.ιγ:17), εφόσον ασκούν την εξουσία τους
κάτω από το Θεό σύμφωνα με τις οδηγίες του λόγου Του. Η εκκλησία χρειάζεται
διάφορους ανθρώπους με ηγετικές και διοικητικές ικανότητες. Εκτός από τον
ποιμένα, η συνάθροιση πρέπει να έχει ικανούς υπεύθυνους για τα διάφορα τμήματα
και δραστηριότητες καθώς επίσης ανθρώπους με υπεύθυνη γνώμη που θα μπορούν να
συμβουλεύουν, χωρίς απαραίτητα να έχουν μια επίσημη θέση.
Ελεώ σημαίνει είμαι
φιλεύσπλαχνος και ευγενικός προς τους άλλους. Ακόμα μπορεί να σημαίνει επίσκεψη
αρρώστων, βοήθεια φτωχών, την ενίσχυση χηρών και ορφανών (Ματθ.κε:31-46,
Γαλ.β:10, Ιάκ.α:27 β:15-17). Όποιος εκπληρώνει αυτό το ρόλο, πρέπει να το κάνει
χαρωπά, όχι με δυσφορία, λύπη, ή δεσποτικό τρόπο.
Μέχρι
ένα ορισμένο βαθμό, κάθε ώριμος χριστιανός πρέπει να είναι σε θέση να λειτουργήσει
στις επτά περιοχές που μόλις αναφέραμε. Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να μπορούν να
ομολογούν, να υπηρετούν, να ενθαρρύνουν, να δίνουν, και να είναι ελεήμονες.
Όλοι πρέπει να έχουν κάποια βασική ικανότητα να οδηγήσουν απίστους στο σχέδιο
της σωτηρίας και να καθοδηγήσουν τους νέους πιστούς στον τρόπο ζωής του Κυρίου.
Αυτά τα εδάφια μας λένε, ακόμα, ότι κάθε Χριστιανός έχει κάποιο τομέα που είναι
ιδιαίτερα δυνατός, κι αυτό δοσμένο από το Θεό. Ενώ πρέπει πάντα "να
είμαστε έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν" (Τίτος γ:1), πρέπει να διακρίνουμε
ποια είναι τα δυνατά μας σημεία και να τα χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά.
Για
να συνοψίσουμε, κάθε Χριστιανός έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα, ρόλο, ή λειτουργία
στην εκκλησία, ή ενδεχομένως κάποια απ’ αυτά. Οτιδήποτε Θεός του έχει δώσει να
κάνει, πρέπει να το ασκεί με όλη του τη δύναμη, αλλά πάντα με ταπείνωση.
