Α’ ΚΟΡ.ιβ:28 Και
άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας,
τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις,
είδη γλωσσών.
Μερικές φορές
γίνεται άσοφη κριτική και επίκριση στα θέματα οργάνωσης. Αυτή η άσοφη και άδικη
κριτική προέρχεται κυρίως από τις παρακάτω δύο πηγές.
1.
Από
ένα άτομο που έχει σωθεί απ’ το χώρο της δογματικής εκκλησίας, θέλει να
αισθανθεί ελεύθερο από τη δουλεία των σχημάτων της παραδοσιακής εκκλησίας, κι
έτσι πετιέται στο άλλο άκρο, του να απορρίπτει κάθε εκκλησιαστική κυβέρνηση.
2.
Από
ένα άτομο που αρνείται να υποταχθεί, να πειθαρχήσει, υιοθετόντας μια ανεξάρτητη
θέση και στάση, κι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, κι έτσι προάγει την αποκαλούμενη «ελεύθερη»
εκκλησία.
Βέβαια μπορεί
κανείς να συναντήσει κι άλλους λόγους κριτικής ενάντια στην εκκλησιαστική
οργάνωση. Είναι πολύ σημαντικό και αναγκαίο να πειστεί απόλυτα ο χριστιανός ότι
Αυτός που έχει διατάξει την εκκλησιαστική οργάνωση είναι ο Θεός και ότι η Γραφή
καθαρά διδάσκει ένα θείο σχέδιο για οργάνωση της εκκλησίας.
Χωρίς οργάνωση δεν
μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση αλλά ούτε και πειθαρχία στην εκκλησία, κι αν η
κυβέρνηση και η πειθαρχία είναι Γραφικά και απαραίτητα, το λογικό συμπέρασμα
είναι ότι η οργάνωση είναι απ’ το Θεό.
Για να μην υπάρχει
παρεξήγηση, ας γίνει κατανοητό ότι η εκκλησία δεν είναι μια οργάνωση, αλλά ένας
ζωντανός οργανισμός μέσα στον οποίο κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. Η αληθινή εκκλησία
δεν γνωρίζει δογματικούς ή οργανωτικούς φραγμούς. Το σώμα του Χριστού δεν
μπορεί να περιοριστεί από τοίχους που υψώθηκαν με ανθρώπινη θέληση. Η εκκλησία
του Θεού κόβει (διαχωρίζει) κάθε δογματική γραμμή. Οριστικά, η εκκλησία δεν
είναι μια οργάνωση αλλά ένας οργανισμός που μέσα στις φλέβες και στις αρτηρίες
του σφύζει και πάλλει η ζωή και το Πνεύμα του Ίδιου του Χριστού.
Γνωρίζοντας αυτή
την αλήθεια μπορούμε τώρα να αναρωτηθούμε; Η οργάνωση είναι απ’ το Θεό; Είναι
μέσα στο λόγο του Θεού; Υπάρχει ανάγκη οργάνωσης; Και στις τρεις αυτές
ερωτήσεις μπορούμε να απαντήσουμε με έμφαση και χωρίς κανένα δισταγμό. Ναι, η οργάνωση είναι απ’ το Θεό.
Μια από τις
καταστάσεις που θα υπάρχουν λίγο πριν την έλευση του Κυρίου είναι και το πνεύμα
της ανομίας και αναρχίας πάνω στη γη. Το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται
(Β’ Θεσ.β). Και είναι μυστήριο μέχρι να φύγει ο κωλύων τώρα και να αποκαλυφθεί
ο άνομος. Βλέπουμε ότι ο Α/Χ είναι αυτός που εδώ ονομάζεται άνομος κι έχει να
κάνει με το πνεύμα της ανομίας, το οποίο μπορεί κανείς να διακρίνει οπουδήποτε
σήμερα. Έγκλημα, νεανική παρακοή, διαζύγια, απεργίες, συνεχώς αυξάνουν τα
τελευταία χρόνια. Ο άνθρωπος ποθεί να κάνει ότι θέλει και δεν θέλει να σεβαστεί
καμία κυβέρνηση, αλλά ούτε αναγνωρίζει ότι μπορεί να διοικείται από κάποιον
άλλο άνθρωπο. Αυτό το πνεύμα της ανομίας έχει μπει μέσα στα σπίτια δημιουργώντας
ανυπάκουα παιδιά και επαναστατικές και ανυπότακτες συζύγους. Το ίδιο πνεύμα
έχει εισχωρήσει στις εκκλησίες και έχει κάνει τους πιστούς να μην θέλουν να
ζουν κάτω από την υγιαίνουσα διδασκαλία.
Όπου δεν υπάρχει
κυβέρνηση εκκλησίας, ο καθένας κάνει ότι θέλει και δεν μπορεί να υπάρχει θεία
τάξη και πειθαρχία. Αυτή η κατάσταση οδηγεί μόνο σε κομφούζιο, αταξία και η
θεία αρμονία της κυβέρνησης του Θεού καταστρέφεται εντελώς “διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας αλλά ειρήνης” Α’ Κορ.ιδ: 33. Κάθε τι που δημιουργείται ή ορίζεται από το Θεό έχει
μια θαυμαστή τάξη. Το ίδιο ισχύει και για την εκκλησιαστική κυβέρνηση.
Εκκλησιαστική
κυβέρνηση και πειθαρχία είναι τόσο απαραίτητα στην τοπική συνάθροιση, όσο και
σ’ όλη την εκκλησία στο σύνολό της. Το θέμα της κυβέρνησης και πειθαρχίας αφορά
τόσο τους υπεύθυνους όσο και τους λοιπούς αδελφούς. Όποιος δεν μπορεί να
ταπεινώσει τον εαυτό του και να υπακούσει αυτούς που ο Θεός έχει θέσει από πάνω
του, είναι ακατάλληλος και να κυβερνήσει άλλους. ”Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας και υπακούετε” Εβρ.ιγ: 17. Αυτό αφορά και τους υπεύθυνους εργάτες και τους αγίους. Κανείς
δεν εξαιρείται.
