Η μάχη του Αρμαγεδδώνα

 

Από τη μάχη του Αρμαγεδδώνα, στην κρίση του Λευκού Θρόνου

A. Η κρίση της Βαβυλώνας

 

Το προηγούμενο μάθημα τελείωσε με την οργή του Θεού να εκχέεται στους κατοίκους της γης που είχαν πάρει το χάραγμα του θηρίου, αρνήθηκαν να μετανοήσουν και βλασφήμησαν το όνομα του Θεού. 

Αμέσως μετά την έκχυση των φιαλών της οργής, έρχεται η τελική κρίση του Θεού πάνω στον ασεβή κόσμο των έσχατων καιρών που κυβερνάται από τον τελευταίο παγκόσμιο δικτάτορα, το θηρίο που βγήκε από τη θάλασσα (Αποκ.ιγ), τον Αντίχριστο.

Αυτό το αντιχριστιανικό θρησκευτικό σύστημα που είναι γνωστό σαν Βαβυλώνα, ξεκίνησε στο ενδέκατο κεφάλαιο της Γένεσης με την οικοδόμηση της πόλης της Βαβυλώνας από τον Νεμβρώδ.

Αυτή η πόλη και ο πύργος της Βαβέλ συμβολίζουν ένα πολιτικό ιδανικό και ένα κυβερνητικό σύστημα που ποτέ δεν έχει πεθάνει, αλλά είναι ακόμα η αιτία των ταραχών σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Θα θυμάστε πώς αυτός ο άνθρωπος ανυπάκουσε το Θεό μετά τον κατακλυσμό με το να μην εξαπλωθούν σ’ ολόκληρη τη γη. 

Αντίθετα, παρέμειναν μαζί και χτίσανε την μεγάλη πόλη της Βαβυλώνας, που αντιπροσώπευε την πολιτική και εθνική δύναμη και τα ιδανικά αυτής της απόφασης.

Ο πύργος στο κέντρο της πόλης ήταν το σύμβολο και το κέντρο της Βαβυλωνιακής θρησκείας και λατρείας. 

Ο πύργος αυτός ονομάστηκε "Βαβέλ", που σημαίνει «πύλη Θεού», αλλά αυτό είναι ένα όνομα που οι άνθρωποι έδωσαν, στην πραγματικότητα ήταν μια άρνηση του δρόμου του Θεού για τον ουρανό. 

Ο Θεός τον ονόμασε «σύγχυση» και καταράστηκε τα σχέδια για ένα υπερ-κράτος, μέσα στο οποίο κατοικούσε το πνεύμα του Νεμβρώδ. 

 πόλη και ο πύργος, πολιτική και θρησκεία, συγχωνεύθηκαν σε ένα γιγαντιαίο κοσμικό σύστημα – μια ενότητα σε μια ομοσπονδία που ήταν το όνειρο και ο στόχος τους.

Η Βαβυλώνα αντιπροσωπεύει οτιδήποτε αντιτίθεται στον Θεό, πολιτικά και θρησκευτικά. 

Ο Θεός έχει προγραμματίσει μια επίγεια Βασιλεία κάτω από την προσωπική επίβλεψη του Ιησού Χριστού. 

Ο Σατανάς προτείνει ένα βασίλειο ανθρώπων στη γη κάτω από την κυριαρχία του Αντίχριστου, του οποίου ο Νεμβρώδ ήταν ο πρώτος καθαρός τύπος στις Γραφές. 

Αυτό το πνεύμα του Νεμβρώδ σύντομα διεκδίκησε πάλι την εξουσία στην Αίγυπτο με τον Φαραώ, επιχειρώντας να καθιερώσει το υπέρ-κράτος του. 

Ο Ναβουχοδονόσορ έκανε μια παρόμοια προσπάθεια που την ακολούθησαν οι Μήδοι και οι Πέρσες, ο Αλέξανδρος, οι Καίσαρες, ο Κωνσταντίνος με την ένωση εκκλησίας και κράτους, ο Ναπολέοντας, και ο Χίτλερ. 

Το όνειρο της ανθρωπότητας σήμερα παραμένει μια ομοσπονδία Εθνών, μια υπέρ οργάνωση χωρίς Θεό που θα φέρει μια ουτοπία ειρήνης, την οποία οι άνθρωποι ονειρεύονται από την εποχή του Νεμβρώδ.

Η τελευταία προσπάθεια του Σατανά να εκπληρώσει το όνειρό του θα συμβεί μετά την Αρπαγή της εκκλησίας. 

Όταν η αληθινή εκκλησία αρπαχτεί, ο Σατανάς θα παρουσιάσει τον Αντίχριστο, του οποίου ο Νεμβρώδ ήταν μόνο μια σκιά, που θα πετύχει την δημιουργία μιας μεγάλης ομοσπονδίας κρατών για να διασφαλίσει την ασφάλεια στον κόσμο που τώρα πλέον έχει μία εκκλησία, μία γλώσσα, μία αστυνομία, ένα νόμισμα, κλπ.

Η ερμηνεία του Δανιήλ στο όνειρο του βασιλιά ήταν μια εικόνα με ένα κεφάλι από χρυσό (το Βασίλειο της Βαβυλώνας), το στήθος και τα χέρια από άργυρο (το Βασίλειο της Μηδοπερσίας), το στομάχι και οι μηροί από ορείχαλκο (Βασίλειο της Ελλάδας), οι κνήμες από σίδηρο (Βασίλειο της Ρώμης), τα πόδια από σίδηρο και πηλό (τα δέκα δάχτυλα αντιπροσωπεύουν την Εθνική παγκόσμια δύναμη, και αντιστοιχεί στο θηρίο με τα δέκα κέρατα στην Αποκ.ιζ.

Τα δέκα κέρατα, ή τα δέκα δάχτυλα των ποδιών είναι δέκα έθνη που θα έχουν μία γνώμη και θα δώσουν την εξουσία και τη δύναμή τους στο θηρίο, τον Αντίχριστο. 

Δεδομένου ότι η εικόνα που είδε ο Δανιήλ είχε πόδια από σίδηρο αναμεμιγμένο με πηλό, καταλαβαίνουμε ότι η παλιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πρέπει να αναβιώσει, και θα αναμειχτεί με τον πηλό. Αυτό είναι το πολιτικό μέρος, ή η ομοσπονδία κρατών κατά τη βασιλεία του Αντίχριστου.

Στην Αποκάλυψη, βλέπουμε εκτός από αυτή την Ομοσπονδία των Εθνών, μια αντιχριστιανική ενότητα θρησκειών κάτω από την εικόνα μιας πόρνης γυναίκας (Αποκ.ιζ:1-18). 

Είναι μια μητέρα με ένα τσούρμο παιδιών, που υποδηλώνει ότι υπάρχει μια μητέρα εκκλησία, και όλοι αυτοί που συνδέονται μαζί της, είναι οι αποστατημένες θρησκείες του κόσμου. 

Οι οικουμενικές σύνοδοι των ημερών μας, δείχνουν ότι υπάρχει μια κίνηση για να ενωθούν όλες οι εκκλησίες και όλες οι θρησκείες κάτω από ένα κεφάλι ώστε να δημιουργηθεί μια μεγάλη παγκόσμια εκκλησία. 

Αυτή η αντιχριστιανική εκκλησία θα ενωθεί με την παγκόσμια κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση του θηρίου, αλλά στην Αποκ.ιζ:16 μας λέει ότι τα δέκα κέρατα, ή δέκα βασιλείς αυτής της τελικής παγκόσμιας αυτοκρατορίας, θα καταστρέψουν το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα. 

Στη συνέχεια θα γίνει χαρά μεγάλη στον ουρανό γιατί ο Θεός έκρινε τη Βαβυλώνα, αυτή την κακή, αποστατημένη εκκλησία που θανάτωσε τους προφήτες και τους εργάτες του Θεού (Αποκ.ιη, ιθ:1-16).

Ας δούμε τώρα την κατάσταση των Εβραίων και τι έχει συμβεί σ’ αυτούς κατά τη διάρκεια της περιόδου επτά ετών (Θλίψη). 

Ο Ισραήλ δεν παρομοιάζεται πλέον με μια νύφη, επειδή πήγε πίσω από ξένους θεούς. Έφερε μομφή στο όνομα του Θεού, παίζοντας την πόρνη, και εγκαταλείφθηκε λόγω των πορνικών της τρόπων. 

Αντ’ αυτού, ελήφθη μια νύφη από τους εθνικούς. Όσοι πήραν πάνω τους το όνομά Του και υπέστησαν διωγμούς και μομφή για το όνομα του Ιησού, τώρα συνθέτουν τη νύφη του Χριστού, και αρπάχτηκαν πριν από την ώρα του πειρασμού, που ο κόσμος δεν έχει γνωρίσει ποτέ πριν. 

Αλλά ο Θεός δεν θα ξεχάσει τη διαθήκη με το λαό Του Ισραήλ, «Σε εγκατέλιπον διά ολίγον καιρόν· πλην με έλεος μέγα θέλω σε περισυνάξει» (Ης.νδ:7).

Ο Θεός δεν θα ξεχάσει τις υποσχέσεις του. Ο Ισραήλ θα είναι η ανακαινισμένη γυναίκα κατά την περίοδο της Θλίψης (Ησ.νδ:1-10 και Ωσηέ β.) 

Έχουμε ήδη μελετήσει ότι οι Εβραίοι θα συγκεντρωθούν πίσω στην Παλαιστίνη και θα οικοδομήσουν ένα άλλο ναό στο Θεό τους και θα συνεχίσουν να προσφέρουν θυσίες. 

Θα κάνουν μια συμφωνία με τον Αντίχριστο στην αρχή των επτά ετών. Αλλά μετά από 3 ½ χρόνια, ή στη μέση της εβδομάδας της προφητείας του Δανιήλ, ο Αντίχριστος θα απαγορεύσει στους Εβραίους να προσφέρουν θυσίες στο Θεό, θα καθίσει σαν θεός και θα διατάξει τη λατρεία της εικόνας του.

Η δύναμη του Αντίχριστου θα είναι τόσο μεγάλη, που αυτός και ο ψευδοπροφήτης θα κάνουν μεγάλα θαύματα, ακόμη και φωτιά να κατέβει από τον ουρανό (Αποκ.ιγ:11-15).

Μετά, θα αρχίσει να καταδιώκει τους Εβραίους, επειδή εξακολουθούν να επικαλούνται το όνομα του Θεού. 

Πολλοί θα μαρτυρήσουν στα χέρια του Αντίχριστου και άλλοι θα πάνε σε αιχμαλωσία. Όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σε πόλεμο κατά της Ιερουσαλήμ (Ζαχ.ιδ:1-3). 

Στη θλίψη τους, οι Εβραίοι θα αρχίσουν να αναζητούν το πρόσωπο του Κυρίου και θα στραφούν προς το Θεό τους, (Ης.ι:20-21, Ωσηέ ε:15). 

Χωρίς αμφιβολία θα επικαλεστούν τον από μακρού αναμενόμενο Μεσσία. Όταν θα επικαλεστούν το όνομά Του, τότε ο Κύριος θα τους ακούσει και θα πει, «ούτος είναι λαός μου· και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Κύριος είναι ο Θεός μου» (Ζαχ.ιγ:9).

 

B. Η μάχη του Αρμαγεδδώνα

 

Ζαχ.ιδ:3 Και ο Κύριος θέλει εξέλθει και θέλει πολεμήσει κατά των εθνών εκείνων, ως ότε επολέμησεν εν τη ημέρα της μάχης.

Ζαχ.ιβ:10 Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και ικεσιών· και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι' αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι' αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού.

Θα συμβεί μεγάλο πένθος στην Ιερουσαλήμ. Κάθε οικογένεια θα θρηνήσει και θα μετανοήσει, όταν δουν ότι ο Ιησούς, τον οποίο σταύρωσαν, στην πραγματικότητα ήταν ο αληθινός Μεσσίας. (Ζαχ.ιβ:11-14, ιγ:6).

Ζαχ.ιδ:4-7 Και οι πόδες αυτού θέλουσι σταθή κατά την ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών, του απέναντι της Ιερουσαλήμ εξ ανατολών· και το όρος των ελαιών θέλει σχισθή κατά το μέσον αυτού προς ανατολάς και προς δυσμάς και θέλει γείνει κοιλάς μεγάλη σφόδρα· και το ήμισυ του όρους θέλει συρθή προς βορράν και το ήμισυ αυτού προς νότον. Και θέλετε καταφύγει εις την κοιλάδα των ορέων μου· διότι η κοιλάς των ορέων θέλει φθάνει έως εις Ασάλ· και θέλετε φύγει, καθώς εφύγετε απ' έμπροσθεν του σεισμού εν ταις ημέραις Οζίου του βασιλέως του Ιούδα· και Κύριος ο Θεός μου θέλει ελθεί και μετά σου πάντες οι άγιοι. Και εν εκείνη τη ημέρα το φως δεν θέλει είσθαι λαμπρόν ουδέ συνεσκοτασμένον· αλλά θέλει είσθαι μία ημέρα, ήτις είναι γνωστή εις τον Κύριον, ούτε ημέρα ούτε νύξ· και προς την εσπέραν θέλει είσθαι φως. …..και οι Εβραίοι θα φύγουν προς την κοιλάδα όπου θα είναι προστατευμένοι από τη μεγάλη μάχη που θα ακολουθήσει.

Τώρα, ας δούμε μια εικόνα αυτής της μάχης. Η σκηνή διαδραματίζεται σε μια πεδιάδα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Όλοι οι βασιλιάδες και οι πρίγκιπες της γης οδηγούνται εκεί από τρεις ηγέτες, κυβερνήτες, που η ιστορία του πολέμου δεν έχει ξαναδεί. 

Ρωτάμε αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα ποια είναι και από προέρχεται ο αναρίθμητος στρατός που τα ακολουθεί.

Απαντούν, «Είμαστε ο δράκος, το θηρίο, και ο προφήτης, και συγκεντρώνουμε τους βασιλείς όλου του κόσμου στη μάχη της μεγάλης μέρας του Θεού του Παντοκράτορα, σε ένα χώρο που ονομάζεται στην εβραϊκή γλώσσα Αρμαγεδδώνας».

Προχωρούν κατά τάγματα, τα λάβαρά τους έχουν ζωγραφισμένα απαίσια σχέδια, και οι δυνατές σάλπιγγες τους, γεμίζουν το φαράγγι με μια ατελείωτη φασαρία. 

Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να σταθεί μπροστά σ’ ένα τέτοιο στρατό, που οδηγείται από τις ενοποιημένες σκοτεινές δυνάμεις του: δράκου, του θηρίου, και του ψευδοπροφήτη. 

Αλλά τώρα, από τη μεριά της Ιερουσαλήμ, ακούμε τον ήχο μιας δυνατής σάλπιγγας, σαν τον ήχο υδάτων πολλών. Σύντομα εμφανίζεται ένας άλλος στρατός, που ποτέ πριν δεν είχε περάσει απ’ αυτή την κοιλάδα.

Δεν φέρουν όπλα, δεν φορούν πανοπλίες, αλλά είναι ντυμένοι με καθαρό λευκό. Είναι αθάνατοι, δεν μπορούν να τραυματιστούν. 

Προπορεύεται ο Αρχηγός τους πάνω σε ένα λευκό άλογο. Τα μάτια Του είναι σαν φλόγα φωτιάς και στο κεφάλι Του έχει διαδήματα πολλά. 

Είναι ντυμένος με ένα ρούχο βουτηγμένο στο αίμα. «Eπί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού έχει γεγραμμένον το όνομα, Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων». 

Ακριβώς πίσω Του, πάνω σε λευκά άλογα, ντυμένοι με φίνο λινό, προελαύνει ο άοπλος στρατός των αγίων. 

Ρωτάμε, καθώς γονατίζουμε μπροστά σ’ Αυτόν το ένδοξο κατακτητή, «Ποιος είσαι»; «Και ποιοι είναι αυτοί που σε ακολουθούν, και που υπάγεις;» 

Αυτός απαντά, «Είμαι πιστός και αληθινός, είμαι το άλφα και το ωμέγα, και κρίνω και πολεμώ. Εγώ είμαι Αυτός που πέθανε στο Γολγοθά και έρχομαι να δρέψω τους καρπούς της αγωνίας και του θανάτου μου, να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν και να κατακρίνει τους εχθρούς του Θεού». (Ης.ξγ:1-4, Αποκ.α:7, Αποκ.ιθ:11-16. Ης.κς:21, Ιούδας α:14.)

Μεγάλη καταστροφή θα γίνει στα στρατεύματα του Αντίχριστου από το ξίφος που βγαίνει από το στόμα του καθήμενου στο άλογο. 

Η σύγκρουση αυτή θα οδηγήσει σε μια μεγάλη και συντριπτική νίκη, όταν όλες οι δυνάμεις του κακού θα ταπεινωθούν και ο Θεός θα είναι τα πάντα εν πάσι. 

Αν και ήταν καταφρονημένος και απορημένος από τους ανθρώπους, τότε κάθε γόνατο θα κλίνει. 

• Κάποτε οι άνθρωποι Τον επέκριναν με τα λόγια τους, αλλά τώρα κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Χριστός είναι Κύριος. 
• Κάποτε του έβαλαν ένα κόκκινο χιτώνα και Τον κοροϊδεύανε, αλλά τώρα θα φορέσει το κόκκινο ρούχο της θριαμβευτικής εξιλέωσης. 
• Κάποτε, μόλις δώδεκα ταπεινοί άνδρες Τον ακολούθησαν, αλλά τώρα Τον ακολουθούν τα στρατεύματα του ουρανού. 
• Κάποτε, του έβαλαν ένα στεφάνι από αγκάθια πάνω στο κεφάλι Του, αλλά τώρα φοράει διαδήματα πολλά. 

Είναι ο λίθος που απεκόπη άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατεσύντριψεν αυτούς, Δαν.β:34-35, 44.

Πόσο σπουδαία ήταν αυτή η μάχη! 

Ακούστε τι λένε οι άγγελοι: 

«και έκραξε μετά φωνής μεγάλης, λέγων προς πάντα τα όρνεα τα πετώμενα εις το μεσουράνημα· Έλθετε και συνάγεσθε εις το δείπνον του μεγάλου Θεού, διά να φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ' αυτών και σάρκας πάντων ελευθέρων και δούλων και μικρών και μεγάλων» (Αποκ.ιθ:17-18). 

Όλα τα όρνεα του ουρανού θα κληθούν σ’ αυτή μεγάλη σφαγή τη γεμάτη με ανθρώπινες σάρκες. 

«Και επατήθη ο ληνός έξω της πόλεως, και εξήλθεν αίμα εκ του ληνού έως των χαλινών των ίππων εις διάστημα χιλίων εξακοσίων σταδίων» (Αποκ.ιδ:20), και θα χρειαστούν επτά μήνες για να θάψουν τους νεκρούς (Ιεζ.λθ:12-13.)

Το θηρίο (Αντίχριστος) και ο ψευδοπροφήτης που έκαναν θαύματα θα ριχτούν και οι δύο ζωντανοί στη λίμνη της φωτιάς που καίει με θειάφι, (Αποκ.ιθ:20, Β’ Θες.β:8), μαζί με όλους εκείνους που πήραν το χάραγμα του θηρίου, Αποκ.ιδ:10. 

Ο δράκος, που είναι ο Σατανάς, θα δεθεί και θα ριχτεί στην άβυσσο για χίλια χρόνια. (Αποκ.κ:1-3).

Στη συνέχεια, όλοι αυτοί που θανατώθηκαν για τη μαρτυρία του Ιησού και το λόγο του Θεού, που δεν λάτρεψαν το θηρίο ή την εικόνα του, ούτε πήραν το χάραγμά του στο μέτωπο ή στο χέρι τους, θα αναστηθούν, θα ζήσουν και θα βασιλέψουν με το Χριστό για χίλια χρόνια, Αποκ.κ:4-6. 

Εδώ ολοκληρώνεται η πρώτη Ανάσταση των δίκαιων, Ιωάν.ε:29. 

Μια περίοδος χιλίων ετών θα υπάρξει πριν από τη δεύτερη ανάσταση, ή την ανάσταση των αδίκων.

Μετά, ο Κύριος θα εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του στη γη και θα κρίνει τον κόσμο με δικαιοσύνη, Πράξ.ιζ:31. 

Όλα τα έθνη θα σταθούν μπροστά Του και θα τα χωρίσει, όπως o βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια ανάλογα με το πώς φέρθηκαν στο λαό Του, τον Ισραήλ, Ματθ.κε:31-46, Ιωήλ γ:2, 12.