Και είπεν ο Κύριος,
Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο·
και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν· έλθετε,
ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, διά να μη εννοή ο
εις του άλλου την γλώσσαν.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε πριν προχωρήσουμε παρακάτω,
είναι ότι αυτοί οι πληθυντικοί δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται αποκλειστικά
και μόνο στη Θεότητα, αλλά στο Θεό και κάποιον ή κάποιους άλλους. Κι αυτό
μπορούμε να το καταλάβουμε από τη σύνταξη στα εδάφια αυτά αλλά και στα επόμενα.
