Ησαΐας ς:8 τις θέλει υπάγει δια ημάς;

«Και ήκουσα την φωνήν του Κυρίου, λέγοντος, Τίνα θέλω αποστείλει, και τις θέλει υπάγει δια ημάς; Τότε είπα, Ιδού εγώ, απόστειλόν με».

Αν το «ημάς» αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι τριάδα, ότι έχει τρία πρόσωπα ή κάτι παρόμοιο, τότε ο ενικός που χρησιμοποιείται προηγουμένως απ’ τον ίδιο τον Κύριο, το διαψεύδει, γιατί λέει: «Τίνα θέλω αποστείλει». Αυτός που μιλάει λοιπόν είναι ένας και δεν αναφέρεται στον εαυτό του μόνο, αλλά και σε κάποιον άλλο που έχει την ίδια καρδιά με τον Κύριο. Αλλά και η απάντηση του Ησαΐα είναι προς ένα πρόσωπο, γιατί λέει: Τότε είπα, Ιδού εγώ, απόστειλόν με» και όχι «αποστείλατέ με», αν πραγματικά ήταν παραπάνω από ένα πρόσωπα.

Στο 5^ο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου, ο Ησαΐας λέει: «…οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Κύριον των δυνάμεων». Όλος ο Ισραήλ ήξερε ότι ο Κύριος των δυνάμεων και ο Βασιλέας είναι ο ένας Θεός και δεν υπάρχει άλλος.

Κανείς απ’ τους αγίους που είδαν τη δόξα του Θεού και μίλησαν μαζί Του, είτε στην Παλαιά είτε στην Καινή Διαθήκη δεν μαρτύρησε ποτέ ότι ο Θεός έχει πολλά πρόσωπα ή ότι είναι «τριάδα».

Στο 9^ο εδάφιο ο Κύριος μιλάει στον Ησαΐα: «Και είπεν, Ύπαγε, και ειπέ προς τούτον τον λαόν…». Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα πρόσωπο. Αν το «ημάς» αναφέρεται στη φύση του Θεού (τριάδα, τρισυπόστατος κτλ), έπρεπε να συνοδεύεται από ρήματα ή αντωνυμίες πληθυντικού αριθμού, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα ρήματα του ενικού αριθμού φανερώνουν πράγματι ότι μιλάει ένα πρόσωπο, γιατί τα άλλα δύο σιωπούν εφόσον αντιπροσωπεύονται από το εκάστοτε πρόσωπο της πολυπρόσωπης θεότητας που μιλάει. Αυτό όμως δεν στέκει γιατί αυτός που μιλάει μας λέει ότι είναι «ο Κύριος». Χρησιμοποιεί το οριστικό άρθρο «ο» που σημαίνει ότι δεν είναι ένα μέρος της θεότητας άλλά όλη η θεότητα.

Είναι φανερό ότι ο Θεός μιλάει μεταφορικά εδώ, γιατί ρωτάει σα να μην ξέρει κάτι. Ο Θεός όμως γνωρίζει τα πάντα και δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανένα. Ξέρει την καρδιά του Ησαΐα, όπως ξέρει ότι αυτός θα πάει.

Ας σημειώσουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στο περιεχόμενο που μελετάμε:

1.                 Ο Ησαΐας είδε τον Κύριο (ς:1-4)

2.                 Ο Ησαΐας μιλάει για την αμαρτωλότητά του (ς:5)

3.                 Το Σεράφ καθαρίζει τον Ησαΐα με το κάρβουνο (ς:6-7)

4.                 Ο Θεός ρωτά: και τις θέλει υπάγει δια ημάς; (ς:8)

5.                 Ο Ησαΐας απαντά: Ιδού εγώ, απόστειλόν με (ς:8)

6.                 Ο Θεός στέλνει τον Ησαΐα (ς:9-10)

7.                 Ο Ησαΐας ρωτά το Θεό (ς:11)

8.                 Ο Θεός απαντά στον Ησαΐα (ς:11)

Αυτό που βλέπουμε να κυριαρχεί, είναι ο διάλογος του Ησαΐα με τον Κύριο. Όταν λέει ότι είναι άνθρωπος ακαθάρτων χειλέων, ο Κύριος τον καθαρίζει κι έτσι ταυτίζεται με την καρδιά του Θεού. Τώρα έχει την ίδια αγάπη και τα ίδια αισθήματα που έχει ο Θεός για το λαό Του. Αυτός λοιπόν στον οποίο αναφέρεται εδώ ο Θεός, είναι ο προφήτης Του, ο Ησαΐας. Ο Θεός και ο προφήτης είναι ένα και γι’ αυτό όταν ζητάει να πάει να κηρύξει, ο Θεός τον αποστέλλει, αφού θα αντιπροσωπεύσει σωστά την καρδιά και το ενδιαφέρον του Θεού προς το λαό Του. Είναι ο μόνος ταυτισμένος με το Θεό εκείνη την ώρα. Είναι σα να είναι απ’ τη μια μεριά ο Θεός, ο Ησαΐας και τα Σεραφείμ (το «ημάς») κι απ’ την άλλη ο λαός Ισραήλ.

Αν αυτός που απαντά και λέγει: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με» είναι ο «θεός υιός» όπως κάποιοι υποστηρίζουν, τότε έχουμε το ένα πρόσωπο της «τριάδας», τον Πατέρα, να αποστέλλει το άλλο πρόσωπο της «τριάδας», τον γιο, πράγμα που σημαίνει ότι το ένα πρόσωπο είναι μεγαλύτερο από το άλλο αφού αυτός που αποστέλλει είναι πάντα μεγαλύτερος απ’ τον αποστελλόμενο. Έτσι όμως χαλάει η ισότητα των προσώπων της «τριάδας» που οι υποστηρικτές της διδάσκουν.

Όπως αποστάλθηκε ο Ησαΐας στον καιρό του προς τον λαό Ισραήλ, έτσι και ο Κύριός μας, ο Ιησούς, σαν άνθρωπος σαν προφήτης που ήταν ταυτισμένος με την καρδιά του Πατέρα, αποστέλλεται στο λαό Ισραήλ για να πει ξανά ακριβώς το ίδιο μήνυμα, που ο Θεός είχε δώσει στον Ησαΐα (Ιωάν.ιβ:36-41). 

Τα λόγια λοιπόν στο Ης.ς:8-13 ήταν για τον προφήτη του Θεού τότε, αλλά είναι και προφητικά για τον Ιησού στον καιρό Του. Όπως δεν άκουσαν τον Ησαΐα, έτσι δεν άκουσαν και τον Κύριο της δόξας και τον σταύρωσαν.