ΕΡΩΤΗΣΗ:
Κάποιοι πιστεύουν ότι όταν ένας άγιος του Θεού πεθάνει, οι ζωντανοί μπορούν να έχουν επικοινωνία με το πνεύμα του και χρησιμοποιούν το εδάφιο Εβρ.ιβ:23 (εις πανήγυριν καί εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοίς ουρανοίς, καί εις Θεόν κριτήν πάντων, καί εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα). Λένε ότι δεν πρέπει να εκπλαγεί κανείς όταν το πνεύμα του νεκρού του μιλήσει κάποια στιγμή κι εφόσον τώρα έχει λάβει την τελειότητα μπορεί να μας βοηθήσει στο χριστιανικό μας βάδισμα. Είναι αλήθεια αυτό; Μπορούμε να έχουμε επικοινωνία με τους νεκρούς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αυτό που μου λες πολύ φοβάμαι ότι έχει να κάνει με νεκρομαντεία, κάτι που απαγορεύεται μέσα από το λόγο του Θεού:
«Δέν θέλει ευρεθή εις σέ ουδείς διαπερνών τόν υιόν αυτού ή τήν θυγατέρα αυτού διά τού πυρός, ή μαντευόμενος μαντείαν ή προγνώστης τών καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος, ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρόμαντις. Διότι πάς ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τόν Κύριον· καί εξ αιτίας τών βδελυγμάτων τούτων Κύριος ο Θεός σου εκδιώκει αυτούς απ' έμπροσθέν σου» (Δευτ.ιη10-12).
Η Εβραϊκή λέξη για τη νεκρομαντεία είναι "Νταράς (ερώτηση) Μουθ" (νεκρού) και εννοεί αυτόν που ζητά να μάθει κάτι από τους νεκρούς. Η αποστροφή με την οποία ο Θεός βλέπει αυτό το βδέλυγμα, μας αποκαλύπτεται στην Έξ.κβ:18 «Μάγισσαν δέν θέλεις αφήσει νά ζή». Η νεκρομαντεία είναι μαγική τέχνη.
Αυτός πού ανακατεύεται με μαγείες, ουσιαστικά λατρεύει το Σατανά. Τα δαιμόνια πολύ συχνά υποδύονται νεκρούς κι έρχονται σ' επαφή με αυτούς τους αφελείς που πιστεύουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με το πνεύμα προσφιλών τους προσώπων που έχουν πεθάνει.
Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που ο βασιλιάς Σαούλ στην απελπισία του προσπάθησε να επικοινωνήσει με το πνεύμα του νεκρού Σαμουήλ, για να του δώσει οδηγίες, όταν δεν μπορούσε πλέον να επικοινωνήσει με το Θεό (Α' Σαμ.κη).
Είναι σίγουρο ότι ο θεοσεβής Σαμουήλ δεν είχε καμία σχέση με μαγείες και μάγισσες. Στην απίθανη περίπτωση που το πνεύμα που εμφανίστηκε δεν ήταν δαιμόνιο που υποδυόταν τον Σαμουήλ, τότε ήταν ο Θεός που επέτρεψε στο πνεύμα του Σαμουήλ να εμφανιστεί στο Σαούλ και να του απαγγείλει την καταδίκη του. Δεν το έκανε η μάγισσα, γιατί όταν εμφανίστηκε το πνεύμα αυτή φοβήθηκε (εδ.12).
Ο Θεός μας λέει στον Ης.η:19-22 γιατί η μαγεία είναι τόσο τρομερή και επικίνδυνη:
«Καί όταν σάς είπωσιν, Ερωτήσατε τούς έχοντας πνεύμα μαντείας καί τούς νεκρομάντεις, τούς μορμυρίζοντας καί ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός δέν θέλει ερωτήσει τόν Θεόν αυτού; θέλει προστρέξει εις τούς νεκρούς περί τών ζώντων; Εις τόν νόμον καί εις τήν μαρτυρίαν εάν δέν λαλώσι κατά τόν λόγον τούτον, βεβαίως δέν είναι φώς εν αυτοίς. Καί θέλουσι περάσει δι' αυτής τής γής σκληρώς βεβαρημένοι καί λιμώττοντες καί όταν πεινάσωσι θέλουσιν αγανακτεί, καί θέλουσι κακολογεί τόν βασιλέα αυτών καί τόν Θεόν αυτών, καί θέλουσιν αναβλέψει εις τά άνω. Έπειτα θέλουσιν εμβλέψει εις τήν γήν καί ιδού, ταραχή καί σκότος, θάμβωμα αγωνίας καί θέλουσιν εξωσθή εις τό σκότος».
Δεν μπορούμε την ίδια στιγμή να εκζητούμε το Θεό και τα πνεύματα των νεκρών. Όπως ήδη είπαμε, το να συμβουλευόμαστε τους νεκρούς είναι ένα είδος σατανολατρείας.
Στην Α' Κορ.ι:21 διαβάζουμε «Δέν δύνασθε νά πίνητε τό ποτήριον τού Κυρίου καί τό ποτήριον τών δαιμονίων· δέν δύνασθε νά ήσθε μέτοχοι τής τραπέζης τού Κυρίου καί τής τραπέζης τών δαιμονίων».
Στη Γραφή δεν υπάρχουν αντιφάσεις. Ο Θεός δεν μπορεί να λέει στη μια μεριά ότι κάτι είναι βδέλυγμα γι' Αυτόν και κάπου αλλού να το ανέχεται.
Ακόμα, το εδάφιο Εβρ.ιβ:23, δεν μπορεί να συνηγορεί στο ότι μπορούμε να επικοινωνούμε με τα πνεύματα των νεκρών, γιατί αυτή η πρακτική είναι καθαρά, επανειλημμένα και απόλυτα καταδικαστέα από το λόγο του Θεού.
Αν εξετάσουμε προσεκτικά αυτό το εδάφιο, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλει να μας διδάξει κάτι τέτοιο. Ας το δούμε με τα συμφραζόμενά του:
«Αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών καί εις πόλιν Θεού ζώντος, τήν επουράνιον Ιερουσαλήμ, καί εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν καί εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοίς ουρανοίς, καί εις Θεόν κριτήν πάντων, καί εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα, καί εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, καί εις αίμα καθαρισμού τό οποίον λαλεί καλήτερα παρά τό τού Αβελ» (Εβρ.ιβ:22-24).
Αυτά τα θαυμάσια εδάφια μας λένε ότι τώρα είμαστε μέρος μιας αδελφότητας, μιας κοινωνίας, ενός σώματος πολιτών που είναι ήδη κάτοικοι του ουρανού. Περιγράφουν τους συμμετέχοντες αυτής της μεγάλης σύναξης που περιλαμβάνει το όρος Σιών, την πόλη του ζωντανού Θεού, τους αγγέλους, την εκκλησία των πρωτοτόκων, το Θεό, τους δίκαιους που έλαβαν την τελειότητα και τον άνθρωπο Χριστό που είναι η κεφαλή της εκκλησίας την οποία αγόρασε με το ίδιο Του το αίμα.
Ενώ βρισκόμαστε στη γη, είμαστε μέρος αυτής της μεγάλης αδελφότητας, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να υπονοεί ότι έχουμε φυσική ή με προσωπική έννοια επικοινωνία. Ο απόστολος Παύλος είπε: «καί ουχί μόνον αυτή, αλλά καί αυτοί οίτινες έχομεν τήν απαρχήν τού Πνεύματος, καί ημείς αυτοί στενάζομεν εν έαυτοίς περιμένοντες τήν υιοθεσίαν, τήν απολύτρωσιν τού σώματος ημών» (Ρωμ.η:23). Ακόμα είπε: «Διότι τό πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν καί προσμένομεν Σωτήρα τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Φιλιπ.γ:20).
Η πραγματική εκπλήρωση αυτών των εδαφίων, όταν θα ενωθούμε με όλους τους λυτρωμένους στον ουρανό (συμπεριλαμβανομένων των πνευμάτων των δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα), είναι ακόμα μελλοντικό γεγονός όπως φαίνεται από μερικά ζωτικά γεγονότα:
Αρχικά, η φράση «εις πανήγυριν καί εκκλησίαν πρωτοτόκων» κατά λέξη σημαίνει την εκκλησία στην πλήρη μορφή της.
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός φαίνεται στη φράση: «καί εις Θεόν κριτήν πάντων». Σήμερα ο Θεός είναι ο Σωτήρας μας και όχι ο Κριτής μας. Όμως όταν η εκκλησία τελειοποιηθεί και αρπαχτεί στον ουρανό, τότε θα γίνει Κριτής:
«Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον τού Θεού καί τού Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει νά κρίνη ζώντας καί νεκρούς εν τή επιφανεία αυτού καί τή βασιλεία αυτού» (Β' Τιμ.δ:1). Δες ακόμα Ψαλμ.96:13 Πράξ.ιζ:31 Ρωμ.β:16 Β' Τιμ.δ:8.
Τελικά, ότι το Εβρ.ιβ:23 μιλάει για μελλοντικά γεγονότα, φαίνεται από τη φράση: «καί εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα». Στην ανάσταση, όταν θα εμφανιστεί ο Κριτής, τα πνεύματα των δικαίων θα είναι τέλεια, τότε που θα έχουν το αναστημένο ένδοξο σώμα τους (Ρωμ.η:20-23 Α΄Θες.δ:14-16). Τότε, οι ζωντανοί δίκαιοι μαζί με τους νεκρούς θα αρπαχτούν καθώς θα είναι τέλειοι και δοξασμένοι (Α' Θες.δ:17 Εβρ.ια:40). Κανένα εδάφιο της Γραφής δεν μας διδάσκει ότι οι άγιοι είναι τέλειοι πριν την ανάσταση και τη συμπλήρωση του αριθμού των εκλεκτών.
Το να χρησιμοποιούμε το Εβρ.ιβ:23 για να πούμε ότι μπορούμε να έχουμε επικοινωνία με τους νεκρούς είναι τρομερή διαστροφή της Βιβλικής αλήθειας. Μια τόσο ανόητη και ρηχή ερμηνεία, το μόνο που καταφέρνει είναι να κλέψει την αλήθεια, το βάθος και την ένδοξη σημασία αυτού του θαυμαστού εδαφίου της Γραφής. Η ανάσταση λαμβάνει χώρα όταν συμβούν όλα αυτά τα θαυμάσια γεγονότα. Αυτή είναι η ελπίδα της εκκλησίας: «τήν οποίαν έχομεν ως άγκυραν τής ψυχής ασφαλή τε καί βεβαίαν καί εισερχομένην εις τό εσωτερικόν του καταπετάσματος» (Εβρ.ς:19).
