Ομοφυλοφιλία - 4

Η κρίση μας πρέπει να είναι πάντα βασισμένη στο λόγο του Θεού, να διαμορφώνεται βάσει των Αγίων Γραφών, οι οποίες είναι επαρκείς και πλήρεις. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν», μας λέει το Πνεύμα το Άγιο διά του αποστόλου Παύλου (Β΄ Τιμ.γ:16,17). 

Η επάρκεια των Γραφών  αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηριζόμαστε και αν κάποιοι εκφέρουν διάφορες γνώμες και απόψεις, από τη στιγμή που δεν στηρίζονται στο λόγο του Θεού, δεν μπορούν να έχουν φως. «Εάν δεν λαλώσιν κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς» μας λέει ο προφήτης Ησαΐας (η:20).  Όλα αυτά που μας προτείνουν θα τα περάσουμε από τη δοκιμασία του λόγου του Θεού.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι θα πρέπει να κυριαρχεί πάντοτε η αγάπη. Η αγάπη όμως δεν είναι ένα άμορφο συναίσθημα, που διαμορφώνεται ανάλογα με το τι βρίσκεται μπροστά της. 

Η αγάπη οριοθετείται από το λόγο του Θεού, ο οποίος μας λέει ότι πρέπει να αληθεύουμε εν αγάπη. Η αγάπη «συγχαίρει εις την αλήθειαν» (Α΄ Κορ.ιγ:6). Η αγάπη ουδέποτε αποσυνδέεται από την αλήθεια.

Είδαμε από τα άρθρα των ομοφυλόφιλων αυτό που διακηρύσσουν σήμερα, ότι «η ομοφυλόφιλη υπερηφάνεια είναι ένα πολύχρωμο ποτάμι και αυτό το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». 

Είδαμε επίσης μέσα από το λόγο του Θεού ότι αυτό το ποτάμι πέρασε από πολλές στροφές και πολλές κατωφέρειες  για να φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ξεκίνησε από εκείνο το «δεν εδόξασαν ουδέ ευχαρίστησαν» του πρώτου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής, το «απεδοκίμασαν του να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού» και συνέχισαν με το «ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού με τα είδωλα…» Αργότερα «μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα». Η ίδια αυτή λέξη «μετήλλαξαν» χρησιμοποιείται επίσης για την επόμενη, θα λέγαμε, διαστροφή: Μετήλλαξαν τη φύση τους…! Μετήλλαξαν τη φυσική τους χρήση με την παρά φύση. Είναι το αντίστοιχο της αλήθειας με το ψέμα. Μετήλλαξαν και διέστρεψαν το αληθινό με το κίβδηλο, το καθαρό με το βέβηλο, τον αληθινό Θεό με τα είδωλα, τη φυσική – φυσιολογική χρήση του έρωτα και της γυναίκας με την παρά φύση ασέλγεια.

Ο λόγος του Θεού είχε οριοθετήσει τι είναι φυσιολογικό και τι αφύσικο από το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του και κατά την ομοίωσή Του, πράγμα που επαναλαμβάνεται στο πέμπτο κεφάλαιο της Γένεσης: «Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός»… τους ευλόγησε και τους είπε ότι θα είναι πλέον οι δύο σε μία σάρκα. Αυτό είναι που ευλόγησε ο Θεός, αυτό όρισε ο Θεός σαν φυσικό.

Είδαμε όμως στο πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής ότι οι άνθρωποι δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό: Το μετήλλαξαν, το διέστρεψαν, το άφησαν… Διαβάζουμε στη νεοελληνική μετάφραση: «οι άνδρες, αφού άφησαν τη φυσιολογική χρήση της γυναίκας, άναψαν από τις ορέξεις μεταξύ τους διαπράττοντας την αχρειότητα άνδρες σε άνδρες, εισπράττοντας έτσι ο ένας από τον άλλο την ανταμοιβή που άξιζε για την πλάνη τους αυτή.»  

Πλάνη και παρά φύση. Αυτό είναι ο ομο-ερωτισμός και συνδέεται έντονα με το θέμα της ειδωλολατρίας. Στους αρχαίους ναούς υπήρχαν ειδικά σωματεία επαγγελματιών εραστών για ομοφυλόφιλους πελάτες, οι γνωστοί κίναιδοι, οι οποίοι νοίκιαζαν οικήματα γύρω από τους ναούς. Θυμόμαστε στα βιβλία των Βασιλέων ότι υπήρχε τέτοιος οίκος σοδομιτών μέσα στον περίβολο του ναού του Σολομώντα…! Μάλιστα ο βασιλιάς Ιωσίας, εκφραστής της πνευματικής αναζωπύρωσης του Ισραήλ, μαζί με τους βωμούς των ειδώλων κατέστρεψε και τους οίκους των σοδομιτών που βρίσκονταν μέσα στον οίκο του Κυρίου (Β΄ Βασ.κγ:7). 

Επί δεκαετίες επικρατούσαν πρακτικές που συνδύαζαν όλες αυτές τις χυδαιότητες τις σεξουαλικές, την ομοφυλοφιλία, μαζί με την ειδωλολατρία. Στο τελευταίο μέρος του πρώτου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής ακολουθεί ένας κατάλογος με είκοσι δύο αμαρτίες, αυτές που θεωρεί ο Θεός σαν «μη πρέποντα». Η ηθική δεν είναι γκρίζα ζώνη. Υπάρχει μαύρο και άσπρο… Υπάρχουν τα «πρέποντα», υπάρχουν και τα «μη πρέποντα», πλεονεξία, αδικία, πορνεία, πονηρία, κακία, δόλος, κακοήθεια, καταλαλιά, ύβρις, μίσος προς τον Θεό, αλαζονεία, αδιαλλαξία (Ρωμ.α:28-32).

Η κοινωνία – η τότε και η σημερινή – ζώντας μέσα σ’ αυτό το διεφθαρμένο περιβάλλον είναι ανεκτική σ’ αυτήν την παρά φύση νοοτροπία της ομοφυλοφιλίας. Και, ενώ οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι αυτά τα οποία πράττουν, μεταξύ των οποίων και αυτή η παρέκκλιση, δεν ταιριάζουν στη δικαιοσύνη του Θεού αλλά είναι άξια θανάτου, όχι μόνο τα πράττουν, αλλά και «συνευδοκούν εις τους πράττοντας»(Ρωμ.α:32). 

Ξανασυναντήσαμε αυτές τις τρεις λέξεις, γνωρίζουν, πράττουν και συνευδοκούν , και είπαμε ότι η αμαρτία αυτή δεν είναι αναπόφευκτος καρπός του γενετικού μας κώδικα, του DNA μας, αλλά αποτελεί μια εκούσια επιλογή, που ενθαρρύνεται και επικροτείται από το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, της τότε αλλά και της σημερινής.

Πολλοί ρωτούν ποια είναι η άποψη των ειδικών, των επιστημόνων, της ιατρικής για το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Είναι αυτό το πάθος, αυτή η επιλογή, στοιχείο εκ γενετής; Είναι καταγεγραμμένο μέσα στα βιολογικά κύτταρα του ανθρώπου; Είναι μέσα στην ανατομία του ή είναι τελικά κάτι το επίκτητο, κάτι που αναπτύσσεται, όπως ακριβώς κι ο άνθρωπος;

Η Βιολογία, η Ιατρική και η Ψυχιατρική δεν έχουν καταλήξει κάπου. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει συσχέτιση με την ανατομία του ανθρώπου και το πάθος, τη ροπή προς την ομοφυλοφιλία, ούτε έχει βρεθεί ανάλογο γονίδιο μέσα στο γενετικό του κώδικα, με το οποίο γεννιέται. 

Όλες οι μέχρι τώρα έρευνες συγκλίνουν στο ότι η ομοερωτική συμπεριφορά είναι προσωπική επιλογή… Με άλλα λόγια, ομοφυλόφιλος δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι… 

Η κοινωνία πάντως από την άλλη πλευρά αποδέχθηκε τις θέσεις τους και δεν ενοχλείται πλέον, έχει συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι έτσι τους αρέσει, οπότε πολύ ωραία, αφού έτσι τους αρέσει ας το ακολουθήσουν, δεν τίθεται πρόβλημα. 

Αυτή είναι η επίσημη στάση της μεγάλης πλειοψηφίας της δυτικής κοινωνίας. Δεν γνωρίζουμε στο μέλλον τι θα αποφανθούν οι «ειδικοί» της Γενετικής και της νευροφυσιολογίας για το θέμα αυτό… Όμως οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι κάθε επιστήμη έχει την επιστημιολογία της, δηλαδή έχει μια θεωρία, έναν κώδικα, βάσει του οποίου ερμηνεύει τα αποτελέσματά της. 

Για παράδειγμα, η σημερινή πρακτική των επιστημών αυτών που καταξιώνονται σαν θετικές επιστήμες είναι υλιστική, ξεκάθαρα εξελικτική. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει υπερυλικό στοιχείο στον άνθρωπο – η ψυχή – το εγώ, ο εσωτερικός άνθρωπος. Αντίθετα, ο λόγος του Θεού μάς διδάσκει ότι η ψυχή, το πνεύμα, είναι στοιχείο που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και είναι έξω και πάνω από την ύλη. 

Αυτή η υπόσταση του ανθρώπου δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των σύγχρονων επιστημόνων, οι οποίοι (σε αντίθεση με τους παλαιούς) δεν μπορούν να δουν πέρα από τα γονίδια, τα μόρια, τις πρωτεΐνες. Είναι αλήθεια ότι διακατέχονται από το σύνδρομο της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής, το οποίο από μόνο του αποτελεί μία επιπλέον τροχοπέδη στις έρευνές τους.

Εμείς, από την άλλη πλευρά, πιστεύουμε στο λόγο του Θεού. Όπως αυτοί έχουν βασικές υλιστικές αρχές, που κρίνουν και ανακρίνουν τα πάντα, έτσι κι εμείς έχουμε τις αρχές του Νόμου του Θεού. Έχουμε πολλούς και σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι η ανάλυση της Βίβλου είναι και αληθινή και αντικειμενική. 

Γνωρίζουμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, καθώς επίσης και ποια είναι η σχέση τού ανθρώπου με το Θεό. Έτσι μπορούμε να πούμε υπεύθυνα ότι η ροπή του ανθρώπου προς τέτοιες παρεκκλίσεις είναι επιλογή καθαρά προσωπική και ηθική, η οποία αναπτύσσεται και ριζώνει, ευδοκιμεί και καρπίζει σ’  ένα περιβάλλον, που έχει για επικεφαλίδα τη λέξη αμαρτία. 

Είναι αλήθεια ότι σε πολλούς το περιβάλλον τους από την παιδική τους ηλικία έδωσε αφορμή μέσω προκλήσεων, μέσω πειρασμών, μέσω πράξεων άσεμνων και ασελγών να προδιατεθεί η καρδιά τους προς μια τέτοια παρά φύση έλξη. Και είναι εδώ ακριβώς το  σημείο που πρέπει να εστιάσουμε. Είναι η καρδιά του ανθρώπου, για την οποία μας αποκαλύπτει η Αγία Γραφή ότι είναι λόγω της πτώσης του «σφόδρα διεφθαρμένη» (Ιερ.ιζ:9). Είναι πηγή μόλυνσης…! Μάλιστα τονίζει ο απόστολος Παύλος ότι το φρόνημα ακριβώς της σάρκας, της πεσμένης αυτής καρδιάς, είναι εχθρικό προς το Νόμο του Θεού. 

Στην επιστολή προς Ρωμαίους η΄ 7 διαβάζουμε «ότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν· επειδή εις τον Νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ’ ουδέ δύναται». Ο άνθρωπος εκούσια απέρριψε και απομακρύνθηκε από τον Θεό. Αποτέλεσμα: διεστράφη η φύση του, αδυνάτισε η θέλησή του. Από τότε που γεννιέται, είναι επιρρεπής σε κάθε είδους προκλήσεις και εκείνο που είναι αρεστό στον Θεό αποτελεί γι’ αυτόν κάτι το ξένο, που του είναι δύσκολο να το αγαπήσει, να το επιλέξει και τέλος να το πράξει.

Ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο του Μάρκου ζ:18-23 το διατύπωσε με απόλυτο τρόπο: «Ότι το εξερχόμενον εκ του ανθρώπου, εκείνο μολύνει τον άνθρωπον. Διότι έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη». Όλα αυτά τα πονηρά βγαίνουν από μέσα και μολύνουν τον άνθρωπο. Μεταξύ αυτών και η παρέκκλιση της ομοφυλοφιλίας.

Γαλάτ.ε:17 διαβάζουμε: «η σαρξ επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα». Στη συνέχεια μας φανερώνει ποια είναι τα έργα της σάρκας, ξεκινώντας από τη μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία. Στην ακαθαρσία και ασέλγεια υπάγονται όλες οι υπόλοιπες ερωτικές παρεκκλίσεις, με κυρίαρχη εκείνη της ομοφυλοφιλίας. 

Εφεσ.β:2 διαβάζουμε ότι υπάρχει ένα περιβάλλον, μέσα στο οποίο κι εμείς ανατραφήκαμε κατά τις επιθυμίες της σαρκός, «πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών» κατ’ εξακολούθηση. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συνήθεια καταλήγει να γίνει δεύτερη φύση. Έτσι λοιπόν σιγά – σιγά ο άνθρωπος, ζώντας σ’ ένα περιβάλλον αμαρτίας, άρνησης, διαφθοράς και έχθρας προς τον Θεό, βλέποντας συνεχώς γύρω του όλους να συνευδοκούν προς αυτούς που πράττουν το κακό… αρχίζει να μιμείται, να υιοθετεί νοσηρές αντιλήψεις και νοοτροπίες… να κατακρατά την αποκαλυμμένη Αλήθεια του Θεού (Ρωμ.α:18). Στη συνέχεια δημιουργεί συνήθειες, παγιώνει συμπεριφορές, αποκτά ροπές και έξεις, διαμορφώνει μια δεύτερη φύση.

Και ξαφνικά ακούμε να λέει κάποιος: «Από μικρό παιδί έτσι ήμουνα. Πάντα με έλκυαν πρόσωπα του δικού μου φύλου…» Αυτό όμως δεν είναι η αλήθεια. Η μνήμη είναι επιλεκτική. Ιδίως όταν υπάρχει ενοχή, και αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι ψυχίατροι, η μνήμη δρα επιλεκτικά. Θυμάται ό, τι θέλει, ό, τι τη βολεύει και τη συμφέρει.

Εφεσ.δ:17-19 διαβάζουμε: «… εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού, διά την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς, διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών· οίτινες αναισθητούντες, παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, διά να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως».

Εδώ βλέπουμε και τη σειρά που ακολουθείται: πρώτα «εσκοτισμένοι την διάνοιαν», όπως είδαμε και στην προς Ρωμαίους επιστολή αντίστοιχα: απέρριψαν την Αλήθεια, αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού και σκοτίσθηκε η ασύνετη  καρδιά τους. Έπειτα ακολούθησε η πώρωση της καρδιάς, που οδήγησε σε αναισθησία και στο τέλος παράδοση στην ασέλγεια, ώστε να εργάζονται κάθε ακαθαρσία ακορέστως…

Υπάρχει και η άποψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να μην πράττει αυτές τις ασέλγειες, αλλά να τις έχει μέσα του, επειδή είναι η φύση του. Αισθάνεται κάποια έλξη από το ίδιο φύλο. Είναι κακό αυτό;

Ο λόγος του Θεού δεν κάνει διαχωρισμό πράξεων και επιθυμιών: «Πας ο  βλέπων γυναίκα διά να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού» (Ματθ.ε:28). Όπως επίσης το εδάφιο: «εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους» (Ρωμ.α:27).

Πρώτα υπήρξε η επιθυμία και μετά ακολούθησε η πράξη. Θα πρέπει να στιγματίσουμε εξίσου την επιθυμία και την πράξη, όπως ακριβώς κάνει ο λόγος του Θεού. Δεν αποσυνδέονται αυτά τα δύο. Η πράξη είναι καρπός, θα λέγαμε, της επιθυμίας.

Θα πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι η ομοφυλοφιλία είναι παρά φύση, είναι πλάνη και ανήκει στα μη πρέποντα. Επίσης κανένας δεν έχει ανοσία ως προς την αμαρτία αυτή, όπως άλλωστε και σε κάθε αμαρτία, αλλά και κανένας δεν είναι ειδικά προδιατεθειμένος γι’ αυτήν την αμαρτία από τη φύση του. Ζούμε σ’ ένα περιβάλλον διαφθοράς, και ανάλογα με τις προκλήσεις που δεχόμαστε, απλώνουμε το χέρι και παίρνουμε.

Όλες οι επιλογές μας πρέπει να ξεκινούν και να στηρίζονται στο Νόμο του Θεού, που είναι το εκφρασμένο Του θέλημα. Ταυτόχρονα είναι και το υπόδειγμα για τον αγιασμό μας, για το πώς πρέπει να περπατήσουμε ευάρεστα ενώπιόν Του.

Ο Νόμος του Θεού εκφράζει ό, τι αγαπά ο Θεός. Ας μην τον βλέπουμε σαν ένα ξερό γράμμα κανόνων, το οποίο είναι αποκρουστικό. Ο Νόμος εκφράζει ό, τι αγαπά ο Θεός, ό,τι Του είναι αρεστό, σε ό,τι ο Θεός ευφραίνεται. 

Από την άλλη πλευρά ο Νόμος του Θεού αποκαλύπτει τι Αυτός αποδοκιμάζει, τι αντιπαθεί, τι Του προκαλεί το μίσος και την αποστροφή. Με λίγα λόγια ο Νόμος του Θεού αποκαλύπτει τα πρέποντα και τα μη πρέποντα και η ισχύς του είναι διαχρονική, επειδή ο Ίδιος ο Θεός είναι ο Αυτός, χθες, σήμερα και στην αιωνιότητα. Επίσης ο Νόμος του Θεού εκφράζει το χαρακτήρα Του, τις ηθικές γραμμές Του, με αποτέλεσμα κάθε παράβαση αυτού του Νόμου Του να επισύρει τη δίκαιη οργή Του: «Οργή Θεού αποκαλύπτεται απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων» (Ρωμ.α:18).

Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον ψαλμωδό ότι: «Ο Νόμος του Κυρίου είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν, η μαρτυρία του Κυρίου πιστή, σοφίζουσα τον απλούν. Τα διατάγματα του Κυρίου ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν» (Ψαλμ.ιθ:7,8). 

Επίσης, στον πρώτο Ψαλμό διαβάζουμε: «αλλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού και εν τω νόμω Αυτού μελετά ημέραν και νύκτα». Για ποιο λόγο ο άνθρωπος του Θεού μελετά το Νόμο Του; Μα για να μάθει τι ο Θεός αγαπά και σε ποια πράγματα ο Θεός ευαρεστείται. Ποιο λοιπόν μέρος του Νόμου, απ’ αυτό που λέγεται Νόμος με την ευρεία έννοια, δεν ισχύει στην Καινή Διαθήκη; Σίγουρα δεν ισχύει το μέρος του Νόμου που ξεχώριζε τον Ισραήλ από τα υπόλοιπα έθνη και το οποίο περιλάμβανε πολλά διατάγματα, που αφορούσαν στην ενδυμασία, στην πρώτη ύλη των ενδυμάτων, στον καθαρισμό των τροφών κλπ. Ο φραγμός όμως αυτός, που χώριζε τον Ισραήλ σαν έναν ξεχωριστό λαό του Θεού για την παλαιά οικονομία από τα έθνη, έπεσε. Τώρα όλα αυτά δεν ισχύουν.

Ένα άλλο μέρος του Νόμου ήταν το τυπικό, που εκφραζόταν με τις θυσίες, τις προσφορές, το Ναό και τα σε σχέση με αυτόν διατάγματα, το ιερατείο και άλλα. Αυτό επίσης το μέρος καταργήθηκε, διότι εκπληρώθηκε με τη θυσία του Ιησού Χριστού. Ήταν το τμήμα του Νόμου που υπεδείκνυε την οδό της Σωτηρίας. Στην Καινή Διαθήκη όλα τα παραπάνω καταργήθηκαν.

Το ηθικό όμως μέρος του Νόμου ισχύει στο ακέραιο. Γι’ αυτό οι απόστολοι στην πρώτη αποστολική σύνοδο που συγκάλεσαν στην Ιερουσαλήμ, αφού τα εξέτασαν όλα, είπαν ότι για τους εθνικούς που επέστρεφαν στο ζωντανό Θεό και πίστευαν στον Ιησού Χριστού και στο Ευαγγέλιό Του, δεν θα ίσχυε τίποτα από τα τυπικά του Νόμου (όπως η περιτομή και τα όμοια). Μόνο τους σύστησαν να απέχουν από τα ειδωλόθυτα και την πορνεία.

Στις δυο αυτές λέξεις «ειδωλόθυτα» και «πορνεία» περικλείεται όλο σχεδόν το ηθικό μέρος του Νόμου του Θεού…

Στη συνέχεια θα δούμε τι λέει ο Νόμος του Θεού ειδικά για το θέμα της ομοφυλοφιλίας.

Λευιτικό ιη:22 διαβάζουμε: «Μετά άρρενος δεν θέλεις συνουσιασθή, ως μετά γυναικός· είναι βδέλυγμα». Αν ανοίξουμε το λεξικό μας, θα διαβάσουμε ότι βδέλυγμα σημαίνει αηδία, δυσοσμία, αηδές, σιχαμένο πράγμα, που είναι άξιο αποστροφής. 

Επίσης: «Εάν δε τις κοιμηθή μετά άρρενος, καθώς κοιμάται μετά γυναικός, βδέλυγμα έπραξαν αμφότεροι· εξάπαντος θέλουσι θανατωθή» (Λευιτικό κ΄13). 

Πολλές είναι οι αμαρτίες που τιμωρούνται με θάνατο, είναι άξιες θανάτου, γιατί ο Θεός έτσι τις αποτιμά. Αυτή όμως η απόφαση του Θεού δεν εκτελείται σ’ αυτή την οικονομία που βρισκόμαστε, γιατί είμαστε στην περίοδο της χάρης. Είναι, θα λέγαμε, σε αναστολή η ποινή της πράξης αυτής, αλλά την ημέρα εκείνη της δικαιοκρισίας του Θεού κάθε αμαρτία θα έχει τη δίκαιη μισθαποδοσία. 

Δευτερ.κγ:17-18 διαβάζουμε: «Πόρνη δεν θέλει υπάρχει εκ των θυγατέρων Ισραήλ», πράγμα που για την κοινωνία μας ούτε το συζητάμε, «ουδέ θέλει είσθαι κίναιδος εκ των υιών Ισραήλ». 

Κίναιδος είναι ο επαγγελματίας εραστής των ομοφυλόφιλων. «Δεν θέλεις φέρει πληρωμήν πόρνης, ουδέ μίσθωμα κυνός, εις τον οίκον Κυρίου του Θεού σου, δι’ ουδεμίαν ευχήν· διότι αμφότερα ταύτα είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον Θεόν σου». 

Αν φορολογούνταν για το ενοίκιο που πλήρωναν ή αν έκαναν κάποια αυτοπροαίρετη προσφορά, δεν είναι αποδεκτή αυτού του είδους η προσφορά στον οίκο του Κυρίου. Μα γιατί, δεν είναι επάγγελμα νόμιμο, θα λέγαμε σήμερα; Δεν κόβει απόδειξη, δεν βγαίνει με τον ιδρώτα; 

Σύμφωνα με το λόγο του Θεού αυτό είναι βδέλυγμα… Αυτή η λέξη, βδέλυγμα, ενοχλεί πολύ και για το κίνημα των ομοφυλόφιλων αποτελεί πρόβλημα. Γι’ αυτό το λόγο κάνουν συνεχώς μηνύσεις σε όποιους κήρυκες και ανθρώπους του Θεού μιλούν μ’ αυτόν τον τρόπο γι’ αυτή τη διαστροφή. 

Εξαιτίας αυτών των βδελυγμάτων μάλιστα η γη έκανε εμετό τους κατοίκους της, όπως διαβάζουμε στο Λευιτικό ιη:24-30 «Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας και εμιάνθη η γη· διά τούτο ανταποδίδω την ανομίαν αυτής επ’ αυτήν, και η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής. Σεις λοιπόν θέλετε φυλάξει τα προστάγματά μου, και τας κρίσεις μου, και δεν θέλετε πράττει ουδέν εκ πάντων των βδελυγμάτων τούτων, ο αυτόχθων, ή ο ξένος ο παροικών μεταξύ σας (διότι πάντα τα βδελύγματα ταύτα έπραξαν οι άνθρωποι της γης, οι προ υμών, και εμιάνθη η γη), διά να μη σας εξεμέση η γη, όταν μιάνητε αυτήν, καθώς εξήμεσε τα έθνη τα προ υμών. Διότι πας όστις πράξη τι εκ των βδελυγμάτων τούτων, αι ψυχαί αίτινες ήθελον πράξει αυτά, θέλουσιν εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτών. Όθεν θέλετε φυλάττει τα προστάγματά μου, ώστε να μη πράξητε μηδέν εκ των βδελυρών τούτων νομίμων, τα οποία επράχθησαν προ υμών, και να μη μιανθήτε εις αυτά. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας». 

Ο νόμος του Θεού είπαμε ότι εκφράζει το θέλημά Του, έτσι λοιπόν με αυτήν την αποστροφή και μ’ αυτήν την νοοτροπία βλέπει ο Θεός τέτοιες πρακτικές, αυτόν τον τρόπο ζωής, αυτού του είδους την ηθική εκλογή. 

Και για να πεισθούμε ότι ίδια παραμένει η ετυμηγορία του λόγου του Θεού και στην Καινή Διαθήκη, διαβάζουμε στην Α΄ Τιμ.α:9-11 Παιδί μου, Τιμόθεε, πρέπει να γνωρίζεις τούτο: «ότι ο νόμος δεν ετέθη διά τον δίκαιον, αλλά διά τους ανόμους και ανυποτάκτους, τους ασεβείς και αμαρτωλούς, τους ανοσίους και βεβήλους, τους πατροκτόνους και μητροκτόνους, τους ανδροφόνους, πόρνους, αρσενοκοίτας – αυτούς που κοιμούνται με άνδρες – ανδραποδιστάς, ψεύστας, επιόρκους, και ει τι άλλο αντιβαίνει εις την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, κατά το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού, το οποίον εγώ ενεπιστεύθην». 

Άρα λοιπόν ο νόμος του Θεού τέθηκε γι’ αυτού του είδους τις παρεκκλίσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της αμαρτίας της ομοφυλοφιλίας. Δεν πρέπει να δούμε την ομοφυλοφιλία όπως ο περισσότερος κόσμος σήμερα τη βλέπει, ως μία επιλογή, σαν ελεύθερο δικαίωμα του καθενός, αλλά σαν αμαρτία. Είναι πλάι – πλάι με το φόνο, την επιορκία, την προδοσία, τη μοιχεία και όλα τα υπόλοιπα. Ας το ξεκαθαρίσουμε: είναι αμαρτία. 

Στην Α΄ Κορ.ς:9-10 μας διευκρινίζει ποιοι δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού: «Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού». Ας θυμηθούμε το τελευταίο κεφάλαιο της Αποκάλυψης εδάφιο 15, τελευταίες παραγγελίες, τελευταίες υπενθυμίσεις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος».

Είδαμε την ετυμηγορία του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη, την είδαμε και στην Καινή. Τώρα θα μπορούσε κανείς εύλογα να θέσει το ερώτημα, γιατί ξεχωρίζουμε αυτήν την αμαρτία ανάμεσα από τόσες άλλες παρεμφερείς. Ένας πρώτος λόγος είναι ότι κανείς, αν όχι οι περισσότεροι σήμερα, δεν δικαιώνουν το φόνο ή την κλοπή. Μπορεί να κλέβουν σχεδόν όλοι, αλλά κανείς δεν αγαπά τον κλέφτη. Μπορεί οι άνθρωποι να προδίδουν, και μάλιστα με μεγάλη αμοιβή, αλλά κανείς δεν αγαπά τον προδότη, ούτε τον θεωρεί σημαντική προσωπικότητα. 

Με το θέμα της ομοφυλοφιλίας αντίθετα οι άνθρωποι ζητούν δικαιώματα «αξιοπρέπειας», ότι δηλαδή δεν είναι τίποτα το επιλήψιμο, είναι ένας εναλλακτικός τρόπος ζωής…! Μια ποικιλία μέσα στις τόσες που έχει η φύση. Άρα είναι η ίδια η κοινωνία, οι ίδιοι που αποφασίζουν να αποφορτίσουν ηθικά αυτή τη λέξη. Γι’ αυτό σαν Εκκλησία του Χριστού πρέπει να τονίσουμε και να απολογηθούμε, πρέπει να διαμαρτυρηθούμε. 

Μη βγάζετε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των αμαρτιών, μέσα στον οποίο την έχει συμπεριλάβει ο Θεός. Μην προσπαθείτε να τη βάλετε μαζί μ’ αυτούς που την πράττουν μέσα στην Αγία Πόλη, την Ουράνια Ιερουσαλήμ. Ανήκει στα έξω, είναι απ’ έξω, στα μη πρέποντα.

Και ένας δεύτερος λόγος είναι γιατί ο ίδιος ο Θεός την ξεχωρίζει και τη θέτει σαν παράδειγμα κρίσης, κάτι σαν εποπτικό μάθημα μέσα στην Ιστορία. Ας κοιτάξουμε τι συνέβη στην πόλη των Σοδόμων διαβάζοντας το ιθ΄ κεφάλαιο της Γένεσης. 

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός κατέβηκε με δύο αγγέλους στον Αβραάμ εκεί στη βελανιδιά Μαμβρή και του φανέρωσε ότι θα καταστρέψει τα Σόδομα. Θα εξετάσει την κατάσταση από κοντά, αλλά η κραυγή των Σοδόμων είχε ήδη ανεβεί μέχρι τον ουρανό επάνω. Κάποια τρομερά βδελύγματα γίνονταν εκεί, γι’ αυτό η πόλη θα τιμωρηθεί με καταστροφή. Δύο άγγελοι κατέβηκαν στην πόλη των Σοδόμων. Ο Λωτ, που καθόταν στην πύλη, τους πήρε μαζί του στο σπίτι του, τους φιλοξένησε, τους έδωσε φαγητό… «Πριν δε κοιμηθώσιν, οι άνδρες της πόλεως, οι άνδρες των Σοδόμων περιεκύκλωσαν την οικίαν, νέοι και γέροντες, άπας ο λαός ομού πανταχόθεν και έκραζον προς τον Λωτ, και έλεγον προς αυτόν, Πού είναι οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; Έκβαλε αυτούς προς ημάς, διά να γνωρίσωμεν αυτούς. Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτο κακόν·  Ιδού έχω δύο θυγατέρας, αίτινες δεν εγνώρισαν άνδρα· να σας φέρω λοιπόν αυτάς έξω και κάμετε εις αυτάς, όπως φανή εις εσάς αρεστόν· μόνον εις τους άνδρας τούτους μη πράξητε μηδέν, επειδή διά τούτο εισήλθον υπό την σκιάν της στέγης μου. Οι δε είπον, φύγε απ’ εκεί. Και είπον, ούτος ήλθε διά να παροικήση θέλει να γείνη και κριτής; Τώρα θέλομεν κακοποιήσει σε μάλλον παρά εκείνους. Και εβίαζον τον άνθρωπον τον Λωτ καθ’ υπερβολήν και επλησίασαν διά να συντρίψωσι την θύρα. Εκτείνοντες δε οι άνδρες (οι άγγελοι) τας χείρας αυτών, έσυραν τον Λωτ προς εαυτούς εις την οικίαν, και έκλεισαν την θύραν· τους δε ανθρώπους, τους όντας εις την θύραν της οικίας, εκτύπησαν με αορασίαν από μικρού έως μεγάλου, ώστε απέκαμον ζητούντες την θύραν. Και είπον οι άνδρες προς τον Λωτ, έχεις εδώ άλλον τινά; γαμβρόν, ή υιούς, ή θυγατέρας, ή όντινα άλλον έχεις εν τη πόλει, εξάγαγε αυτούς εκ του τόπου· διότι ημείς καταστρέφομεν τον τόπον τούτον, επειδή η κραυγή αυτών εμεγάλυνε ενώπιον του Κυρίου και απέστειλεν ημάς ο Κύριος διά να καταστρέψωμεν αυτόν». Και στο 24 εδάφιο διαβάζουμε: «Και έβρεξε ο Κύριος  επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα  τα περίχωρα, και πάντας τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης». Αυτή είναι η κρίση και η καταδίκη της πόλεως των Σοδόμων, των Γομόρρων και των περιχώρων τους.

Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε τρία σημεία: 

Πρώτο: Περικύκλωσαν το σπίτι του Λωτ νέοι και γέροντες, από μικρού έως μεγάλου, όλος ο λαός της πόλης. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η διαφθορά εξαπλώθηκε σε όλο το φάσμα των ηλικιών. Νομίζουμε άραγε ότι «αυτού του τύπου» τα δικαιώματα και οι απαιτήσεις θα σταματήσουν εκεί; Όχι βέβαια, διότι έτοιμη είναι μια ομπρέλα αποδοχής ανήθικων αιτημάτων που θα ακολουθήσει…  

Δεύτερο: Αυτό που θα σόκαρε τη σημερινή κοινωνία είναι ότι ο Λωτ προτιμούσε να δώσει σε αντάλλαγμα τις κόρες του. Αυτό το γεγονός θα μας ενοχλούσε σήμερα παρά οτιδήποτε άλλο. Πώς είναι δυνατόν να δώσει τις κόρες του στο πλήθος να τις βιάσουν; Και αυτό βέβαια σύμφωνα με το λόγο του Θεού αποτελεί βδέλυγμα και καταδικάζεται με θάνατο, αλλά καταλαβαίνουμε πόσο χειρότερο και μιαρό ήταν το άλλο, τι κακό ήταν αυτή η διαστροφή της ομοφυλοφιλίας. Γι’ αυτό τους παρακάλεσε: «μην πράξετε τέτοιο κακό αδελφοί μου». 

Υπάρχει μια αντίστοιχη περιγραφή στο βιβλίο των Κριτών στο ιη΄ και κ΄ κεφάλαιο – και οι ιστορίες τους είναι παράλληλες αν θέλουμε να τις μελετήσουμε. 

Υπάρχει και ένα τρίτο σημείο όμως. Οι άνδρες αυτοί απέκαμαν ζητώντας τη θύρα της οικίας. Αν και τυφλώθηκαν ή έχασαν ίσως από το οπτικό τους πεδίο την πόρτα, εξακολούθησαν παθιασμένα, ξαναμμένοι από το πάθος αυτό το αφύσικο να ψάχνουν για την πόρτα, έως ότου αποκαμωμένοι εξαντλήθηκαν και τα παράτησαν. Πάθη, επιθυμίες, πάθη ατιμίας, μ’ αυτές τις λέξεις τα περιγράφει αυτά ο Θεός διά του αποστόλου Παύλου.

Τα Σόδομα, με τον τρόπο τον οποίο ο Θεός τα έκρινε για το βδέλυγμά τους αυτό, καταστάθηκαν από την ημέρα εκείνη και μετά μνημόνιο, παράδειγμα προς αποφυγή μέσα στη διαδρομή της Ιστορίας των ανθρώπων.

Αν κοιτάξουμε προσεκτικά, σε διάφορα σημεία του λόγου του Θεού, επαναλαμβάνονται συχνά οι προειδοποιήσεις  και υπενθυμίσεις  για το γεγονός της καταστροφής των Σοδόμων. «Καταντήσατε όπως τα Σόδομα, θα σας καταστρέψω όπως την πόλη των Σοδόμων, διαστραφήκατε όπως τα Σόδομα». Στο πρώτο κεφάλαιο του Ησαΐα, στο 9 εδάφιο διαβάζουμε: «Αν ο Κύριος των δυνάμεων δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς μικρόν υπόλοιπον, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γίνει, με τα Γόμορρα ηθέλομεν εξομοιωθή». Επίσης στο Ησαΐας γ΄ 9: «Η όψις του προσώπου αυτών μαρτυρεί εναντίον αυτών και κηρύττουσι την ανομίαν αυτών, ως τα Σόδομα, δεν κρύπτουσιν αυτήν. Ουαί εις την ψυχήν αυτών…» 

Στο ιγ΄ κεφάλαιο του Ησαΐα πάλι και στο εδάφιο 19 έχουμε ένα παράδειγμα ιστορικό: την πτώση της Βαβυλώνας. «Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ουδέποτε θέλει κατοικηθή, ουδέ θέλει κατασκηνωθεί έως γενεάς και γενεάς, ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί, αλλά θηρία θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί…». Αυτά τα δύο γεγονότα τα χωρίζουν χίλια πεντακόσια χρόνια, όμως πάραυτα η ανάμνηση της καταστροφής των Σοδόμων έμεινε υπόδειγμα μέσα στην Ιστορία ύστερα από τόσο πολύ καιρό. 

Στην Καινή Διαθήκη επίσης υπάρχει μια υπενθύμιση στην Β΄ Πέτρου β΄6: «ο Θεός κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας, και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι». Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή και θέμα γούστου, αλλά είναι θέμα ασέβειας και αμαρτίας. Ο Θεός όμως «ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων». 

Οι πόλεις αυτές δεν είχαν το Νόμο του Θεού, ούτε και ο Αβραάμ ακόμη δεν τον είχε, όμως οι άνθρωποι είχαν πάντα το Νόμο του Θεού, τη βάση, την ψίχα θα λέγαμε αυτού του Νόμου, γραμμένη μέσα στις καρδιές και στις συνειδήσεις τους. Ήδη πριν 3000 χρόνια ο ηθικός κώδικας των Χαλδαίων, γνωστός ως κώδικας του Χαμουραμπί, ήταν παρόμοιος με τις δέκα εντολές, σχεδόν ίδιος, στη βάση του. Οι νόμοι τού Θεού είναι χαραγμένοι στις καρδιές των ανθρώπων και γνωρίζουν ότι αυτά που πράττουν είναι άξια θανάτου. «Καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων», διότι σε αντίθεση με πολλούς χριστιανούς σήμερα, οι οποίοι έχουν απέραντη ανοχή και κατανόηση στη συμπεριφορά αυτή, ο «δίκαιος Λωτ, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν διά τα άνομα έργα αυτών». Έτσι ο Θεός ελευθέρωσε «τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων».

 

Έτσι λοιπόν, όπως ο Θεός ξεχώρισε την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας μέσα από τα 22 άλλα αμαρτήματα που παρατίθενται στο πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής και τη σχολίασε και τη συνέδεσε με το «μετήλλαξεν»…, έτσι κι εδώ ο Θεός αντίστοιχα ξεχώρισε την τιμωρία των Σοδόμων από όλες τις άλλες κρίσεις της Ιστορίας, προβάλλοντάς την ως αιώνιο παράδειγμα της αποδοκιμασίας Του.

Άρα λοιπόν μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, γιατί η Εκκλησία κατακρίνει αυτή την αμαρτία και τις πρακτικές της, χωρίς διάθεση συμβιβασμού και αποδοχής.

Κατ’ αρχήν είναι πρώτος  ο λόγος του Θεού που την καταδικάζει, δεν είναι η Εκκλησία, να μην το δεχθούμε ποτέ αυτό. Η λέξη «μίσος» μπορεί να μην ακούγεται «χριστιανική», είναι όμως αυτή ακριβώς η λέξη που χρησιμοποιεί. 

Ο λόγος του Θεού στην προς Εβραίους επιστολή α:9, διακηρύττει πως ο Ίδιος ο Κύριός μας αγάπησε μ’ όλη Του την καρδιά τη Δικαιοσύνη και ταυτόχρονα εμίσησε μ’ όλη Του την καρδιά, αποστράφηκε, την ανομία, γι’ αυτό Τον έχρισε ο Πατέρας και Τον απέστειλε για το έργο το θαυμαστό της Σωτηρίας μας….

Ένα εδάφιο επίσης, που βρίσκεται στη Β΄ Κορ.β:14,15, μας εξηγεί ποια είναι η θέση και ο ρόλος της Εκκλησίας απέναντι στον κόσμο και σε τέτοια φαινόμενα κατ΄ επέκταση. «Δόξα στον Θεό που χρησιμοποιώντας εμάς σκορπά σε κάθε τόπο το άρωμα της γνώσεως του Χριστού, τόσο ανάμεσα σ’ εκείνους που σώζονται, όσο κι ανάμεσα σ’ εκείνους που βαδίζουν στην απώλεια. Για εκείνους που βαδίζουν στο χαμό είμαστε οσμή θανάτου που επιφέρει θάνατο, ενώ για εκείνους που δέχονται τη ζωή είμαστε ευωδία ζωής που δίνει ζωή».

Θα μπορούσαμε κάτω απ’ αυτό το πρίσμα να δώσουμε και να υιοθετήσουμε παράλληλα μια τριπλή μαρτυρία για την Εκκλησία.

Να ομολογήσουμε πρώτοι και να τονίσουμε, χαρακτηριστικά να αποσαφηνίσουμε τη δίκαιη καταδίκη της ομοφυλοφιλίας εκ μέρους του Θεού. Να δείξουμε στις ψυχές τη στενή πύλη, που όμως οδηγεί στη ζωή και είναι η πύλη της μετάνοιας. Να εξαγγείλουμε τη δύναμη της αναστάσεως του Χριστού και να μην ντραπούμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, που είναι δύναμη προς σωτηρία και απελευθέρωση για κάθε άνθρωπο που πιστεύει. Ας θυμηθούμε με ποιο τρόπο ο απόστολος Παύλος ανοίγει το πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής,  στο οποίο αναφέρει τα στοιχεία για τις διαστροφές – βδελύγματα – που πράττουν οι άνθρωποι: «Δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού, επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα».

Ας καταρρίψουμε επιτέλους το μύθο ότι η ομοφυλοφιλία είναι ανίατη, ότι είναι τάχα τόσο βαθιά ριζωμένη στη φύση του ανθρώπου και τίποτε δεν μπορεί να την αλλάξει. Πρέπει να λάβουμε υπόψη κάποιες πραγματικότητες, που μας φανερώνουν οι στατιστικές μελέτες, ότι η ομοερωτική νοοτροπία είναι πολύ ρευστή. Οι περισσότεροι gay αλλάζουν τουλάχιστον μία και δύο φορές ερωτικό προσανατολισμό μέσα στη ζωή τους. Μερικοί μάλιστα που έχουν κάνει αλλαγή φύλου, μπορεί ν’ αλλάξουν δύο και τρεις φορές γνώμη, κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι και τόσο καλά ριζωμένη στη φύση τους αυτή η νοοτροπία. Ας το πούμε ξανά: είναι επιλογή καρδιάς…!

Εδώ πρέπει να πούμε και κάτι γι’ αυτόν το νέο όρο, τον ανύπαρκτο στην ουσία, όρο: «ομοφυλόφιλοι χριστιανοί» ή «χριστιανοί ομοφυλόφιλοι», που αυτοορίζονται έτσι, και κάποιοι από αυτούς έχουν φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιούν το λόγο του Θεού όπως θέλουν και τους συμφέρει. «Δε λέει η Γραφή ότι δεν είναι Ιουδαίος ούτε Έλληνας; Δεν είναι ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό; Όλοι είναι ένα εν Κυρίω; 

Επομένως, συμπληρώνουν, «δεν είναι ούτε gay ούτε straight, αλλά όλοι είναι ένα εν Κυρίω…!» 

Όμως πάνω σ’ αυτήν την άθλια, διαστρεβλωμένη ερμηνεία υπάρχει η απάντηση του λόγου του Θεού: «το σώμα δεν είναι διά την πορνείαν, αλλά διά τον Κύριον, και ο Κύριος διά το σώμα» (Α΄Κορ.ς:13). 

Αν κάποιος λέει για τον εαυτό του ότι είναι χριστιανός, ότι είναι παιδί του Θεού, τότε είναι Ναός του Θεού. «Δεν εξεύρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να λάβω λοιπόν τα μέλη του Χριστού, και να κάμω αυτά μέλη πόρνης; Μη γένοιτο! Ή δεν εξεύρετε ότι ο προσκολλώμενος με την πόρνην, είναι εν σώμα; Διότι θέλουσιν είσθαι, λέγει, οι δύο εις σάρκα μίαν. Όστις όμως προσκολλάται με τον Κύριον, είναι εν πνεύμα. Φεύγετε την πορνείαν· παν αμάρτημα το οποίον ήθελε πράξει ο άνθρωπος, είναι εκτός του σώματος· ο πορνεύων όμως αμαρτάνει εις το ίδιον αυτού σώμα. Ή δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας, και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού». (Α΄Κορ.ς:15-20). Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυτός ο όρος, αυτό το μόρφωμα. «Χριστιανός και ομοφυλόφιλος».

Τι γίνεται όμως αν κάποιος είναι παγιδευμένος, αλυσοδεμένος σ’ αυτό το πάθος; Υπάρχει οδός διαφυγής; Υπάρχει απελευθέρωση; Ναι, υπάρχει. «Και τοιούτοι υπήρχετε τινές, αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α΄ Κορ.ς:11). 

Τέτοιοι υπήρξατε, παρελθόντας χρόνος. Τώρα όμως εγκαταλείψατε εκείνο το οποίο ήσασταν, πάψατε να σκέπτεστε και να πράττετε όπως συνηθίζατε, όπως ο μάγος ο Σίμων εγκατέλειψε τις μαγείες του, όπως εκείνοι που πίστεψαν στην Έφεσο έφεραν τα βιβλία της μαγείας τους και τα έκαψαν, αν και κόστιζαν μια περιουσία. Όπως ο φονιάς εγκαταλείπει τη βιαιότητά του, όπως ο εθνικός, ο ειδωλολάτρης εγκαταλείπει τα είδωλά του. 

Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί κάτι το διαφορετικό, ούτε είναι καμιά ανίκητη αμαρτία, απλά ο αμαρτωλός χρειάζεται να εγκαταλείψει την οδό του αυτή και να επαναπροσδιορίσει τις επιθυμίες του. Επίσης, ας μη λησμονούμε ότι «το αίμα του Ιησού Χριστού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας»(Α΄ Ιωάν.α:7). 

Μήπως άραγε υπάρχει κάποια αμαρτία, σαν και αυτή της ομοφυλοφιλίας, που το αίμα του Χριστού δεν μπορεί να καθαρίσει; Έχει κάποιος από εμάς καμιά αμφιβολία ή αμφιταλαντεύεται πάνω σ’ αυτό; Λουσθήκαμε, αγιασθήκαμε διά του Πνεύματος του Θεού μας, διότι το Πνεύμα του Θεού ημών με το οποίο σφραγιστήκαμε για την ημέρα της απολυτρώσεως είναι Πνεύμα Άγιο. Δικαιωθήκαμε διά πίστεως στο όνομα και διά του έργου του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει πιο δυνατό όνομα. Άραγε είναι ανεπαρκές το όνομα και το έργο του Χριστού ώστε να λούσει, να απελευθερώσει, να καθαρίσει, να αγιάσει, να δικαιώσει από κάθε αμαρτία; Ακόμα και απ’ αυτήν την αμαρτία!

Ας μην υποτιμούμε τη δύναμη του Θεού και του Ευαγγελίου, διότι δεν είμαστε, κανείς δεν είναι καταδικασμένος να είναι δούλος στην αμαρτία. Χρειάζεται αντίσταση κατά της αμαρτίας: «ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου» (Εφεσ.ς:11). 

Το γεγονός ότι κάποιος μετανόησε, απελούσθηκε, δικαιώθηκε, αγιάσθηκε, δε συνεπάγεται ότι δε θα έχει πειρασμούς και προκλήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Θα χρειαστεί ν’ αντισταθούν με σθένος ενάντια στην αμαρτία. Αντισταθείτε στο διάβολο μένοντας στερεοί στην πίστη και θα φύγει από σας. Βάλτε την περικεφαλαία της σωτηρίας, πάρετε τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού, αντισταθείτε στις μεθοδείες του διαβόλου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι αρκετός καιρός σπαταλήθηκε σ’ αυτές τις ασωτίες και τις ακολασίες. Τώρα είναι καιρός να επιστρέψουμε σε Θεό ζώντα και αληθινό.

Κλείνοντας το θέμα μας ας παραθέσουμε το Εφεσ.δ:20: «σεις όμως δεν εμάθετε ούτω τον Χριστόν, επειδή αυτόν ηκούσατε, και εις αυτόν εδιδάχθητε, καθώς είναι η αλήθεια εν τω Ιησού». Ας μείνουμε στη λέξη «διδαχτήκατε» , γιατί ο κύριος ρόλος της Εκκλησίας είναι να διδάξει.  Ας θυμηθούμε τις τελευταίες εντολές του Κυρίου πριν αναληφθεί στους Ουρανούς: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,… διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς» (Ματθ.κη:19,20).

Αφού ο Ιησούς είναι η Αλήθεια, «να αποβάλετε, να απεκδυθείτε τον παλιό σας εαυτό που φθείρεται κάτω από τις απατηλές επιθυμίες και να ανανεώνεσθε με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στον τρόπο σκέψης σας, να ντυθείτε το νέο άνθρωπο, που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, με βάση τη δικαιοσύνη και την αγιότητα που πηγάζουν από την Αλήθεια» (Εφεσ.δ:22-24).

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένας σταυρός, με τον οποίο γεννήθηκε κανείς, αλλά είναι μια επιλογή ζωής, που πρέπει να αποβληθεί μαζί με τον παλιό άνθρωπο και τις επιθυμίες του. «Και τέτοιοι υπήρξατε μερικοί από σας. Αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών». (Α΄ Κορ.ς:11).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ