Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 32 - Συμπεριφορά νέων εργατών



Ο απόστολος Παύλος έγραψε στον Τίτο: «Ας μανθάνωσι δέ καί οι ημέτεροι νά προίστανται καλών έργων εις τάς αναγκαίας χρείας, διά νά μή ήναι άκαρποι» (Τίτ.γ:14). Όταν ο Παύλος γράφει «οι ημέτεροι» εννοεί τους εργάτες του ευαγγελίου. Πιστεύω ότι ο καθένας θα ήθελε να μπορούσε να πλησίαζε τον Παύλο για να τον ρωτήσει: «Αδελφέ, με το «ημέτεροι» εννοείς κι εμένα;

Ξέρουμε ότι η σωτηρία δεν εξαρτάται από τα καλά μας έργα, όμως εδώ οι εργάτες προτρέπονται να προΐστανται καλών έργων από φόβο να μην χαρακτηριστούν άκαρποι.

Όταν ένας εργάτης φιλοξενείται σε σπίτι κάποιου αδελφού για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να  εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία προκειμένου να σηκώσει μέρος του βάρους της διαβίωσής του στο σπίτι που τον φιλοξενεί. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν χρειάζονται τέτοιου είδους νουθεσίες, αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι αρκετοί νέοι άνθρωποι είναι νωθροί σ’  αυτό το θέμα. Είναι ικανοί να βλέπουν την οικοδέσποινα να είναι ήδη πολύ κουρασμένη και να ζητάνε να τους σιδερώσει το πουκάμισο ή το παντελόνι. Μπορεί να έχει κρυώσει το σπίτι, κι αντί να ενδιαφερθούν να φέρουν πετρέλαιο ή ξύλα, ανάλογα, να φοράνε απλά ένα μπουφάν μέσα στο σπίτι.


Ακόμα μπορεί, αν χρειαστεί, να φορέσει ο νέος εργάτης κάποια παλιά ρούχα και να βοηθήσει τον άντρα του σπιτιού στη δουλειά του.

Εργάτες που επισκέπτονται σπίτια απίστων, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί ώστε να μην παρασυρθούν στον κοσμικό τρόπο ψυχαγωγίας που οι άπιστοι μπορεί να βιώνουν. Τα λόγια και οι πράξεις του νεαρού εργάτη πρέπει να συμφωνούν με τη χριστιανική ομολογία του για να μη βλασφημηθεί η διακονία.

«νά έχητε καλήν τήν διαγωγήν σας μεταξύ τών εθνών, ίνα ενώ σάς καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ τών καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τόν Θεόν εν τή ημέρα τής επισκέψεως» (Α’ Πέτρ.β:12).

Ένας ακόμα λόγος που ο εργάτης πρέπει να προσέχει τη συμπεριφορά του, είναι να μη θεωρηθούν τα λόγια του ρηχά και επιπόλαια. Οι κοσμικοί νέοι θα κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να κάνουν τον εργάτη να συμβιβαστεί και να συμπεριφερθεί σαν αυτούς, χάνοντας το σεβασμό του.

«Ούτως άς λάμψη τό φώς σας έμπροσθεν τών ανθρώπων, διά νά ίδωσι τά καλά σας έργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα σας τόν εν τοίς ουρανοίς» (Ματθ.ε:16).

«Μηδείς λόγος σαπρός άς μή εξέρχηται εκ τού στόματός σας, αλλ' όστις είναι καλός πρός οικοδομήν τής χρείας, διά νά δώση χάριν εις τούς ακούοντας» (Εφες.δ:29).

«Πράττετε τά πάντα χωρίς γογγυσμών καί αμφισβητήσεων, διά νά γίνησθε άμεμπτοι καί ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς καί διεστραμμένης, μεταξύ τών οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τώ κόσμω, κρατούντες τόν λόγον τής ζωής, διά καύχημά μου εν τή ημέρα τού Χριστού, ότι δέν έτρεξα εις μάτην ουδέ εις μάτην εκοπίασα» (Φιλιπ.β:14-16).

«Περιπατείτε εν φρονήσει πρός τούς έξω, εξαγοραζόμενοι τόν καιρόν. Ο λόγος σας άς ήναι πάντοτε μέ χάριν, ηρτυμένος μέ άλας, διά νά εξεύρητε πώς πρέπει νά αποκρίνησθε πρός ένα έκαστον» (Κολ.δ:5-6).

«Διότι ελεύθερος ών πάντων εις πάντας εδούλωσα εμαυτόν, διά νά κερδήσω τούς πλειοτέρους· καί έγεινα εις τούς  Ιουδαίους ως  Ιουδαίος, διά νά κερδήσω τούς  Ιουδαίους· εις τούς υπό νόμον ως υπό νόμον, διά νά κερδήσω τούς υπό νόμον· εις τούς ανόμους ως άνομος, μή ών άνομος εις τόν Θεόν, αλλ' έννομος εις τόν Χριστόν, διά νά κερδήσω ανόμους· έγεινα εις τούς ασθενείς ως ασθενής, διά νά κερδήσω τούς ασθενείς· εις πάντας έγεινα τά πάντα, διά νά σώσω παντί τρόπω τινάς. Κάμνω δέ τούτο διά τό ευαγγέλιον, διά νά γείνω συγκοινωνός αυτού. Δέν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τώ σταδίω πάντες μέν τρέχουσιν, είς όμως λαμβάνει τό βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε νά λάβητε αυτό. Πάς δέ ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μέν διά νά λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δέ άφθαρτον. Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως, ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τόν αέρα, αλλά δαμάζω τό σώμά μου καί δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος» (Α΄Κορ.θ:19-27).

Το γεγονός ότι κηρύττουμε στους άλλους δεν μας εξασφαλίζει ότι ποτέ δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από ο δρόμο της δικαιοσύνης. Αντίθετα, γινόμαστε στόχος του διαβόλου γιατί αν καταφέρει να ρίξει ένα ηγέτη, σίγουρα θα καταφέρει κι άλλους. Ας περπατήσουμε απαλά με τον Κύριο με φόβο Θεού.